Święta Mechtylda z Helfty (+1298)
MODLITWA
Boże, nasz Ojcze, Ty oświeciłeś świętą Mechtyldę, dziewicę, światłem łaski i objawiłeś jej swoje tajemnice, † spraw, abyśmy w niebieskim widzeniu bez osłony oglądali Twój majestat, * który poznajemy przez wiarę. Przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana i Boga, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * przez wszystkie wieki wieków. Amen.
======
Święta Mechtylda z Helfty (+1298)
Urodziła się około r. 1241 w szlacheckiej rodzinie w Turyngii. Gdy miała siedem lat, oddano ją na wychowanie do klasztoru w Rodersdorfie, w którym przebywała już jej starsza siostra, Gertruda. Dzięki niej Mechtylda otrzymała niezwykle gruntowne wykształcenie. W 1258 r. klasztor przeniesiono do Helfty. Ksienią była wówczas Gertruda, która na stanowisko kierowniczki szkoły i chóru wysunęła Mechtyldę. Mimo tych zajęć, a może dzięki nim, Mechtylda żyła nieustannie chwalbą Bożą, łącząc w harmonijną całość swe prace, rozważania i udział w liturgii. Stawała się w ten sposób jedną z wielkich późnośredniowiecznych mistyczek niemieckich, o których poniekąd wspominaliśmy, mówiąc o św. Gertrudzie Wielkiej. Ta to właśnie Gertruda stała się jakby jedną z sekretarek naszej Mechtyldy. W 1292 r. ksieni Zofia z Kwerfurtu nakazała Gertrudzie spisywać zwierzenia Mechtyldy, która początkowo nic o tym nie wiedziała, ale zapewne później sama zgodziła się na to. Gertruda też się zatroszczyła o ostateczną redakcję Księgi łaski szczególnej (Liber specialis gratiae), dziełka, które postępując zgodnie z rokiem kościelnym wyrażało głęboką naukę duchowną o charakterze zarówno trynitarnym, jak i chrystocentrycznym. Mechtylda była również autorką wielu modlitw. Poczynając od w. XIV były one wraz z modlitwami ułożonymi przez św. Gertrudę szeroko rozpowszechniane i używane. One to zwłaszcza przyczyniły się do rozwoju i pogłębienia kultu Najśw. Serca Jezusowego. Mechtylda zmarła 19 listopada 1298 r. Przypuszczają niektórzy, iż ją to umieścił Dante w 28 pieśni swego Czyśćca.
======
Święty Atto z Tordino (+1010)
Opat w benedyktyńskim klasztorze w Tordino.
======
Święty Jakub z Sassesau (+865)
Urodził się w Konstyntynopolu. Wstąpił do wojska i awansował. Udał się do Francji. Tam wstąpił do opactwa w Clermont. Później wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru w w pobliżu Bourges. Następnie wybrał życie puastelnicze w Sasseau.
======
Święty Toton z Ottobeuron (+815)
Wywodził się ze szwabskiej rodziny rycerskiej. Wedle tradycji klasztornej on to razem ze swym ojcem Silachem oraz braćmi Gaucipertem i Tagebertem założył w rodzinnych dobrach opactwo benedyktyńskie. Dwunastu mnichów sprowadził do niego ze szwajcarskiego Saint-Maurice. Był potem pierwszym opatem nowego ośrodka. Późne utwory hagiograficzne nazywają go wzorem bogobojnego życia, ojcem ubogich, roztropnym i wiernym włodarzem Pańskim. Zmarł 19 listopada 815 r. W 1163 r. opat Isengrin złożył jego relikwie przed głównym ołtarzem kościoła. Zniszczono je w XVI stuleciu, w czasie tzw. wojny chłopskiej.