4lomza.pl/

Zgodnie z aktualnym stanem prawnym podatnicy mogą przekazać 1% swojego podatku dochodowego za rok 2008 na rzecz organizacji pożytku publicznego. Są to:
podatnicy opodatkowani ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, PIT 28, termin złożenia do 2009.01.31,
podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą i korzystający z liniowej 19% stawki podatku, PIT 36L, termin złożenia do 2009.04.30,
podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą i korzystający z liniowej 19 % stawki podatku, PIT 36 L, termin złożenia do 2009.04.30,
podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, PIT 37, termin złożenia do 2009.04.30,
podatnicy z tytułu zbycia papierów wartościowych i objęcia akcji w spółkach PIT 38, termin złożenia do 2009.04.30.

Jak przekazać 1% podatku na rzecz „Caritas Bliźnim” i wspomóc w ten sposób Caritas Diecezji Łomżyńskiej?

Wypełniając właściwe roczne zeznanie podatkowe za rok 2008 (PIT 28, PIT 36, PIT 36 L, PIT 37, PIT 38) w jego części: WNIOSEK O PRZEKAZANIE 1% PODATKU NALEŻNEGO NA RZECZ ORGANIZACJI POŻYTKU PUBLICZNEGO (OPP) wpisujemy:
w rubryce „Nazwa OPP”: „CARITAS BLIŹNIM”
w rubryce „Numer KRS”: 0000269678
w rubryce „Wnioskowana kwota” (PIT 28 – poz. 131, PIT 36 – poz. 307, PIT 36 L – poz. 107, PIT 37 – poz. 126, PIT 38 – poz. 60): wyliczony 1% należnego podatku.

Urząd Skarbowy po otrzymaniu zeznania podatkowego przekaże na rzecz „CARITAS BLIŹNIM” wnioskowaną kwotę.

A oto dane „CARITAS BLIŹNIM”:
Nr KRS: 0000269678
ul. Rybaki 1, 18-400 Łomża
konto bankowe: BANK Spółdzielczy w Łomży
numer konta: 78 8757 0001 0001 6766 2000 0220

czarnuchom?? chyba cie porwalo!!

29 lat pracuje i nigdy nie placilam podatkow - takie to zycie

Komu jak komu ale napewno nikomu kto ma w nazwie CARITASSSSSSSSSSSSSSSS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Jeszcze im mało....

Zachecam wszsytkich do odania na Hospicjum w Łomży, tym ludziom naprawde sie należy:)

Fiku

Ja swoje 1% przekazuję dla tych chłopców.
A wy róbta co chceta.


Adrian i Jakub Mańczak - Fundacja Dzieciom "ZDĄŻYĆ Z POMOCĄ"
ADRIAN MAŃCZAK - urodził się 16.01.1993 roku w Łomży (podlaskie) z nieuleczalną i bardzo rzadką w Polsce i na świecie chorobą o nazwie EPIDERMOLISIS BULLOSA (Dziedziczne Odklejanie się Naskórka).

Jest to straszna choroba skóry. Na całym ciele przy najmniejszym otarciu czy uderzeniu powstają pęcherze wypełnione płynem surowiczym (rzadziej krwią) lub natychmiast zdziera się cały naskórek. Pęcherze występują również w jamie ustnej i krtani oraz w obrębie spojówek.

Adrian gdy się urodził nie miał naskórka na obu rączkach do przedramion i na obu nóżkach do łydek. Został natychmiast przewieziony do Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Tam spędził na oddziale patologii noworodka 2,5 miesiąca. Po powrocie do domu gdy miał ok. 3 miesiące nastąpiło pęknięcie pęcherzy w przełyku. Aduś dusił się własną krwią i wymiocinami, a naskórek który wystawał mu z buzi musieliśmy wyrywać żeby się nie udusił. Jedynym ratunkiem był przyjazd pogotowia i odessanie ssakiem. Natychmiast trafił do szpitala z zachłystowym zapaleniem płuc. W szpitalu faszerowany był antybiotykami i spędził tam ok. 3 tygodnie. Gdy wrócił do domu po kilku dniach ponownie pękły mu pęcherze w przełyku. I znów walka o to aby zaczął oddychać i znów szpital. Zdarzyło się to jeszcze kilkanaście razy i trwało przez długie 11 miesięcy.

W międzyczasie na skutek podania dużej ilości leków (antybiotyków), Adrian stracił prawie całkowicie słuch. Jego ubytek to ok. 100 dB na oba uszy.

