69 rocznica czwartego rozbioru Polski
Przed 69 laty – 17 września 1939 roku na walczącą z hitlerowską nawałnicą Polskę napadła milionowa armia sowiecka. Związek Radziecki w ten sposób realizował tajny protokół do zawartego 23 VIII 1939 r. układu między III Rzeszą a Związkiem Radzieckim (znanego jako Pakt Ribbentrop – Mołotow). Według tego dokumentu strefy interesów Niemiec i ZSRR na terytorium Polski miały być rozgraniczone mniej więcej wzdłuż linii rzek Narwi, Wisły i Sanu. Łomża przypadła w udziale komunistycznemu Związkowi Radzieckiemu.
Wojska sowieckie wkroczyły do Łomży „dopiero” 29 września. Kilka dni wcześniej z samolotu zrzucono na miasto ulotki informujące, że armia Związku Radzieckiego bierze pod ochronę tutejsza ludność, bo Polacy nie są zdolni do samodzielnego rządzenia swoim krajem.
Wkraczających do Łomży sowietów na rogatkach miasta serdeczne witała niewielka grupa zdrajców – przede wszystkim żydowskich komunistów. Nowi najeźdźcy, którzy zastąpili wycofane wojska niemieckie, szybko przystąpili do wprowadzania zasad sowieckiej „sprawiedliwości społecznej”. Na dzień 22 października wyznaczono „wybory” do nowych władz „Zachodniej Białorusi”, w której znalazła się Łomża. Wydawana wówczas oficjalna gazeta „Wolna Łomża” - później nazwana sowiecką gadzinówką – pisała: że na ten dzień „uciskane przez polskich panów masy Zachodniej Białorusi czekały prawie 20 lat”. Już tydzień po wyborach Zgromadzenie Ludowe Zachodniej Białorusi (podobnie jak ukształtowane w taki sam sposób Zachodniej Ukrainy) jednogłośnie wystąpiło do władz ZSRR z błaganiem o przyłączenie zajętych przez Armię Czerwoną ziem do krainy szczęśliwości, jaką według ówczesnej propagandy miał być Związek Radziecki. Na spełnienie tej prośby nie musieli czekać długo: 2 listopada 1939 r. Rada Najwyższa Związku Radzieckiego podjęła uchwałę o włączeniu „Zachodniej Ukrainy” i „Zachodniej Białorusi” w skład ZSRR.
Niespełna dwuletni okres okupacji przez wojska radzieckie zapisał się przede wszystkim prześladowaniami i wywózkami Polaków. Od jesieni 1939 roku do czerwca 1941 roku przeprowadzono tu cztery wywózki (trzy w 1940 i jedną w 1941r.) w głąb Związku Radzieckiego. Wywożono przede wszystkim inteligencję - nauczycieli, urzędników, policjantów i ziemiaństwo wraz z całymi rodzinami. W sumie szacuje się że na Ziemi Łomżyńskiej było to blisko 6500 osób.
W skali kraju deportowanych mogło być nawet ponad 300 tysięcy.
Wkraczających do Łomży sowietów na rogatkach miasta serdeczne witała niewielka grupa zdrajców – przede wszystkim żydowskich komunistów. Nowi najeźdźcy, którzy zastąpili wycofane wojska niemieckie, szybko przystąpili do wprowadzania zasad sowieckiej „sprawiedliwości społecznej”. Na dzień 22 października wyznaczono „wybory” do nowych władz „Zachodniej Białorusi”, w której znalazła się Łomża. Wydawana wówczas oficjalna gazeta „Wolna Łomża” - później nazwana sowiecką gadzinówką – pisała: że na ten dzień „uciskane przez polskich panów masy Zachodniej Białorusi czekały prawie 20 lat”. Już tydzień po wyborach Zgromadzenie Ludowe Zachodniej Białorusi (podobnie jak ukształtowane w taki sam sposób Zachodniej Ukrainy) jednogłośnie wystąpiło do władz ZSRR z błaganiem o przyłączenie zajętych przez Armię Czerwoną ziem do krainy szczęśliwości, jaką według ówczesnej propagandy miał być Związek Radziecki. Na spełnienie tej prośby nie musieli czekać długo: 2 listopada 1939 r. Rada Najwyższa Związku Radzieckiego podjęła uchwałę o włączeniu „Zachodniej Ukrainy” i „Zachodniej Białorusi” w skład ZSRR.
Niespełna dwuletni okres okupacji przez wojska radzieckie zapisał się przede wszystkim prześladowaniami i wywózkami Polaków. Od jesieni 1939 roku do czerwca 1941 roku przeprowadzono tu cztery wywózki (trzy w 1940 i jedną w 1941r.) w głąb Związku Radzieckiego. Wywożono przede wszystkim inteligencję - nauczycieli, urzędników, policjantów i ziemiaństwo wraz z całymi rodzinami. W sumie szacuje się że na Ziemi Łomżyńskiej było to blisko 6500 osób.
W skali kraju deportowanych mogło być nawet ponad 300 tysięcy.
