4lomza.pl/

To jest pytanie.

ADHD - moim zdaniem nie trzeba traktować tego zaburzenia,jako choroby. Dzieci, które mają ADHD są niezwykłe. Bardzo ważna jest psychoedukacja rodziców, wspieranie dziecka i stosowanie zasad...niestety ciągłe! Jeżeli podasz mi swój adres mailowy to prześlę Ci swoją pracę zaliczeniowa na ten temat, a poza tym prezentację, że szkolenia, w którym uczestniczyłam dotyczącego ADHD. Polecam czytanie, które bardzo pomaga rodzicom zrozumieć problem.
W Warszawie jest CENTRUM TERAPII SWPS, do którego zgłaszają się rodziny dzieci, u których podejrzewa się występowanie tego zaburzenia. Jest tam wielu wspaniałych psychologów, którzy bardzo angażują się, aby pomóc w funkcjonowaniu rodzinie z dzieckiem z ADHD. W Łomży niestety nie wiem kto się tym zajmuje:(

Jak mozesz wyslij mi ta prace

mmoja@op.pl

Dziekuje z gory

annamira@poczta.onet.pl

Dziekuję, ale mi potrzebne są dużo bardziej informacje o terapeutach i psychiatrach. Czy ktoś wie czy w Białymstoku pracują lekarze i psycholodzy godni polecenia?

Cos się w główkach poprzewracało, AHDH, dyslekcje, dysortografie, dysfunkcje, to są tylko tarcze ochronne rodziców nieudaczników (rodziców, nie dzieci). Co jeszcze zostanie wymyślone, aby ułomności wychowawcze zatuszować? Ile osób zostanie skrzywdzonych przez ADHD-owców, wypadków drogowych przez pomroczność jasną i wiele tego typów wykręty?

ściemka wszystkim

Czubek zapoznaj się z problemem a potem dopiero zacznij się rozpisywać! Ktoś zadał bardzo poważne pytanie a jak zwykle Czubek jest Czubek!
W Łomży jest poradnia zdrowia psychicznego dla dzieci mieści się na parterze w szpitalu. Odnośnie ADHD mogą oni dalej pokierować.
A dla Czubka jest oddział psychiatryczny też w szpitalu:))))))))))

Dlaczego piszesz, ze Czubek jest czubek? A moze on byl wychowywany bezstresowo, bo niedawno bylo to tak modne, jak ADHD, dyslekcje i dysortografie teraz?

No tak. I doczekałam się komentarza o moim ośmioletnim dziecku. Mam je pewnie trzymac w klatce i czekać aż "samo przejdzie"?
Leczę je w PZP w Łomży. Od ponad roku. I wiem z doświadczenia, że faszerowanie dzieciaka lekami ma negatywne efekty. Przynajmniej u mojego, bo dołączyły się inne problemy zdrowotne.

Brakuje tu terapeutów, którzy nauczą dziecko wielu pożytecznych rzeczy, technik uspokajania się, wyciszania. O wszystkim tym już czytałam, ale rodzic nie jest w stanie sam sobie poradzić z tym wszystkim. Trzeba pokierować życiem dziecka, by nie ulegało impulsywnym zachowaniom.

Wdzięczna będę za pożyteczne wskazówki, głupie komentarze będe ignorowała.

Pozdrawiam.

Witam. Annamira ja proponuję Tobie wejśc na forum babyboom tam możesz poruszyc ten temat. Na forum są ludzie z całej Polski i napewno spotkali się z takim problemem. Życzę powodzenia i pozdrawiam.

Ps. Na tym forum głos zawierają osoby, które nie mają zielonego pojęcia o niczym.

To w Łomży i okolicach nie ma nikogo, kto ma chore dziecko i mógłby mi odpowiedzieć gdzie je leczy?

Pomocy możesz uzyskać na stronie www.ptadhd.pl

annamira: widocznie inni używają z dużym powodzeniem pasa. Często to sposób zdecydowanie lepszy niż terapeuta. Na początku skutek jest odwrotny ale po pewnym czasie metoda wycisza zdecydowanie !


Pozdrawiam
Ile nie karmić faceta i tak cycka szuka.

