Wigilia z rodziną Eleni i szmaciana laleczka pod choinkę
- Do uroczyście nakrytego wigilijnego stołu zasiadam z rodziną mego szwagra w Poznaniu – wyjawia Eleni Tzoka (lat 56), polska piosenkarka greckiego pochodzenia, która pięknie śpiewała staropolskie kolędy i pastorałki na II Łomżyńskiej Wieczerzy Wigilijnej. - Zasiądziemy razem do stołu, złożymy sobie serdeczne życzenia na święta Bożego Narodzenia i wspólnie będziemy śpiewać kolędy. A przed północą wybieramy się na pasterkę do kościoła pw. Objawienia Pańskiego w Poznaniu.
Mirosław R. Derewońko: - Wzruszający koncert kolędowy z Panią w roli głównej odbywał się na Starym Rynku w Łomży przy silnym mrozie. Nie przeszkadzał Pani w śpiewaniu na żywo przez godzinę?
Eleni: - Rzeczywiście, czasem się zdarzy, że jest aż tak zimno, ale już się do tego przyzwyczaiłam, że w okresie Bożego Narodzenia trzeba i taką przeszkodę pokonać. Na żywo występowali również muzycy z towarzyszącego mi zespołu: Aleksander Białous na klawiszach, Andrzej Elman z gitarą i Kostas Zokas z buzuki. A udało się?
MRD: - Wydaje mi się, że dobre wspomnienie wynieśli wszyscy, którzy Was słuchali i z Panią śpiewali. Zaczęła Pani koncert od „Wśród nocnej ciszy”, a skończyła na „Cicha noc”. Które z tradycyjnych kolęd lubi Pani najbardziej?
Eleni: - Wszystkie polskie kolędy są mi bliskie, piękne, przemawiające do uczuć, do serca... Tak naprawdę, to wszystkie kolędy bardzo lubię. I lubię to nasze świąteczne śpiewanie i ten bożonarodzeniowy czas. Na koncertach wzruszam się, i wzruszają się ludzie ze mną śpiewający, zwłaszcza w kościele. Ale niezwykła atmosfera tworzy się szczególnie wtedy, gdy śpiewamy kolędy w stylu kołysanki, jakbyśmy towarzyszyli Narodzeniu Jezusa Chrystusa: „Gdy śliczna Panna Syna kołysała”, „Jezus Malusieńki” czy „Lulajże, Jezuniu, moja perełko”...
MRD: - Podobała się Pani w Łomży wysoka, rozświetlona choinka i iluminacja na drzewach Starego Rynku?
Eleni: - Tak, bardzo. Wprowadzała w nastrojowy klimat wspomnień, wyobraźni i przeżyć religijnych... W Łomży występowałam wielokrotnie i lubię tu powracać. Ludzie są tutaj niezwykle serdeczni, przyjmują mnie ciepło, jakbym tu się urodziła... Ja dopiero po śmierci Hanki Bielickiej (1915 – 2006; red.) dowiedziałam się, że pochodziła z Łomży. Występowałyśmy wspólnie wiele razy na koncertach z udziałem znanych artystów, ale Pani Hania to była wyjątkowa osobowość. Wprost przeurocza, przemiła w kontakcie bezpośrednim, elegancka w zachowaniu: prawdziwa Dama w Kapeluszu.
MRD: - Przygotowuje Pani jakąś specjalna potrawę na wigilię z rodziną?
Eleni: - Owszem, mój specjał to ryba po grecku a la Eleni, chociaż takiej potrawy nikt w Grecji nie zna (psari alla ellinika - ryby po grecku w Grecji podaje się w pomidorach, a nie w marchwi – red.). - Opanowałam przepis i przyrządzanie tej potrawy i mam dowody uznania ze strony najbliższych.
MRD: - Pamięta Pani najważniejszy prezent, jaki dostała Eleni pod choinkę...?
Eleni: - Kiedy byłam małą dziewczynką, to były biedne czasy, prezenty robiło się samemu i mamie, i tacie, i babci... Ja najbardziej cieszyłam się ze szmacianej laleczki z jasnymi warkoczykami, takiej malutkiej, że mieściła się w dłoniach. Przechowuję ją do dziś i kiedy patrzę na nią, z nostalgią spoglądam w przeszłość, wracam do czasów dzieciństwa. Zostawiłam sobie również niektóre lalki mojej córki... Myślę, że dobrze zostawić sobie na całe życie przynajmniej jedną taką pamiątkę, która zatrzymuje nieubłagany upływ czasu. Przywraca radość i uśmiech, sprawia, że wciąż jesteśmy piękni i młodzi. Nie tylko na święta...
