Zespół Pieśni i Tańca Śląsk otrzymał Nagrodę Glogera - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

Zespół Pieśni i Tańca Śląsk im. Stanisława Hadyny jest miejscem, gdzie sławę i kunszt zdobywały pokolenia artystów i pedagogów. Ponad 100-osobowy Zespół Śląsk ma w repertuarze widowiska, prezentujące wielobarwną panoramę regionów naszego kraju, muzykę sakralną, klasyczną, koncerty edukacyjne. Grupa, której siedziba mieści się w pałacu w Koszęcinie, występuje z około 200-oma koncertami rocznie, mając w dorobku ponad 9 tysięcy koncertów w 49 krajach na 5 kontynentach. W 2022 r. i 2023 r. o Śląsku zrobiło się głośno za sprawą pieśni współczesnych wielu popularnych polskich gwiazd – jak Kora, Kwiat Jabłoni, Tomasz Organek, Andrzej Smolik, Jakub Orliński, Igor Herbut – w towarzystwie chóru i orkiestry Śląska. Dyrektor Cierniak kieruje 310-osobową firmą, w tym ponad 140-osobowym chórem, baletem i orkiestrą, do prowadzenia których zatrudnieni zostali najwyższej klasy specjaliści. Budżet zespołu, rezydującego od 70 lat pałacu z Koszęcinie, pomiędzy Częstochową a Katowicami, wynosi ok. 40 milionów złotych, zatem symboliczna Nagroda Glogera 15 tys. zł na kilka strojów ludowych wystarczy... Zdaniem dyrektora Śląska, markę artystyczną jest także tenor Piotr Beczała, pochodzący ze Śląska, a występujący w La Scala i Metropolitan Opera. Zespół Śląsk szczyci się 2. tenorem Paulo Szotem, zdobywcą Grammy i barytonem na Broadwayu. O skali działań Śląska świadczy też 150 000 gości, odwiedzających w ciągu roku legendarny team. 

„Co nasz czeka? Ludzkość – kraj – dom”
Prezes „Stopki” prof. Ludwik Malinowski powitał gości w Hali Kultury, wypełnionej ledwie w ok. 4/5. Wśród gości byli, m.in.: Maria Dziekońska, wicestarosta łomżyński, autorka tomu o Prymasie Stefanie Wyszyńskim „Jesteśmy dziećmi WOLNOŚCI”; Ewa Sznejder, dyrektor Muzeum Przyrody Dworu Lutosławskich; ceniony historyk prof. Adam Dobroński; Andrzej Bieńkowski, wicedyrektor Narodowego Centrum Kultury; Marek Olbryś, wicemarszałek podlaski;  prezes TPZŁ Józef Babiel.   

Ciekawostki na temat laureatów przygotowała Natalia Jankowska ze Społecznego Stowarzyszenia Prasoznawczego Stopka w Łomży. Prezesem od początku był aż do śmierci inicjator red. Stanisław Zagórski (1933-2015). Przewodniczącymi kapituł Nagrody byli wybitni profesorowie, legendarni historycy: Aleksander Gieysztor, Janusz Tazbir, Henryk Samsonowicz. Honor przewodzenia po nich przejął prof. Tadeusz Panecki, zajmujący się historią najnowszą i politologią prezes Stowarzyszenia Historyków Wojskowości.

Trzeba dodać, że rozdaniu Nagród co roku towarzyszy sesja naukowa, na  którą przejeżdżają do Łomży naukowcy, regionaliści, działacze kulturalni z wiodących i nieznanych ośrodków z kraju. Bezcennym owocem Sesji Glogerowskich są starannie wydane zbiory referatów, szkiców, esejów, reportaży, każdorazowo poświęcone innemu, aktualnemu, intrygującemu tematowi – teraz „Co nasz czeka? Ludzkość – kraj – dom”. Pomysłowy redaktor dr hab. Włodzimierz Pessel zakładał, że „stworzymy swego rodzaju dokument życia codziennego, który potomnym ma szansę przybliżyć, jak Polacy wyobrażali sobie przyszłość w domu własnym, europejskim i globalnym w 2023 roku”. 15-ścioro autorów, jak Dorota Sokołowska i Tomasz Szymański, spisało się na medal.