Peter.Jak to pasa? Dziecko bic? To przeciez nieetyczne i w ogole to chyba ktos tylko mocno zacofany uzywa przemocy wobec slabszych. Nie ogladales Superniani? Bo ja nie. Ale wiem, ze mozna wychowywac bez bicia, trzeba tylko miec czasu od cholery, zeby sie z gnojkiem w podchody bawic. Albo do poradni i - ADHD, swiety spokoj. Jak gowniarz nie przeczyta w zyciu zadnej ksiazki i bedzie robil takie byki, jak niektorzy profesorowie na tym forum, to zalatwi mu sie kwit o dysortografii. Itd. Obecne pokolenie bedzie chyba pokoleniem sierot moezdolnych do samodzielnego i odpowiedzialnego zycia, ktore kiedys w koncu podzekuja rodzicom za trud wlozony w wychowanie. Kidys byl taki kawal o dziecku wychowywanym bezstresowo ktore w autobusie kopalo jakas kobiete, teraz to nie kawal - to zycie...

Rzeczywiście nie ma na tym forum nikogo, kto by udzielił mi pomocy w tej sprawie, za wyjątkiem jednego Pana, któremu bardzo dziękuję za namiary na lekarza.

Pozdrawiam życzliwych.
Wrednych nie.

AdamO zgadzam sie z Tobą. według mnie kiedyś było o wiele lepiej. Nie było czegoś takiego jak AHD, dyslekcja czy jeszcze tam inne. Teraz rodzice skaczo nad dzieckiem jak nad jajkiem. Patrząc na moją siostrę, która ma 4 letnia córeczkę aż mi się jej żal czasem robi. Jak mała coś źle wypowie, to już moja siostra chce lecieć do lekarza, bo może mała ma coś źle z gardełkiem. Jak kichnie to chce biec na pogotowie, bo może jest chora. (Jak się przewróci, to już szkoda gadać...) I takie dziecko patrzy i uczy się. Małe dzieci są bardzo inteligentne i szybko łapią o co chodzi. Rodzice w zły sposób przelewają na dzieci miłość - rozpieszczą je do granic wytrzymałości.
Na początku będzie mamo daj cókierka -mama da.
Potem mamusiu główka mnie boli, mogę nie iść do szkoły? - Mamusia pozwoli zostać...
Na końcu dzieciak będzie pił, palił i niewiadomo co jeszcze, bo rodzice wychowywali je bezstresowo i wszystko mu wolno.
Wiem jak to jest, bo mam dużo takich przykładów wśród znajomych...
Kiedyś nikt nie tułmazył złego zachowania chorobą czy czymś innym, tylko wychowywało się je na dobrych ludzi. I na dobrych ludzi wyrastały.
A zbić dziecko czasem trzeba. Oczywiście chodzi mi o klapsa w pupę, a nie kablem po plecach jak to niektórzy rodzice potrafią...

Sprzedam akwarium, sprzęt akw.
https://picasaweb.google.com/OmiyuO/NaSprzedazAkwarystyka
Oraz rzeczy dla kobiet, dzieciaczków:
https://picasaweb.google.com/OmiyuO/12Sierpnia2013

MiYu - czy ty naprawdę nie wiesz co to jest ADHD?
Bo jak czytam twoje posty to wydaje mi się, że nie:)
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej występuje na całym świecie i we wszystkich kulturach
występuje z częstością 3-5% wśród dzieci w wieku 7 - 13 lat, częściej zdarza się u chłopców
szacuje się, że tylko ok. 20% ogólnej liczby dzieci z nadpobudliwością psychoruchową jest objęte specjalistycznym leczeniem
chłopcy częściej prezentują typ z nadruchliwością a dziewczynki – z zaburzeniami uwagi
u dziewczynek częściej niż u chłopców nie rozpoznaje się zespołu nadpobudliwości psychoruchowej (ponieważ zaburzenia uwagi nie są tak alarmujące dla otoczenia jak np. impulsywność)
Diagnozowanie ADHD


Rozpoznanie ADHD nie jest ani łatwe ani szybkie. Opiera się w dużej mierze na obserwacji dziecka i doświadczeniu lekarza. Nie ma żadnego badania laboratoryjnego, które potwierdzałoby to rozpoznanie. Dodatkowo, ze względu na specyfikę zaburzenia oraz sytuację badania lekarskiego, dzieci mogą nie manifestować podstawowych objawów ADHD nie tylko w czasie pierwszej wizyty u lekarza, ale także podczas kolejnych spotkań.

