Dzień Męki Pańskiej
Wielki Piątek jest upamiętnieniem męki, ukrzyżowania i śmierci Jezusa. W tym dniu liturgia Kościoła nie przewiduje sprawowania Mszy św., lecz wspólnota chrześcijańska gromadzi się, by rozważać wielką tajemnicę zła i grzechu, które gnębią ludzkość, by w świetle słowa Bożego i z pomocą wzruszających gestów liturgicznych rozpamiętywać na nowo cierpienia Pana, które są ekspiacją za to zło.
Po wysłuchaniu opisu męki Chrystusa wspólnota poleca w modlitwie wszystkie potrzeby Kościoła i świata, adoruje krzyż i przyjmuje komunię św., spożywając hostie przechowywane z Mszy in Coena Domini, odprawionej poprzedniego dnia. W tradycji chrześcijańskiej zrodziły się też różne formy pobożności ludowej, procesje, święte misteria, które sprzyjają rozważaniu męki i śmierci Odkupiciela, są wyrazem miłości wiernych i współczucia dla cierpień Chrystusa, a ich celem jest rozbudzanie coraz bardziej w sercach wiernych uczucia prawdziwego uczestnictwa w odkupieńczej ofierze Chrystusa. Wśród nich wyróżnia się Droga Krzyżowa, pobożna praktyka, którą na przestrzeni lat wzbogaciły różnorakie duchowe i artystyczne formy wyrazu związane z wrażliwością różnych kultur. I tak w wielu krajach powstały sanktuaria noszące nazwę «Kalwaria», do których prowadzi stroma droga, przywołująca na myśl bolesną drogę męki; wierni, pokonując ją, towarzyszą duchowo Panu wstępującemu na Górę Krzyża, na Górę Miłości aż do końca.
Dziś wiernych obowiązuje post ścisły - jednorazowy posiłek do syta oraz na dwa skromne posiłki w ciągu dnia i jednocześnie wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych. Obowiązuje on wiernych od ukończenia 18. roku życia do rozpoczęcia 60. roku życia
