4lomza.pl/

Poniższy artykuł pochodzi z ksiażki dr. Petera Hammonda: Slavery, Terrorism and Islam: The Historical Roots and Contemporary Threat:



Islam nie jest ani religią, ani kultem - jest pełnym, kompletnym ustrojem.

Islam ma religijne, polityczne, ekonomiczne oraz militarne komponenty. Komponnet religijny jest podstawą dla wszystkich innych komponentów. Islamizacja następuje, kiedy w danym kraje jest wystarczająco dużo muzułmanów, aby zaczęli się domagać swoich tak zwanych "praw religijnych". Kiedy poprawne politycznie i multikulturalne społeczeństwa zgadzają się na "rozsądne" muzułmańskie żądania o ich "prawa religijne", po cichu przechodzą także pozostałe komponenty. Tak właśnie to działa: (Źródło danych procentowych - CIA: The World Fact Book (2007)).

Dopóki populacja muzułmanów pozostaje w okolicach 1%, są oni postrzegani jako miłująca pokoj mniejszość. W artykułach prasowych, filmach podkreślana jest ich barwna odmienność:

USA -- muzułmanów 1.0%
Australia -- muzułmanów 1.5%
Kanada -- muzułmanów 1.9%
Chiny -- muzułmanów 1%-2%
Włochy -- muzułmanów 1.5%
Norwegia -- muzułmanów 1.8%

W zakresie 2% do 3% muzułmanie zaczynają odróżniać się od innych mniejszości. Zaczynają być widoczni jako członkowie gangów ulicznych iw wiezieniach. Pojawiają się pierwsze symptomy nadużywania środków z pomocy społecznej.

Dania -- muzułmanów 2%
Niemcy -- muzułmanów 3.7%
Wlk. Brytania -- muzułmanów 2.7%
Hiszpania -- muzułmanów 4%
Tajlandia -- muzułmanów 4.6%

Powyżej 5% zaczyna być zauważalny silny (nieproporcjonalny do ich liczebności) wpływ na społeczeństwo. Naciskają na wprowadzenie żywności halal (czystego wg. islamskich standardów), dzięki czemu wymuszają pojawienie się dużej liczby miejsc pracy dla muzułmanów. Pojawia się seria żądań do sieci handlowych o wprowadzenie tej żywności na rynek, często wzmocniona groźbami.

Francja -- muzułmanów 8%
Filipiny -- muzułmanów 5%
Szwecja -- muzułmanów 5%
Szwajcaria -- muzułmanów 4.3%
Holandia -- muzułmanów 5.5%
Trynidad & Tobago -- muzułmanów 5.8%

Powyżej 10% rząd państwa zmuszany jest do uznania ich prawa do sądow Sharii czyli wg. prawa islamskiego. Docelowo Islam dąży do tego, aby cały świat był sadzony wg. prawa Sharii. Wyraźny wzrost bezprawia, pojawiają się muzułmańskie getta, gdzie nawet uzbrojone patrole policji boją się zapuszczać. Rząd zaczyna tracić kontrolę nad sytuacja. Jakikolwiek pretekst może doprowadzić do rozruchów, palenia samochodów i napaści na nie-muzułmanów.

Gujana -- muzułmanów 10%
Indie -- muzułmanów 13.4%
Izrael -- muzułmanów 16%
Kenia -- muzułmanów 10%
Rosja -- muzułmanów 10-15%

Powyżej 20% zaczynają się demonstracje siły, podpalenia szkol,szpitali, samochodów, synagog i kościołów. Większość osadzonych w więzieniach to muzułmanie. Dotychczas sporadyczne grupy para-militarne dżihadystów zaczynają działać w świetle dnia, często wypierając na terenach zamieszkania muzułmanów lokalne siły porządkowe.

Etiopia -- muzułmanów 32.8%

Powyżej 40% można się spodziwać regularnych masakr i ataków terrorystycznych. Organizacje para-militarne rządzą niektórymi terenami wg. własnego widzimisię. Trwają także prowadzenia niewiernych kobiet, gwałty oraz utajone jeszcze niewolnictwo.

Bośnia -- muzułmanów 40%
Czad -- muzułmanów 53.1%
Liban -- muzułmanów 59.7%

Powyżej 60% następują niczym nie ograniczane prześladowania niewiernych, sporadyczne masowe mordy, wprowadza się prawo Sharii w skali całego kraju. Niewierni są zmuszani do płacenia podatku "za ochronę" tzw. Jizja, często rekwirowany jest ich majątek. Masowy exodus nie-muzułmanów z kraju.

Albania -- muzułmanów 70%
Malezja -- muzułmanów 60.4%
Katar -- muzułmanów 77.5%
Sudan -- muzułmanów 70%

Powyżej 80% pojawiają się czystki i mordy kierowane z poziomu państwowego.

Bangladesz -- muzułmanów 83%
Egipt -- muzułmanów 90%
Gaza -- muzułmanów 98.7%
Indonezja -- muzułmanów 86.1%
Iran -- muzułmanów 98%
Irak -- muzułmanów 97%
Jordania -- muzułmanów 92%
Maroko -- muzułmanów 98.7%
Pakistan -- muzułmanów 97%
Palestyna -- muzułmanów 99%
Syria -- muzułmanów 90%
Tadżykistan -- muzułmanów 90%
Turcja -- muzułmanów 99.8%
Zjednoczone Emiraty Arabskie -- muzułmanów 96%

W pobliżu 100% następuje tzw. muzułmański Pokój (stad Islam jest znany jako "Religia Pokoju") czyli "Dar-es-Salaam", co znaczy "Islamski Dom Pokoju". Wg. wojennej doktryny islamu powinien być wtedy pokój, gdyż wszyscy są już muzułmanami i nie ma powodów do walki.

Afganistan -- muzułmanów 100%
Arabia Saudyjska -- muzułmanów 100%
Somalia -- muzułmanów 100%
Jemen -- muzułmanów 99.9%"

Oczywiście tak się nie dzieje. Aby spełnić swoją rządzę krwi, muzułmanie zaczynają mordować siebie na wzajem z różnych powodów.

"Zanim miałem 9 lat, nauczyłem się podstawowego kanonu życia Araba. Ja przeciwko mojemu bratu; ja i mój brat przeciwko naszemu ojcu;moje rodzina przeciwko naszym kuzynom i klanowi; klan przeciwko plemieniu; plemię przeciwko światu, i wszyscy spośród nas przeciwko niewiernym. Leon Uris, The Haj"

Dobrze jest pamiętać, że w wielu, wielu krajach, takich jak Francja, populacja muzułmańska skoncentrowana jest w gettach, określonych przez ich pochodzenie etniczne. Muzułmanie nie integrują się ze społeczeństwem w ogólności. Tym samym, uzyskują miejscami znacznie większe wpływy niż ich krajowy odsetek mógłby wskazywać.

Dr.Peter Hammond, Frontpage Magazine
Tłumaczenie: Adam Szczepanik

Ja obstawiam, że w Łomży mamy symptomy odpowiadające wartości 2-3 %

"W zakresie 2% do 3% muzułmanie zaczynają odróżniać się od innych mniejszości. Zaczynają być widoczni jako członkowie gangów ulicznych iw wiezieniach. Pojawiają się pierwsze symptomy nadużywania środków z pomocy społecznej."

W Łomży jest z 50tys ludzi i 1tys Czeczenów - 2%. Wszystko się zgadza.
Czekamy na dalszy rozwój wypadków.

a ja widziałem czeczenów co żrą wieprzowinę i chlają piwsko, to pewnie też muzułmanie ?

Im więcej ich jest tym bardziej są religijni. Jak jest jeden wśród normalnych ludzi to nawet nie chce mu się czołem w glebę walić.
Poza tym oni przykazania Koranu traktują wybiórczo.

Jak tak dalej pójdzie to ktoś za parę lat założy temat: "W którym miejscu w Łomży dać Czeczenom działkę na postawienie meczetu ?"

Może dzisiaj dla wielu brzmi to jak ponury żart ale w perspektywie kilku, kilkunastu lat nie jest to wcale aż tak nieprawdopodobne...

_________________________________________________________

Anty BLM - jak przyjdzie odpowiedni czas Muzułmanie nie będą pytać - po prostu wymuszą sobie upatrzoną działkę.

A Urząd Miasta oczywiście się zgodzi aby nie być posądzony o "rasizm", "szowinizm" , "brak tolerancji"...

_________________________________________________________

http://szort.pl/polskainfo

El cóndor pasa

http://www.wykop.pl/link/246021/islamizacja-debata-z-udzialem-prof-b-wolniewicza-i-t-terlikowskiego

W Wielkiej Brytanii Muzulmanie probuja juz wymusic na rzadzie wprowadzenie Sharia Law...

http://europa21.pl/wiadomosc/12050-Jak_Gazeta_Wyborcza_z_nienawiscia_walczyla

Autor: realista (---.elpos.net)
Data: 13-10-09 00:21

Im więcej ich jest tym bardziej są religijni. Jak jest jeden wśród normalnych ludzi to nawet nie chce mu się czołem w glebę walić.
Poza tym oni przykazania Koranu traktują wybiórczo.""""
Realista...oświeć mnie i innych,jak Ty przykazania Biblijne "traktujesz"?
Pamiętasz je jeszcze z lekcji religii,czy już tylko innych za wiarę poniżać potrafisz???
DEKALOG w Księdze Wyjścia (Exodus)

(1) Wtedy mówił Bóg (Elohim) wszystkie te słowa:

(2) Ja jestem JHWH, twój Elohim, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. (3) Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!

(4) Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! (5) Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja JHWH, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. (6) Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.

(7) Nie będziesz wzywał imienia JHWH, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż JHWH nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy.

(8) Pamiętaj o dniu szabatu (soboty), aby go uświęcić. (9) Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. (10) Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci JHWH, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. (11) W sześciu dniach bowiem uczynił JHWH niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił JHWH dzień szabatu (soboty) i uznał go za święty.

(12) Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą JHWH, Bóg twój, da tobie.

(13) Nie będziesz zabijać.

(14) Nie będziesz cudzołożyć.

(15) Nie będziesz kraść.

(16) Nie będziesz mówić przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek.

(17) Nie będziesz pożądać domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądać żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego.

(18) Wtedy cały lud, słysząc grzmoty i błyskawice oraz głos trąby i widząc górę dymiącą, przeląkł się i drżał, i stał z daleka. (19) I mówili do Mojżesza: -- Mów ty z nami, a my będziemy cię słuchać! Ale Bóg niech nie przemawia do nas, abyśmy nie pomarli! (20) Mojżesz rzekł do ludu: Nie bójcie się! Bóg przybył po to, aby was doświadczyć i pobudzić do bojaźni przed sobą, żebyście nie grzeszyli. (21) Lud stał ciągle z daleka, a Mojżesz zbliżył się do ciemnego obłoku, w którym był Bóg.

(22) Rzekł nadto JHWH do Mojżesza: -- Tak powiesz Izraelitom: Wy sami widzieliście, że z nieba do was przemawiałem. (23) Nie będziecie sporządzać obok Mnie bożków ze srebra ani bożków ze złota nie będziecie sobie czynić. (24) Uczynisz Mi ołtarz z ziemi i będziesz składał na nim twoje całopalenia, twoje ofiary biesiadne z twojej trzody i z bydła na każdym miejscu, gdzie każę ci wspominać moje imię. Przyjdę do ciebie i będę ci błogosławił. (25) A jeśli uczynisz Mi ołtarz z kamieni, to nie buduj go z kamieni ciosanych, bo zbezcześcisz go, gdy przyłożysz do niego swoje dłuto. (26) Nie będziesz wstępował po stopniach do mojego ołtarza, żeby się nie odkryła nagość twoja.

(Ks. Wyjścia, Exodus, 20:1-26, Biblia Tysiąclecia)
Do czego lub do kogo Ty się modlisz,że jest w Tobie tyle nienawiści do ludzi i świata!!!