Lekarz rozpoczyna proces diagnostyczny od wywiadu z rodzicami. Pyta między innymi o przebieg ciąży, porodu, rozwój dziecka, jego kontakty z rówieśnikami, sposób spędzania wolnego czasu i problemy szkolne. Powinien także zebrać informacje od nauczyciela znającego dziecko dłużej niż pół roku, najlepiej od wychowawcy klasy. Jeśli osobista forma kontaktu nie jest możliwa, warto poprosić o pisemną opinię ze szkoły oraz wypełnienie odpowiednich kwestionariuszy.

Kolejnym etapem stawiania diagnozy jest obserwacja zachowania dziecka. Niestety, objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej zmieniają się zależnie od otoczenia, w którym przebywa mały pacjent. Najczęściej nasilają się, gdy żądamy się od dziecka zachowania ciągłej uwagi, np. w czasie wysiłku umysłowego. Objawy mogą być słabo wyrażone lub znikać zupełnie w domu lub w warunkach badania w poradni.

Ważnym elementem badania lekarskiego jest rozmowa z małym pacjentem, w tym również bez obecności rodziców. Pozwala ona lekarzowi zebrać ważne informacje o stanie psychicznym dziecka, a także zobaczyć jak dziecko się zachowuje, gdy nie nadzorują go rodzice.

Wzmożona aktywność ruchowa dziecka będąca jednym z kryteriów rozpoznania ADHD może być oceniana w czasie rozmowy lub obserwowana w specjalnie przygotowanym do tego celu pomieszczeniu, a także „mierzona” przy pomocy metod obiektywnych - np. elektronicznego pomiaru ruchów dłoni albo częstości i szybkości ruchów gałek ocznych. Zdolność do koncentracji uwagi jest oceniana w czasie rozmowy i obserwacji dziecka i również możemy ją zmierzyć np. przy pomocy komputerowego testu uwagi ciągłej. Badania te nie są niezbędne do postawienia prawidłowej diagnozy i nie są rutynowo wykonywane w poradniach.

Bardzo popularną metodą oceny zaburzeń typowych dla ADHD są skale i kwestionariusze diagnostyczne, czyli arkusze pytań przeznaczone dla nauczycieli i rodziców. W pełnej procedurze diagnostycznej powinny się znaleźć również testy psychologiczne do oceny inteligencji, zdolności reakcji, motoryki, mowy czynnej oraz zdolności rozwiązywania problemów. Mają one potwierdzić lub wykluczyć istnienie innych zaburzeń układu nerwowego dających podobne objawy jak zespół nadpobudliwości psychoruchowej. W tym samym celu wykonuje się badanie pediatryczne i neurologiczne, a także ocenę słuchu i ostrości wzroku dziecka.

Powyższe metody uzupełniają się nawzajem, co nie oznacza, że brak dostępności niektórych uniemożliwia prawidłowe rozpoznanie ADHD. Doświadczony lekarz na pewno będzie się starał wykorzystać jak najwięcej z nich, aby mieć pewność, że stawia prawidłową diagnozę.

annamira bardzo prosze o kontakt ze mną mam podobny problem choc jeszcze nie do konca zdiagnozowany mam kontakt do pani doktor w białymstokuoraz osrodek w łomży
Musiałam jechac do gdanska, potem kontaktowałam się z warszawą zeby dowiedzieć się ze osrodek stymulacji rozwoju jest w łomzy

Wybaczcie Koleżanki, ale może popełniacie błąd chcąc je konicznie 'leczyć'?
Proponuję kliknięcie w Google po hasłem: dzieci indygo.

Zbych

Poszukuję do programu rodziców dzieci z ADHD powyżej 10.roku życia. W programie chcemy porozmawiać o trudach związanych z wychowaniem takich dzieci (problemy z nauką, rówieśnikami, napadami złości, itd.) oraz zwiększyć świadomość społeczną na temat tej dolegliwości. Jeśli chciałby Pani porozmawiać o tym w naszym programie, zapraszam! Jeśli jest Pani zainteresowana proszę o wysłanie imienia i numeru telefonu,oddzwonię i wyjaśnię wszystkie szczegóły. Nasz program odbywa się w Krakowie dlatego też osobom przyjeżdżającym z daleka opłacamy podróż, hotel oraz udział w programie.

