Przejdź do treści Przejdź do menu
piątek, 29 marca 2024 napisz DONOS@

ŚWIĘCI NA 20 LISTOPADA:


-Błogosławiona Maria Fortunata Viti (1827–1922)
=
Święty Bernward (+1022)
=
Święty Eudo z Carméry (+760)
=
Święty Leon z Nonantula (+1000)
=
patrz poniżej

Błogosławiona Maria Fortunata Viti 
(1827–1922)
Błogosławiona Maria Fortunata Viti (1827–1922)
Święty Bernward (+1022)
Święty Bernward (+1022)

======

Błogosławiona Maria Fortunata Viti  (1827–1922)

                 Urodziła się 10 lutego 1827 r. w Yeroli (na południe od Rzy­mu). Na chrzcie otrzymała imiona Anna Felik­sa. Miała czterech braci i cztery siostry. W r. 1841 straciła matkę, która umierając miała zaledwie trzydzieści pięć lat. Odtąd Anna wiele się natrudziła, by wychować sześcioro młod­szego rodzeństwa, zwłaszcza że ojciec lubił zaglądać do szklanicy. Gdy rodzeństwo nieco dorosło, poszła do pracy jako służąca, by zapo­biec zaglądającej do domu nędzy. W r. 1851 wstąpiła do benedyktynek w Yeroli i u nich to jako Maria Fortunata przyjęła welon zakonny. Była konwerską i przez całe niemal dalsze życie spełniała najcięższe i najskromniejsze posługi. Podejmowała je z pogodą, kierując się przekonaniem, że uświęcił je sam Zbawiciel. Często klękała przed tabernakulum i stamtąd czerpała siły. Dużo modliła się o uświęcenie stanu kapłańskiego. Doczekawszy się pięknego wieku, zmarła 20 listopada 1922 r. wypowiada­jąc liturgiczny zwrot: na wieki wieków. Beaty­fikował ją w r. 1967 Paweł VI.

======

Święty Bernward (+1022)

                     Urodził się około 960 roku w rodzinie zamożnego Sasa. Wychowywał go jego wujek Volkmar, biskup Utrechtu, w Holandii, gdyż został sierotą będąc chłopcem. Solidne wykształcenie otrzymał w szkole katedralnej w Heidelberg i Mainz w Niemczech, gdzie jego nauczycielem był ok. Thangmar, jego przyszły biograf. Arcybiskup Willigis udzielił mu święceń kapłańskich, a w r. 987 wprowadził na dwór. On też zaproponował Bernwarda na stanowisko wychowawcy przyszłego Ottona III. W r. 993 udał się do Hildesheim, gdzie został wybrany biskupem. W diecezji rozwinął działalność, która wydała wielorakie owoce. Owocowała zwłaszcza w duszpasterstwie oraz w dziedzinie sztuk pięknych. Jako gorliwy pasterz mnożył więc dzieła chrześcijańskiego miłosierdzia, zwoływał często synody, dbał o wykształcenie kleru, krzewił życie zakonne, a w samym mieście ufundował opactwo, dla którego wybudował wspaniały kościół, dedykowany św. Michałowi (uległ on zniszczeniu w czasie ostatniej wojny, ale odbudowano go w latach 1947-1960). Było to dzieło budownictwa sakralnego, które długo wywierało wpływ na architekturę romańską Europy Środkowej. Ten właśnie wpływ miał się także odzwierciedlić w najstarszych budowlach wawelskich. Sława Bernwarda jako mecenasa i współtwórcy nie przejawiła się jednak w samych tylko dziełach architektury. Z jego inicjatywy, a może nawet przy jego współudziale powstały tam wspaniałe iluminowane rękopisy, słynne spiżowe wrota, artystyczne świeczniki ołtarzowe, kolumna używana jako świecznik na paschał i wiele innych arcydzieł rzemiosła. Mniej szczęśliwe były natomiast jego poczynania w sporach, które wtedy rozgorzały, w długotrwałej kontrowersji o jurysdykcję nad klasztorem w Gandersheim z arcybiskupem Willigisem z Maiz, a także w sprawie sukcesji po śmierci Ottona III. Chwilowo opowiadał się wtedy za Ekkehardem, margrabią Miśni. Wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru przed swoją śmiercią. Zmarł 20 października 1022 roku. Jego ciało złożono w krypcie, którą sam przygotował sobie w kościele Św. Michała. Kanonizowano go w r. 1192. Długo uchodził za patrona złotników. Żywot, zredagowany częściowo przez Thangmara (BHL 1253), oraz inne źródła do jego dziejów (BHL 1254-1262) poddawano ostatnio krytycznej analizie, mimo to pozostają one cennym źródłem do poznania stosunków społecznych i obyczajowości ery ottońskiej.

======

Święty Eudo z Carméry (+760)

                       Nazywany jest również Eudon, Eudes lub Odo. Był benedyktyńskim opatem. Przypisuje mu się fundację klasztoru, który później nazwano Saint-Chaffre we Francji.

======

Święty Leon z Nonantula (+1000)

                     Leon wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru na Nonantula w Modenese, we Francji. Ze wszystkich cnót, szczególnie świecił przykładem w pokorze. Po tym jak został wybrany wbrew swojej woli do opata, po dwóch latach zrezygnował i udał się do Rzymu, gdzie przygotowywał się do śmierci. Na jego grobie ślepiec otrzymał wzrok. Zmarł w 1000 rokuw dniu 20 listopada (Buc).

 

S. Stefania OSB
wt, 20 listopada 2018 08:35
Data ostatniej edycji: pt, 25 listopada 2022 08:56:23

 
 

W celu świadczenia przez nas usług oraz ulepszania i analizy ich, posiłkujemy się usługami i narzędziami innych podmiotów. Realizują one określone przez nas cele, przy czym, w pewnych przypadkach, mogą także przy pomocy danych uzyskanych w naszych Serwisach realizować swoje własne cele i cele ich podmiotów współpracujących.

W szczególności współpracujemy z partnerami w zakresie:
  1. Analityki ruchu na naszych serwisach
  2. Analityki w celach reklamowych i dopasowania treści
  3. Personalizowania reklam
  4. Korzystania z wtyczek społecznościowych

Zgoda oznacza, że n/w podmioty mogą używać Twoich danych osobowych, w postaci udostępnionej przez Ciebie historii przeglądania stron i aplikacji internetowych w celach marketingowych dla dostosowania reklam oraz umieszczenia znaczników internetowych (cookies).

W ustawieniach swojej przeglądarki możesz ograniczyć lub wyłączyć obsługę plików Cookies.

Lista Zaufanych Partnerów

Wyrażam zgodę