Na skutek ciągłych ran Aduś ma zrośnięte wszystkie palce u rąk w pięści. Nie jest w stanie wykonywać najprostszych czynności jak mycie czy wiązanie butów. Nie ma również żadnego paznokcia u rąk i nóg.

Aduś ma robione opatrunki 2 razy dziennie i wtedy najbardziej cierpi bo trzeba pozrywać poprzysychane do ran gaziki i bandaże.
Pomimo swej choroby Adrian chodzi do normalnej szkoły, uczy się w IV klasie zintegrowanej. Mimo, że prawie nie słyszy uczy się bardzo dobrze i jest bardzo wesołym chłopcem.

22 listopada 2003 roku urodził się Adrianowi brat Jakub, który niestety jest również chory na tą straszną chorobę.

Aby zapoznać się bliżej z sytuacją chłopców zapraszamy do odwiedzenia strony rodziny Mańczaków .

Więcej informacji o chorobie i sytuacji chorych w Polsce na stronie Debra Polska - Kruchy dotyk

Aby 1% podatku został przeznaczony na rzecz chłopców, w zeznaniu podatkowym należy podać nazwę Organizacji Pożytku Publicznego:

FUNDACJA DZIECIOM "ZDĄŻYĆ Z POMOCĄ"
Nr KRS 0000037904

a w rubryce "inne informacje, w tym ułatwiające kontakt z podatnikiem" należy wpisać:

"LECZENIE I REHABILITACJA MAŃCZAK ADRIAN nr ewid. 3168 lub MAŃCZAK JAKUB nr ewid. 3169

Serdecznie dziękujemy - Mańczakowie

Mój znajomy, katolik, który toczy ze mną-ateistą zażarte spory ideowe, kilka razy już stwiedził, że nigdy nie da złotówki na żadną organizację kościoła katolickiego.

"Caritas znaczy drożyzna

Co się dzieje z forsą dla ofiar zawalenia się katowickiej hali? Diabli wiedzą.
Pieniądze dla przywalonych i dla ich rodzin zbierał również Kościół katolicki za pośrednictwem wyspecjalizowanej agendy, czyli Caritasu. Sponsorem Caritasu było także państwo polskie. Na miejscu katastrofy pojawił się prezydent Kaczyński. Obiecał kasę i dał kasę. Kasa trafiła do Caritasu.

Bez zbędnych papierków

Organizowaniem pomocy dla ofiar przeróżnych katastrof zajmują się powołane specjalnie do tego celu agendy rządowe i samorządowe oraz liczne organizacje społeczne z Polskim Czerwonym Krzyżem na czele. Ale wojewoda śląski wszystkich potencjalnych darczyńców odsyłał do Caritasu. ksiądz dyrektor Krzysztof Bąk kierujący Caritasem Archidiecezji Katowickiej tłumaczył, dlaczego wojewoda ma rację twierdząc, że Caritas działa lepiej niż administracja rządowa:

My mamy ulgi, my nie jesteśmy zobowiązani do takich procedur finansowych, jakie panują czy w bankach czy w urzędach państwowych. Ten pieniądz jest tam obwarowany pewną dokumentacją i pewnego rodzaju procedurą papierkową. Natomiast w Caritas, jak i w innych organizacjach pozarządowych, akurat takiego czegoś nie ma. Owszem rozliczamy się, ale
do tych procedur nie jesteśmy zobowiązani.

Ksiądz dyrektor Bąk wygadał się przy tej okazji. Dał przecież do zrozumienia, że pieniądze popłynęły tam, gdzie można je było przeznaczyć na dowolny cel. Nikt poza samym Kościołem nie jest w stanie kontrolować, w jaki sposób zostały wydane. Mogły być przekazane zgodnie z wolą darczyńców na pomoc dla ludzi, którzy ucierpieli na skutek zawalenia się hali wystawowej Międzynarodowych Targów Katowickich, ale równie dobrze mogły pójść na coś zupełnie innego. Na cokolwiek.

Albumik z trupami gratis

Caritas uzbierał – jak oszacowano – ponad 10 mln zł. W głowie się kręci od pomocy, jaką rzekomo dostały wybrane ofiary katastrofy bądź ich rodziny. Według danych z początku roku (nowszych nie sposób odnaleźć) najwięcej pieniędzy, aż 2,75 mln zł, pójść miało na pokrycie kosztów remontów i adaptacji domów oraz mieszkań niektórych ofiar katastrofy. Stypendia dla sierot pochłonąć miały 1,3 mln zł. Wsparcie dla gołębiarzy – prawie 300 tys. zł. Bezpośrednia pomoc dla poszkodowanych – 1,6 mln zł.

