4lomza.pl/

>No nie aż tak dobrze to nie bedzie :)

Nagrodą będzie pewnie łopata i grabię z autografem jakiegos łomżyńskiego notabla ;-)

Zrób tak jak MrS napisał . Potem ja bym wsadził im te mandaty w dupe
CHWDP ZAWSZE I WSZĘDZIE

hehehhe oni sa smieszni !!!!!! :) olej ich i złóż na nich skarge


> CHWDP ZAWSZE I WSZĘDZIE

..i król i pionek po skończonej partii wracają do tego samego pudełka.

A ja z kolei polecam kwiaciarnię na ul. Sienkiewicza:)

Ptys #2 ?

dobra spoko niech sie zajmuja wlepianiem mandatów za gre wkosza... bo złodziei i morderców to oni nigdy nie potrafia złapać heheh

Jurand

Po co piszecie te hwdp non stop??
polowa tacy madrzy a nic by nie zrobili w takiej sytuacji!
Pały to pały i taka ich robota zeby uszczesliwiac stare baby zeby mogly sobie w spokoju radia maryja sluchac!

a B.B to nie biedrona - czasami ??

WŁomży spotykają się w pabach i póżniej gdzie chata wolna to tam idą pedałować.

Multimedia ma taka ofertę 512kb/s za 39 pln, ale....
STARTER 512+ za 39,00 zł brutto miesięcznie
Maksymalna szybkość transferu 512/256 kbps; dynamiczny sposób przydzielania adresów IP, limit danych 500MB 3), 200 MB przestrzeni dyskowej dla Abonenta z możliwością założenia max. 3 kont e-mail oraz założenia strony www.

To tyle o tym...

wybiorcza michnika kupujesz ? zydo-bolszewie w polsce utrzymujesz!

