wiadomość na podstawie www.katedra.4lomza.pl
Największy „Łomżyniak z krwi i kości”
Kardynał Wyszyński w Łomży (6-7 VIII 1966r.) - Obchody Millenium
Dziś mija 27. rocznica śmierci kardynała Stefana Wyszyńskiego. Nazywany Prymasem Tysiąclecia kierował polskim Kościołem w trudnych dla niego i nardu latach kształtowania i utrwalani „władzy ludowej” (1948 – 1981), a dzięki Jego nieugiętej postawie polski Kościół oparł się komunistycznym represjom. Prymas Wyszyński urodził się w Zuzeli nad Bugiem 3 sierpnia 1901, a w latach 1914-17 uczęszczał do gimnazjum męskiego im. Piotra Skargi w Łomży. To miasto pozostało w jego sercu... Tu jak sam mówił „kształtowało się moje powołanie kapłańskie”.
Stefan Wyszyński zachował wspomnienia o Ziemi Łomżyńskiej. Jako Prymas był w Łomży wielokrotnie:
18 IX 1959 r. Obraz Nawiedzenia idzie do Diecezji Białostockiej
6-7 VIII 1966 r. Obchody Millenium
28 VIII 1969 r. Pogrzeb śp. Bpa Czesława Falkowskiego
5 IV 1970 r. Konsekracja Bpa Mikołaja Sasinowskiego
6-7 IX 1975 Sesja Naukowa z okazji 50-lecia Diecezji Łomżyńskiej; Sesja Plenarna Konferencji Episkopatu Polski i Koronacja MB Sejneńskiej.
W łomżyńskim gimnazjum Stefan Wyszyński uczył się w czwartej i piątej klasie kończąc je w 1917 r. Należał do harcerstwa (skautingu) i brał udział w zbiórkach w lasach drozdowskich. Władze niemieckie karały za to schwytanych chłopców uderzeniem 10-25 pejczów. Kara ta nie ominęła Stefana i zapadła w jego pamięci. Podczas sesji naukowej z okazji 50-lecia Diecezji Łomżyńskiej 6 IX 1975 r. o tym okresie swego życia Prymas powiedział:
"Jestem dzieckiem tej Diecezji, urodzonym w Zuzeli, która ongiś należała do diecezji Płockiej. Chłopięce lata spędziłem na terenie parafii Andrzejewo, gdzie jest pochowana moja Matka. Lata szkolne, częściowo przynajmniej, w okresie pierwszej okupacji niemieckiej, spędziłem w gimnazjum łomżyńskim. Jako uczeń miałem obowiązek być w tej Katedrze bardzo często. Wymagał tego mój wychowawca profesor K. Kęsicki. Prowadząc internat dla kilkunastu chłopców przy ulicy Krzywe Koło, codziennie w Adwencie wcześniej nas budził, abyśmy, zanim pójdziemy do szkoły, byli na roratach. "
W tym to właśnie okresie krystalizowała się decyzja o dalszych losach przyszłego Prymasa. Podczas konsekracji Bpa Mikołaja Sasinowskiego złożył bardzo osobiste świadectwo:
"Dzieci Boże! Zawsze, gdy jestem w Łomży, do radości wspólnych dołączają się osobiste... ...właśnie tutaj, w tym kościele, wypraszałem sobie powołanie kapłańskie. Tak było, ale nie tak blisko ołtarza. Jako uczniak gimnazjum łomżyńskiego, przeniesiony w czasie wojny z gimnazjum warszawskiego, do którego nie mogłem dotrzeć, przez dwa lata modliłem się tutaj. Bo mój wychowawca - mnie i moich kolegów- spośród których obecni są tutaj niektórzy kapłani, wypędzał rano na mszę św., zwłaszcza na roraty. Tam, w tamtym kącie zazwyczaj się zatrzymywałem i tam się modliłem. Istotnie, modliłem się o powołanie kapłańskie, z którym bardzo się ukrywałem. Nikomu o tym nie mówiłem, aż do ostatniej chwili. "
Kończąc to kazanie Prymas Tysiąclecia dodał: „Nazwano mnie tutaj Łomżyniakiem. Bardzo Wam dziękuję, Drodzy moi, żeście się mnie nie wyrzekli, pomimo, że drogi moje prowadzą mnie po całej Polsce. Ale jestem Łomżyniakiem z krwi i kości, i nim pozostanę.”
18 IX 1959 r. Obraz Nawiedzenia idzie do Diecezji Białostockiej
6-7 VIII 1966 r. Obchody Millenium
28 VIII 1969 r. Pogrzeb śp. Bpa Czesława Falkowskiego
5 IV 1970 r. Konsekracja Bpa Mikołaja Sasinowskiego
6-7 IX 1975 Sesja Naukowa z okazji 50-lecia Diecezji Łomżyńskiej; Sesja Plenarna Konferencji Episkopatu Polski i Koronacja MB Sejneńskiej.
W łomżyńskim gimnazjum Stefan Wyszyński uczył się w czwartej i piątej klasie kończąc je w 1917 r. Należał do harcerstwa (skautingu) i brał udział w zbiórkach w lasach drozdowskich. Władze niemieckie karały za to schwytanych chłopców uderzeniem 10-25 pejczów. Kara ta nie ominęła Stefana i zapadła w jego pamięci. Podczas sesji naukowej z okazji 50-lecia Diecezji Łomżyńskiej 6 IX 1975 r. o tym okresie swego życia Prymas powiedział:
"Jestem dzieckiem tej Diecezji, urodzonym w Zuzeli, która ongiś należała do diecezji Płockiej. Chłopięce lata spędziłem na terenie parafii Andrzejewo, gdzie jest pochowana moja Matka. Lata szkolne, częściowo przynajmniej, w okresie pierwszej okupacji niemieckiej, spędziłem w gimnazjum łomżyńskim. Jako uczeń miałem obowiązek być w tej Katedrze bardzo często. Wymagał tego mój wychowawca profesor K. Kęsicki. Prowadząc internat dla kilkunastu chłopców przy ulicy Krzywe Koło, codziennie w Adwencie wcześniej nas budził, abyśmy, zanim pójdziemy do szkoły, byli na roratach. "
W tym to właśnie okresie krystalizowała się decyzja o dalszych losach przyszłego Prymasa. Podczas konsekracji Bpa Mikołaja Sasinowskiego złożył bardzo osobiste świadectwo:
"Dzieci Boże! Zawsze, gdy jestem w Łomży, do radości wspólnych dołączają się osobiste... ...właśnie tutaj, w tym kościele, wypraszałem sobie powołanie kapłańskie. Tak było, ale nie tak blisko ołtarza. Jako uczniak gimnazjum łomżyńskiego, przeniesiony w czasie wojny z gimnazjum warszawskiego, do którego nie mogłem dotrzeć, przez dwa lata modliłem się tutaj. Bo mój wychowawca - mnie i moich kolegów- spośród których obecni są tutaj niektórzy kapłani, wypędzał rano na mszę św., zwłaszcza na roraty. Tam, w tamtym kącie zazwyczaj się zatrzymywałem i tam się modliłem. Istotnie, modliłem się o powołanie kapłańskie, z którym bardzo się ukrywałem. Nikomu o tym nie mówiłem, aż do ostatniej chwili. "
Kończąc to kazanie Prymas Tysiąclecia dodał: „Nazwano mnie tutaj Łomżyniakiem. Bardzo Wam dziękuję, Drodzy moi, żeście się mnie nie wyrzekli, pomimo, że drogi moje prowadzą mnie po całej Polsce. Ale jestem Łomżyniakiem z krwi i kości, i nim pozostanę.”
