„Nasz Dom” - Dom Pomocy Społecznej w Łomży ma 130 lat
- Praca w „Naszym Domu” jest ciężka, ale nadaje sens istnienia Domu – mówił dyrektor Franciszek Chrzanowski podczas jubileuszu w Domu Pomocy Społecznej przy ul. Polowej. - Uwrażliwia, uszlachetnia i wzbogaca osobowość każdego z nas. Na obchody 130-lecia placówki, w której mieszka, kształci się, rozwija i znajduje teraz opiekę 109 dziewcząt i kobiet, złożyły się: msza święta, odznaczenie zasłużonych pracowników, wręczenie statuetek przyjaciołom, darczyńcom i sponsorom DPS oraz występy artystyczne mieszkanek.
Msza św. sprawowana była pod przewodnictwem ks. bp. Stanisława Stefanka TChr w południe w kościele pw. Najświętszej Marii Panny w Łomży. Akurat to miejsce wybrano nieprzypadkowo, gdyż w „małym kościółku” od lat co niedzielę o godz. 14.15 Eucharystii udziela wychowankom i pracownikom DPS ich opiekun duchowy i wypróbowany przyjaciel ks. Leszek Kamiński.
„Dzieła wielu rąk, serc i umysłów...”
Dyrektor Franciszek Chrzanowski wspominał, że zaczął pracę w DPS w roku 1982, w stanie wojennym, w czasach biedy, gdy tylko ocet był w sklepach i żywność na kartki. Nie wiedział, że wówczas placówka „obchodziła” stulecie: w 1882 r. powstało w należącej do zaboru rosyjskiego „carskiej” Łomży Towarzystwo Dobroczynności. Grupa światłych obywateli zawiązała je, aby pomagać chorym, starcom, sierotom, kalekom i biedakom. Obecny DPS funkcjonował w różnych okresach pod różnymi nazwami, ale zachował podstawowy, humanistyczny i chrześcijański cel: nieść w potrzebie pomoc potrzebującym. I tak jest do dziś, jak mówił dyrektor: dzieła wielu rąk, serc i umysłów widać w każdym zakątku. W salach i na holach, w basenie i w ogrodzie, na placu zabaw i boisku do gier. W czystych i zadbanych wnętrzach oraz w otoczeniu DPS pokrzywdzone przez los mieszkanki dostają to, co najważniejsze: dobroć, życzliwość, pociechę i zrozumienie.
Odznaczenia i sztuka w podzięce
Wicewojewoda podlaski Wojciech Dzierzgowski odznaczył pracowników DPS złotymi, srebrnymi i brązowymi medalami za długoletnią służbę. Złote medale otrzymało jedenaścioro najbardziej zasłużonych dla działalności placówki: Franciszek Chrzanowski, Stanisława Chyl, Walentyna Kłosek, Irena Dobrowolska, Zbigniew Kozłowski, Teresa Łuba, Małgorzata Osojca, Mirosława Rybicka, Halina Sakowska, która podziękowała w imieniu odznaczonych, Teresa Sosnowska oraz Michał Węgrowski.
Oprócz pamiątkowej szklanej statuetki, każdy wyróżniony otrzymał wydany na 130-lecie album autorstwa Stanisławy Chyl z opisem historii DPS i archiwalnymi oraz współczesnymi zdjęciami.
W przerwie na kawę i ciasta prezentowano 31-minutowy film o historii i współczesności „Naszego Domu”. Dokument w ciągu kilku miesięcy ubiegłego roku zrealizowali: autorka monografii DPS i muzykoterapeutka Stanisława Chyl, dziennikarz Mariusz Rytel i operator Zbigniew Zalewski.
- Oprócz pokazania początków Domu w XIX wieku i jego losów w wieku XX, zależało nam na przełamaniu stereotypów, że tutaj dziewczęta i kobiety tylko jedzą i śpią – wyjawia Zbigniew Zalewski. - Ja również miałem w głowie taki stereotyp, myślałem, że w DPS-ie „dużo się dzieje, bo przyszedł pan z kamerą”. Tymczasem działa tu aż 15 pracowni, wychowanki mają cały czas różne zajęcia, śpiewanie, malowanie, wycinanki, rekreację czy rehabilitację. Przychodziłem czasem nawet niezapowiedziany, bo nie dowierzałem własnym oczom, ile tutaj dobrych rzeczy się dzieje!
Na zakończenie uroczystości jubileuszowych popis swoich umiejętności w części artystycznej dały mieszkanki „Naszego Domu”. Grupę teatralną przygotowali: Iwona Sakowska, Marta Miara i Sławomir Śledziewski; zespól taneczny – Katarzyna Czapko i Magdalena Chrostowska; kapelę – Stanisława Chyl. Rozśpiewane i muzyczne występy w fantazyjnych strojach przyniosły radość i mieszkankom „Naszego Domu”, i gościom historycznego jubileuszu 130-lecia DPS w Łomży.
Mirosław R. Derewońko
Fot.: Anna Sobocińska