Ostatnio coraz głośniej słyszalne są lamenty na temat rzekomego "podbijania" Europy przez muzułmanów. Jak zwykle w przypadku mitów, rodzą się one z lęków, przyćmiewających rozumowanie, często podbudowanych zupełną ignorancją matematyczną.
Zacznijmy od intensywności tego rzekomego zjawiska islamizacji UE. UE zamieszkuje 15 mln muzułmanów, co na 500 mln mieszkańców stanowi równiutkie 3%. Dla porównania, jest to odsetek podobny do tego z Chin, gdzie muzułmanie stanowią 2% społeczeństwa, i wielokrotnie mniejszy od tego z Indii, gdzie stanowią oni 13% mieszkańców, oraz tego z Rosji, gdzie stanowią prawie 20% obywateli (w Związku Radzieckim jeszcze więcej). Nikt nie postrzega jednak żadnego z tych krajów jako islamizującego się.
A niesłusznie, bo w każdym z tych krajów islam rozwija się dużo szybciej niż w Europie. W Chinach zresztą podobnie jest z chrześcijaństwem, religią wyznawaną również przez 2% obywateli tego państwa. Nikt nie krzyczy jednak o chrystianizacji Chin a już na pewno nie pomstuje na to zjawisko.
Widzimy więc, że islamu w Europie jest mało jak na lekarstwo, znacznie mniej niż chrześcijaństwa na Bliskim Wschodzie. Chociażby w Egipcie chrześcijan jest 11%. Islam nie rozwija się też w Europie szybciej niż gdziekolwiek indziej. Aby przyjrzeć się bliżej tej "zawrotnej" prędkości zastanówmy się nad przyrostem liczby muzułmanów, którzy podobno mnożą się jak króliki.
Osoba przyzwyczajona do choćby szczątkowego używania matematyki na co dzień zauważy, że alarmy ostrzegające przez przejęciem kontroli nad kontynentem europejskim przez muzułmanów są ściągnięte z księżyca. Ostrzeżenia te zazwyczaj mówią o okrągłej dacie 2050. Jednak kiedy nie mówią o żadnej dacie, również możemy przyjąć, że mowa jest o przejęciu kontroli do połowy stulecia, gdyż wybieganie w przyszłość dalej niż do tego momentu nie miałoby najmniejszego sensu i żadnego uzasadnienia. Do 2050 przyrost naturalny na świecie zmieni się nie mniej niż zmienił się od 1960, kierunki migracji po przeobrażeniach gospodarczych w Azji zupełnie się odwrócą a wojny czy epidemie są nie do przewidzenia. Wyrokowanie na podstawie obecnych trendów demograficznych o trendach po 2050 jest niczym nie uzasadnione. Chyba żeby o przyszłych długookresowych trendach wnioskować na podstawie równie długich trendów przeszłych. Jednak w ciągu ostatnich 200 lat jak króliki mnożyli się nie muzułmanie lecz europejczycy, nasze przewidywania na podstawie dłuższego trendu doprowadziłyby więc wręcz do zupełnie odwrotnego wniosku niż ten, z powodu którego na alarm biją panikarze, mianowicie, że rozmnażaliśmy się jak króliki dawniej i nadal tak się będziemy rozmnażać.
Sprawdźmy więc, jak szybko musieliby się rozmnażać nasi rodzimi muzułmanie, aby przeważyć nad "nami" liczebnie w roku 2050. Zgodnie z raportem Wprost, nr 1 z 2008, str. 47 (bodajże), francuskim emigrantom przyszło na świat w 2007 roku jedynie 7% francuskich dzieci. Tymczasem sami muzułmanie we Francji stanowią 10% ludności. Ci francuscy muzułmanie stanowią połowę muzułmanów UE, zatem aby zrównoważyć niekorzystny dla muzułmanów trend francuski, reszta muzułmanów Europejskich musiałaby nie tylko wykazywać trend odmienny ale też być pod tym względem bardzo ekstremalna. Czy jest?
Oczywiście nie. Dla przykładu dzietność niemieckich muzułmanek jest jedynie o 0,5 wyższa niż dla pozostałych Niemek, dla których wynosi 1,41. Dzieje się tak ponieważ dzietność emigrantów w pokoleniach ich dzieci i wnuków wyrównuje się z dzietnością otoczenia (cóż za wspaniały przykład asymilacji kulturowej w jakże ważnej kwestii!). W ciągu 15 lat dzietność obywatelek Holandii pochodzących z Maroka spadła z 4,9 do 2,9 a pochodzących z Turcji z 3,2 do 1,9. To jedynie po raz kolejny pokazuje, że wybieganie z prognozami dalej niż jedno pokolenie w przód (a nawet i tyle) jest bezzasadne.
Faktycznie muzułmanie w Europie posiadają więcej dzieci niż ogół społeczeństwa, jest to jednak przerost o zaledwie 1/4 i dysproporcja ta wciąż się zmniejsza. Tymczasem aby zwiększyć w ciągu jednego pokolenia, czyli mniej więcej do 2035 roku, swój odsetek dwukrotnie, czyli z 3 do 6%, muzułmanie musieliby mieć współczynnik dzietności dwukrotnie wyższy od reszty społeczeństwa. Żeby w ciągu jednego pokolenia zyskać przewagę nad europejczykami musieliby więc mieć współczynnik dzietności 16-krotnie wyższy od reszty społeczeństwa. Zatem dla przeciętnej 1,51 w UE europejskie muzułmanki powinny posiadać średnio 24-25 dzieci. Tym którzy kiedykolwiek wyjeżdżali z polskiej wsi i widzieli zachodnich muzułmanów chociażby na dyskotekach nie muszę chyba dodawać, że nie zamierzają mieć oni więcej niż 2-ki dzieci.
Może więc starzejąca się muzułmańsko-chrześcijańska Europa zostanie zalana przez muzułmanów z zagranicy? Tylko przez jakich? Dzietność w całym nieafrykańskim świecie spada. Obecnie w takim chociażby Iranie jest dużo niższa niż we Francji, Wielkiej Brytanii czy krajach Skandynawskich. A nawet gdyby miała być wyższa, a emigranci mieliby nadal kierować się do Europy a nie na Daleki Wschód, to polityka emigracyjna jest tylko i wyłącznie w naszej gestii i nie musimy nikogo wpuszczać.
Inaczej ma się sprawa z wypędzaniem. Coraz częściej pojawiają się nierozsądne głosy, które nawołują do wypędzania naszych obywateli. Sytuacja zaczyna się robić niebezpieczna, bo odsetek muzułmanów w Europie zaczyna zbliżać się do przedwojennego odsetka Żydów, a ten najbardziej jednolity ze wszystkich regionów świata nigdy nie grzeszył tolerancją. Na szczęście jednak krzykacze nawołujący do czystek sami nie do końca wiedzą o co im chodzi.
Kogo bowiem chcą wyrzucać, muzułmanów czy kolorowych? Jeżeli tych pierwszych, to wkrótce okaże się, że takich w Europie nie ma a islam zejdzie do podziemia. Jeżeli tych drugich, to co z białymi muzułmanami z Albanii, Bośni czy Kaukazu, dziećmi z mieszanych małżeństw i konwertytami? Jeżeli oni też pójdą na wygnanie (a może nawet gdy im się „upiecze”), to wraz z nimi z pewnością również Cyganie, Bałkańczycy a zaraz za nimi Polacy i inni słowiańscy emigranci zarobkowi pójdą na zsyłkę. Tak oto w imię nie istniejącego w Polsce problemu polscy narodowcy pracują na przekreślenie życia 2 mln rodaków.
Ostatecznie można by jeszcze po prostu wyrzucić emigrantów. W tym jednak wypadku wygnani zostaliby prawie wyłącznie Polacy.
Przeciętny wypisywacz krzykliwych komentarzy rozumuje prostymi kategoriami swój-obcy, przy czym do grup tych według niego zaliczają się zawsze osoby, które on do każdej z nich zaliczy, a co więcej według niego wszyscy obcy są dla siebie swoimi. W ten sposób chorobliwy antyislamista umieszcza muzułmanów w jednym zgranym mechanizmie a wszystkich „swoich” Europejczyków uznaje za opozycję wobec tego mechanizmu. Nie przyjdzie mu nawet do głowy, że muzułmanie są bardzo podzieleni, podobnie jak europejscy autochtoni, natomiast członkowie obu tych grup tworzą wiele wspólnych dużo ważniejszych dla nich grup (są obywatelami tych samych państw, tworzą wspólne rodziny, mają ten sam zawód, głosują na te same partie, są członkami fanklubów tych samych kultowych gier, książek, filmów itd.). Dlatego uznaje on wszystkich europejskich muzułmanów za obywateli innych państw, a za obywateli „naszych” państw uznaje wyłącznie autochtonów. Nie przyjdzie mu nawet do głowy, że europejscy muzułmanie, jeżeli nie są konwertytami i obywatelami Europy w 50-tym pokoleniu, to są obywatelami tego kontynentu najczęściej już w trzecim pokoleniu i nie są przy tym obywatelami żadnego innego państwa.
Gdzie więc mielibyśmy wygonić naszych obywateli? Kto przyjmie u siebie naszych obywateli, w dodatku obywateli, których wyganialibyśmy z powodu rzekomej kłopotliwości dla nas? Nawoływanie do wysłania muzułmanów do siebie i zapewnienie o opłaceniu im biletu jest absurdalne, oznaczałoby jedynie wydanie przez danego islamofoba pieniędzy na przelot z Paryża do… Paryża.
Identycznie ma się sprawa z nawoływaniem do traktowania muzułmanów tak, jak oni nas traktują. Jakoś nie widziałem do tej pory, aby zabraniano komuś we Francji wyznawać katolicyzm, kalwinizm czy być ateistą. Zatem traktowanie muzułmanów tak jak oni nas traktują musiałoby oznaczać pełną tolerancję dla nich. Nie o to jednak islamofobom chodzi. Oni chcielibyśmy, abyśmy traktowali pewnych naszych obywateli tak jak jacyś obywatele innego państwa traktują innych obywateli tego państwa (przy czym islamofoby najczęściej nie wiedzą, w których państwach jak kto kogo traktuje). Gdzie w tym sens? Czemu miałbym traktować jakiegoś francuskiego muzułmanina tak jak jakiś pakistański muzułmanin traktuje pakistańskiego chrześcijanina? W jakim stopniu na to, co robi pakistański muzułmanin, ma wpływ wola czy działania muzułmanina francuskiego?
Przejdźmy wreszcie do ostatniego czynnika, który mógłby sprawić, że muzułmanie by nad nami zapanowali, mianowicie do konwersji. Faktem jest, że zarówno w Afryce, jak i w Indiach, Chinach, Rosji, Europie, USA czy nawet Brazylii islam notuje wzrost liczebny dzięki konwersjom odsuniętych na margines społeczeństwa masom. W Indiach są to niedotykalni (którzy równie często przechodzą na buddyzm i janizm), w Rosji dzieci komunizmu, w Chinach rolnicy z biednych wschodnich prowincji, w USA i Brazylii murzyni „porzucający swe niewolnicze korzenie”. W Europie najczęściej są to kobiety zniechęcone współczesnym modelem społecznym, ekonomicznym (muszą na siebie zarabiać), kulturowym (seks, seks i seks) oraz rodzinnym (promowane singlostwo).
Faktycznie więc konwersje zjednują islamowi niektórych lepiej wykształconych Europejczyków. Czy jednak jest wokół czego robić szum? Z dwóch powodów nie. Po pierwsze są to liczby nikłe na tle ogółu społeczeństwa. Po drugie, jeżeli Europejczycy chcą, to kto ( i jak?!) im na miłość boską zabroni zmieniać swoje poglądy…?! Przecież nie tkwimy w poglądach rzymskich, zmienialiśmy nasze obyczaje już wielokrotnie od momentu powstania naszej kultury. Kto się obecnie przejmuje tym, że Rzymianie byliby niezadowoleni z tego, co by obecnie u nas zobaczyli? Jeżeli kiedyś wybierzemy islam, a szariat jest dużo lepszym porządkiem (zdecydowanie dalekim od racjonalnego ideału) niż ten, który nam obecnie fundują nasi „oświeceni” przewodnicy, to po raz kolejny zmienimy Europę zgodnie ze swoją wolą.
Jak więc przekonuje nas analiza trzech potencjalnych czynników islamizacji UE, nic nie stanie się wbrew nam. Łamanie naszych zwyczajów przez przybyszów też można między bajki włożyć. Kto z krytyków europejskich muzułmanów jest w stanie przytoczyć faktyczne liczby zabójstw ateistów, zabójstw gejów, morderstw honorowych czy poligamii w UE. Jak znaczące byłyby to liczby. Każdy tego typu przypadek jest nie tylko ujawniany ale za każdym razem szeroko opisywany i ściąga na siebie nieracjonalnie wielkie środki zapobiegawcze. Jeżeli więc mamy z czymś do czynienia, to nie z islamizmem ale z panicznym zapobieganiem islamizmowi.
Podobnie jest z terroryzmem. W ciągu roku z rąk terrorystów islamskich ginie 1 Europejczyk na 10 000 000. W ciągu tego samego roku w wypadkach drogowych ginie 1 Europejczyk na 10 000 a z powodu chorób serca 1 Europejczyk na 100. Panikują po raz kolejny ignoranci matematyczni.
Większym problemem jest przestępczość wśród imigrantów (nie tylko tych wyznających islam). Na to jednak bierni odbiorcy medialnej papki rzadko zwracają uwagę. Podobnie jest zresztą ze statystykami prowadzenia pojazdów. Kto z nas ocenia ryzyko kontaktów z obcokrajowcem na podstawie statystyk wypadków powodowanych przez jego rodaków?
Kończąc,mam dziwne i smutne przeczucie, że mało kogo nim uspokoję. Ludzie, którzy podobno chcą się chronić przed islamem, staną zaraz na głowie, aby pokazać mi, że zagrożenie oczywiście istnieje i że trzeba się tylko bać i lękać, lękać i bać i tak w kółko na przemian. Ale cóż, tak to już jest z fobiami…

