4lomza - Polityka - Re: Czy Polska jest już państwem wyznaniowym???

Polityka

Nowy temat | Spis tematów | Przejdź do wątku | Szukaj | Zaloguj

Czy Polska jest już państwem wyznaniowym???

Autor: MarCo (---.internetdsl.tpnet.pl)

Data: 24-09-09 07:01

Z żadnej wersji elektronicznej nie korzystam. Korzystam tylko z tych książek, które podaję jako źródła. Jeżeli chodzi o przepisywanie, to co ja mogę nowego dopisać z historii. Tylko kilka słów komentarza.

Dzisiaj dalszy ciąg:
Chciałbym zwrócić uwagę jeszcze na wątek z poprzedniego postu o zachowaniu się naszych wyzwolicieli z kraju rad, oto fragment listu starosty łomżyńskiego Tadeusza Żeglickiego z 4 lipca 1945 roku do wojewody białostockiego

Łomża i powiat łomżyński w okresie powojennym były nadal bardzo zaniedbaną i biedną ziemią Polski D. Potworne zniszczenia jeszcze bardziej obniżyły poziom życia mieszkańców Łomży i ziemi łomżyńskiej. Podstawą egzystencji ludności była uprawa roli przy pomocy bardzo prymitywnych urządzeń. W 1946 roku przemysł łomżyński reprezentowany był przez 41 jeden zakładów przemysłowych, a w1956 przez 68 zakładów. Ludność Łomży i powiatu łomżyńskiego wzrosła w ty okresie o 1,2%, co spowodowane było dużą migracją młodych za pracą do Łodzi i Zagłębia Śląskiego oraz na Ziemie Odzyskane gdzie można było zamieszkać w każdym nie zrujnowanym domu. Nauczanie początkowo odbywało się w prywatnych domach; brakowało nauczycieli. Komunikacja międzymiastowa była w powijakach. Wiele pół i lasów było zaminowanych, niektóre mosty rozminowane były dopiero w latach pięćdziesiątych. Budynki w Łomży wokół Starego Rynku i placu Kościuszki były wznoszone od podstaw. Naprawiano resztki kanalizacji, uruchomiono stację poboru wody na Rybakach. Wyburzono walące się domy na terenie byłego getta, uprzątano miasto z gruzów po wyburzonych domach. Rozebrano ruiny kościoła popijarskiego i bożnicy żydowskiej. Odbudowano i remontowano klasztor kapucynów pp. Benedyktynek, a także zniszczone elementy fary, mimo szykan ze strony władz powiatowych. Rekwirowano inwentarz żywy i martwy klasztorów na rzecz Skarbu Państwa w 1951 roku, a po interwencji w Warszawie oddano z powrotem zabrane przedmioty i zwierzęta. Klasztory odbudowano dzięki ofiarności społeczeństwa z całej Polski.
Przy odbudowie otoczenia placu Kościuszki zmieniono trasę Al. Legionów przebijając ją do Placu Pocztowego, odbudowywano szkoły, odnowiono Halę Targową na Starym Rynku. Uzupełniono oświetlenie ulic w Łomży. Duże trudności napotkały inicjatywy odbudowy fabryki maszyn M. Orłowskiego, waciarni Hubermana na Skowronkach i prywatnych cegielni Brzezińskiego i Bengelsdorfa na Łomżycy. Trudności z tego względu, że nowe rządy nie znosiły prywatnej inicjatywy.
Powierzchnia Łomży zajmowała w 1939 roku1999 ha, w 1948 włączono do miasta Skowronki, w 1954 Łomżycę, Starą Łomżę i Przedmieście Zawady, zwiększając obszar do3713 ha. Decyzją z 1972 roku wyłączono z granic miasta Starą Łomżę i Zawady Przedmieście zmniejszając obszar do 2819 ha. Zasoby mieszkaniowe łomży były bardzo skromne. Realizowane w niewielkim stopniu budownictwo indywidualne w niewielkim stopniu zaspokajało potrzeby mieszkańców. Państwowe budownictwo mieszkaniowe zaczęło działalność w Łomży po 1950 roku, do 1960 roku oddano 13 budynków, przeważnie 3 – piętrowe „plomby”
Na ulicy Długiej pobudowano 3 wysokie budynki usytuowane prostopadle do ulicy, co kłóci się z historycznym układem miasta. Sytuację próbowano ratować dobudowując pawilony, ale nie dało to wartościowego rozwiązania urbanistycznego. W obrębie Starego Rynku i Śródmieścia realizowano zabudowę zachowując historyczny układ urbanistyczny. Odbudowano z różnym efektem urbanistycznym. Na ul. Dwornej nowa zabudowa o nowoczesnej architekturze jak na owe czasy została powiązana z istniejącymi budynkami. Budynki cenniejsze pod względem architektonicznym pochodzące z XIX i początku XX wieku zostały odbudowane z zachowaniem wyrazu. Należą do nich Ratusz, gmachy sądu, banku, poczty, szpitala, Zespołu Szkół Drzewnych i Gimnazjum Żeńskie. Kościoły i klasztory zostały odbudowane dzięki hojności społeczeństwa z całej Polski. Najwięcej na pracowały się pp. Benedyktynki, które kwestował po całej Polsce, mimo zakazu kwestowania wydanego przez rząd. Ale zdarzało się, że milicjanci udawali, że nie widzieli kwestujących zakonnic. Pewnego razu, gdy nadgorliwy milicjant zaprowadził kwestującą zakonnicę przed sąd, to sędzia gorliwy katolik ukarał ją najniższą karą.
