„Kieliszek” i prezydent Duda uczcili Żołnierzy Wyklętych
- Mam pseudonim „Kieliszek”, bo kiedy wszyscy szklankami pili, to ja zawsze prosiłem o kieliszek – wspomina z uśmiechem 98-letni Franciszek Mościcki, ps. „Kieliszek”. Przybył z rodziną w Dniu Żołnierzy Wyklętych w Wysokiem Mazowieckiem przed pomnik kpt. Kazimierza Kamieńskiego, ps. „Huzar”. Jako żołnierz Armii Krajowej i partyzantki antykomunistycznej WiN po wojnie został w 1953 skazany przez sąd wojskowy na 6 lat więzienia. Z garstki dotąd żyjących partyzantów hołd szanowanemu dowódcy „Huzarowi” złożyli też: Tadeusz Perkowski i Stanisław Żochowski (lat 89). Z kombatantami spotkał się wcześniej prezydent Andrzej Duda, który ok. godz. 15 przyjechał pod pomnik „Huzara” i wygłosił przemówienie na temat bohaterstwa partyzantki antykomunistycznej.
Odsłonięty w 2007 r. pomnik „Huzara” poświęcony jest jemu, żołnierzom i partyzantom z okresu II wojny światowej. To ludzie AK, AKO, WiN oraz 6. Brygady Wileńskiej, walczący z komunizmem i polegli lub zamordowani od 1945 r. do 1953 r. Kilkuset mieszkańców Wysokiego Mazowieckiego i okolicznych wsi stało wśród drzew na skwerze i przyległych uliczkach, aby oddać hołd „Huzarowi” i zobaczyć, jak na żywo wygląda prezydent Rzeczpospolitej Andrzej Duda. Darzony sympatią w tej części Polski przywódca kraju zbierał uśmiechy, oklaski, ukłony oraz chętnie pozował po złożeniu wieńców kwiatów do zdjęć. Zrobił nawet z własnej inicjatywy selfie z harcerzami Drużyny Szarych Szeregów, m.in. z SP nr 1 i SP 2 pod wodzą dwóch drużynowych: Agnieszki i Izabeli Wasilewskiej. Zimno było niemiłosierne, jakieś 0 do 1 st. Celsjusza, lecz przenikliwy wiatr dał się we znaki przez godzinę czekania na przyjazd głowy państwa zahartowanym i nawykłym do niewygody harcerzom.
Wśród czekających na prezydenta jest 92-letni Józef Moczydłowski. Zapadło mu w pamięć ostatnie spotkanie, gdy widział „Huzara” w wigilię Bożego Narodzenia 1946 lub raczej '47. Tej zimy we wsi Jabłonka Dąbrowa śniegi były sążniste, u sąsiadów odbywała się młocka. „Huzar” wjechał saniami z czterema partyzantami, uciekali przed pościgiem UB czy NKWD. Od gospodarzy Kamińskich i Łupińskich dostali trochę jedzenia, a mały Józek ostrzegł ich prze zbliżająca się pogonią. W wyniku strzelaniny dwóch partyzantów legło na miejscu, „Huzar” z dwoma kolegami zdołał uciec saniami. - Wtedy po wojnie o partyzantach, kryjących się po lasach, ludzie różni mówili, tak jak jest i dzisiaj – tłumaczy rolnik Józef. - Jeden przestrzeże, a drugi ostrzeże... Różne były te opinie o partyzantach.
„Czcigodnymi kombatantami” nazwał prezydent RP Andrzej Duda tych, którzy stali na wprost lub z boku pomnika, czasami z rodzinami. Witał posłów, senatorów, biskupa Tadeusza Bronakowskiego, wojewodę, marszałka, burmistrza Wysokiego Mazowieckiego, radnych, dyrektorów i mieszkańców. Mówił, że przyszli pod „wasz pomnik, waszego bohatera w Narodowym Dniu Pamięci Żołnierzy Wyklętych, bohaterów wolnej, niepodległej, suwerennej Rzeczypospolitej, których pomordowała, ciemiężyła, niszczyła ich i ich rodziny banda zdrajców przyprowadzonych tutaj przez sowietów, a bardzo często i oportunistów, którzy na służbę sowietów poszli wietrząc w tym własny interes i wygodne życie, żeby się ustawić w nowym”. Prezydent Duda wymienił inne regiony: Kielecczyznę, Lubelszczyznę, Małopolskę, gdzie żołnierze Armii Krajowej „nie zgodzili się złożyć broni i przejść do porządku dziennego nad tym, że mimo lat walki ich ojczyzna” - nazywana wolną i wyzwoloną - „była wyzwolona teoretycznie, bo jeden okupant przepędził drugiego”. Dodał: żołnierze wiedzieli, co to komunizm oraz widzieli, że nie ma wolnej Polski, niepodległości i prawdziwej suwerenności.
Według prezydenta, „jeżeli początkowo złożyli broń, to potem sięgali po nią ponownie, uważając, że nie mogą się pogodzić z tym, żeby żyć w kraju”, w którym „poza zniewoleniem, ciemiężeni są zwykli ludzie. Bardzo często ludzie polskiej wsi właśnie nie godzili się, słysząc o kolektywizacji, słysząc o tym, że chłopom będzie odbierana ziemia - powiedzieli nie, nie o taką Polskę walczyliśmy krwawiąc się i mieszkając latami w lesie w czasie II wojny światowej, wolimy wrócić do lasu niż żyć w takiej Polsce. I wielu tak zrobiło...” Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Niezłomnych jest – mówił prezydent Duda - świętem zwykłego chłopa, który „pomagał, czasem zginął zamordowany, którego rodzina była prześladowana przez dziesięciolecia”. Chłopi byli oparciem, ostoją, ratunkiem dla Żołnierzy Niezłomnych. - To byliście wy, wasi ojcowie, dziadkowie, to im także składamy hołd, jako tym, którzy o wolnej, suwerennej, niepodległej Polsce myśleli cały czas – powiedział Andrzej Duda. Wezwał, aby oddać pod pomnikiem „Huzara” symboliczną cześć „Żołnierzom Niezłomnym i wszystkim tym, którzy z patriotycznych i ludzkich pobudek ich wspierali, chcąc po prostu wolnej, niepodległej, suwerennej Polski”, gdzie będzie można: żyć normalnie, dostatnio, nie trzeba będzie się bać, będzie można mówić to, co się naprawdę myśli, mieć swoją wiarę, być spokojnym o swoją rodzinę, mieć swoją ziemię...”. Prezydent zebrał oklaski i porozmawiał z zebranymi mieszkańcami.
Mirosław R. Derewońko