Wiesz co IwaSara nie rób ludziom mętliku w głowie najpierw wszyscy są rasistami pózniej ksenofobami a jak już z tym nie wyszlo to walisz na ambicję ze są tchórzami,ćoś ci bardzo na tym zależy a fakty mówią wprost przeciwnie jezeli chodzi o Isllamizację Europy.Z żadnymi "innymi "ludzmi niema jakoś takich problemów.Ty chyba jesteś jakąś fanatyczką.Zegnam..............

Masz fakty-
Islamizacja Europy
Dodał: polscott 2009-05-01 20:41


No wlasnie co to jest islamizacja ?



Nowa taktyka podboju swiata przez islam to zasiedlanie poszczegolnych krajow przez wyznawcow islamu.Od dziesiatek lat muzulmanie osiedlaja sie we wszystkich krajach swiata ,ale szczegolnie upodobali sie europe ! Ten kontynent od wiekow Chrzescijanski wielkimi krokami staje sie MUZULMANSKI ...zagrozenia idace za tymi dzialaniami sa wielkie i daleko idace w skutkach .Po Francji najwiekszym siedliskiem muzulmanow jest wielka brytania a szczegolnie anglia ! ..Takie miasta jak Birmingham gdzie 70% populacji miasta to arabowie ,pakistancy czy hinduscy wyznawcy islamu a takich miast w UK jest wiecej ! ...Amerykanie uznali wielka brytanie ( zaraz po francji) najwieksza wylegarnia islamskich ekstrymistow i terorystow ! Jest cos na rzeczy w tych wnioskach amerykanow .Zagrozenia teroryzmem w wielkiej brytani sa wielkie jak pokazaly raporty za ostanie 10 lat ,raporty rzadu wielkiej brytani pokazuja ,ze istnieje wielkie zagrozenie ze strony ''spolecznosci islamskiej'' wymieszanie islamu pod wzgledem pochodzenia ich wyznawcow -pakistancy,hindusi ( bardzo agresywni )arabowie itd ..powoduje ,ze jest to mieszanka wybuchowa i to bardzo powaznie wybuchowa ! Ostatnie zamachy ( udane) londyn i rozerwany na strzepy autobus komunikacji miejskiej , Glasgow Air Port gdzie wypelnione po brzegi jeep`y wjechaly w terminal ! zniweczone ataki islamskich ekstrymistow ich liczba siegnela 24 opracowanych atakow na ludnosc cywilna !!!! a ile nie wiemy ! ile jest utrzymane w tajemnicy ?



Ale zagrozenia ze strony islamu w europie to nie tylko ataki terorystyczne ! ...coraz czesciej to ataki na kulture europejska na kosciol ! ... wymuszanie zgody na wprowadzanie praw islamskich ! ..i tak oto anglia a teraz juz i szkocja ..zgodzili sie na wprowadznie sadow szarjackich !!! w kraju gdzie obowiazuje prawo swieckie ! w kraju ktory jest krajem chrzescijanskim ! ...pozwolono na prawo szarjatu !



Sady isamskie na poczatku mialy miec prawo do procesow rozwodowych w tradycji islamu ...dzis juz sady szariajckie moga wydawac postanowienia o karaniu ! ...o chloscie !!! dzis juz sady szarjackie moga wydawac wyroki ''potepiajace'' na wyznawcow innych religii ...co sie dzieje ? a no dano palec ...a teraz juz wzieto reke ...a i przyjdzie czas na glowe !



Krok po kroku



Systematycznie dzialaja ! pokazuja ,ze oni tu rzadza ...znane sa przypadki ''protestow'' przed szkolami gdzie muzulmanie domagali sie aby dzieci w szkole nie mieli przy sobie zadnych symboli religijnych ( ktore ICH obrazaja ) dzieci w/g nich nie moga miec nawet lancuszka z krzyzykiem ! W zeszlym roku grupa muzulmanow w New Castle pikietowala polskie sklepy gdzie w/g nich byla sprzedawana ''swinska kielbasa'' co ICH obrazalo ! kilka protestow ( gresywnych protestow) przed ASDA czy TESCO ...gdzie to rzekomo zmuszano ''wyznawcow islamu'' do dotykania nieczystego miesa :))) .



Muzulmanie to tchurze?



Pamietamy jak bardzo sie kajali przed kamerami ze strachu przed odwetem ludzi po zamachach w londynie czy glasgow ...jak pokazywali jacy oni sa pokojowi ! byla to gra ...gra na ''przyschniecie'' dzis juz malo kto pamieta kto za tym stal !



Francja

Kazdy tam mieszkajacy ma w pamieci zamieszki bojowek wyrostkow islamskich ...spalone auta ,zniszczone sklepy ..francja plonela przez 2 miesiace ...z powodu nie ZADOWOLENIA muzulmanow ! Chec wprowadzenia islamu w europie nie oslabla a wrecz sie nasilila ! Muzulmanie potrafia sie ukrywac ze swymi zamiarami pod oslona swego pokojowego nastawienia , prawda jest jednak inna ...wystarczy z nimi ''otwarcie'' porozmawiac pokazac ,ze jestesmy po ich stronie a wtedy sie okazuje co naprawde chodzi im po glowie ...ta nienawisc ...ten jad saczacy sie z umyslu ! jest tak wielki ,ze az ciezki do ogarniecia go umyslem zdrowego czlowieka ! Podstawowa metoda islamu jest bezpardonowy atak na kosciol ... bez ogrodek ..wyszydzanie zasad chrzescijan ..osmieszanie i oskarzanie kosciola o zdrade Boga ! ...Oni jaki ci jedyni wybrani maja prawo i obowiazek strzec zasad Bozych ! ...i tak jedna z ich zasad jest chlosta , oraz kara smierci za byle jakie wykrocznie ! 3 tyg temu sad islamski skazal na smierc dziewczyne ktora zostala zgwalcona - zostala ona winna aktu nierzadu ! i zostala ukamieniowana ! .. chlosta wymierzana przez meza -zonie to cos co w tym swiecie Bogo bojnych ludzi ,rzecz codzienna ! Maz moze z zona zrobic co mu sie tylko zechce ! bo ona jest jego wlasnoscia ! zabicie '' niewiernego'' powoduje ''awans w spolecznosci'' jest to powod do dumy ! czy taka europa nas czeka ? ...rzad hiszpani ..po bandyckich atakach na pociag ... postanowil WYDALIC KAZDEGO MZULMANINA z hiszpani ,ktory nie byl obywatelem hiszpani ...a nawet wydali i pozbawic obywatelstwa kazdego kto mial swoj ''udzial'' w zamachach ! Przyjeta zasade rosjan ... kazdy z rodziny zamachowca byl z rosji wydalany , majatek konfiskowany ,wystarczylo podejrzenie o dzialalnosc terorystyczna ! to dalo efekty ...zamachy sie skonczyly a Moskwa odetchnela ... kilka samolotow ,ktore wywiozly tych ''uczciwych'' ludzi dalego od terytorium rosji ! ..a ich majatki zostaly skonfiskowane ...oni zas dostali '' podarek od rzadu '' reklamowka z woda ,kanapkami'' i bilecik w jedna strone ! ...dlaczego tak ? aby wiedziec jak sie bornic przed tymi zwierzetami ,trzeba poznac ich zasady ... zaden muzulmanin nie zorobi niczego co spowoduje w swym efekcie zagrozenie jego rodziny ! wiec kazdy zamach w ktorym wezmnie udzial ..spowoduje ,ze jego zona ,dzieci,ojciec ,matka ,wojek ,ciotka ,stryj i reszta famili odczuje na swej skorze to co ona sam zrobi ! i to jest wielki hamulec ! ..tak tez uczyniono w hiszpani ...szkoda ,ze tylko raz !



Malzenstwa mieszane .



To jest temat rzeka ..ale ciagle sprowadza sie to do ...planu zasiedlania ... i islamizacji . Muzulmanin moze miec kilka zon ( co jest praktykowane w UK !! ) na co rzad przymyka oczy !??

Ile znamy historii o polkach ,ktore wyszly za wyznawcow islamu ! ile lez to przynioslo ! ile tragedii ? polki nie rozumieja czym jest malzenstwo z muzulmaninem .... nie zdaja se sprawy CZYM beda dla niego po slubie ! CZYM beda dla jego rodzinki ...nie zdaja se sprawy jakie ''PRAWA'' bedzie mial do nich ich przyszly maz ! ...tragedia sie zaczyna pozniej ! bicie ,katowanie ..glodzenie ...odbieranie dzieci ..a nawet zabojstwa ! '' wyrywanie '' kobiet z grona chrzescijan ..ma swoj glebszy cel i znaczenie ! dla muzulmanina kobieta to ''przyzad'' do rodzenia i do zaspakajania swego pana ( MEZA) ...przyzad odebrany tym ktorym chce sie zniszczyc powoduje ,ze przyzad nie bedzie rodzil wrogom ! a tym samym wrogow bedzie mniej ! ISTNIEJE TEZ MOZLIWOSC ,ZE BYLA CHRZESCIJANKA PRZECIAGNIE NA ''WLASCIWA'' STRONE RESZTE RODZINY I PRZYJACIOL ..nie jest to wiec dzialanie pozbawione sensu !



Kim jestes dla muzulmanina ?



