4lomza.pl/

Druga wojna światowa znacznie przerzedziła szeregi członków Towarzystwa. Siedziba zimowa klubu wioślarskiego została całkowicie zniszczona. Nieliczni, którzy przeżyli, podjęli próbę wskrzeszenia działalności wioślarskiej. W latach 1944 – 1945 pierwsze prace przy budowie nowego budynku przystani podjęli Tadeusz Kalisz, inż. Czesław Żywicki i Jan Pilniakowski. Kopano doły pod fundamenty, porządkowano teren. Poczynania te zostały przerwane po interwencji nowych władz. Jednak Tadeuszowi Kaliszowi i Karolowi Mścichowskiemu udało się uzyskać od ówczesnego starosty Łomży Tadeusza Żeglickiego przydział starego baraku przy ulicy Zjazd po przeciwnej do przystani stronie ulicy na potrzeby Towarzystwa. Pobudowano nowy, drewniany budynek przystani. Przystąpiono do urządzania terenu przystani, zasypywano leje po bombach, wytyczano alejki, posadzono żywopłot i drzewka, wykarczowano zarośla. Dużo pracy wykonały wioślarki: Kuczewska, Piotrowska, z domu Antosiewicz, Czesława Oniszek, Stefania Mioduszewska i Wiktorowska. Działania te zostały finansowo wsparte przez dr. Witolda Prusińskiego (pełniącego funkcję prezesa), inż. Czesława Żywickiego, Stanisława Cieplińskiego i Jana Pilniakowskiego. Obowiązki prezesa po reaktywowaniu Towarzystwa pełnił Witold Prusiński. Była to spontaniczna aktywność starszych, doświadczonych w okresie międzywojennym członków.

czesław