Wystawa Fotoklubu w Galerii Pod Arkadami
Wspólną prezentację ostatnich dokonań fotografów zrzeszonych w Fotoklubie Rzeczypospolitej Polskiej Stowarzyszeniu Twórców otwarto w Galerii Pod Arkadami. Wśród sześciorga autorów są też Zbigniew Ciborowski i Stanisław Zeszut, jedyni łomżyńscy członkowie Fotoklubu. – To pierwsza wystawa członków Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej w tej części regionu! – mówi jej inicjator Stanisław Zeszut. – Pomyślałem, że w końcu warto byłoby coś takiego zrobić, bo przecież współpracujemy od lat. Autorzy prezentują różnorodne fotografie, między innymi wykonane w podczerwieni czy malarsko abstrakcyjne w formie.
Współpraca łomżyńskiego środowiska fotograficznego z ościennymi miastami jak Białystok, Ostrołęka czy Suwałki trwa od lat, zaowocowała też licznymi wystawami.
– Pierwszą wspólną wystawę fotografików z zewnątrz zorganizowało Łomżyńskie Towarzystwo Fotograficzne jeszcze w 1986 roku – wspomina Stanisław Zeszut. – Potem była długa przerwa, aż były dyrektor MDK-DŚT Roman Borawski zaprosił nas, środowisko łomżyńskie, do wystawy „Wspólna fotografia“, po czym Nurt zainicjował regularną współpracę z twórcami spoza Łomży.
Efekty to zbiorowe wystawy „Światłoczuli“ i „ Światłoczuli 2“ z udziałem nie tylko łomżyńskich twórców, zbiorowe prezentacje choćby w Białymstoku czy drozdowskim Muzeum Przyrody, zaś kolejnym etapem jest wspólna wystawa członków Fotoklubu w Łomży.
– Ten pomysł rodził się już od dłuższego czasu – mówi Zbigniew Ciborowski. – W Białymstoku członków Fotoklubu jest kilkoro, u nas tylko my dwaj ze Staśkiem. Spotykaliśmy się na różnych wystawach, współpracowaliśmy w taki przyjacielski sposób i w końcu uznaliśmy, że warto coś wspólnie zrobić. Były wątpliwości czy zrobić to w Białymstoku, czy w Łomży, ale oni uznali, że wolą u nas, bo można to szybciej załatwić, jest też więcej dostępnych galerii.
W Galerii Pod Arkadami swe prace zaprezentowali: Zbigniew Ciborowski, Wiesław Korycki, Krystyna Tomaszuk, Marek Tomaszuk, Anna Worowska i Stanisław Zeszut, czyli środowisko łomżyńsko-białostockie Fotoklubu. Zbigniew Ciborowski pokazał naturalne abstrakcje, czyli coś, co ciekawi go od dawna, wodę w nieoczywistym ujęciu. – Zbliżyłem się do natury na tyle, że kontynuuję ten temat – mówi Zbigniew Ciborowski. – W Galerii Sztuki Współczesnej pokazywałem zimowe fotografie, w Galerii N miałem później większą wystawę tych tzw. lodoformów. Potem były „Symetriale” pod Arkadami, też związane z wodą, a teraz pokazuję ją całkiem z bliska, mieniącą się różnymi barwami – konkretnie to mała zapora wodna w Gaci.
Stanisław Zeszut kontynuuje eksperymenty z nieoczywistymi portretami. – Już od 10 lat fotografuję programy Tomasza Lisa, Kuby Wojewódzkiego oraz muzyczne, jak „The Voice Of Poland“ czy „Idol“ – mówi Stanisław Zeszut. – To fotografie wykonane bez użycia programu photoshop, ale tworzące się samoistnie montaże, bo przy dwóch kamerach w studio i szybkim pokazywaniu na zmianę twarzy zaproszonego gościa i prowadzącego one to rejestrują, chociaż oko tego nie widzi.
Wiesław Korycki fotografuje w podczerwieni ukazując przemijanie, choćby na przykładzie wychodzących już z użycia starych maszyn rolniczych. Z podczerwienią eksperymentuje też Marek Tomaszuk, co nadaje jego pejzażom tajemniczego klimatu. Krystyna Tomaszuk, jak sama wyjaśnia, „bawi się fotografią, stara się, by zdjęcia były barwne i radosne“, a jej prace skupiają się na detalach. Anna Worowska, znana w Łomży również z dwóch wystaw indywidualnych „Pośród łąk” i „Brzoza”, ponownie koncentruje się na ukazaniu nieoczywistego piękna świata przyrody.
– Ta wystawa to dla nas coś naprawdę szczególnego, ukoronowanie wieloletniej współpracy – podsumowuje Anna Worowska, członek nie tylko Fotoklubu, ale też Związku Polskich Artystów Fotografików. – Mamy tu własny wybór i pokazanie czegoś charakterystycznego dla każdego autora. Nie było tu określonego tematu, a żeby pokazać jakiś cykl trzeba go wiele lat dopracowywać, więc niektórzy nie byli gotowi. My się zdecydowaliśmy, mieliśmy co pokazać – ja przyrodę, która urozmaica tematykę wystawy, poza tym bez przyrody przecież nie istniejemy.
Wojciech Chamryk