Nikim ...niewiernym psem ..wrogiem ..jesli masz szefa muzulmanina pamietaj o jednym dla niego nie masz znaczenia -czlowiek- podobnie jak zydzi ..tak i muzulmanie moga w/g ich praw ---oszukiwac niewiernych ...dla nich to nie grzech ! moga cie oszukac ,oklamywac ...pobic ..dla nich to nie grzech ! Jak ''zniszczyc '' muzulmanina ? na to najwiecej pomyslow maja zydzi ! ...oni najbardziej odczuli ich ''wiare'' do tego stopnia ,ze stali sie specjalistami w pozbawianiu muzulmanow ''NIEBA'' w autobusach zainstalowano maty nasaczone swinskim tluszczem ..kazde zetkniecie z ta substancja powoduje ,ze muzulmanin staje sie nieczysty - ''odzucony'' smierc z reki kobiety ''istoty nieczystej'' powoduje ze niebo jest zamkniete dla muzulmanina ! :)) ... izraelskie policjantki sa wyposazone w sikawki z roztworem swinskiego tluszczu ... muzulmanie unikaja ich jak ognia ! :))



Ideologai islamu jest tak pokretna i chora ..ze ciagle znajduje sie w czasach sredniowiecznycb sposobow przesladowania za wiare ! czesto mowia pelna geba o wolnosci i tolerancji religijnej ..ale sami nie chca sie stosowac do tych zasad ! ..chca swiata islamskiego i beda do tego dazyc wszelkimi mozliwymi sposobami ! ..beda zasiedlac kazdy kraj na swiecie i beda go islamizowac ! Taki plan przyjety przez nich jest realizowany z wielka zaciekloscia i systematyka .Jaki bylby swiat pod ich rzadami juz wiemy ! bylby nie do wytrzymania ..bylby swiatem terroru i fatwy ! kazdy kto twierdzi ,ze islam jest religia milosci - myli sie ! ...kazdy mulla bedzie uczyl o tym ,ze zabicie niewiernego jest przysluga oddana Bogu ! Islam nie jest religia milosci ..chodz Koran mowi inaczej ...ale co innego Koran a co innego jego wyznawcy ! .

czekist daj na looz chopie, z tom baba nie da sie prowadzic normalnej dyskusji, ona zawsze wie lepiej i zawsze ma racje, a jesli juz w tej dyskucie udzielasz sie jako "facet", baba ta za wszelka cene bedzie się starala udowodnic, jak bardzo nie masz racji i jak bardzo odstajesz intelektualnie od niej ...

nie wiem czy jest jej ten wstręt na płci brzydkiej spowodowany, ale jom to najwyraźniej "krenci", nawet jak cos kopiuje to nie podaje źródła, woli wkleic tekst niz linka, ona sie chyba w taki sposob dowartosciowoje o_0

ignor jej i koniec

dziwie sie tylko , ze pani ta wogole sie nie kryje z tymi swoimi pogladami na temat islamu i muzułmanow i tak sie z tym nosi ....

Tempiem głópote na foróm

A co tam tesz jestem mondry i umiem ctrl+c \ ctrl +v

Dosc stare , znaleznione na : http://archiwum.europa21.pl/Article8565.html

To świadectwo jest bardzo, bardzo długie.

Nie zaczynaj czytać, jeśli masz coś ważnego do zrobienia, gdyż po rozpoczęciu nie będziesz mógł skończyć.

Abdul Quddus wyjaśnia jak propagandziści islamu kłamią przedstawiając pokojowy obraz islamu po to, by skłonić nieświadomych ludzi Zachodu do wpadnięcia w [ich] pułapkę, a następnie powoli piorą im mózgi i wbijają do głowy nienawiść do wszystkich ludzi, a w szczególności do Żydów. Mówi on o podwójnych standardach i hipokryzji prawie wszystkich muzułmanów, włączając w to tzw. umiarkowanych muzułmanów, którzy z jednej strony cieszą się za każdym razem, gdy zabity zostaje Żyd lub Amerykanin, a z drugiej strony, pomimo obejrzenia filmu wideo, na którym przedstawieni są dżihadyści chełpiący się wydarzeniami z 11 września, bezwstydnie zaprzeczają temu, że była to robota muzułmanów i oskarżają o nią Żydów. Wyjaśnia też jak po przejściu na islam wyprano mu mózg do tego stopnia, że zaczął zastanawiać się nad dołączeniem się do dżihadu, by zabijać niewinnych ludzi i stać się „męczennikiem”.

To świadectwo powinno otworzyć oczy każdemu rozważającemu przejście na islam. Każdy kto chce spojrzeć na islam od środka musi to przeczytać. Jeśli masz w domu nastolatki/ów, poproś je/ich o przeczytanie tego tekstu. To świadectwo może uratować ich życie. Proszę, przekazujcie to świadectwo dalej.

Tak jak zawsze twierdziłem, islam zostanie zburzony piórami byłych muzułmanów.

Ali Sina

Rzuciłem islam

16 03 2007

Droga przez islam

Świadectwo dawnego konwertyty na islam

Autor: Abdul-Quddus

[Tekst ostateczny: 03/16/07]


Często się mnie pytają, czemu człowiek Zachodu - pomimo posiadania informacji świadczących zarówno na korzyść islamu jak i przeciw niemu - może przyjąć religię której nienawidzi? Choć w dzieciństwie moje otoczenie stanowili wierzący w Boga, ja sam byłem w istocie agnostykiem. Myślałem jednak, że – jeśli Stwórca faktycznie istnieje – potrzebne są bezstronne badania tego kim On jest i czego On ode mnie chce. Poniższy tekst jest wiarygodną relacją opisującą moją drogę przez islam.
Wychowali mnie niepraktykujący chrześcijanie, którzy wyemigrowali do Kanady z anonimowego kraju w poblizu Karaibów. Na samym początku nasza rodzina uczestniczyła od czasu do czasu w niedzielnych nabożeństwach kościelnych. Później jednak moja matka zdała sobie sprawę, że brak zainteresowania ze strony jej męża i buntownicze zachowanie syna w czasie kazań przedstawiały sobą niezaprzeczalną demonstrację braku wiary. Biorąc pod uwagę, że w domu było więcej tylko nominalnie wierzących ludzi, wizyty naszej rodziny jako całości w kościele powoli zanikały, aż wreszcie gwałtownie się skończyły.

Dla mojego umysłu nastolatka, bóg wiary judeo-chrześcijańskiej zadziwiał mnie. Przeklinałem też Biblijnego Boga, który – choć podobno kiedyś był zangażowany w ludzkie sprawy – teraz trwał bezczynnie w czasie całej tej niesprawiedliwości i cierpienia, które widziałem szerzące się na świecie. Jednakże, po takiej bluźnierczej wypowiedzi, natychmiast karciłem sam siebie. Aby zwalczyć mój agnostycyzm w wieku 12 lat rodzice moi zezwolili publicznej szkole na to by nauczał mnie chrześcijański pastor. W eksperymencie, który dziś w publicznej szkole byłby prawdopodobnie niedopuszczalny, paru innych rodziców wyraziło swą zgodę, a nam dzieciom dano w bibliotece czerwoną książkę zatytułowaną „Nowy Testament”. Wkrótce znęcałem się nad tą książką przy pomocy moich nożyczek oraz używając czarnego markera do wpisywania tam różnych nieprzyzwoitości. Bez wskazówek czy edukacji pozostawiono mnie zdezorientowanego w kwestii Boga, a w każdym razie w kwestii jego judeo-chrześcijańskiej interpretacji.

Oprócz mego prawie pseudo-religijnego wychowania, miałem we wczesnej młodości bliską styczność z konserwatywną rodziną chrześcijańską, która wpłynęła na moje późniejsze zachowanie i sposób myślenia. Jeden z ich synów był w moim wieku; nigdy później w życiu nie miałem już bliższego od niego kolegi i przyjaciela. Pochodzili z Nowej Fundlandii, ojciec był pastorem; tak ojciec jak i jego żona w stosunku do swoich synów przyjmowali postawę nadgorliwców. Co mnie szokowało to to, że nawet zwykłe powiedzenie “do cholery” było w ich domu naganne i prowadziło do kary. Matka zawsze karmiła mnie tak, jak gdybym był odwiedzającym ją siostrzeńcem, mimo że przecież nie byliśmy krewnymi. To ci właśnie ludzie, oprócz mojej bezpośredniej rodziny, darzyli mnie miłością i przyjaźnią. I choć byli zdyscyplinowani i surowi, ciepło i współczucie otrzymywane - w pozbawionym ich świecie - od tej rodziny pełnej bojaźni Bożej uważałem za idealne i wzorcowe.

Spotkanie ze świadkiem Jehowy dało mi, nastolatkowi, okazję poznania innego typu człowieka wierzącego. Pewnego razu gdy czekałem na przystanku, stojąca za mną kobieta korzystając ze swojego egzemplarza Biblii nagle zaczęła mnie nauczać. Zafrapowały mnie strony jej Biblii, pełne różnych komentarzy dopisywanych przez wiele lat przy wersetach. Pomyślałem, że na to by tak znienacka podejść do zupełnie obcego człowieka, kobieta ta z pewnością musiała wierzyć w swoją religię. Poczucie celu i duchowego spełnienia, które tej kobiecie zdawały się dawać jej praktyki religijne, zasiały ziarno mej własnej drogi duchowej.

W czasie gdy byłem chodzącym już do szkoły średniej nastolatkiem, wpadłem w poważną depresję, która trwała szereg lat i wpływała na moje poglądy religijne. Moje życie tak społeczne jak i szkolne zdeformowało się i w końcu zacząłem regularnie porzucać zajęcia w szkole średniej.

Pewnego poranka trafiłem na Nightlite Live, program telewizyjny o modlitwie, żalu za grzechy, i zbawieniu, umożliwiający rozmowy telefoniczne na żywo. Dla ludzi przybitych nadzieja oferowana przez doradców była jak miód, tak więc często oglądałem ten program. Dyskutowałem też z przygnębionymi rozmówcami. Ta chrześcijańska stacja telewizyjna CTS wyrażała zrównoważone opinie i była na tyle tolerancyjna, że po to by dotrzeć do zwolenników innych denominacji religijnych udzielała im swojego czasu antenowego. Nadzieja, którą dawali ci chrześcijańscy pastorzy podlewała roślinkę wcześniej zasianą przez ową kobietę - świadka Jehowy. Moja depresja stała się siłą napędową dla nowych konkretnych poszukiwań duchowych.

Przeglądając encyklopedię na CD-ROMie, trafiłem na rozdział “Religia” i zacząło mnie ciągnąć w kierunku informacji o buddyzmie. Ulubionymi moimi tekstami były biografie wybitnych postaci religijnych, później zacząłem próbować dokształcić się w kwestiach doktryny i teologii. I choć chrześcijańskie wychowanie nie potrafiło mnie zmotywować, gnostyczne podejście do Biblii niemal że odnowiło moją miłość do Chrystusa. Bahaizm, stosunkowo młody w porównaniu do innych zorganizowanych religii, było trudno uważać za cokolwiek innego jak kult eklektycznie zapożyczający się z najrozmaitszych źródeł. Idea bezpośredniej i utrwalonej na piśmie rozmowy z Bogiem, wraz z fotografią arabskich wersetów, zapoczątkowały moje zainteresowanie islamem, ale moje agnostyczne podejście stłamsiło je w ciągu kilku dni. Hinduizm nie oferował nic czego nie mógł zaoferować buddzym, i – według mojej wiedzy – nawet zaabsorbował wiele elementów buddyzmu. Sikhizm, oglądany z zewnątrz, wydawał się zjawiskiem kulturowym, hybrydą hinduizmu i islamu. Przez krótki okres interesował mnie daoizm, ale później porzuciłem tę filozofię, gdyż zdawało się jej brakować kierunku i celu. Z analizy porównawczej religii światowych droga oferowana przez buddyzm i jego założyciela znalazła we mnie głęboki rezonans i wydawała się najbliższa absolutnej prawdzie, której poszukiwałem.

Powróciłem do osoby Siddharthy Gautamy, z którym czułem osobistą bliskość. Zgodnie z moim rozumieniem jego charakter był niepokalanie idealny, a jego wskazówki bezbłędnie moralne i racjonalne. Buddyzm miał w sobie głęboką mądrość, zachęcał do niezależnego myślenia, zniechęcał do ślepej wiary, nie wykluczał jakichś ludzi, lecz włączał cały rodzaj ludzki, i można go było praktykować bez zabobonnych wierzeń, w które tak obfitują inne religie. Dla mnie, osoby posiadającej agnostyczne i/lub ateistyczne nastawienie, osoby mającej tendencję do naukowego podejścia, a nie do ślepej wiary, buddyzm wydawał się być najstosowniejszy. Pod wpływem odkryć dokonanych w encyklopedii zacząłem gorliwie uprawiać buddyjskie obrządki, co trwało przez sześć lat.