Poeta z Leśniczówki Pranie na Mazurach 
Laureat Nagrody 2. st. Wojciech Kass to autor projektu „Leśniczówka Pranie, ośrodek promienny” - promienność zapożyczył od Tomasza Zana (przyjaciela Mickiewicza), uważającego, że duchowość ludzka promieniuje. Sen o Praniu zbudował z tęsknoty za Operą Leśną w rodzinnym Sopocie, skoro Fitzcarraldo miał fantazmat opery w Puszczy Amazońskiej. Ćwierć wieku temu los układał wzory z linii: Miasto Łomża i Medal im. Zygmunta Glogera, czego laureat nie przewidywał. Leśniczówka Pranie w Puszczy Piskiej nad Jeziorem Nidzkim została poświęcona „niebiańskiemu chlebodawcy” K.I. Gałczyńskiemu, ale jest związana z ludźmi literatury, filmu, plastyki. Poeta przepięknie wyraził wdzięczność artystom i naukowcom. Wzruszająco docenił Żonę, chcąc medalem przełamać się jak opłatkiem, gdyż jest Ona Żagielkiem, Promykiem, cichą, nieskarżącą się Dźwigajką przedsięwzięć.

Dodamy, że nagrodzony 10. tysiącami zł Wojciech Kass to redaktor Pisma Topos, inicjator Nagrody Poetyckiej Orfeusz za tomik poetycki roku i Ogólnopolskiego Festiwalu „Pisz i Śpiewaj Poezję”.

W 34. edycji „Stopka” zaprosiła do upiększenia gali rozdania nagród koncertem Karoliny Cichej, która śpiewała w klimacie folkowym i grała na akordeonie z towarzyszeniem trójki muzyków z zespołu.

Guzik na pamiątkę red. Stanisława Zagórskiego
Nagrodę III stopnia przyznano dr Ewa Lewandowskiej-Tarasiuk, profesor Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie w Londynie. Jest ona pomysłodawczynią przedsięwzięć kulturowych i naukowych, np. promotorką pisarzy emigracyjnych po 1945 r., autorką opracowań i artykułów publicystycznych i wystąpień laudacyjnych w Wielkiej Brytanii. W nagrodę dostała 8 tys. zł.

Wyróżnieni otrzymali po 5 tys. zł. Dr Barbara Sopot - Zembok zainicjowała i upowszechniła zagadnienia z edukacji regionalnej, ze szczególnym uwzględnieniem młodego pokolenia. Jej działania przybliżają społeczności lokalnej dziedzictwo narodowe i historie ziemi pszczyńskiej.
Edyta Wiśniewska – tkaczka krajek, członkini Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Jej technika tkania całkowicie zanikła w tradycji tkackiej. Jest współautorką publikacji o znaczeniu krajki. Przyczynia się do rozpowszechniania wiedzy tkackiej na terenie Sokólszczyzny i w kraju.
Jacek Rutkowski to regionalista, kolekcjoner, grafik, heraldyk, rysownik. Założyciel Muzeum Guzików w Łowiczu zgromadził 4 500 eksponatów, które bezpłatnie pokazuje zwiedzającym przez 7 dni w tygodniu. Z córką dr Karoliną Rutkowską zapisuje historię w dość niekonwencjonalny sposób. W kolekcji ma guziki tak wielkich Polaków, jak papież Jan Paweł II, kard. Stefan Wyszyński, Witkacy, Wisława Szymborska, Czesław Miłosz, Tadeusz Różewicz, St. Tym. Mirosław Derewońko ofiarował Jackowi Rutkowskiemu owalny, ozdobny guzik z połowy lat 80. Jasnoczerwone cacko z domieszką masy perłowej obwiedzione jest kolistą ramką z domieszką złota.

Dziennikarz przybliżył kilka faktów ze spotkań z red. Stanisławem Zagórskim (1933-2015), gdy społecznie doradzał i pomógł w znalezieniu i uzyskaniu funduszy w Warszawie na organizację konkursu: chodziło o to, by wysokość nagród była nobilitująca, a nie żenująca. Ale wróciła inflacja. Czytelniczki i Czytelnicy chyba nie uwierzą, że od „około dekady” wysokość nagród jest... ta sama.  

Mirosław R. Derewońko
tel. red. 696 145 146

• Bahneva, Cicha, Matusiak i Sychowicz z Glogerami
• Nagroda Glogera dla Etnologa, Historyka i Redaktora
• Nagroda dobrze dopasowana
• 30. Nagroda Glogera dla slawisty, muzeum i reporterki
• Przyjaciele pożegnali w Łomży Redaktora Zagórskiego (+82)
• Nagrody Glogera rozdane po raz 26.