Niektóre osoby kasowały nawet i 100 tys. zł. Pewna wdowa miała dostać 112 tys. zł na zapłatę faktur za budowę domu. Inna wdowa z trójką sierot miała otrzymać pomoc o łącznej wartości 111,3 tys. zł. Kolejne dwie wdowy (a zarazem siostry wychowujące wspólnie trójkę dzieci) ponoć otrzymały 55 tys. zł.

Aby nie zapomnieć tego ekscytującego przeżycia, jakim był widok walącego się dachu, wszyscy, których waląca się hala nie zabiła, otrzymali okolicznościowy album poświęcony katastrofie. Koszt wydania albumu – 80 tys. zł.

Wreszcie to, co najważniejsze – wsparcie duchowe. Z wywiadów prasowych wynika, że „wsparcie duchowe” to jest to, „co poszkodowani cenią najbardziej”. Była nim pielgrzymka do Włoch. Uczestniczyło w niej 48 osób. Caritas podaje, że koszt pielgrzymki to 100 tys. zł. Pątnicy spali w prowadzonych przez Kościół domach pielgrzyma, żarli posiłki w prowadzonych przez Kościół garkuchniach. Jakaś część z tych 100 tys. zł wróciła więc do Kościoła katolickiego w formie zapłaty za świadczone przez
Kościół usługi turystyczne.

2 tysiaki na niańkę

Niedawno Caritas zorganizował kolejną pielgrzymkę do Włoch dla tych, którzy przypadkiem nie zginęli pod dachem hali wystawowej, albo dla tych, którzy stracili tam najbliższych. Tym razem jej koszt był wyższy. Wyjazd zorganizowała spółka o nazwie Duszpasterstwo Pielgrzymkowe sp. z o.o. Za jednego uczestnika wyprawy spółka policzyła sobie 1,8 tys. zł. W cenie miały być noclegi w trzygwiazdkowych hotelach, wyżywienie, bilety wstępu itp. Katowicki Caritas podał, że każdy uczestnik wyprawy otrzymał jeszcze po 1,5 tys. zł kieszonkowego na zakup euro.

Ponieważ kilkoro uczestników pielgrzymki ma bardzo małe dzieci, a doznania duchowe były dla nich najcenniejsze, Caritas przekazał im dodatkowo po 2 tys. zł. Za te 2 tys. osoby te mogły wynająć opiekunki dla dzieci na czas 9-dniowej pielgrzymki. Jeden z uczestników musiał opuścić chorą matkę. On także miał dostać 2 tysiaki na wynajęcie opiekuna dla chorej. Opiekunami bądź opiekunkami mogli być pracownicy Caritasu, bracia lub siostry zakonne. Wówczas kasa wróciłaby tam, skąd wyszła.

Ponieważ trafiający do Caritasu pieniądz – cytując księdza dyrektora – nie jest obwarowany dokumentacją, można się zastawiać, czy podawane do publicznej wiadomości informacje o rozmiarach pomocy finansowej są zgodne ze stanem faktycznym. I nie chodzi tu o to, by złośliwie się czepiać i szukać dziury w całym. Remonty domów i mieszkań, które nie uległy katastrofie, wydawanie okolicznościowego albumu czy wynagrodzenia opiekunek dla dzieci pozostawionych na czas pielgrzymowo-turystycznych wojaży to chyba dosyć niesamowite pomysły wydawania pieniędzy przeznaczonych na pomoc dla ofiar nieszczęścia.

W IV eRPe Caritas jest tym, czym dawniej był PCK – głównym dystrybutorem pomocy charytatywnej. Gdyby pomoc dla ofiar katastrofy budowlanej w Katowicach rozdzielał PCK, mielibyśmy pewność, że wszystko zostałoby rozliczone co do grosza i ogłoszone publicznie, jak to należy czynić z pieniędzmi społecznymi i państwowymi. Mielibyśmy wówczas wiedzę o tym, na co naprawdę zostały wydane te miliony. W przypadku Caritasu wiedzę zastąpić musi wiara."

za: http://www.nie.com.pl/art9546.htm


rudy błazen z druhem

paplak ty snobie, zlotowki ci nie dam za te gadanie

Nie żałuj, wspomóż ateistę...choć 10 groszy!


rudy błazen z druhem

serce to ja mam jak ktos ladnie prosi

Ja tam jak co roku 1% podatku przekazuje na Hospicjum w Łomży

no no ladnie o tym klerze paplak napisaleś :)