Kurpiowskie uroczysko Agnieszki Zielewicz
– Kurpiowszczyzna to mój główny i ulubiony temat, zarówno w fotografii, jak i w naszych poszukiwaniach muzycznych; niezwykle piękne, barwne i pełne tradycji miejsce – mówi Agnieszka Zielewicz. Stąd pomysł dopełnienia wystawy pejzaży „Uroczysko” w Galerii N kurpiowską muzyką kapeli Miód na Serce. Autorka zdjęć też zagrała i zaśpiewała, jest bowiem filarem kapeli, która zdobyła nagrodę główną podczas niedawnego V Turnieju Muzyków Prawdziwych w Szczecinie. Był to pierwszy wernisaż w historii Galerii N z udziałem muzykującej bohaterki wieczoru.
Już wcześniejsze wystawy „Przestrzeń nienaruszona” i „Szept” potwierdzały, że Agnieszka Zielewicz znalazała na Kurpiach swoje miejsce na ziemi, odkrywając przy tym nad Narwią czy Szkwą malownicze, nierzadko niedotknięte jeszcze cywilizacją zakątki. Stąd pomysł uwieczniania ich na zdjęciach, co stało się z czasem jej ogromną pasją.
– Dosyć dużo wędruję z aparatem – mówi Agnieszka Zielewicz. – Poszukuję ciekawych miejsc, zatrzymuję je w kadrze, żeby móc zaprezentować je innym. Fotografuję głównie przyrodę, bo te kurpiowskie przestrzenie są niesamowite i czuję ten klimat! Mam z przyrodą taki swego rodzaju pakt: ja o nią dbam, szanuję i troszczę się o nią, a ona w zamian daje mi przestrzeń, krajobraz, wschody i zachody słońca – wszystko to, co mogę uwiecznić w fotograficznych kadrach.
Te kolejne wędrówki dały efekt w postaci wystawy „Uroczysko”, która to nazwa w kulturze ludowej jest wyraźną pozostałością dawnych czasów i świetnie też pasuje jako tytuł do ujęć prezentujących nadrzeczne czy leśne pejzaże Doliny Narwi. – To miejsca, jakich już się za często nie widzi! – komentowali ogladający fotografie, zaciekawieni faktem, że w XXI wieku można jednak do nich trafić i wciąż wyglądają tak samo, jak przed setkami lat. – Kurpie bardzo mnie inspirują, to miejsce magiczne i jedyne w swoim rodzaju, co ma odbicie nie tylko w fotografii, ale też w muzyce – mówi Agnieszka Zielewicz. A ponieważ od wiosny 2017 roku udziela się w kapeli Miód na Serce, przypominającej muzykę ludową z Puszczy Zielonej z wykorzystaniem tradycyjnych instrumentów jak: wiejskie basy, dłubane skrzypce czy bębenek obręczowy, szybko pojawił się pomysł dopełnienia otwarcia wystawy tradycyjnymi pieśniami i utworami.
– To wyjątkowy koncert, bo zazwyczaj gramy do tańca i przy tańcu! – mówił Paweł Dąbkowski, dodając, że specjalnie na wernisaż przygotowali liryczny, zupełnie inny program.
Występ kapeli w składzie: Paweł Dąbkowski (skrzypce i śpiew), Agnieszka Zielewicz (basy i śpiew) i Paweł Zielewicz (instrumenty perkusyjne) potwierdził, że liczne laury na różnych konkursach i wrześniowe zwycięstwo w Szczecinie nie były dziełem przypadku, bowiem muzycy wciąż doskonalą swe umiejętności, a repertuar pozyskują od dawnych, jeszcze żyjących mistrzów, jak Stanisław Archacki czy Ryszard Maniurski. Przypominają też utwory dawnych, nieżyjących już muzykantów, jak „Oberek” Stanisława Pawelczyka, mistrzowsko śpiewają też na głosy pieśni leśne i inne, jak choćby bardzo popularne „Moje druhenki kochane”.
– Cała ta wystawa jest połączeniem i prezentacją moich pasji i zamiłowań, nie tylko do fotografii, ale też do muzyki tradycyjnej – podsumowuje Agnieszka Zielewicz. – Jest to wystawa multimedialna, którą przygotowaliśmy wspólnie z kapelą Miód na Serce, łącząca obraz i muzykę tradycyjną z obszaru Kurpii Zielonych. Na potrzeby tej wystawy stworzyliśmy dedykowany jej cały program muzyczny i myślę, że i w obrazie i w muzyce to się pięknie łączy, jest spójne i dopełnia się.
Wojciech Chamryk
Zdjęcia: Elżbieta Piasecka-Chamryk
