45-lecie Gmina Łomża zaczyna wciągnięciem flagi na maszt
- Brałam udział pierwszy raz w życiu w takiej uroczystości i spodobało mi się: było krótko, zwięźle i na temat – komentuje Kasia Tomaszczyk, 16-letnia uczennica 3. klasy Publicznego Gimnazjum nr 9 w Łomży, która uczestniczyła w podniesieniu flagi Gminy Łomża w roku 45-lecia jej utworzenia i w 100. roku odzyskania Niepodległości. 20-minutowa uroczystość odbyła się na wzniesieniu przed siedzibą Urzędu Gminy Łomża. - Podobało mi się, że organizatorzy uwzględnili także podniesienie biało-czerwonej flagi wolnej Polski i granatowej - demokratycznej Unii Europejskiej, gwarantującej poszanowanie w naszym kraju wolności i prawa. Przecież o to jako naród przez dziesięciolecia się staraliśmy. Niektórzy moi rówieśnicy myślą, że to nieważne, a według mnie ma to duże znaczenie.
W chłodny poranek w alejkach przed Urzędem Gminy Łomża kręci się elegancki tłumek młodzieży w białych koszulach i garniturach albo jasnoniebieskich spódniczkach i biało-niebieskich szarfach jak szalik na bluzkę. Żółci się piasek na wzgórkach przed budynkiem starego szpitala, w którym po sąsiedzku pracują urzędnicy i uczą się gimnazjaliści. Jedni i drudzy oraz radni gminni, sołtysi wsi, pracownicy jednostek podległych gminie i przedstawiciele służb mundurowych, jak strażacy OSP, patrzą na trzy wyniosłe, stalowe maszty, na które wciągnięte będą flagi. Kiełkuje nieśmiało trawa.
- Pamięć to siła, która tworzy tożsamość – cytuje słowa św. Jana Pawła II wójt Gminy Łomża Piotr Kłys, dziękując za obecność i jedność. - Ojczyzna to dziedzictwo po ziemskich ojcach i matkach. Wzbudźmy w sobie modę na patriotyzm w życiu codziennym, nie tylko w akcie podniesienia flagi.
Rada Gminy Łomża ustanowiła wcześniej symbole: herb, flagę, sztandar, flagę stolikową i banner. Dzieci i dorośli dowiedzieli się, że na fladze widać herb: u góry złoty ruszt, atrybut św. Wawrzyńca, misjonarza sprzed ponad 1000 lat, po bokach dwie drewniane wieże palisadowe, które nawiązują do osadnictwa sprzed tysiącleci, i głowa jelenia, przypominającą o zwierzęciu z herbu bliskiej Łomży.
- Jestem patriotką i chętnie uczestniczę w takich uroczystościach: konkursach, koncertach orkiestr, recytacjach – wylicza Ewelina Ferenc, koleżanka Kasi i Michała Miłoszewskiego, spieszącego na matematykę. - Z szacunkiem i dumą słucham o tych, co walczyli o wolność kraju. Trudny to wybór między życiem a śmiercią za Ojczyznę. Idę do klasy mundurowej, może byłabym i do tego zdolna...
Ewelina uważa, że dzisiejsza młodzież, inaczej niż poprzednicy z czasów pierwszej i drugiej wojny światowej, postrzega rzeczywistość, historię i obowiązki patriotyczne. Żyją w czasie pokoju, mają wszystko to, co do życia potrzebne, nie zastanawiają się, jak było ciężko przeżyć w strachu przed wrogiem, bez chleba, na zsyłce czy w obozie, interesują się sprzętem elektronicznymi i Internetem. - Warto pomyśleć i popatrzeć w przyszłość, patrząc na te flagi, zastanowić się nad ceną wolności i ryzykiem popadnięcia w niewolę – podsumowuje Ewelina. Stojący w pobliżu mężczyzna słucha ich z zainteresowaniem. Nagle włącza się do rozmowy. - Ci, co zginęli, nie żyją, nie mają prawa głosu – konstatuje gorzko. - Ci, co nie ginęli, mogli dogadać się o wolności Polski ze zwycięzcami wojen. Dziewczęta ze zrozumieniem kiwają głowami. Mówią, że o cenie życia w tym sensie nie myślały...
Mirosław R. Derewońko