Jednakowoż z powodów i przyczyn w tamtym czasie mi nieznanych, buddyjskie obrządki, które kiedyś wypełniały moje życie sensem i celem, spotkały się z rozczarowaniem. Każdego miesiąca czterokrotnie pościłem w uposatha [buddyjska sobota], w celu doskonalenia wewnętrznej dyscypliny, studiów doktrynalnych, śpiewu i refleksji. Każdy post trwał od południa do następnego dnia, z przerwą na zwykłą herbatę. I choć większość buddystów biorących udział w tym obrządku było w świątyni, ja w końcu wybrałem moją sypialnię i izolację. Moje wycofanie się z życia publicznego i brak socjalizacji w zachowaniu były rezultatem przypływów depresji. Całkowity brak przewodnictwa ze strony mentorów, i poleganie w kwestiach religii wyłącznie na pozbawionych życia książkach zdusiły moje natchnienie i zacząłem odczuwać rozczarowanie.

Patrząc retrospektywnie, gdyby nie członek rodziny, który przeszedł na islam, sam bym tego prawdopodobnie nie zrobił. Gdy nieoczekiwanie i na nowo ujrzałem utraconą kochaną osobę, która okazała się być w zauważalny sposób poświęconą temu arabskiemu “kultowi”, zaintrygowało mnie to. Terrorystyczna działalność ekstremistów muzułmańskich, rozwijająca się od jakiegoś czasu poza kontynentem amerykańskim, i potrzeba zrozumienia punktu widzenia muzułmanów stały się najważniejsze. Moje poczucie obowiązku dołączenia do rodzeństwa spowodowało, że islam wpłynął na moje własne doświadczenia religijne.

W rezultacie zainteresowania się muzułmanami, wiary w islam, i strachu przed Allahem, zaczęłem się zastanawiać nad nawróceniem się na islam celem stania się muzułmaninem. Wcześniej byłem umiarkowanym przeciwnikiem religii odwołujących sie do Abrahama. Po starannym przebadaniu islamskich portali, niespodziewanie poczułem się zahipnotyzowany. Islam nie był kultem, ale bogatą w wiarę tradycją, która rywalizowała z wszystkimi innymi. Wysoko oceniałem braterstwo ummy (społeczności muzułmańskiej), jasność tekstu Koranu, i prostotę religii dla jej zwolenników. Skłoniłem się do otwarcia Koranu, zaczynając od strony pierwszej, sury al-Faatihah. Islam zdawał się być stworzony w dobrze zorganizowany sposób. Allah (po arabsku dosłownie: Bóg) był w jasny sposób określony jako jedyny bóg, bez żadnych partnerów. Co jest zrozumiałe, wszyscy ludzie szczerze zastanawiający się nad przejściem na islam, wybrali już wcześniej teizm odrzucając ateizm. Główna atrakcja islamu nie polegała na geometrycznej sztuce arabesek, inspirowanej islamem kaligrafii i architekturze, stałych dyskusjach w kwesti polityki bliskowschodniej, czy najnowszym modelu nargile [wschodniej fajki wodnej]. Nie ma co do tego żadnej wątpliwości, w umysłach wszystkich szczerych konwertytów na islam dominował tawheed (monoteizm, potwierdzenie Jedności i Jedyności Allaha).

W przeszłości spotkałem się z rozmaitymi nieprzejednanymi krytykami, którzy z wielką mocą wyrażali gwałtowne oskarżenia pod adresem islamu i charakteru proroka Mahometa. Nie były mi obce oskarżenia o pedofilię, ludobójstwo, grabież, gwałty, i morderstwa. Podobno islam był barbarzyńskim kultem, wyrzekającą się postępu skamieniałością z pozbawionej praw człowieka Arabii z VII wieku. Początkowo jako kafir (niewierny), przyjąłem niektóre z tych zarzutów jako prawdziwe i byłem prawdopodobnie „islamofobem”. Jednakże, z chwilą, gdy zacząłem wierzyć w Allaha, i podziwiać islam, wszelka propaganda i krytycyzm mogły być z łatwością odrzucone jako próba zdyskredytowania religii. Odkryłem w pamięci, że wszystkie zorganizowane religie zawierały treści, które przynajmniej niektórzy ludzie uważali za naganne i nieprzyjemne. Umiarkowani muzułmanie dali mi wysterylizowaną wersję islamu, a ja czytałem fragmenty Koranu tylko w angielskim tłumaczeniu. Oczywiście czułem się zmuszony w pełni zaufać wyjaśnieniom muzułmanów, gdyż tylko oni, nieliczni, mieli monopol w kwestii tego arabskiego, otrzymanego od Boga, objawienia. Zdecydowałem się odrzucić wszelką podświadomą mentalność islamofoba, ignorować wszelkie anty-islamskie tematy, i [w rezultacie] poddać się praniu mózgu.

Pomimo bliskiego zaprzyjaźnienia się z muzułmanami moje pierwsze spotkanie z islamem nastąpiło poprzez telewizję kablową. Na ogólnonarodowej kanadyjskiej wieloreligijnej i multikulturalnej sieci telewizyjnej „VisionTV” szedł program zatytułowany “Droga przez islam”. Korzystając z materiałów z IIS (Islamskiego Serwisu Informacyjneg) z Kaliforni, ten jednogodzinny program emitował świadectwa nawróceń, dane dokumentalne, wywiady z naukowcami i myślicielami (Maher Hathout, Muhammad Asad, Muzammil Siddiqi, Jamal Badawi, John Esposito, Yusuf Estes, Yusuf Islam, Hamza Yusuf, itd.), oraz strzępy ze sprytnych filmów wideo autorstwa Harun Yahya i dotyczących kreacjonizmu. Innym programem był „Niech mówi Koran” (twórca: Shabir Ally), który oferował głównie oparte na Koranie wykłady oraz wywiady. ‘Refleksje o islamie’ prowadzone przez Ezz E. Gad oraz ‘Zew minaretu’ Steve’a Rockwella także miały wpływ na moją indoktrynację. Oprócz bogactwa programów islamskich oferowanych na “VisionTV”, chrześcijańska sieć CTS emitowała ‘Islam Dzisiaj’, którego gospodarzem był Bashir Khan oraz ‘Kroniki muzułmańskie’, które prowadził Tarek Fatah. Oba programy przedstawiały lokalne wywiady, informacje dokumentalne, oraz materiał edukacyjny. Z takim bogactwem edukacji islamskiej, moje serce i umysł zostały zdobyte.

Najbardziej jednak stymulującym i przekonywującym tekstem ze wszystkich były fragmenty filmowe z odczytu (tytuł: ‘Wspaniały Koran, Wyzwoliciel’) wygłoszonego w roku 1987 przez Yusufa Islama (wcześniej śpiewak pop Cat Stevens) na Uniwersytecie w Houston, na którym mówił on o prorokach i ich walce, by przedstawić to samo objawienie rodzajowi ludzkiemu. Wskazując palcem na zielony Koran w [swojej] ręce, mówił on z głębokim sensem, zadowoleniem, energią, opanowaniem i oświeceniem. Jego talent pozostawił mnie w [głębokim] podziwie i pożądaniu tego, co posiadał miliard muzułmanów: poczucia celu.

Z pomocą sprytu nawracających muzułmanów, pozbyłem sie moich wcześniejszych wierzeń i połknąłem islamską propagandę. Kiedy człowiek się nawróci i przyjmie tę religię wszystkie wcześniejsze grzechy są wymazane. Nawet nazwa ‘islam’ (poddanie się woli Bożej) zdawała się prawdziwa i przekazywała rzeczywiste znaczenie; inne religie zostały nazwane od imienia człowieka lub nazwy plemienia. Widać też, że Żydzi, którzy byli ścisłymi monoteistami, odrzucili Jezusa, podczas gdy chrześcijanie przyjęli Jezusa, ale potem odrzucili Mahometa. Jednocześnie islam zdawał się być właściwą opcją, jako że “judaizm był dla Żydów”, a chrześcijaństwo miało politeistyczną Trójcę. Jednym z punktów, które mi stale powtarzano było to, że tylko w islamie objawienie zostało w pełni przechowane w oryginalnym nieprzekłamanym języku. Nie było żadnej światłej krytyki buddyzmu; żaden muzułmanin nie wiedział czego właściwie uczył Budda. W miarę jak islamskie stanowisko w kwestii teizmu wywierało na mnie coraz silniejszy wpływ, buddyzm zaczął się stawać dziwaczny z tą swoją nieobecnością wszechmogącego Boga Stwórcy i niejasnym celem istnienia człowieka. Widziałem wspaniały plan wbudowany w kreacjonizm i wskazujący na wyższą inteligencję. W rezultcie depresji i wraz z utratą przekonań rozczarowałem się do buddyzmu. Wegetarianizm stał się zbyt trudny do wytrzymania. Jeśli Allah dawał nam mięso do jedzenia, a ja sie z tym nie zgadzałem będąc wegeterianinem, byłbym wśród munafiqeen (hipokrytów), gdyż twierdziłbym, że mam więcej wiedzy niż Allaah al-Hakeem (Najmądrzejszy). W islamie mogłem powrócić do soczystych mięsnych obiadów i porzucić straszący mnie sen o tym jak stałem się mnichem. Teraz jednak, kiedy byłem pouczany groźbami Koranu, obawiałem się ognia piekielnego za jednoczesne zawierzenie i zaprzeczanie objawieniu.

Żywiąc awersję do dekadenckiej judeo-chrześcijańskiej współczesności, w urodzeni w chrześcijaństwie wierzący zaczęli szukać sensu gdzie indziej. Głównymi drogami ułatwiającymi ucieczkę z tonącego społeczeństwa Zachodu były zwykle buddzym, islam i świecki humanizm. Zdanie „Islam jest najszybciej rosnąca religią” było wszędzie obecną mantrą. Większość ludzi brała pod uwagę przejście na islam po wejściu w bliższy związek z muzułmaninem. W miarę rozwijania się pełnego empatii związku z muzułmańskim rówieśnikiem wzrastała tak ekspozycja na działanie islamu jak i ciekawość zanurzenia się w obcą kulturę. Przedstawiony w mediach portret islamu okazywał się sprzeczny w miarę zdobywania bliższych kontaktów z muzułmanami. Społeczeństwo zachodnie zdawało się poniżać kobiety traktując je jako obiekty wyzysku, podczas gdy islam oferował kobiecie bezpieczeństwo i szacunek. W porównaniu z naszym chrześcijańskim środowiskiem zwolennicy islamu wykazywali się najwyższą pamięcią o Bogu; byli pobożni w stosunku do halal (dozwolone) i apatyczni stosunku do haram (niedozwolone). Najważniejszym czynnikiem skierowującym do islamu w poszukiwaniach duchowych była awersja do Zachodu i rozczarowanie nim względnie dunyaa (światem doczesnym, w przeciwieństwie do „tamtego świata”).

