wypełnienie
przez gęsty mrok i widma zwątpienia przebił się ponad ziemię i zawisł nad głową szyderczo jak trzydziesty srebrnik...
przez gęsty mrok i widma zwątpienia przebił się ponad ziemię i zawisł nad głową szyderczo jak trzydziesty srebrnik wypełniony księżyc w martwym ogrodzie w ciszy śmiertelnej tuż obok mojej obojętności modlił się jakże ludzki opuszczony Bóg jakże boski odkupiciel – Człowiek przyjmujący wypełniony kielich wypełniło się wszystko zapachem wiosny i krwi aż po brzegi Słowa tak nagle i niespodziewanie wypełniło się dnia Trzeciego po mrocznej rozpaczy otworzył się grób i wrota nadziei obudził się świat olśniony wielkim światłem Zmartwychwstania dnia Trzeciego po mrocznej rozpaczy trzeba wyjść z cienia o świcie i dać się olśnić wielkiemu Światłu zmartwychwstania i dać się owiać świętemu wiatrowi on pachnie jak włosy Magdaleny która wciąż biegnie po pagórkach i oznajmia światu że Życie nie ma końca
Teresa Adamowska
