Biskup Stefanek w konfraterni Zakonu Paulinów
Biskup diecezji łomżyńskiej Stanisław Stefanek został przyjęty w poczet konfratrów Zakonu Paulinów. Uroczystość odbyła się dziś w przed Cudownym Obrazem Matki Bożej na Jasnej Górze.
Wraz z biskupem łomżyńskim w poczet konfratrów w dowód uznania za szerzenie kultu Matki Bożej Jasnogórskiej i przywiązanie do Zakonu Paulinów przyjęto dziś także abp Józefa Michalika, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski i biskupa diecezji radomskiej Zygmunta Zimowskiego.
Konfraternia paulińska sięga swymi początkami XIV wieku. Nie stanowiła ona prawnej organizacji, ale była to duchowa łączność Zakonu z uprzywilejowanym gronem swoich dobrodziejów, przyjaciół i współpracowników. Generał Zakonu lub prowincjał przyjmując osobę świecką lub duchowną do konfraterni chciał przede wszystkim wyrazić wdzięczność i uznanie za świadczone przez nią dotąd dobrodziejstwa względem Zakonu i jednocześnie włączyć ją do udziału w dobrach duchowych i do większego jeszcze współuczestnictwa w wypełnianiu zadań i posłannictwa Zakonu. Imię i nazwisko konfratra wpisywano do specjalnej księgi, a osobom znaczniejszym (np. kardynałom, królom itp.) wystawiano ozdobny dokument. Niektórzy wpisywali się do księgi własnoręcznie i składali przy tej okazji zobowiązania, wota i dary.
Z biegiem lat wpływ sanktuarium jasnogórskiego przyczynił się do tego, że konfraternia nabierała również charakteru maryjnego. W związku z tym, w ostatnich stuleciach o przyjęciu do konfraterni decydował szczególnie żywy i autentyczny kult do jasnogórskiej Bogarodzicy Dziewicy oraz chęć współpracy z paulinami w realizowaniu maryjnych zadań apostolskich.
W ciągu kilku wieków dyplom konfratra Zakonu Paulinów otrzymali m.in.: rodzina królewska Kazimierza Jagiellończyka, król Jan Kazimierz, Henryk Sienkiewicz, Prymas Tysiąclecia Kard. Stefan Wyszyński i ks. prał. Zdzisław Peszkowski.
Konfraternia paulińska sięga swymi początkami XIV wieku. Nie stanowiła ona prawnej organizacji, ale była to duchowa łączność Zakonu z uprzywilejowanym gronem swoich dobrodziejów, przyjaciół i współpracowników. Generał Zakonu lub prowincjał przyjmując osobę świecką lub duchowną do konfraterni chciał przede wszystkim wyrazić wdzięczność i uznanie za świadczone przez nią dotąd dobrodziejstwa względem Zakonu i jednocześnie włączyć ją do udziału w dobrach duchowych i do większego jeszcze współuczestnictwa w wypełnianiu zadań i posłannictwa Zakonu. Imię i nazwisko konfratra wpisywano do specjalnej księgi, a osobom znaczniejszym (np. kardynałom, królom itp.) wystawiano ozdobny dokument. Niektórzy wpisywali się do księgi własnoręcznie i składali przy tej okazji zobowiązania, wota i dary.
Z biegiem lat wpływ sanktuarium jasnogórskiego przyczynił się do tego, że konfraternia nabierała również charakteru maryjnego. W związku z tym, w ostatnich stuleciach o przyjęciu do konfraterni decydował szczególnie żywy i autentyczny kult do jasnogórskiej Bogarodzicy Dziewicy oraz chęć współpracy z paulinami w realizowaniu maryjnych zadań apostolskich.
W ciągu kilku wieków dyplom konfratra Zakonu Paulinów otrzymali m.in.: rodzina królewska Kazimierza Jagiellończyka, król Jan Kazimierz, Henryk Sienkiewicz, Prymas Tysiąclecia Kard. Stefan Wyszyński i ks. prał. Zdzisław Peszkowski.