Gdy tak w domu samotnie rozmyślałem o sytuacji przechadzając się tam i z powrotem, poczułem, że [całe] moje istnienie jest w niebezpieczeństwie. Dlatego też z całego serca zdecydowałem się na poddanie się islamowi. Pojechałem swoim rowerem do miejscowego masjid (meczetu) z ukrytą chęcią poproszenia o książki. Budynek islamski był [prawdziwą] fortecą, otoczoną przez betonowe i ceglane ściany, i metalowe bramy. Ponieważ główna brama była zablokowana barierą, spróbowałem dostać się do meczetu poprzez wjazd dla samochodów. Z tyłu budynku było wejście „Tylko dla sióstr”, więc uciekłem stantąd najszybciej jak mogłem. Wszedłem przez inne wejście szukając biura meczetu. Patrząc w środku na monitory kamer bezpieczeństwa oczekiwałem na przyjście kogoś z obsługi, zauważając wokół brak czystości, nieporządek i bałagan. Zbliżył się do mnie członek rady w średnim wieku, człowiek który poźniej kazał mi przychodzić do meczetu codziennie. Dostałem jakieś umiarkowane materiały dotyczące islamu, i Koran przetłumaczony przez Yusufa Ali. Z obawy przed ogniem piekielnym i z rosnącą wiarą w islam wyznałem, że chcę powiedzieć szahadę (wyznanie wiary). Było to albo w trakcie modlitwy ‘Asr (popołudniowej) lub Maghrib (o zachodzie słońca), kiedy usiadłem na podłodze i obserwowałem mężczyzn leżących w modlitwie. Jak tylko przemawiający wygłosił oświadczenie, ktoś schwycił mnie za rękę i poprowadził na przód. Pakistański imam zapytał mnie, czy ktokolwiek zmusza mnie do konwersji, na co odpowiedziałem przecząco. Wyrecytował ze mną po arabsku i po angielsku szahadę (wyznanie wiary - “Oświadczam, iż nie ma bóstw, poza Allahem i oświadczam, iż Muhammad jest posłańcem Allaha.”). Ktoś krzyknął “Takbeer!” To stanowiło sygnał, by cała kongregacja jeszcze dwa razy zaintonowała “Allahu akbar!” (Allah jest Największy). Utworzyła sie procesja, a każdy spodziewał się uściskać nowego muzułmanina. Po całej tej ceremonii poczułem się przestraszony, bardzo wyczerpany i zdezorientowany.

Na końcu był ubrany w islamską szatę muzułmanin z potężną brodą, który zapytał się [owego] członka rady, jaką to religię wcześniej wyznawałem. Kiedy powiedziałem mu o mojej buddyjskiej przeszłości, z pogardą rzucił dwa razy: “Więc on jest przegrany? Więc on jest przegrany?” Po zakpieniu z mego nawrócenia, uścisnął mnie. Później dowiedziałem się, że uważał mnie za bałwochwalcę, który nigdy nie trafi do jannah (raju). Według Koranu Allah nigdy nie przebaczy shirk (dodawania Allahowi partnerów), a “Ktokolwiek poszukuje religii innej niż islam, nigdy nie będzie to od niego przyjęte, a na tamtym świecie będzie jednym z przegranych.” (3:85) I tak w pierwszym dniu jako muzułmanin, zanim nawet dokonałem pierwszych kroków, spotkałem się z fitnah (próby, przygnębienie, bunt). Muzułmanina który mnie skarcił, prawdopodobnie salafi, nie widziałem nigdy więcej.

Zaprowadzono mnie do biura meczetu bym podpisał dokument świadczący o mojej wierze islamskiej, gdybym chciał odbyć hadżdż (pielgrzymkę) i potrzebował potwierdzenia w Arabii Saudyjskiej. Potem dano mi matę do modlitw, wiele islamskich książek oraz arabsko-angielski Koran Syed Abu-Ala Maududi’ego z jego słynnym komentarzem. Ideologia, którą mi teraz dano była całkiem odmienna od tej danej mi wcześniej, t.j. gdy jeszcze nie wiedzieli, że jestem “z nimi” i że nie jestem zainteresowany studiowaniem religii po prostu jako kafir (niewierny).

Reakcja moich rodziców na nawrócenie była tolerancyjna, mówiąc oględnie. Dwa dni po tym jak stałem się muzułmaninem podszedłem do nich w salonie i powiedziałem: “Mamo, Tato, muszę wam coś powiedzieć. Nie pogniewacie się, co?” Kiedy powiedzieli, że nie, odrzekłem: “Jestem muzułmaninem.” Pobudzenie szybko znikło z ich twarzy. Tym niemniej odpowiedzieli z tolerancją i akceptacją “Jesteś pewien? Jeśli tak chcesz, to twoja decyzja.”

Moim jedynym obowiązkiem był teraz islam. W ciągu roku od mego nawrócenia byłem bardzo aktywny i pobożny. Po porzuceniu szkoły, będąc bez zatrudnienia, poświęcałem całą moją energię na oddawanie hołdu Allahowi i nauce deen (religii, drogi życiowej). Dzień i noc przebywałem w miejscowym meczecie. Obserwując moją naukę arabskiego nauczyciel powiedział “nigdy nie widziałem nikogo kto by się tego [języka] tak szybko uczył”. Zapuściłem brodę jak prorok, studiowałem Koran i hadysy, płaciłem zakat, dawałem sadaqah, sawm [pościłem] w czasie Ramadanu, chodziłem piechotą do meczetu, wykonywałem wszystkie fard [obowiązki], sunnah, waajib [obowiązki], nafl, modlitwy dua’a [suplikacje] , i robiłem właściwie wszystko wraz z ceremoniałem toaletowym. Z sukcesem, prowadziłem da’wah (aktywność misjonarska – zapraszanie innych do islamu) i nawracałem ludzi na religię. Świadectwo mego nawrócenia było czytane na islamskich portalach. Większość spośród nawróconych pokazywano wokół jako dowody. Byliśmy muzułmanami-atutami. Dla urodzonych w islamie, lecz wahających się ludzi nasze nawrócenie na tę religię było widocznym potwierdzeniem, że islam jest prawdziwy. Zanim udawałem się do spania, szczerze wykrzykiwałem “Ya Allaah (O Allahu)! Jestem muzułmaninem. Alhamdulillah (Dzięki Allahowi), jestem teraz uratowany i bezpieczny. Chłopcze, nigdy nie śmiej porzucić deen! Idziesz do jannah (raju)!”

Z czasem przedstawiono mi pewnych ludzi, którzy zmienili przebieg mego losu. Będąc nawróconym i wrażliwym [człowiekiem], stanowiłem łatwą zdobycz i stykałem się z drapieżnikami. Po złożeniu szahady dano mi wiele kontaktowych numerów telefonicznych. Pierwszy kontakt miałem z bratem o imieniu Yusuf, który bardzo potrzebował mojej pomocy do przywrócenia do działania grupy wspierania konwertytów po tym jak jej twórca opuścił kraj. Spotykałem się z licznymi braćmi próbującymi skłonić mnie do wstąpienia do ich organizacji. Moje wahanie przed wzięciem udziału w różnych inicjatywach prawdopodobnie uratowało mi życie. Wypowiedzi braci, którzy opuścili nas w celu prowadzenia „studiów arabskich” lub „działalności humanitarnej” poza kontynentem amerykańskim sprowokowały moje podejrzenia. Niektórzy z nich faktycznie pojechali na dżihad; jeden z braci wrócił bardzo przygnębiony z (wojny, walki) w Iraku. Jednak pomimo podejmowania wszelkich ostrożności, przerażające ryzyko uczestniczenia w “herbatce z terrorystami” nadal się nadarzało. Kiedy ponad tuzin muzułmanów zostało aresztowanych pod zarzutami związanymi z terroryzmem, odkryliśmy, że jeden “podejrzany” pochodził z mojej grupy bliskich braci, i że bylismy w jego domu setki razy, podczas gdy on spiskował planując użycie trzech ton nawozu - azotanu ammonowego. Konwertyci to były błąkające się barany, które musiały być wyjątkowe ostrożne w zawieraniu znajomości.

Jedynym sposobem by nie-muzułmanie zaczęli się interesować islamem było udowodnienie im, że Koran zastępował wcześniejsze objawienia. Po to, aby wykazać chrześcijanom nieskazitelność Koranu, koniecznym jest pokazanie omylności Biblii. Z chwilą gdy chrześcijanin napotykał niezgodności w strukturze swojej wiary, stawał się bardziej otwarty na dopuszczenie możliwości, że Biblia błądzi. Stojąc twarz w twarz z licznymi sprzecznościami, chętny odbiorca był kierowany do bardziej akceptowalnej teologii znajdującej się w Koranie. Ludzie ci nie znali arabskiego, więc myśmy dostarczali im wybrane materiały. W przypadkach takich, gdy w chrześcijaństwie lub judaizmie brakowało danej tematyki, a islam miał możliwosć ruchu, korzystałem z tego, by udowodnić wyższość religii islamu i [jednocześnie] jej honor objawiający się w tym, że zachowywała poprzednie objawienia Ibrahima (Abrahama), Musy (Mojżesza), czy ‘Isy ibn Maryam (Jezusa, syna Marii). Po to, by przekonać ateistów i agnostyków pokazywaliśmy na luki w ewolucji i nauce współczesnej, przedstawiali najlepsze przykłady islamskiego kreacjonizmu, a czasem wyśmiewaliśmy ich założenie, że Wszechświat istnieje po prostu przez przypadek. Kiedy już nie-muzułmanin chętnie czytał Koran i materiały islamskie, przedstawiałem Mahometa jako proroka Boga w niczym nie różniącego się od uznanych proroków hebrajskich. Wina i strach były normalnymi taktykami używanymi do zmuszenia do procesu nawrócenia. [Wskazując] jak Żydzi odrzucili Jezusa, karciłem chrześcijan za odrzucenie Mahometa. Jeśli uznawali monoteizm i Mahometa , korzystałem z okazji polecając im przejście na islam i złożenie szahady (wyznania wiary – Nie ma boga poza Allahem, a Mahomet jest jego posłańcem).

W miarę jak zdobywałem doświadczenie jako muzułmanin, poszukiwałem bardziej dosłownego zrozumienia islamu, bliższego pierwotnej deen (drodze życiowej) proroka Mahometa. Bez żadnego przekłamania, okrzyczany Koran “Yusuf Ali” był tłumaczeniem, które - próbując zachęcić nie-muzułmanów do islamu - splamiło się liberalnymi wartościami Zachodu. I choć używałem komentarza koranicznego Syed Abu-Ala Maududi’ego jako punktu odniesienia, trzymałem się blisko przetłumaczonej książki „Szlachetny Koran” Muhammada Taqi-ud-Din Al-Hilali’ego i Muhammada Muhsin Khan’a, która podawała wersję całościową wraz z rezultatami At-Tabari’ego, Al-Qurtubi’ego, Ibn Kathir’a, and Al-Bukhari’ego. Tasawwuf (sufizm) i współczesne postępowe ruchy zmierzające do reformy islamu nie były uwzględniane jako opcja, gdyż zawierały poważne mankamenty i niezgodności ujawniające zamierzoną rozbieżność z sunną (potwierdzone praktyki, słowa, czy czyny proroka Mahometa). Saudyjski ruch salafi, na który znaczny wpływ wywarło wezwanie ibn Taymiyyah’a do odrzucenia innowacji i powrotu do oryginalnego islamu, zdawał się być rozsądną opcją. Jednakże, uważając że bycie muzułmanem jest już wystarczające, odrzucałem wszelkie określenia typu sekciarskiego, które w rezultacie dzieliłyby islamską ummę.

Porady i towarzystwo moich braci w islamie dawało mi sens przynależności. Bycie “konwertytą” oznaczało powrót do stanu fitrah (naturalnego czystego stanu w którym istota jest stworzona). Każdy przyjmował imię islamskie, unikał muzyki, i jadł tylko halal. My nowi muzułmanie z rozkoszą przyjmowaliśmy „pranie mózgu”, gdyż lata przeżyte w stanie kufr (niewiara, niewdzięczność względem Allaha) pozostawiały w nas uczucie brudu. Nieskorumpowany islam był trudny do strawienia dla kafirów (niewiernych), tak więc zboczeńcy mieli ewidentnie więcej sukcesów w propagowaniu islamu (da’wah), gdyż modyfikowali oni zasady by pasowały do nafs (cielesnego ja) odbiorców. Umiarkowana i wysterylizowana wersja islamu, która leżała u podstaw mojej konwersji musiała być oceniona na nowo. W miejscowym meczecie zawsze można było podać komuś ręce i spodziewać się uścisku. To była pociecha, której brakowało mi w domu, przede wszystkim od matki, która była stale niezadowolona z moich osiągnięć i ojca niezainteresowanego moimi postępami. Zachęcany przez moich muzułmańskich braci pragnąłem być w mojej religii jak najlepszy; prawdopodobnie ożenić się, poznać język arabski i stać się mudżahedinem (uczestnikiem dżihadu) oraz szahidem (męczennikiem).

