Szkocki Sylwester w Łomży - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

- Często tańczę sobie po scenie, ale jakiś dyrygent czasem mi w tym przeszkadza – mówiła Agnieszka Tomaszewska. – A ja lubię rządzić – w domu i na scenie - dlatego moim marzeniem było dyrygować. To był mój debiut dyrygencki. Filharmonią Kameralną dyrygowało mi się wspaniale, bo to świetni muzycy i znają ten utwór wzdłuż i wszerz!
Zanim doszło do tego nietypowego wykonania „Marsza Radetzky’ego” Johanna Straussa sala Filharmonii rozbrzmiewała przez półtorej godziny  popularnymi ariami z operetek, przebojami musicalowymi oraz melodyjnymi utworami instrumentalnymi. Jednak dla wielu słuchaczy główną atrakcją ostatniego koncertu A.D. 2011 w Łomży był występ Lindsay’a Davidsona. Grający na dudach muzyk jest bardzo popularny w naszym kraju, także z powodu koligacji rodzinnych, czyli polskiej żony. Jednak to wirtuozerskie wręcz opanowanie dud i poziom autorskich kompozycji, a także opracowań tradycyjnych szkockich tematów sprawiają, że gry Davidsona słucha się z zapartym tchem. Sobotni koncert udowodnił, że połączenie – tak  z pozoru odległych - światów muzyki klasycznej i tradycyjnej jest możliwe, dzięki wykorzystaniu znanego od setek lat instrumentu. Współbrzmienie dud i składu orkiestry, szczególnie instrumentów smyczkowych, było najlepiej słyszalne w  dwuczęściowym utworze „The Werewolf” autorstwa Davidsona. Utwór został napisany na zamówienie Barona Ardgowan, którego nadwornym kompozytorem jest Davidson.
- Pierwszy temat wywodzi się z melodyki średniowiecznej – wyjaśnia solista. - Harmonia jest modalna, inna, niż wykorzystywana obecnie. Druga część jest już bardziej tradycyjna, wykorzystująca dudy.
Agnieszka Tomaszewska nie była tego wieczoru jedyną śpiewaczką na scenie. W  żywiołowo zagranym „Fiddle – Faddle” partiami wokalnymi popisali się także muzycy Filharmonii. Rozśpiewała się także publiczność, szczególnie w dwukrotnie wykonanej szkockiej pieśni „Auld Lang Syne”, w Polsce znanej jako „Dawny czas”.
A niewiele zabrakło, by talent Davidsona do gry na dudach nigdy nie został odkryty…
- Dudami zainteresowałem się przypadkiem – opowiada muzyk. Byłem w Edynburgu na  wycieczce. Pojechałem z rodzicami, miałem wtedy dziewięć lat. Zwiedzaliśmy i usłyszałem dudziarza, który grał. Pomyślałem, że też chcę spróbować. Okazało się, że sąsiad mojej babci gra na dudach i jest bardzo dobrym nauczycielem. Tak to się zaczęło i tak zostało do dziś!

Elżbieta  Piasecka Chamryk