Gazeta Bezcenna nr 194
Dobre rady
Jan Maria Władysław Rokita odwiedził ostatnio Łomżę. W ogóle przeżywamy ostatnio najazd „telewizorów”. Określenia tego użył całkiem niedawno jeden z moich znajomych, która to znajomość nie przeszkadza mu - nie wiedzieć czemu - w uprawianiu polityki, więc przynajmniej w tym przypadku wie co mówi. „Telewizor” to ponoć określenie dla osobowości znanych i takich, których opowiadania słucha szersza niż lokalnie grupa odbiorników... przepraszam odbiorców.
Posiadanie takiej postaci to ponoć połowa, a nawet więcej, wyborczego sukcesu. Osobiście znam kilku, którym to nie pomogło, ale... a nuż się uda. Wracając do rzeczonego Jana Marii Władysława, którego imię jest majstersztykiem polskiej szkoły public relation, to zdarzyło mu się ostatnio, że zauważony został również dzięki temu, co mówi. Znajomość przytoczonych za chwilę faktów osobiście nabyłem z lokalnej prasy, co potwierdza tezę. Na spotkaniu wyborczym w Łomży nasz bohater wyjaśnił w końcu, jaki powinien być dobry samorządowiec i czym ludziska obdarzeni mandatem powinni się kierować. W Pięciu Przykazaniach Rokity mowa jest między innymi, iż wyniesiony do samorządowej funkcji obywatel nie może pozwolić sobie na kupczenie, również stanowiskami dla rodziny i przyjaciół, nie może być nałogowcem, a konkretnie nie może być uzależniony, w tym wypadku od przyjmowania korzyści majątkowych w zamian za pozytywne rozpatrzenie naszej prośby. Ogólnie więc, radny, wójt, burmistrz czy prezydent musi kierować się tak, żeby się dobrze prowadzić. Było w łomżyńskim expose Rokity jeszcze sporo innych wytycznych dla całej rzeszy kandydatów na radnych sejmiku wojewódzkiego i każdego z osobna, jednak przy niektórych chciałbym zatrzymać się z troską, a nietrudno byłoby znaleźć i takich , którzy chcieliby to uczcić minutą ciszy.
Z wypowiedzi i rad naszego światowego gościa najbardziej zatrważająca może być ta o wybieraniu sobie współpracowników. Jego zdaniem samorządowiec powinien pracować z osobami „lepszymi od siebie”. Jest to chyba jedyny z wyżej i niżej wymienionych warunków zupełnie niemożliwy do spełnienia. Co więcej, jego spełnienie mogłoby zagrozić porządkowi społecznemu i zachwiać filarami demokracji. Proszę sobie wyobrazić, że dany polityk, niezależnie od opcji i rankingu, dobiera sobie lepszego od siebie współpracownika. Później musi z nim rozmawiać, przekonywać go do swoich racji, starać się przy kolegach nie wypaść najgorzej w towarzystwie takiego pracownika. Żeby zachować twarz, samorządowiec taki musi zdobyć jakiś sensowny certyfikat, zdać egzamin, a nie będzie to łatwe, ponieważ mija właśnie ostatnia szansa na ulgi - już w przyszłym roku nie będzie obowiązywać amnestia maturalna. Ostatecznie taki samorządowiec musi przynajmniej trochę poczytać, a i to nie gwarantuje, że taki wyhodowany na własnej piersi skubaniec nie zechce zająć przy najbliższych wyborach miejsca swojego pana. Idea zawarta w słowach niedoszłego premiera jest więc słuszna – realizacja niemożliwa. Ostatnia z rad wiąże się z możliwością rozdysponowywania w samorządach całkiem sporych pieniędzy z funduszy i budżetów publicznych. - Stosujcie takie zasady ich wydawania jak swoich prywatnych – apeluje Rokita.
I tu się Jan Maria zagalopował w swych poradach, praktyka ta bowiem stosowana jest już od dawna.
Mariusz Rytel
Z wypowiedzi i rad naszego światowego gościa najbardziej zatrważająca może być ta o wybieraniu sobie współpracowników. Jego zdaniem samorządowiec powinien pracować z osobami „lepszymi od siebie”. Jest to chyba jedyny z wyżej i niżej wymienionych warunków zupełnie niemożliwy do spełnienia. Co więcej, jego spełnienie mogłoby zagrozić porządkowi społecznemu i zachwiać filarami demokracji. Proszę sobie wyobrazić, że dany polityk, niezależnie od opcji i rankingu, dobiera sobie lepszego od siebie współpracownika. Później musi z nim rozmawiać, przekonywać go do swoich racji, starać się przy kolegach nie wypaść najgorzej w towarzystwie takiego pracownika. Żeby zachować twarz, samorządowiec taki musi zdobyć jakiś sensowny certyfikat, zdać egzamin, a nie będzie to łatwe, ponieważ mija właśnie ostatnia szansa na ulgi - już w przyszłym roku nie będzie obowiązywać amnestia maturalna. Ostatecznie taki samorządowiec musi przynajmniej trochę poczytać, a i to nie gwarantuje, że taki wyhodowany na własnej piersi skubaniec nie zechce zająć przy najbliższych wyborach miejsca swojego pana. Idea zawarta w słowach niedoszłego premiera jest więc słuszna – realizacja niemożliwa. Ostatnia z rad wiąże się z możliwością rozdysponowywania w samorządach całkiem sporych pieniędzy z funduszy i budżetów publicznych. - Stosujcie takie zasady ich wydawania jak swoich prywatnych – apeluje Rokita.
I tu się Jan Maria zagalopował w swych poradach, praktyka ta bowiem stosowana jest już od dawna.
Mariusz Rytel