Patrzylismy na współczesnych muzułmanów jak na ludzi okulawionych przez kolonizację, którzy zeszli daleko z właściwej drogi. W poczuciu wielkiej niepewności i znoszenia przez prąd odkryłem, że fundamentalism jest niesłychanie wytrzymałą kotwicą. Wyobrażaliśmy sobie pierwsze pokolenia “pobożnych poprzedników” i staraliśmy się zdobyć ich energię poprzez naśladownictwo. Po to, by ożywić ducha islamu do nowego renesansu propagowaliśmy fundamentalistyczną wersję islamu mającą zjednoczyć muzułmanów w jednym ulepszonym i wzorcowym modelu. Idee nieislamskie, takie jak komunizm, demokracja, socjalizm i kapitalizm były uważane jako nadające się do śmietnika. Ideał wolności był gwałtownie odrzucany jako nie do przyjęcia, nawet w demokracji; ta ostatnia była często wyśmiewana jako “democrazy” [szaleństwo ludu]. W planie, który sobie wyobrażaliśmy, [podstawę] stanowiła spójna islamska umma złożona z muzułmańskich narodów gotowych na przyjęcie tej nostalgicznej ideologii, a potem rząd pan-islamski. Ten dżihad mógł być podtrzymywany dzięki sprzedaży arabskiej ropy naftowej, jako że kraje muzułmańskie posiadały około 80% światowych zasobów łatwo dostępnej ropy. To powinno umożliwić przywrócenie kalifatu, i wprowadzenie kalifów. Militarna klęska zniewieściałych mudżahedinów pociągnęła za sobą obiecujące perspektywy i odnowę. Trzeba było byśmy koncentrowali się gdzie indziej, poza Czeczenią, Kaszmirem, Mindanao, Pattani, Palestyną, itd. Wybraliśmy inny front w dżihadzie, islamskie da’wah, po to by naprawić dekadencję współczesnych muzułmanów. Od samego jednak początku upolityczniony islam był niewypałem, który nie chciał wystartować. Salafi (pobożni poprzednicy pierwszych trzech pokoleń muzułmanów) z siedmiowiecznego islamu byli daleko od bycia wzorcowymi, a ich umma była podziurawiona przez schizmę i zabójstwa. W religii która zalecała dżihad i casus belli, zwalczające się frakcje były nie do uniknicia. Nigdy nie osiągnęlismy islamskiej utopii, a bez odpowiedniej metody reformacji islamu przyszłość nie wydawała się obiecująca bez posiadania jakiejś strategii ulżenia losowi muzułmanów.

Oglądając się w przeszłość, widzę, że najważniejszym czynnikiem podtrzymującym moją wiarę w islam był strach. Zapiąłem pasy pod przymusem. Po akceptacji pojęcia Istoty Najwyższej, w trakcie przyjmowania nauk z księgi Allaha pojawił się niepokój. Znaczna część aayaat (wersów) Koranu to zastraszające [człowieka] groźby skierowane w jego osobiste dobre samopoczucie. Dlatego też po wyjściu z meczetu jako muzułmanin odczuwałem żal i wyrzuty sumienia. Podejmując działania wyprzedzające oceniłem, że oczekiwana wartość poddania się Allahowi przeważa nad kosztem kary w ogniu piekielnym lub pustką braku wiary. To błędne i stronnicze założenie w swojej głębi zakładało konieczność rozważania pojęcia Boga dla mego osobistego dobra, bez rozważenia konieczności [poszukiwania] prawdy dla samej prawdy. To tu leży błąd Pascala. Kiedy emocje wzięły górę, w chwili desperacji, porzuciłem moje najbardziej ukochane poglądy i dobrowolnie wybrałem poddanie się Allahowi jako niewolnik.

Dziwne jest to, że największe wyzwanie zagrażające mojej służbie Allahowi nie pochodziło ani od islamofobicznych orientalistów, ani z polemik neokonserwatywnych chrześcijan, ale z samej świętej księgi Mahometa. Muzułmanie mogą interpretować moje wątpliwości jako podszepty Shaytaan (szatana). Przed konwersją przeczytałem tylko jedną trzecią część Koranu i niewielką ilość hadysów. Ponieważ język arabski jest obcy dla większości nie-muzułmanów, chytrzy nawracający mogą bezkarnie dostarczać ocenzorowaną interpretację Koranu. Możliwe jest, że gdybym przebadał tematykę islamską bardziej gruntownie, prawdopodobnie nigdy bym nie poszedł do meczetu, nie mówiąc już o nawróceniu. Wtedy, gdy moja wiara w islam i służbę Allahowi stała na najwyższym poziomie, w rezultacie mego szczerego podejścia do studiów al-Qur’aan wa Sunnah, tekst Koranu - w oczywisty sposób niespójny – rozczarował mnie.

Kiedy już byłem zaznajomiony z islamem bona fide, oceniłem od nowa moje zaangażowanie i zadałem sobie pytanie, czy nadal powinienem trzymać sie tej religii. Muzułmanin w końcu trafia w koranicznych aayah czy w hadysach na poddające się kwestionowaniu tematy. Paradoksalnie my, zadający pytania muzułmanie, musielismy używać dokładnie tego samego badanego tekstu, który radzi nam szukać “ludzi posiadających wiedzę” (16:43), lub ‘Ulamaa (uczonych w religii i prawie) o tafseer (egzegezę Koranu lub komentarz). Tak jak to rzekł jeden z braci, albo „wierzysz w to, albo nie”. Teraz gdy byłem już obznajomiony z nieocenzurowanym islamem, napotkałem krytyczny test mego poddania. Trzeba było podjąć ostateczną decyzję; czy wierzyć ślepo czy też niezależnie przeanalizować księgę “gdzie nie ma wątpliwosci”. (10:37)

Najmocniejszym argumentem za islamem i jego dowodem był al-Qur’aan (Arab; dosłownie - recytacja). Jako muzułmanie, błędnie wierzyliśmy, że Jibreel (archanioł Gabriel) został posłany przez Allaha po to by przekazać objawienie prorokowi Mahometowi. W istocie, mówiąc empirycznie, Koran ostatecznie wyłonił się ze strun głosowych krtani Mahometa i był słyszany dzieki błonie bębenkowej w uszach jego towarzysza. Jeśli Mahomet był faktycznie niepiśmienny, bez umiejętności czytania i pisania, to nie mógł we właściwy sposób nadzorować spisanie kompilacji Koranu, ani dokonać korekty błędów. Nasza wiara opierała się na omylnych sahaaba (oddanych towarzyszach proroka), którzy nie będąc uczonymi wyprodukowali Koran i zachowali go. Co było jednak druzgocące, to to, że większość towarzyszy, którzy zapamiętali Koran było analfabetami, a w bitwach, przed i po śmierci proroka Mahometa, zginęła ich olbrzymia liczba. Tak więc skoro nasz Koran był przekazywany, zapamiętywany, a później spisywany przez ludzi, zastanawiałem się, czy w trakcie tego procesu nie mogli oni przy nim majstrować? Ponieważ religia jest silnikiem, a wierzący [realizującymi ją] automatami, wielu muzułmanów unikając trudnego zadania głębokiego myślenia ignoruje wszelkie możliwe niewygodne prawdy i mówi: „Allah wie najlepiej”. Wymijające odpowiedzi, które - zamiast jasnej odpowiedzi wprost -otrzymywałem od ‘Ulama były niewystarczające. Gdy odkryłem, że język arabski w Koranie zawiera obce wpływy lingwistyczne, zacząłem wątpić w to, że był zachowany w języku “czysto arabskim” (16:103). Tekst naszego Koranu twierdził, że jest “wyjaśnieniem wszystkiego” (16:89) oraz, że “Księga wyjaśniała w szczegółach” (6:114). Tymczasem faktyczne wprowadzenie islamu wymagało pomocy hadysów (opisów, słów lub czynów Mahometa i jego towarzyszy). Bez hadysów nie dało się poprawnie wykonać salaat. Niezależnie od tego, czy stworzenie Koranu nastąpiło za sprawą Allaha, czy też w obszarze cerebrum lub cerebellum Mahometa, bezstronnny egzegeta wywnioskowałby, że z siedmiowiecznego islamu nie [mogło] przyjść nic “nowego”. Podobnie my muzułmanie postulowaliśmy islamską wiarę, że islam zawiera tę samą prawdę, która była objawiona wcześniejszym prorokom, takim jak Ibrahim (Abraham), Isa ibn Maryam (Jezus), czy Musa (Mojżesz), którzy wszyscy byli wyznawcami tej samej religii. Tak naprawdę, to nie znalazłem niczego “objawionego” przez proroka Mahometa, na co nie mogły mieć wpływu lub co nie mogło być plagiatem istniejących źródeł, szczególnie tradycji judeo-chrześcijańskiej (Tanakh, Talmud, Nowy Testament, apokryfy). Wszystko co było islamskie można było prześledzić do jego pre-islamskich początków, od teologii do rytów pielgrzymek. Islam próbował obalić bałwochwalstwo, kiedy to Mahomet, tak jak Ibrahim (Abraham), który też był kiedyś bałwochwalcą (6:76-78), rozczarował się pogańskimi rytuałami bałwochwalców. Prorok Mahomet chciał [wprowadzić] monoteistyczne bóstwo żydowskich mieszkańców Półwyspu Arabskiego, ale nie bez zreformowania ich hebrajskiej religii. W istocie, Musa (Mojżesz), uważany przez Żydów za największego proroka, jest najczęściej wspominanym prorokiem w Koranie. Pogarda dla ludu żydowskiego przenika Koran i hadysy gdyż, kiedy tylko lud żydowski odrzucił Mahometa jako możliwego proroka, ten z zemsty działał w udręce przeciw nim. To dlatego islam zawiera tyle pogardy i nienawiści wobec Żydów, ludu wyjątkowo monoteistycznego, bardziej [monoteistycznego] niż chrześcijanie lub zoroastrianie, którzy ewidentnie popełniają shirk (politeizm, dodawanie Bogu partnerów). Zdawszy sobie sprawę, że Koran nie był bezbłędnym słowem Allaha, zacząłem wtedy oceniać pewne aspekty religii jako stworzone przez człowieka.

