Malarskie poszukiwania Marka Świrydowicza
Marek Świrydowicz – malarz, scenograf i wykładowca z Białegostoku otworzył wystawę swych obrazów w łomżyńskiej Galerii Pod Arkadami. Zaprezentowane prace są dowodem na ciągłe poszukiwania twórcze artysty, od lat kreującego - z powodzeniem - swój własny, malarski świat. Nie tylko w kontekście formy, ale również użycia jako nośnika malarskiego folii. - To moja pierwsza wystawa w Łomży i jej efekt końcowy jak najbardziej mnie zadowala – podkreślał Marek Świrydowicz. W sensie nie tylko prezentacji, ale i przedstawionych prac.
Zaprezentowane w Galerii Pod Arkadami obrazy są fragmentami monumentalnego dzieła „Impresja ekranowa na folii”, o rozmiarach 3 x 18 metrów, namalowanego przy zastosowaniu techniki własnej na zwykłej, przezroczystej folii. Autor, korzystając często z eksperymentalnych form i różnych gam kolorystycznych, przedstawia w nim własny sposób postrzegania rzeczywistości. Zastosowanie jako medium folii stworzyło zaś artyście zupełnie nowe możliwości interpretacyjne i wystawiennicze – na przykład z wykorzystaniem naturalnego światła czy wyeksponowaniem dzieła na taflach okien o dużej powierzchni.
- Te prace są swego rodzaju cząstkowym wycinkiem jednej, dużej pracy – dodaje artysta. Była prezentowana w roku 2008 na inauguracji roku akademickiego na Politechnice Białostockiej. Nie ukrywam, że ten rodzaj ekspresji był dla mnie eksperymentalny, bo było inne medium – folia, z którą do tej pory nie miałem do czynienia.
W dolnej sali wystawowej Galerii można oglądać pokaz slajdów, dokumentujących proces powstawania „Impresji…” oraz jej ekspozycję trzy lata temu.
- Chciałem podpowiedzieć potencjalnemu oglądającemu, że te prace miały wcześniej inne życie – wyjaśnia Marek Świrydowicz. Bo generalnie jestem bardzo daleki od swego rodzaju dosłowności w przekazywaniu tego, co pokazuję w swoich pracach. Dlatego wszystkie swoje dotychczasowe prace byłbym skłonny podpisać jednym określeniem: w kierunku imaginacji. Takie podejście daje zwiedzającym szansę interpretacji – domyślenia się, albo dopowiedzenia swojej części.
Przedstawione prace są fragmentami większej całości, ale jednocześnie można je też interpretować jako oderwane od niej, samoistne dzieła:
- Tak – zgadza się Marek Świrydowicz. Sam byłem pozytywnie zaskoczony, że kadrując tę pramatkę – dużą pracę – na poszczególne fragmenty, tworzą one tak niesamowite, graficzne kadry. Tym bardziej, że ekspozycja takiej jednej, potężnej pracy jest bardzo utrudniona. Miałem wątpliwości, czy należy ją ciąć, ale teraz nie żałuję tej decyzji.
Dobierając poszczególne kadry na wystawę malarz nie kierował się żadnym kluczem, zdał się po prostu na intuicję, wybierając te fragmenty pracy, które według niego miały uniwersalną wymowę i wymykały się jednoznacznym ocenom:
- Wybierając kadry na wystawę kierowałem się intuicyjnym podejściem – podsumowuje ze śmiechem Marek Świrydowicz. Intuicyjnym, względem zamkniętej czy otwartej kompozycji, żeby ta praca miała jednak punkt oparcia, nie była tylko przypadkowym kadrem. Zawsze bowiem są obawy, że interpretacja będzie polegała na tym: „Co to jest? Ja tam nic nie widzę!”
Ale myślę, że żyjąc w takich czasach, niektórzy ludzie znajdą pewien ładunek emocjonalny
w moich pracach.
Wojciech Chamryk
Zdjęcia: Elżbieta Piasecka Chamryk