http://www.kronikanarodowa.com http://kronikanarodowa.com

W 1905 roku ruch rewolucyjny ogarnął całą gubernię, w tym i Łomżę, domagano się przede wszystkim wprowadzenia języka polskiego w urzędach i szkołach. Wielu najaktywniejszych uczestników osadzono w łomżyńskich więzieniach, niektórzy organizatorzy wyjechali za granicę.
Na początku I wojny światowej front długo utrzymywał się w pobliżu silnej twierdzy łomżyńskiej. W 1915 roku po przełamaniu frontu przez Niemców wycofujące się wojska carskie ewakuowały urzędy i ludność cywilną w głąb Rosji. Wywieziono 83tys. Osób z guberni (24%). W Łomży pozostało około 16 tys. mieszkańców.
Wojna zahamowała dotychczasowy rozwój miasta, cała działalność została podporządkowana potrzebom wojennym okupanta. Łomża otrzymała połączenie kolejowe z Białymstokiem i Ostrołęką przez dokończenie budowy linii kolejowej Śniadowo – Łomża. Na użytek gospodarki okupacyjnej zbudowano wąskotorową linie kolejową łączącą Łomżę z Kolnem, Ostrołęką, i Myszyńcem. Rozpoczęto budowę linii kolejowej Łomżą – Pisz, ale jej nie ukończono. W dniu 11 listopada 1918 roku Polacy dokonali rozbrojenia Niemców, którzy następnego dnia opuścili Łomżę.
Po przeszło stuletniej niewoli Łomżą i ziemia łomżyńska uzyskała niepodległość. Obszar byłej guberni został podzielony między województwo warszawskie i nowoutworzone białostockie. Łomżą spadła do roli powiatu i została „włączona na swoje nieszczęście” do województwa białostockiego. Zmiana przynależności administracyjnej nastąpiła w 1939 roku, gdzie powiat łomżyński został dołączony do woj. Warszawskiego, niestety na krótko.
W okresie XX międzywojennego Łomża należała do największych ośrodków miejskich północno – wschodniego Mazowsza. Stała się siedzibą nie tylko władz powiatowych, lecz także siedzibą niektórych urzędów i instytucji o zasięgu ponad powiatowym, jak Sąd Okręgowy i Prokuratura obejmująca swoim zasięgiem 6 powiatów, Hipoteki przy Sądzie Okręgowym, Urząd Akcyz i Monopoli Państwowych, Urząd Ziemski, Polska Dyrekcja Ubezpieczeniowa. Ponadto od roku 1918 Łomżą stała się siedzibą biskupstwa nowo utworzonej Diecezji Łomżyńskiej. Ostateczne ustalenie granic diecezji i formalne jej zatwierdzenie nastąpiło w 1925 roku.
W okresie międzywojennym różne było tempo rozwoju Łomży jako ośrodka miejskiego. Lata dwudzieste cechowały szybki wzrost ludności, w następnym dziesięcioleciu był już niewielki.
W/g spisu z 21 sierpnia 1915 roku Łomżą liczyła 16003 mieszkańców stałych i 1882 osoby przebywające czasowo, ale spis powszechny z 1921 roku wykazał już 22014 osób. W1939 roku na ogólną liczbę ludności 27854, było 17720 wyznania katolickiego 63,69% i 9703 wyznania mojżeszowego 9703 osoby 34,8%. Pozostałą część stanowili wyznania prawosławnego, ewangelickiego i innych wyznań.
W/g danych z 1925 roku w mieście było 42 ulice, 2 rynki i 5 placów użytkowych. Niektóre z nich otrzymały nową nazwę. Dawny Nowy Rynek został nazwany pl. Tadeusz Kościuszki, a plac Soborny – Henryka Sienkiewicza. Ulice Adamowska, Wasilewska, Projektna i Soborna otrzymały nowe nazwy: Bernatowicza, Stacha Konwy, Jana z Kolna i Henryka Sienkiewicza. Nazwy te dotrwały do dziś. Początki nowego życia miasta w odrodzonym państwie polskim były trudne. Poza ratuszem, rzeźnią, elektrownią miasto nie miało odpowiednich obiektów użyteczności publicznej. Wiele budynków zostało zniszczonych wskutek działań wojennych, nie było wodociągów i kanalizacji. Po 1926 roku zaczął powoli rozwijać ruch budowlany, trwający z różnym natężeniem do końca okresu między wojennego. Nie rozwijało się w tym budownictwo gmachów użyteczności publicznej. W 1924 roku odnowiono i przystosowano do potrzeb władz miejskich budynek Ratusza na Starym Rynku. W następnym roku zbudowano przy ulicy Zjazd łaźnię miejską. W celu poprawienia warunków higienicznych sprzedaż artykułów spożywczych zbudowano w 1932 halę targową w północnej części Starego Rynku. W latach 1930 – 1932 zbudowano pięknie usytuowany Miejski Stadion Sportowy nad Narwią, istniejący do dziś. Dawną cerkiew przebudowano na kościół katolicki (garnizonowy). Przy ulicy Sadowej wzniesiony Dom Katolicki. Łomża była ośrodkiem regionu rolniczego, miastem rzemiosła, handlu, drobnego przemysłu i uczącej się młodzieży, istniało wtedy 8 szkół podstawowych, w tym 2 żydowskie. Z wyjątkiem nowo wybudowanej szkoły przy ulicy Rybaki, reszta mieściła się w budynkach wynajętych. W 1925 roku było 2511 uczniów, a w 1938 roku 3444 uczniów. W latach dwudziestych istniało również 15 szkół średnich i zawodowych. Po reorganizacji liczba szkół spadła, do 10, ale liczba uczniów nie zmieniła się. Rozwijało się w Łomży życie społeczno - kulturalne, działały liczne koła, zrzeszenia, komitety, związki. Istniały 3 biblioteki mające 28 tys. woluminów i obsługiwały 2100 czytelników.
Bliskość granicy z Prusami Wschodnimi sprawiła, że w Łomży stacjonował garnizon wojskowy. Miało siedzibę dowództwo 18 dywizji piechoty pod dowództwem Czesława Młot – Fijałkowskiego. Stacjonował też 33 pułk piechoty zwany popularnie Pułkiem Dzieci Łomżyńskich.

Żródło:
1. Donata Godlewska
Dzieje Łomży od czasów najdawniejszych do rozbiorów Rzeczypospolitej XIw - 1795.

2. Ks. Witold Jemielity
Katedra Łomżyńska.

3. Czesław Brodzicki
Kościoły i Parafie w Ziemi Wiskiej i Łomżyńskiej.

4. Maria Kałamajska Saeed
Katalog Zabytków Sztuki w Polsce. Łomża i okolice.

5.mgr. Jolanta Deptuła
mgr. Donata Godlewska
mgr. Czesław Nicewicz
mgr. Zdzisław Sędziak
Łomża i województwo - krajobraz i architektura.

Pozdrowienia

C.d.n

..i król i pionek po skończonej partii wracają do tego samego pudełka.