Dobre początki...
Od budowania imperiów po GS-y, sojusze odgrywały największą rolę w budowaniu wielkości i znaczenia przedsięwzięć. Japonia nie byłaby dziś jednym z najważniejszych światowych graczy gdyby nie sojusz z Brytyjczykami na początku XX w. Był to typowy mariaż bogatego acz skorodowanego wiekiem, i chylącego się ku rozkładowi staruszka, ze skośnookim podlotkiem. Za to świeżym jak kwiat kwitnącej wiśni. Wszystkim wyszło na zdrowie. Podlotek nabrał światowego znaczenia, a dziadek pocieszył się trochę na stare lata. Podobnie jest z Hollywood i Bollywood. Nie zwyciężyłby Jaś Baby Jagi, gdyby nie pomoc Małgosi. Żwirek bez Muchomorka zniknęliby w otchłani niewiedzy. Dziś wszyscy o nich pamiętają, choć dawno już ich nie było widać.
Oczywiście sojusze nie gwarantują sukcesu w dotarciu do celu. Przykład wyboru gospodarza mistrzostw świata w piłce nożnej w 2018 roku jest znamienny. Przed samym aktem doszło do nieformalnego zbliżenia wszystkich kandydatów poza Rosją. W efekcie Rosja zwyciężyła, co potwierdza starą regułę o naszym sąsiedzie. Kiedy znajdą się w paszczy lwa – tym gorzej dla lwa! Jest to jednak wyjątek, który na ogół potwierdza regułę. Regułą jest stare powiedzenie: kupą mości Panowie!. Większa gromada ma większe szanse przechylić szalę na swoją stronę. Od przykładów aż roi się w historii, polityce, gospodarce. To dziedziny, którymi dzisiaj żyje statystyczny Polak. Również z Łomży. Paradoksem jest tylko to, że to wcale do życia nie jest mu potrzebne. Ot, zapatrzył się w telewizor. Wracając jednak do tematu, wszystkie te sojusze opierają się bez wątpienia na zaufaniu. To poczucie, w odróżnieniu od teoretycznej wiedzy na tematy średnio nas dotyczące, jest niezbędne do życia. Zaufanie, niczym powietrze w biologii, pozwala nam żyć społecznie. Musimy ufać, że obroni nas policja, że załatwią nas w urzędzie a nie przez urząd, że poczta dostarczy list, lekarz nie wpędzi do grobu. Zaufanie to podstawa wszelkich sojuszy. W ludzkim wydaniu ma też swoje wady. Niektórzy ludzie uparcie działają tak, żeby nikt im nie ufał. Później jeden pozytywny gest sprawia, że ufają im wszyscy. Odwrotnie już nie działa. Możesz być święty. Popełniając jednak jeden błąd tracisz wszystko.
Zgodnie z tą pierwszą zasadą zawiązał się polityczny sojusz w łomżyńskiej radzie miejskiej. Niespotykany nie tylko w skali regionu, ale i kraju, ma przynieść pomyślność w walce ze zbliżającym się kryzysem i długami miasta. To taka „spóła” dla dobra nas wszystkich. Aż się człowiekowi nie chce budzić z tego snu. Powiedzenie, o dobrych złego początkach, człowiek chce zagłuszyć w głowie czymkolwiek. Niech by nawet Michał Wiśniewski śpiewał. Byle nie myśleć, byle wierzyć... ufać. Ufać, że to dla NASZEGO dobra będą się układać, pertraktować i spółkować. Bez kłótni i bezsensownego bicia piany. Niestety... niesiony pamięcią doświadczeń z minionych lat, człowiek nie chce dać wiary temu co się dzieje na jego oczach. Zaraz rodzą się obawy, czy lokalni politycy nie zapomną się w różnych konfiguracjach i wymyślnych pozycjach. I tylko czekać, kiedy ktoś się zorientuje, że na przykład, w pozycji „od tyłu” tylko jeden może być z tyłu. Wtedy wszystko legnie w gruzach.
Mariusz Rytel
