Zaduszki na jazzowo
Na organizowanym od lat przez MDK – DŚT koncercie „Zaduszki jazzowe” zagrał w tym roku Marek Napiórkowski. Uznany gitarzysta, kompozytor i producent wystąpił z towarzyszeniem muzyków światowej klasy: perkusisty Cezarego Konrada i basisty Roberta Kubiszyna. Trio wykonało kompozycje autorskie oraz kilka standardów nieżyjących już gigantów jazzu, jak John Coltrane czy Jaco Pastorius.
„Zaduszki jazzowe” to szczególne koncerty, organizowane na przełomie października i listopada. Wspominamy na nich artystów, którzy odeszli, ale dzięki muzyce, którą pozostawili, są wciąż obecni. „Przez lata wiele razy grałem z tej okazji, mówi Marek Napiórkowski. To niezwykła rzecz, że ludzie łapią w tym okresie taki refleksyjny nastrój, sprzyjający słuchaniu muzyki. Zaduszki jazzowe odbywają się w wielu miastach, od wielu lat. Wiem, że ludzie chętnie chadzają na tego typu koncerty”.
Łatwiej byłoby napisać, z kim nie współpracowali muzycy tworzący trio Marka Napiórkowskiego. Lista gwiazd światowego i polskiego jazzu, rocka i popu, z którymi nagrywali i koncertowali jest bowiem imponująca: Pat Metheny, Richard Bona, Anna Maria Jopek, Tomasz Stańko, Henryk Miśkiewicz, Urszula Dudziak, Ewa Bem, Dorota Miśkiewicz, Wojciech Karolak, Janusz Muniak, Tomasz Szukalski, Krzysztof Ścierański, Jan "Ptaszyn" Wróblewski, Adam Pierończyk, Zbigniew Namysłowski, Maria Schneider, Randy Brecker, Deborah Brown, Mino Cinelu, Nippy Noya, Susan Weinert…
Licznie zgromadzona publiczność miała więc powody do zadowolenia, bo trzech wirtuozów dało prawdziwy popis gry. Przez blisko 90 minut liczyła się tylko muzyka. Muzyka, w której de facto nie ma podziału na instrument solowy – w tym wypadku gitarę - i sekcję rytmiczną w ścisłym tego słowa znaczeniu. „Zespół, który tworzymy jest złożony z improwizatorów, tak więc nasza muzyka ewoluuje, zmienia się z koncertu na koncert – wyjaśnia lider tria, Marek Napiórkowski - w zasadzie każdy koncert jest inny, co nas cieszy, bo mamy tyle wyobraźni, by kierować tę muzykę na różne tory. A to jest coś, co nas najbardziej kręci”.
Nietrudno też zauważyć, że improwizacja ma wielkie znaczenie dla wszystkich muzyków, z czym Napiórkowski się zgadza: „Nasze podejście do tego tria jest bardzo kolektywne. To improwizacja wspólna, zbiorowa. Słuchamy się nawzajem i każdy reaguje na każdego. To nie jest tak, że ja gram solo, a oni za mną podążają. Taka kolektywna improwizacja daje nam największą frajdę”. Dlatego kilkakrotnie można było odnieść wrażenie, że opracowane wcześniej struktury poszczególnych kompozycji to tylko ich początek i zakończenie. Resztę wypełniały improwizacje – pełne polotu i fantazji partie solowe Marka Napiórkowskiego, perkusisty Cezarego Konrada i basisty Roberta Kubiszyna. Oprócz dynamicznych, ekspresyjnych kompozycji z partiami gitary elektrycznej w roli głównej, takich jak: „Proxima Parada”, „Alan”, „Vietato Fumare”, „Giant Steps” i „Havona” zespół sięgnął kilkakrotnie po gitary akustyczne. W repertuarze akustycznym przeważały utwory z albumu „Wolno”, usłyszeliśmy też nową kompozycję „Mill”. „Bardzo lubię grać na gitarze akustycznej, podobnie Robert wziął ze sobą basówkę akustyczną – mówi Napiórkowski. Lubimy muzykę akustyczną, lubimy prezentować jej różne barwy, żeby koncert tego tria naprawdę się mienił”.
Tekst: Wojciech Chamryk
Fot. Marek Maliszewski
ZOBACZ. Napiórkowski, Kubiszyn, Konrad TRIO koncert w Łomży
