Inscenizacja obrony Łomży 1920
Na przełomie lipca i sierpnia 1920 roku w Piątnicy Polacy przez pięć dni powstrzymywali silne natarcie wojsk Armii Czerwonej maszerującej na Warszawę. Sowieci, choć liczbowo znacznie przeważali, nie byli w stanie zdobyć Fortów obsadzonych początkowo tylko przez batalion zapasowy 33 pułku piechoty pod dowództwem kapitana Stanisław Raganowicza i wspomaganych masowo przez mieszkańców Łomży. Właśnie te wydarzenia wspominali uczestnicy niedzielnej inscenizacji. Kilkadziesiąt osób z Łomży, Grajewa, Iłży, Lubartowa i Warszawy wcieliło się w role atakujących piątnickie Forty czerwonoarmistów i broniących umocnień żołnierzy polskich. Rekonstrukcję bitwy oglądało ponad 1000 osób.
W lipcu 1920 roku podczas wojny polsko-sowieckiej front wojsk walczących, znad Dźwiny i Berezyny, przesuwał się gwałtownie w kierunku Warszawy. Dowódca Frontu Zachodniego generał Michaił Tuchaczewski dyrektywą z 23 lipca postawił swoim armiom za cel opanowanie Warszawy do 12 sierpnia. „Po trupie Polski wiedzie droga do ogólnego wszechświatowego pożaru” - wzywał do boju czerwonoarmistów. Armie sowieckie wykonując to zadanie napotkały niespodziewanie duży opór na rzece Narew, pod Łomżą. Pierwszy atak kawalerii sowieckiej nastąpił 28 lipca wieczorem, kolejny - w nocy... Walki o Łomżę trwały 5 dni. Zażarta obrona miasta była możliwa dzięki męstwu walczących żołnierzy oraz bohaterskiej postawie, samozaparciu, niezwykłej ofiarności obywatelskiej, poświęceniu i współdziałaniu mieszkańców miasta z walczącymi oddziałami wojska. Łomża w walce nie została zdobyta. Obrońcy zagrożeni okrążeniem z północy i południa 2 sierpnia 1920 roku wycofali się z fortów. W pięciodniowych walkach straty obrońców wyniosły: 35 poległych i około 300 rannych, razem z mieszkańcami miasta.
Zapomniana dziś bitwa nad Narwią o Łomżę, bo przyćmiona sławą Bitwy Warszawskiej miała doniosłe strategiczne znaczenie. Obrona Łomży, której załoga walcząc z wielokrotnie przewyższającym ją przeciwnikiem sparaliżowała i opóźniła o 5 dni dotarcie wojsk sowieckich pod Warszawę. Pozwoliło to na lepsze opracowanie planów strategicznych, przegrupowanie wojsk, stworzenia odwodów i przygotowanie żołnierzy do walki. Bitwa ta miała olbrzymie znaczenie moralne, bowiem podniosła wiarę żołnierzy we własną siłę i możliwość lepszego przygotowania się do obrony Warszawy.
Głównymi organizatorami pikniku historycznego byli: ZHP Hufiec Nadnarwiański w Łomży, HGRH 33 PP Strzelców Kurpiowskich oraz Stowarzyszenie „Klub Fort”.