Oczywiście rozmowa jest niezobowiązująca

Pozdrawiam,
E.Jabłońska

Kiedyś w szkole na ADHD to nauczyciel miał wielki drewniany cyrkiel i grubą linię do rysowania na tablicy i kazał rękę wyciągać przed siebie :)


A teraz ? Pieprzy się rodzicom we łbach z troski o swoje 16-17 letnie ,,maleństwa\" :):)

ADHD to nie choroba!!!
To błąd wychowawczy.
Zamiast szukać pomocy dla dziecka, zacznij od siebie RODZICU!

Najbardziej wkurza poziom wiedzy na temat ADHD jaki posiadają łomżyńscy nauczyciele z podstawówek a i w gimnazjach mało lepiej. Nic nie wiedzą ani też dowiedzieć się nie chcą. Totalny brak zrozumienia i sposobu podejścia do takiego ucznia. Wszyscy są traktowani i oceniani sztampowo czyli w/g jednego schematu. Wiem o tym dużo bo znajomi mieli dziecko w podstawówce nr. 2

A moim zdaniem czubek bardzo trafnie napisał. Coraz częściej rodzicom brak pomysłu na wychowanie dziecka, nie zdają sobie sprawy, że w pewnym okresie rozwijania się malucha wpajamy mu to, jaki będzie przez całe życie. Właśnie rodzice mają na to wpływ, trzeba mieć jakiś pomysł, jakim człowiekiem w przyszłości ma zostać nasza pociecha, wpajać mu wartości, nauczyć odróżniać dobro od zła pokazać jak myśleć i rozwiązywać problemy samodzielnie.

Nic tu wpajanie nie pomoże bo to jest wrodzone. Coś więcej niż nadpobudliwość. Usta ci zaschną od upominania a on i tak swoje będzie robił. Tylko właściwe podejście i zrozumienie może tu zadziałać a uwagi pisane w dzienniku czy upomnienia choćby ich milion było to psu na budę się zdadzą.

My stale uczęszczamy do Centrum Terapii Dziecięcej Puzzel i wydać znaczącą poprawę :) Polecam serdecznie, mają fantastyczne podejście do dzieci :)

tlenoterapia.lomza.pl naprawdę pomaga są już dzieci z poprawą zdrowia.

Temat rzeka. Moje dziecko ma w tej chwili 15 lat i jak było małe to też krzyknęli ADHD.Leżąc na oddziale dziecięcym wysłano mnie do poradni .Wchodząc do gabinetu spojrzałam lekarka zdjęła buty. Trochę niesmaczne. Synek zaczął dotykać wszystkiego co było pod ręką. Usłyszałam ,że mojemu dziecku potrzebne są. silniejsze leki. Nie podałam żadnych. Szkoda było jego zdrowia bo i tak dużo chorował.Dziś nie mam z nim problemów. Mogę tylko stwierdzić ,że każde dziecko ma swój temperament.

A ja jestem zdania, że nie ma czegoś takiego jak adhd. To zwykły wymysł tłumaczenie dziecka, co wcale mu nie pomoże na przyszłość.

Nadpobudliwe dziecko to jeszcze nie koniec świata. Trzeba się tylko nauczyć jak z nim postępować. Tutaj https://sweetmama.pl/jak-postepowac-z-dzieckiem-nadpobudliwym/ jest artykuł, który podejmuje ten temat.

Ja byłam w związku z chłopakiem który ma ADHD. Ogólnie początkowo nie było ciężko, starałam się przyzwyczaić itd. Czasami denerwowało mnie jego zachowanie, bo często wygłupiał się na ulicy, wydzierał się, miał takie swoje zachowania. Do tego z czasem jak zaczął byś agresywny to odczuwałam to mocniej i niestety nie dawałam sobie z tym rady i to wpłynęło m.n na nasze rozstanie bo nie umiałam już z nim wytrzymać

Polecam zapoznać się z tym artykułem
https://avigon.pl/obszary-wsparcia/adhd

Podstawą tutaj na pewno będzie terapia psychologiczna.

kasja po co te kłamstwa. Przecież jesteś trollem, który regularnie wkleja nam tu linki bieda firemek, których nie stać na normalną reklamę.