Władze Łomży zdzierają ponad miarę
Najpierw Prokurator Okręgowy w Łomży, a teraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uznał, że ustalone przez władze miasta opłaty za usunięcie pojazdu z drogi i jego parkowanie na parkingu strzeżonym na koszt właściciela ustalone na 2018 rok były za wysokie. Okazało się, że władze miasta nawet nie spróbowały wyliczyć niższych opłat, tylko automatycznie przyjęły je na najwyższym możliwym poziomie. Sąd zgodził się także z zarzutem prokuratury, że nielegalne było naliczane opłat za „każdą rozpoczętą dobę” przechowywania pojazdów i ostatecznie stwierdził nieważność całej uchwały.
Za usunięcie np. roweru pozostawionego w miejscu niedozwolonym w Łomży opłata w 2018 roku wynosiła 113 zł, plus 20 zł za każdą rozpoczętą dobę jego przechowywania. Za usunięcie samochodu osobowego stawka opłaty wynosiła 486 zł plus 40 zł za „każdą rozpoczętą dobę” przechowywania, a za największe ciężarówki odpowiednio 1263 zł i 136 zł.
Bezprawne działania władz
Prokuratorzy z Łomży dopatrzyli się w tym podwójnego naruszenia prawa. Po pierwsze w ustawie wskazane jest, że opłaty takie naliczane są za każdą pełną dobę przechowywania pojazdu, a nie rozpoczętą, a pod drugie stawki opłat były na najwyższym dopuszczalnym poziomie w kraju, ale zdecydowanie za wysokim jak na łomżyńskie warunki. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku Prokurator Okręgowy w Łomży przekonywał, że rzeczywiste stawki opłat wynegocjowane z wykonawcami świadczącymi pomoc drogową i prowadzącymi parkingi strzeżone, były niższe. To zaś wskazuje, że przy podjęciu uchwały władze miasta musiały kierować się „innymi kryteriami decyzyjnymi”.
Odpowiadając na skargę władze miasta przyznawały, że rzeczywiste stawki są niższe od przewidzianych uchwałą, ale nie są wyższe od ustawowych kwot maksymalnie dopuszczalnych. Przekonywały także, że brak przewidzenia obowiązku poniesienia opłaty za rozpoczętą dobę przechowywania pojazdu, „w pewnych okolicznościach, przerzuci na miasto obowiązek ponoszenia kosztów przechowywania pojazdów”.
Sąd rozpatrując skargę nie miał wątpliwości kto w sporze ma rację. Ocenił, że uchwała Rady Miejskiej Łomży podjęta została z istotnym naruszeniem przepisu art. 130 a ust. 6 ustawy Prawo o ruchu drogowym.
Okazuje się, że włądze Łomży nawet nie analizowały jakiej wysokości mogłyby być niższe stawki opłat.
- Bezspornym bowiem jest, że w dacie podejmowania uchwały Miasto Łomża miało pozawierane w marcu 2017r. umowy z trzema przedsiębiorstwami (JD, J C i M G) na usuwanie pojazdów z dróg i ich przechowywanie na strzeżonych parkingach wymienionych przedsiębiorców, w których to umowach stawki opłat i kosztów zostały ustalone na poziomie niższym niż uchwalone zaskarżoną uchwałą. (...) Treść wniosku Prezydenta Miasta Łomża skierowanego do Rady Miejskiej w sprawie podjęcia uchwały, wskazuje wprost, że przyjęcie maksymalnych stawek opłat na rok 2018r (kwotowo określonych obwieszczeniem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 25 lipca 2017r. w sprawie ogłoszenia obowiązujących w 2018r. maksymalnych stawek opłat za usuniecie pojazdu z drogi i jego parkowanie na parkingu strzeżonym – Monitor Polski z 2017r., poz. 772), było traktowane przez wnioskodawcę jako działanie na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego. Nie wynika z przedłożonej dokumentacji refleksja miejscowego ustawodawcy na temat rzeczywistych stawek opłat za usuwanie pojazdów z drogi oraz kosztów przechowywania pojazdów obowiązujących na terenie miasta Łomża. Niewątpliwie zatem przy podjęciu zaskarżonej uchwały nie kierowano się ustawowym kryterium wynikającym z upoważnienia art. 130 a ust. 6 ustawy Prawo o ruchu drogowym, wzięcia pod uwagę rzeczywistych kosztów usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu – czytamy w uzasadnieniu wyroku sądu, który podsumowuje: „skoro uzasadnienie wniosku o podjęcie zaskarżonej uchwały w ogóle nie nawiązywało do rzeczywistych kosztów usuwania pojazdów z dróg oraz opłat za ich przechowywanie, obowiązujących na obszarze miasta Łomża, a podjęcia uchwały nie poprzedziła analiza stawek tych kosztów i opłat oraz przedyskutowanie problemu, stwierdzić należy, że zaskarżona uchwała została podjęta arbitralnie i z istotnym naruszeniem upoważnienia ustawowego z art. 130 a ust. 6 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Powyższe uzasadnia stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości na podstawie art. 147 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
- Końcowo Sąd nadmienia, że podziela stanowisko Prokuratora, że istotnym naruszeniem prawa przy podjęciu kwestionowanej uchwały było również przyjęcie, że opłata za przechowywanie pojazdu na strzeżonym parkingu jest pobierana za każdą rozpoczętą dobę przechowywania. Ustawodawca przewidział bowiem naliczanie opłaty za każdą dobę przechowywania pojazdu (vide: brzmienie ust. 6 a art. 130 a ustawy Prawo o ruchu drogowym), co należy rozumieć za każdą pełną dobę, a nie za dobę rozpoczętą. Rada powiatu nie została upoważniona do ustalania odmiennych zasad naliczania opłat i kosztów niż to wynika z ustawy – podkreśla w uzasadnieniu wyroku WSA.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dotyczy uchwały, która obowiązywała w Łomży w 2018 roku. Zapadł w lutym tego roku i jest nieprawomocny, a władze miasta w międzyczasie wprowadziły w życie nową uchwałę na 2019 roku. Stawki i zasady naliczania opłat są takie same jak w tej uchwale unieważnionej przez sąd.
- Czekamy na pisemne uzasadnienie wyroku sądu w sprawie uchwały na 2018 rok, a odnośnie uchwały na 2019 rok analizujemy ją i podejmiemy stosowne działania – mówi Rafał Kaczyński, zastępca Prokuratora Okręgowego w Łomży.
