4lomza.pl/

Miejscami docelowymi wycieczek dalszych były: Wizna,
Kozioł, Teodorowo, Ostrołęka, Pułtusk, Tykocin, Białowieża,
Augustów, Grodno, Słonim, Ciechocinek, Warszawa, Modlin, Gdynia,
Poznań i Druskienniki. W okresie zaborów większość dalszych
wycieczek odbywała się Narwią i Biebrzą w kierunku Pojezierza
Augustowskiego, szlak ten prowadził na tereny należące do zaboru
rosyjskiego. Wycieczki Pisą w kierunku Pojezierza Mazurskiego
odbywały się rzadziej. Można było pływać tylko do Wincenty,
gdzie znajdowała się granica między Królestwem a Prusami.
okresie międzywojennym sytuacja przedstawiała się podobnie,
Pojezierze Mazurskie znajdowało się w granicach Prus Wschodnich,
a Pojezierze Augustowskie należało do Polski. Wycieczki
wioślarskie były szczegółowo opisywane przez prasę lokalną, a
zdarzało się że i przez centralną. W 1903 r. odbyły się dwie
wycieczki łodzią żaglową na odległość do 150 wiorst, jedna z
załogą trzyosobową, a druga z załogą pięcioosobową. W roku 1906,
1907, 1910 i 1913 osady Łomżyńskiego Towarzystwa Wioślarskiego
brały udział w spływach na zloty polskich towarzystw
wioślarskich do Ciechocinka. W 1909 r. odbyła się wycieczka do
Tykocina, w 1910 r. do Augustowa i Ostrołęki, w 1911 r. do
Tykocina i Pułtuska, a wioślarz Beniamin Krauze spłynął wraz z
wioślarzami warszawskimi do Warszawy, w 1913 r. popłynięto do
Ostrołęki i Druskiennik nad Niemnem5.


Studia Łomżyńskie nr VI cdn.............

czesław