Liczba budynków mieszkalnych wzrosła z 876 w 1948 roku do 1245 w 1955 roku i 1717 w 1960 roku.
Po dojściu w październiku 1956 roku Władysława Gomułki do władzy dawało nadzieję na poprawę stosunków narodowych w powojennej Polsce. Bez względu na sytuacją polityczną w kraju trzeba było dalej odbudowywać. W Łomży pod koniec lat pięćdziesiątych zaczęto porządkowanie i odbudowywanie ulic. Zamiast bruku położono asfalt. Po okresie rozwoju przemysłu w tradycyjnych ośrodkach i dużych miastach powstały sprzyjające warunki do rozwoju przemysłu terenowego lekkiego i spożywczego w ośrodkach mniej uprzemysłowionych. Łomża stała się centrum zachodniej części regionu obejmujące powiaty: łomżyński, zambrowski, kolneński i wysokomazowiecki, ze względu na zaplecze surowcowe pochodzenia rolniczego, zasoby kwalifikowanej siły roboczej, znaczne zawansowanie urbanizacji techniczno - przemysłowej stanowiło dobry teren na lokalizację przemysły rolno – spożywczego.
Zmieniająca się funkcja społeczno – gospodarcza Łomży spowodowała potrzebę opracowania nowego zagospodarowania przestrzennego miasta dostosowanego do nowych zadań. Sporządzony w 1964 roku plan zakładał wzrost ludności do 4000 tysięcy mieszkańców w 1980 roku. Zachodnią część miasta przeznaczono na rozwój budownictwa przemysłowego. Pod zabudowę mieszkaniową przeznaczono tereny na południe od Centrum miasta. Tereny między Polową a Stacją Kolejową na osiedla (obecnie) Dmowskiego i Bohaterów Monte Cassino, tereny za parkiem miejskim między Nowogrodzką, Wojska Polskiego i Sikorskiego na budowę domków jednorodzinnych. Tereny nadrzeczne pasa zieleni miejskiej na cele sportowe i rekreacyjne (do dnia dzisiejszego projekt nie został zrealizowany i prędko na to się nie zanosi).
Głównym czynnikiem miasto twórczym stał się przemysł z dominującą gałęzią przemysłu spożywczego. W 1964 roku oddano do użytku Zakłady Przemysłu Ziemniaczanego, w 1968 roku Browar, a w latach 70 – tych Wytwórnię Pasz Treściwych. Do mniejszych zakładów można zaliczyć młyn „Superior”, Zakłady Jajczarsko – Drobiarskie w 1964, Oraz Zakład Mleczarski w Piątnicy w 1965 roku. W1967 roku uruchomiono POM. Pod koniec lat sześćdziesiątych rozpoczęto budowę Łomżyńskich Zakładów Przemysłu Bawełnianego „Narew”. Po zakończeniu budowy w 1976 roku zakład zatrudniał około 3200 osób.
Z perspektywy czasu wydaje się, że Zakłady Bawełniane były zbyteczne na naszym rynku, ze względu na sprowadzany surowiec z dalekich krajów i duże koszta produkcji, ale około 3200 ludzi znalazło zatrudnienie, a ile ludzi przy budowie tego zakładu.
Wyższa władza tak zarządziła, a z władzą się nie dyskutuje.

Żródło:

1. Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych do rozbiorów Rzeczypospolitej XIw - 1795.

2. Ks. Witold Jemielity
Katedra Łomżyńska.

3. Czesław Brodzicki
Kościoły i Parafie w Ziemi Wiskiej i Łomżyńskiej.

4. Maria Kałamajska Saeed
Katalog Zabytków Sztuki w Polsce. Łomża i okolice.

5.mgr. Jolanta Deptuła
mgr. Donata Godlewska
mgr. Czesław Nicewicz
mgr. Zdzisław Sędziak
Łomża i województwo - krajobraz i architektura.

6.Czesław Brodzicki
Łomża i powiat łomżyński w latach II wojny światowej i trudnych latach powojennych.

7.S. Alojza Piesiewiczówna
Kronika Panien Benedyktynek
Opactwa Świętej Trójcy w Łomży
(1939-1954).

Pozdrowienia

C.d.n

Pozdrowienia

4lomza.pl/

Ogłoszenia płatne