Pogotowie Ratunkowe w Łomży świętuje 30-lecie
Msza w Katedrze, pokaz akcji ratowniczej z wypadku na parkingu przy Giełczyńskiej i konferencja w Hali Kultury o pracy zespołów karetek to 30-lecie Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego. - Przez 30 lat Pogotowie Ratunkowe w Łomży przeszło długą drogę, aby stać się ugruntowanym punktem na mapie systemu PRM w Polsce – mówiła dyrektor Ewelina Potaś. - Było to możliwe dzięki ciężkiej pracy i poświęceniu: dyrektorów, pracowników administracji, lekarzy, pielęgniarek i ratowników medycznych, którzy niosą pomoc medyczną i ratują życie ludzi w każdej sytuacji.
Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Łomży istnieje od 1. kwietnia 1993 r. Zarządzenie Wojewody Łomżyńskiego utworzyło ją na bazie: Wojewódzkiej Kolumny Transportu Sanitarnego w Łomży, działów pomocy doraźnej: Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego i ZOZ-ów w Grajewie, Kolnie, Wysokiem Mazowieckiem i Zambrowie. Działy 5 szpitali były przychodniami na kółkach. Zespoły wyjazdowe składały się z lekarzy różnych specjalności, czasami dentystów, i sanitariuszy (noszowi często nie mieli przygotowania medycznego, odrabiali zastępczą służbę wojskową). Nie było specjalizacji lekarza ratownictwa medycznego i zawodu ratownika medycznego. Wyposażenie Pogotowia ograniczało się do słuchawek lekarskich. W całym województwie Pogotowie posiadało 1 defibrylator, działy pomocy miały po walizce lekarskiej. Karetki i kierowcy należeli do WKTS. W Łomży w 1991 r. zatrudnionych było 260 osób. Tabor WKTS stanowiło 156 pojazdów: 61 karetek, 67 samochodów sanitarno-osobowych, 27 samochodów dostawczych i ciężarowych, ambulans rtg.
Cel reorganizacji: zostawić wyłącznie karetki
W 1992 r. Ministerstwo Zdrowia kupiło 80 ambulansów i przekazało WKTS w województwach. - Można było prowadzić czynności ratunkowe w zakresie przewożenia poszkodowanego do szpitala – opisywała dyrektor Potaś. Brakło regulacji prawnych, funduszy, więc funkcjonowanie pozostawiało wiele do życzenia. Koncepcja obecnego systemu pochodzi z lat 90. XX w. Polska wzorowała się na doświadczeniach państw Zachodnich, tworząc nowoczesny i zintegrowany system PRM. Ministerstwo Zdrowia powołało zespół doradców ds. transportu sanitarnego - członkiem był dyrektor WKTS w Łomży mgr inż. Konrad Kamiński. W wyniku restrukturyzacji transportu sanitarnego w latach 1991 - 1992 zmniejszono zatrudnienie do 190 etatów (o 27%). Reorganizacja miała cel, by zostały tylko karetki w 1997 r.: 3 dobokaretki reanimacyjne, 12 dobokaretek ogólnolekarskich z wyposażeniem karetek wypadkowych i 3 dobokaretki transportowe.
Załoga ambulansu „R” to: lekarz anestezjolog, pielęgniarka po szkoleniu z intensywnej terapii, sanitariusze i kierowcy. Udzielają pomocy w razie zatrzymania akcji serca, zawału, schorzeń kardiologicznych. Pogotowie ma wysoce specjalistyczny sprzęt: defibrylatory Lifepack, zestawy reanimacyjne AMBU, pulsoksymetry, strzykawkowe pompy infuzyjne, inkubator transportowy, walizki lekarskie. Polonezy zostały zastąpione ambulansami.
„Jesteście gotowi do działania w każdej sytuacji”
Od stycznia 2007 r. obowiązuje Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Pozwoliła na utworzenie jednolitego systemu ratownictwa medycznego, posiadającego takie same standardy w dużych miastach, jak i polskich gminach oraz powiatach. Dwoma z najważniejszych wyzwań było: pozyskiwanie sprzętu medycznego, który umożliwiał skuteczną i szybką interwencję w sytuacjach zagrożenia życia; rekrutacja i szkolenie personelu. Dyrektorzy organizowali kampanie i szkolenia, mające podnieść świadomość społeczną na temat zdrowia i bezpieczeństwa. Pomoc zabezpiecza dla 5 powiatów: 13 zespołów ratownictwa medycznego, w tym 6 specjalistycznych i 7 zespołów podstawowych.
Historia Pogotowia Ratunkowego w Łomży to historia ludzi, którzy pełnili w nim różne funkcje i przyczyniali się do rozwoju. Dyrektorem WKTS w latach 1975-1993 i zastępcą dyrektora WSPR w latach 1993-2005 był Konrad Kamiński. Dyrektorem WSPR w latach 1993-1998 był Andrzej Stalewski, a Grzegorz Wasilewski w latach 1998-2012. Zastępcą dyrektora WSPR w latach 2007
- 2013 był Jerzy Cwalina; dr Mikołaj Czajkowski od 2013 do dziś. Dyrektorem WSPR od 2012 do 2019 była Hanna Waniewska, a w latach 2019-2022 Sławomir Szajda. - Jesteśmy częścią czegoś większego niż placówka medyczna. Jesteśmy częścią historii miasta Łomża, powiatu łomżyńskiego, miast i powiatów rejonu operacyjnego. Jesteśmy częścią historii ochrony zdrowia – podsumowała dyrektor Potaś. - Jesteśmy w stanie jeszcze lepiej i szybciej reagować na sytuacje kryzysowe oraz zapewniać pacjentom wyższy poziom opieki medycznej. Państwa praca jest niesamowicie ważna, ponieważ w pierwszej kolejności reagujecie na nagłe przypadki, podejmujecie trudne decyzje, które ratują życie. Jesteście gotowi do działania w każdej sytuacji, niezależnie od godziny czy warunków pogodowych. Dbajmy to, aby pacjenci otrzymali fachową i kompleksową opiekę, ludzką empatię i zrozumienie, które jest niezbędne w trudnych sytuacjach życiowych...
Gratulacje dla WSPR od gości oficjalnych
Ratownik z Wysokiego Mazowieckiego Grzegorz Olszewski opowiadał o sprzęcie na przestrzeni lat, kiedyś topornym i ciężkim, a obecnie lekkim i wygodnym, oraz o bólach w klatce piersiowej, co nie zawsze oznacza problem kardiologiczny. Ratownik z Łomży Mariusz Dzbeński omówił realia w sytuacji, gdy dzieci i młodzież sięgną po substancje psychoaktywne. Pomocy medycznej trzeba nie tylko wtedy, gdy przyjmą narkotyki i dopalacze, ale i gdy palą papierosy i piją napoje energetyczne.
Pracownicy WSPR usłyszeli na 30-lecie moc podziękowań, gratulacji i życzeń od licznych oficjeli, wśród których byli: wojewoda B. Paszkowski, wicemarszałek M. Olbryś, starosta L.M. Szabłowski.
Mirosław R. Derewońko
tel. red. 696 145 146
