4lomza.pl/

rodzina to:

a) przezytek
b) społeczny obowiązek
c) klucz do szczęścia

a wy drodzy Forumowicze, ku której odpowiedzi się skłaniacie?

Oczywiscie że:



c) klucz do szczęścia

tylko i wyłącznie



waldek 27


Nie wychodź z siebie - możesz nie wrócić.

jak dla mnie to za mały wachlarz odpowiedzi

jesli ktoś uważa, że ilość możliwych odpowiedzi jest zbyt mała, proszę dokładać własne.

Przy okazji postawię dodatkowe pytanie:
Jaki w dzisiejszym świecie jest sens rodziny, gdy wokoło dominuje indywidualizm, egoizm, hedonizm, chciwość. Czy rodzina i wartości jakie się z nią wiążą, jeszcze wogóle jest potrzebna?

pozdrawiam

Zdecydowanie C) z zaznaczeniem, że zdrowa rodzina.
Zaś podstawą zdrowej rodziny są kochający się i szanujący rodzice.
Jeśli tego nie ma, to klapa.

Pozdr
mr

Uzupełniajace pytanie brzmiało:
"Jaki w dzisiejszym świecie jest sens rodziny, gdy wokoło dominuje indywidualizm, egoizm, hedonizm, chciwość. Czy rodzina i wartości jakie się z nią wiążą, jeszcze wogóle jest potrzebna?"
Odpowiedzialnośc za rodzine moze przyjąc jedynie osoba do tego dojrzała. Postawy przytoczone w tak postawionym pytaniu świadczą o niedorozwoju uczuciowym i emocjonalnym i ktoś, kto je prezentuje raczej rodziny nie założy. Pytanie powinno czyba brzmieć, czy osoba, która reprezentuje indywidualizm, egoizm, hedonizm, chciwość to jeszcze człowiek, czy zwierzę z gatunku naczelnych o coraz bardziej upośledzonym instynkcie stadnym i samozachowawczym.
Istotą człowieczeństwa jest rodzina. I muszą zaistnieć naprawdę wyjatkowe okoliczności, które usprawiedliwiałyby funkcjonowanie poza nią.

a w uzupełnieniu, aby tak całkiem poważnie załączam tekst piosenki wykonywanej przez wrocławski kabaret "Elita" autorstwa Jana Kaczmarka

Pero, pero

Samotnej pannie, którą mija
To szczęście, jakim jest zamęście
Mile w staropanieństwie sprzyja
Zerowy bilans szczęść i nieszczęść
Mąż jej się nigdy nie upija
Nie musi się przejmować teściem
Nigdy też dziecka nie przewija
I to w nieszczęściu jest jej szczęściem

Pero, pero, bilans musi wyjść na zero

Stary kawaler w swoim szczęściu
Jakim poniekąd jest celibat
Czuje się z wiekiem coraz częściej
Tak jak wyjęta z wody ryba
Nikt mu nie powie "Witaj zięciu!"
Choćby go z córką w słomie zdybał
Rodziny brak to takie szczęście
Jak wolna rączka, ale w trybach

Pero, pero...

Osobnik, co wyleciał z pracy
Zamiast rozpaczać i żałować
Szybko to sobie przetłumaczy
No, wreszcie nie muszę już tu pracować
Świnia, co wczoraj był kolegą
Równie spokojnie patrzy w przyszłość
Bo w końcu nie ma tego złego
Które na dobre by mu nie wyszło

Pero, pero...

Życiowy bilans szczęść i nieszczęść
Musi w efekcie wyjść na zero
Szczęście to jakby w pewnym sensie
Początek nieszczęść jest dopiero
Klęska przedtaktem bywa szczęścia
Trud nieraz kończy się karierą
Lecz i niekiedy po Austerlitz
Dość często zdarza się Waterloo

Pero, pero...

(........)

A Starsi Panowie śpiewali:

Rodzina nie cieszy nie cieszy gdy jest,
lecz kiedy jej ni ma samotnyś jak pies...

C

oczywiscie ze C).....nie moglo by byc inaczej

-=Na ZaWsZe ŁoMżA Na ZaWsZe ŁKS=-

Bardzo ładanie, bardzo.

Jacek - mocno powiedziane ;))

Podejrzewam jednak, że gdybysmy sporządzili listę rzeczy dla nas najważniejszych to rodzina znalazłaby się gdzies na dole tej listy. Perwsze pewnie byłoby moze wykształcenie, kariera itp. Co więcej, zaobserwować można nawet tendencje zaniedbywania rodziny na rzecz kariery zawodowej.

Bez wachania C !!!!

Trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie?
Czy robie karierę zawodową dla kariery?
Czy zarabiam pieniądze dla pieniędzy?
Czy może zmuszony jestem dla zapewnienia standardu życia swojej rodziny na poziomie przynajmniej takim, jaki zapewnili mi rodzice?

Na swój użytek sporządziłem taką listę. I niekoniecznie sie zgadza z Twoimi podejrzeniami. Jest to indywidualna sprawą każdego z nas. I niewątpliwie jest to kwestia życiowych priorytetów. Myślę sobie, że dobrze by się stało, aby każdy się nad nią zastanowił.

A tak na marginesie wystarczy zajśc na jakikolwiek cmentarz. Nawt po tych, którzy zaniedbywali rodzinę, ale byli jej cześcią pozostały jakieś ślady. Paradokslne jest, że często pamięć o ludziach, a nie o ich dokonaniach zachowuje się jedynie dzięki rodzinom. Jeśli zabrakło rodziny człowiek odszedł w niepamięć, a jego dokonania stawały się anonimowe.
Często ból po stracie członka rodziny przyczynił się do utrwalenia również własnego śladu. Konkretne przykłady z łomżyńskiej nekropolii:
grób Korolców, Redlów czy nawet pastora Mikulskiego. Oni wszyscy robili karierę zawodową. Ale mieli również rodziny. Ktoś z ich życia odchodził i dzisiaj ich groby pozostały, bo w grobie z rodziną sie połączyli.
Z kolei, gdy zabrakło rodziny, wielu innych im współczesnych odeszło w niepamięć i trudno dziś odnaleźć ich imiona, mimo, że korzystamy z owoców ich pracy i karier - a byli przecież ludźmi z krwi i kości.

pozdrawiam

(........)

KolankO,
kiedyś zadałam takie pytanie uczniom gimnazjum, "co jest dla nich najważniejsze?". Większość z nich (jakieś 85 %) powiedziała, że rodzina. Dla mnie to znak, że większość z nich również zaznaczyłoby odpowiedź "C" na Twoje pytania. Podobnie jak czynię to ja, mimo iż zbyt często wokół obserwuję rozpadające się rodziny.

Allinka

Witaj Allinka - juz myslałem, że zapomniałaś o nas :)))

Po tym krótki wstepie przejdziemy teraz do trudniejszych zagadnień ;))
Nie chcę aby to co teraz powiem zabrzmiało populistycznie i demagogicznie, ale odnoszę wrażenie, i pewnie nie tylko ja, że rola rodziny w społeczeństwie jest marginalizowana, umniejszana i ośmieszana. Rodziny bardzo często są chore, rozbite i patologiczne. Rzązaćy zaś nie widzą potrzeby lub nie wiedzą jak zrobić aby przywrócić odpowiednią rangę rodzinie.

Pojawiają się głosy naukowców, którzy uważają, że "jesteśmy genetycznie zaporogramowani do małżeńśtwa i rodzicielstwa". Tymczasem żenimy się lub wychodzimy za mąż w coraz późniejszym wieku.

pozdrawiam

!!! GÓWNO !!!

"Rodzina! Rodzina! Rodzina, ach, rodzina!

Rodzina nie cieszy, nie cieszy, gdy jest –

lecz kiedy jej ni ma – samotnyś jak pies!

Miał willę z ogródkiem

miał garaż i auto –

że każdy, co nie ma,

zaraz by mieć chciał to.

l wizję, i fonię, i pralkę, i frak ...

Więc czego, ach, czego, ach, czego mu brak?

Rodziny! Rodziny! Rodziny, ach, rodziny!"

(Kabaret Starszych Panów)

-----------------------------------------------------------
Hańba więc klechom, wszystkim oszczercom,
co lud tumanią i z niego drwią

"...rola rodziny w społeczeństwie jest marginalizowana, umniejszana i ośmieszana."
Ośmieszana raczej nie. Natomiast co do marginalizowania i umniejszania to owszem. Ale jak tu żyć w bliskiej wspólnocie z drugą osobą, gdy wszystko wokół stawia na piedestale jednostkę i jej potrzeby? Gdy liczy się "ja" a nie "my"?
Zauważyłam też inne zjawisko - coraz częściej przyjaciele stają się rodziną i to z nimi woli się spędzać wolny czas, niż z ciocią czy babcią przy kawie.

ps. KolankO, nie zapomniałam o Was tylko nie chce mi się pisać, a i czasu mnie ubyło, bo przygotowuje się do założenia "podstawowej komórki społeczeństwa" :))

Allinka

Dawno, dawno temu, za siedmioma górami, za siedmioma jeziorami były fajne tematy na 4lomza.......
I co Wy na to?
Pozdrawiam z przeszłości