Akwarium, ptaszarnia i Siemion na scenie
Zachwycone dzieciaki z rodzicami, uskrzydlająca muzyka łomżyńskich kameralistów i znakomity aktor Wojciech Siemion (lat 82) jako dowcipny i dobroduszny dziadek, który stał się dla małych słuchaczy przewodnikiem po świecie ptaków, zwierząt i poezji. Do tego cudowne miniatury muzyczne Camille'a Saint-Saens'a z cyklu „Karnawał zwierząt”, przeurocze scenki aktorskie w wykonaniu Grupy Teatralnej Bez Nazwy i św. Mikołaj z prezentami. Dawno nie było tylu atrakcji na koncercie Filharmonii Kameralnej w Łomży!
Pomysłodawcą tego oryginalnego i radosnego spotkania mikołajkowego w czwartek, 3 grudnia, był dyrektor i dyrygent filharmoników Jan Miłosz Zarzycki. Poprowadził z niezwykłą werwą i z humorem orkiestrę, przed którą na scenie sali koncertowej stanęła fantazyjnie przystrojona choinka i aż dwa fortepiany. Zasiadło przy nich zdolne małżeństwo pianistów: Kinga Firlej-Kubica i Wojciech Kubica, laureaci wielu nagród w krajowych i międzynarodowych konkursach pianistycznych. I jak przystało na zgodne stadło, również publicznie dali popis harmonijnej gry na instrumentach, wywołując nastroje raz liryczne, smutne lub pogodne, innym razem żywiołowe.
Zanim pojawi się wspaniała piętnastka aktorów z Dziecięcej Grupy Teatralnej Bez Nazwy, która powstała w 2002 r. przy parafii Krzyża Świętego w Łomży, imponujące preludium mowy poetyckiej i żartobliwego dyskursu z widownią przedstawił znakomity Wojciech Siemion. Dobiegający 82 roku życia aktor, znany z niezrównanej dbałości o mądre słowo i piękno polszczyzny, recytował wiersze poetów, którzy sięgnęli po tematy z życia „naszych braci mniejszych”. Naśladował trele i dysputy ptaków, mruczał jak tajemnicze kocisko i co rusz rozbawiał małych widzów zaskakującym pytaniem czy celną puentą.
Interesująco wokalnie wypadły studentki wydziału instrumentalno-pedagogicznego Uniwersytetu Muzycznego w Białymstoku, które kształci śpiewaczka Anna Jeremus-Lewandowska. Wykonały utwory skomponowane do znanych wierszy przez słynnego w całym świecie Witolda Lutosławskiego z Drozdowa: rozświergotane „Ptasie plotki” przekazała Agata Przewłocka, płaczliwego „Kotka” pocieszała Ksenia Szawszyszwili, zaś romantycznego i dlatego „Spóźnionego słowika” Monika Sasinowska. Ta ostatnia razem z Agatą Przewłocką rozbawiła słynnym „Kocim duetem” G. Rossiniego (Duet di due Gatti). Za cały tekst wystarczyło „miau”, ale wyśpiewane na tyle sposobów, że trudno było rozpoznać, kiedy śpiewaczki z kocimi uszkami na głowie żartują ze słuchaczami, a kiedy solidnie wyśpiewują poważne arie.
No i wreszcie oklaskiwane gorąco przez malców i dorosłych świetne clou koncertu: cykl 14 miniatur „Karnawał zwierząt”, napisany w 1866 r. przez Saint-Saens'a, przez niego samego nazwany „fantazją zoologiczną”. We wprowadzeniu z drukowanego programu wieczoru Magdalena Goc trafnie nazwała ten utwór „wspaniałą lekcją muzyki dla najmłodszych melomanów, którzy słuchając pięknej bajki jednocześnie uczą się rozpoznawać brzmienie instrumentów” - każdą z miniatur wykonywał inny skład instrumentalistów, a maluchy na koniec zgadywały, co usłyszały.
- Przez dwa miesiące codziennie w moim domu rozbrzmiewała wspaniała muzyka Saint-Saens'a – zdradziła nam Bogumiła Wierzchowska-Gosk, autorka obrazków scenicznych, które z dużym wyczuciem ról wystawili aktorzy Grupy Teatralnej Bez Nazwy. - Każdego dnia rodziły się pomysły do scenariusza, wzbogacane pomysłami dzieci i nastolatków podczas prób w Centrum Katolickim.
Miniatury muzyczne – zgodnie z nazwą - nie są długie, dlatego debiutująca w pisaniu scenariuszy artystka z Teatru Lalki i Aktora szukała form prostych i przejrzystych. Kiedy lew z lwią grzywą i w lwiej skórze majestatycznie i miękko tańczy marsz królewski, podziwiają go ubrani w jednolite czarne uniformy poddani. Tylko najmłodsza 5-letnia Ania Czerwińska w czerwonej sukieneczce „łamie” dobrze kolorystycznie pomyślaną scenę – scenografia to dzieło Teresy Adamowskiej, która stworzyła także szereg kamieniczek jak z bajki, czyli parawan dla postaci z kolejnych obrazków.
Czegóż tam nie było! Malowane kury i koguty na patykach, cztery żółwie w pancerzach z lśniących czerwienią kasków strażackich, słoń w kapeluszu odbijający piłeczkę trąbą i stopą, kułany - dzikie osły azjatyckie, skoczne kangury i akwarium pełne barwnych, migotliwych rybek. Byli trzej szaleni i wyżywający się na wyimaginowanym instrumencie pianiści, a nawet dwa śnieżnobiałe łabędzie, niewinne jak dwoje zakochanych...
Połączenie konwencji teatru lalkowego i teatru żywego planu, dodanie dla większej ekspresji pantomimy i tańca na scenie oraz wdzięk małych aktorów dobrze przysłużyły się „Karnawałowi zwierząt” w wizji Bogumiły Wierzchowskiej-Gosk. Brawa należą się także Alicji Żelaznej, uczącej w SP nr 10 i zajmującej się w Bez Nazwy sprawami wychowawczo-pedagogicznymi. Już jasno widać, że te grające zwierzęta dzieci wyrosną na ludzi!
Relacja: Mirosław R. Derewońko
Fot. Marek Maliszewski/4lomza.pl
