Starzejące się miasto
Łomża starzeje się. Nasze miasto nie jest jednak jedynym, w którym następuję to zjawisko. Biorąc pod uwagę dane demograficzne, możemy się spodziewać, że tendencja ta będzie przyspieszać. Niestety w Łomży starzenie się społeczeństwa traktowane jest jako fakt negatywny. Określenie „miasto emerytów” wielokrotnie powtarzane, ma ostrzegać przed zbliżająca się katastrofą. Proponuję jednak spojrzeć na zjawisko starzenia się miasta z innej strony – pisze Kamil Kamiński – łomżanin, od wielu lat związany z trzecim sektorem.
Aby stworzyć miejską politykę dotyczącą osób starszych, należy pamiętać, że miasto należy do wszystkich mieszkańców i mieszkanek i każdy powinien w nim czuć się dobrze. Seniorzy są elementem miasta i powinni móc wpływać na jego kształt. Powinniśmy więc ułatwiać osobom starszym możliwość zabrania głosu w ważnych kwestiach dotyczących Łomży. Pomysłem wartym rozważenia jest powołanie Miejskiej Rady Seniorów. Dobrym przykładem jest tutaj Poznań, w którym działa taka Rada oraz powołane przez nią Centrum Inicjatyw Senioralnych.
Centrum Inicjatyw Senioralnych zostało powołane przez Radnych Miasta Poznań. Oprócz działań pomocowych i aktywizujących, ważnym elementem jest walka ze stereotypami dotyczącymi starości: przełamanie myślenia o osobach starszych jako obciążeniu dla społeczności lokalnej, zwrócenie uwagi na to, że dzisiejsi seniorzy i seniorki są grupą bardzo zróżnicowaną. Mamy w Łomży osoby aktywne zawodowo, osoby angażujące się w różne inicjatywy, słuchaczki i słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku, czy Klubu Seniora. Oczywiście mamy też osoby potrzebujące pomocy i naszym obowiązkiem jest im tę pomoc zapewnić. Powinniśmy więc ustalając miejską politykę senioralną brać pod uwagę zróżnicowanie tej grupy.
Argumentem za tym, aby stworzyć miejską politykę dotyczącą osób starszych jest fakt, że wszyscy będziemy kiedyś seniorami. W interesie młodszych mieszkańców miasta jest zadbanie o dostosowanie Łomży do potrzeb osób starszych. Pomocna jest tutaj srebrna gospodarka, którą Komisja Europejska definiuje jako: „kombinację dobrych warunków dostaw (wysoki poziom edukacji, badań i rozwoju, wrażliwe i elastyczne rynki) z rosnącą siłą nabywczą starszych konsumentów, która oferuje nowe ogromne możliwości wzrostu ekonomicznego”. Patrzymy więc tutaj na seniorów i seniorki nie tylko jako na odbiorców pomocy społecznej, ale również jak na konsumentów i konsumentki, które mają określone preferencje i potrzeby. Jest to również aktywizacja osób starszych, dostosowywanie stanowisk i rodzajów pracy do potrzeb seniorów i seniorek, tak by jak najdłużej byli samodzielni.
Oczywiście działania na rzecz seniorów powinny łączyć samorząd, organizacje pozarządowe, sektor prywatny. Myśląc o rozwiązaniach należałoby również poszukać rozwiązań międzypokoleniowych. Ciekawe jest też kierowane działań zarówno do osób starszych jak i młodszych. Dobrym przykładem jest Dancing Międzypokoleniowy, który prowadzi Dj Wika, najstarsza polska didżejka oraz artyści młodego pokolenia, tacy jak Pono, czy Wujek Samo Zło. W rytm muzyki wspólnie bawią się wnukowie z dziadkami, dzieci z rodzicami.
Najważniejsze jednak by oddać głos seniorom i seniorkom, tak jak uczynili to autorzy filmu „Drogi dwudziestoletni”.
Więcej informacji dotyczących starzejących się miast, znaleźć można w najnowszym numerze Magazynu Miasta.
Kamil Kamiński
mail: kamil_kaminski@aol.pl