Moje wyobrażenia o Istocie Najwyższej kontrastowały ze standardowym bogiem proroka Mahometa. Ja tęskniłem za bogiem, który był transcedentny, niezrównany, i tak nieowybrażalnie święty, że nie dało się tego pojąć. Odkryłem jednak, że bóg islamu był de facto zwyczajnym antropomorficznym Ojcem Niebieskim, którego pełno w popularnej mitologii. Cierpiał na psychologiczne słabości takie jak megalomania, melancholia i zła wola. Allah cierpiał na [wewnętrzną] sprzeczność, mówiąc o sobie, ze jest ar-Rahmaan, ar-Raheem (Najbardziej Miłosierny, Najbardziej Hojny), jednocześnie zaś będąc złośliwym i wybrednym. Jako istota wszechwiedząca powinien wykazać się nieodwoływalnym autorstwem swych pism, tymczasem działał kapryśnie poprawiając i odwołując objawienia, tak jak omylny redaktor na początku niepewny co do tego co powinien napisać. Z jednej strony człowiek jest niezdolny do zrozumienia natury wszechmocnego Allaha, z drugiej jednak strony Jego Wola może być zmieniona przez czynniki zewnętrzne takie jak wpływ ludzkich modlitw. Nie potrafiłem czcić Boga, który się zmieniał. Tak jak każdy inny bożek, opis Allaha był przedstawiony i zawarty w pismach Koranu. Według jednego hadysu (Sahih Bukhari: Tom 8, Księga 74, Numer 246), Bóg islamu stworzył Adama na Jego soorah (formę, kształt, podobieństwo), sześćdziesiąt łokci wysokości. Allah spoczywał na Swym Tronie (arsh) obok Swego Podnóżka (kursi). Twierdził, że ma Oko (20:39), Łydkę (68:42), Twarz (55:27), Stopę (Sahih Bukhari: Tom 9, Księga 93, Numer 541), nawet obie Ręce - Prawą i Lewą (39:67). Z pewnością było wielu „mu podobnych” (112:4). Odkrycie, że Allah był tak samo mityczny jak bóg-słoń Ganesza, czy też wpadający w napady złości Jahwe było dla mego serca uderzeniem druzgocącym. Oparcie się na tawheed, początkowym pociągu do islamu, już nie działało, gdyż teraz postrzegałem Allaha jako będącego tak samo fikcyjną postacią jak i pozostałe bożki. Bóg islamu, prawdopodobnie po prostu alter-ego Mahometa, cechował się męskością, gniewem, brakiem zdecydowania, misoginią, i innymi moralnymi słabościami nie pasującymi majestatycznemu bóstwu. Między Mahometem a Allahem zachodziło niesamowite podobieństwo osobowości. Zdałem sobie sprawę, że podobnie jak w „Czarodzieju z Oz”, bajkowym filmie muzycznym z 1939 roku, Czarodziej (Allah) jest produktem wymyślonym przez człowieka (Mahometa) [znajdującego się] poza zasłoną.

Moje wycofanie się z islamu nastąpiło nagle, w trakcie studiowania Koranu i hadysów. To samo rozczarowanie, którego doświadczyłem jako buddysta i chrześcijanin zaczęło się ujawniać, gdy byłem muzułmaninem. Bardzo trudnym okazało się uwierzenie w anioły, dżiny, czy mówiące drzewa. W moim umyśle gromadziły się wątpliwości i sprzeciwy, kiedy to miotało mną niezadowolenie. Bóstwo było fikcyjne i okrutne, twórca odpychająco barbarzyński i grzeszny, tekst mierny i nudny, prawa prymitywne i niesprawiedliwe. Zacząłem patrzeć na Mahometa jak na oszusta, a na Allaha jak na wyobrażonego sobie przez niego przyjaciela. Nagle, trzymając [w rękach] otwarty Koran, z trzaskiem zamknąłem okładki. Rzuciłem książką wpoprzek pokoju i zbiegłem po schodach na dół. Korzystając z dwóch worków na śmieci chętnie wymazałem islam z mego życia. Do śmieci trafiły Koran, kurs nauki arabskiego, księga hadysów, broszura da’wah, taśmy, i książka paperback o islamie. Książki prawie rozdarły worki. Potem trafiły tam dywnaik modlitewny, ulubiona wełniana czapka z kufi, [suknia] thobe, oraz kompas. Wsadziłem śmieci do naszego garażu na noc po to, by podrzucić je przy krawężniku sąsiada do zabrania [przez śmieciarzy] rankiem. Nigdy przedtem z taką chęcią nie wyrzekałem się więzi z taką pewnością i urazą.

Kiedy przyjąłem fundamentalizm i poznałem nieokrojoną religię islamu, przestałem być w końcu pod jej wrażeniem. Oprócz tawheed [monoteizmu], religia ta nie miała wiele do zaoferowania. Dla naiwnych islam wydawał się być [tworem] boskim dzięki hipnotyzującym recytacjom Koranu po arabsku, urzekającej architekturze Bliskiego Wschodu, i zdumiewającej kaligrafii arabskiej. Nasza kultura zachodnia i tradycje judeo-chrześcijańskie bladły tu w porównaniu. Jednakże, tak jak to jest i w sztuce, wszystko wydaje się twórcze, gdy nie znane są źródła i wpływy. Kiedy już odkryjesz plagiat, to co pozostaje jest nużąco banalne. Konwertyci wychowani pierwotnie jako chrześcijanie, z powodu swojej palącej nienawiści do chrześcijaństwa, są ślepi na centralne zasady nauczane przez Jezusa. Trawa wydaje się być bardziej zielona po drugiej stronie. Prawda jest jednak taka, że gdy chrześcijanie proszą o przebaczenie dla grzeszników, muzułmanie chcą kary. Muzułmanie modlą się do przedmiotu nieożywionego (t.j. do Kaaby w Mecce), podczas gdy chrześcijanie modlą się do nieba. Ahl us-Sunnah z dumą jedli na podłodze przy pomocy rąk tak jak zwierzęta, podczas gdy kafirowie używali krzeseł i sztućców jak dobrze wychowani ludzie. Jeśli zaś chodzi o sam islam, nie byłem w stanie znaleźć nic oryginalnego, i stwierdziłem, że Koran jest najmniej oryginalnym tekstem religijnym. Czytałem pięknie napisane książki nie zawierające błędów, ale to nie znaczyło, że były one boskie. W istocie judaizm jest bardziej islamski niż religia Mahometa, gdyż Jahwe zakazał aniołom i ludziom kłaniania się stworzeniu, podczas gdy Allah kazał aniołom kłaniać się Adamowi. Religia powinna prowadzić do tego by człowiek zmieniał się dla Boga, nie vice versa. Allah dokonywał zmian, by spełnić kaprysy i pragnienia Mahometa. Nas konwertytów okłamywano, ale nikt tego przyznał. Islam nie oznaca pokoju tylko „poddanie”. Nawet tych grup religijnych, u których występują podobieństwa teologiczne z wiarą islamu, czyli Żydów i chrześcijan, nie należy traktować jako auliya’ (przyjaciół, opiekunów, pomocników). Istniała też prawdziwa nienawiść do Żydów, w pełni usankcjonowana naszymi pismami. To była bardzo upolityczniona religia, wszędzie szerząca mnóstwo propagandy. Im dłużej byłem muzułmaninem, tym więcej dostawalismy hadysów i mniej koranicznych aayaat. Sunna stał się obsesją w miarę jak prawa i tradycje zapoczątkowane przez człowieka faktycznie zastąpiły objawienia Allaha.

Żeby uniknąć stronniczości, zbadałem spójność islamskiego kreacjonizmu. Muzułmanie twierdzą, że perfekcja “stworzenia” prowadzi do wniosku, że mamy do czynienia z inteligentym projektem. Zgodnie z kreacjonistami, pewne systemy naturalne są zbyt wymyślne by można je było właściwie wytłumaczyć bez pomocy czynnika inteligentnego. Używając dla celów mego argumentu tej logiki, twierdzę, ze Allah (subhanahu wa ta’ala) al-Mutakabbir (Największy, Majestatyczny) jest większy niż wszelkie dowody znalezione w “stworzeniu”. Koran uznaje, że nie wszystko ma przyczynę. Ale, skoro Allah sam “istnieje” właśnie tak arbitralnie, bez zdarzeń poprzedzających, bez podanego celu, bez podanego sensu, to tak samo może istnieć Wszechświat. Jeśli anomalne istnienie Allaha al-Kabeer (Największego) może być bez przyczyny, nie potrzeba też logicznego wytłumaczenia dla mniejszych części Wszechświata, takich jak bakterie, planety, komórki, czy DNA. To ich logika. O ironio, zamiast prawdopodbnie wywnioskować, że Wszechświat zawsze istniał, muzułmanie kreują bożka lub boską anomalię w partnerstwie z Wszechświatem. Nie będąc już pod wpływem ślepej wiary, czy złudzeń, opierając się na racjonalnym rozumowaniu odrzuciłem islamskie twierdzenie o istnieniu Stwórcy w braku przekonywujących dowodów.

I choć niezerowe prawdopodobieństwo istnienia Boga istnieje i będzie istniało, takie samo prawdopodobieństwo istnieje dla bożków, duchów, urojonych potworów, i ludzi boogie. Te twory spotykamy w każdej cywilizacji w każdym okresie historii. Prymitywny człowiek kiedys wierzył, że wszystko, od drzew do skał, posiada duszę. Animizm jest dziś nadal na świecie praktykowany w pierwotnych grupach ludnościowych. Nawet tradycja islamu zachowała niektóre z duchów, takich jak anioły i dżiny. W końcu, z powodu podejścia [typu] ateistycznego w głównym nurcie pozostały tylko dwa duchy. Te dwa duchy to Bóg i ludzka dusza. Nie pojawił się żaden powód, który by sugerował, że Allah Mahometa był w jakikolwiek sposób ważniejszy niż kwadryliony bogów wymyślonych w trakcie historii człowieka. Tak jak wszyscy teiści, prorok Mahomet podchodził do problemu „jaja i kury” zgadując, że pozbawione matki kurczę pewnego razu stworzyło wszystko. Allah, kapryśna istota, uosobienie dowolności i przypadkowości, istnieje bez powodu i przypadkowo, bez określonego celu lub sensu. Jest on fikcja wynikłą z obdarzonej wyobraźnią nadziei. Islamskie zrozumienie z miejsca pomija rozważanie prawdopodobieństwa i bezczelnie rozpoczyna się od powodującej zamieszanie w umyśle, odrzucalnej prawdy: “Nie ma innego boga jak Bóg.”

Pewne rytuały i warunki wymagane przez sunnę w celu ibaadah (oddawania hołdu) Allahowi w istocie stanowiły przeszkodę w samej modlitwie. Po to by oddać cześć [Allahowi] trzeba być w stanie oczyszczenia, a aby to ułatwić, trzeba dokonać rytuałów oczyszczających znany jako wudoo (częściowa ablucja) lub ghusl (pełna ablucja). Wudoo jest nieważne, jeśli, na przykład, muzułmanin wypróżnił się, oddał mocz, krwawił, zasnął, lub puścił gazy. Ponieważ sunna na każdą z pięciu modlitw przeznaczała określone granice czasowe, rezultat mógł być nieszczęściem. Jeśli dokonałeś al-wudoo by rozpocząć obowiązkowe salaah, i nagle puściłeś gazy, cały rytuał oczyszczenia trzeba było wykonać od nowa. To oznaczało częściowe rozebranie się, dokonanie niyyah (intencji), wykonanie recytacji (t.j., bismillah, shahaahah), umycie twarzy, szyi, rąk, głowy, jamy nosa, ust,uszu, stóp, wraz z powtórzeniem każdego aktu trzy razy. W rezultacie, desperacko powstrzymując fizjologiczną potrzebę wypuszczenia gazów podczas modlitwy, modlący się stawał się świadomy odgłosów swoich kiszek, a nie świadomości Boga. Zamiast modlenia się do Boga samego, my muzułmanie poddawaliśmy się automatycznym modlitwom wymyślonym przez zwykłych ludzi. W trakcie modlitwy w jamaa’ah (kongregacji), przede wszystkim dla ‘Eid or Jumu’ah salaat, musiałeś leżeć twarzą do ziemi za mężczyznami. Pozycja ta dawała człowiekowi widok na dywan pod spodem, na pośladki mężczyzny z przodu, lub na dziury w jego skarpetkach. Dla heteroseksualnego konwertyty była to kłopotliwa pozycja. W istocie, z tego właśnie powodu bracia przychodzili wcześnie by zarezerwować sobie miejsce w pierwszym rzędzie. Jeśli muzułmance wolno było być w meczecie, była ona niestety z tyłu za mężczyzną, lub w zamkniętej części oddzielonej zasłoną. Islam gwałtownie sprzeciwiał sie bałwochwalstwu, a jednak kiedy muzułmanie dokonywali salaat, zawsze mieli przed sobą jakąś osobę. A jeśli pojechałeś do Mekki zgodnie z qiblah (religijnymi wskazówkami), zobaczyłbyś muzułmanów leżących plackiem na ziemi, dotykających, pieszczących, a nawet całujących Kaabę. W czasie hadżdżu (pielgrzymki) w Mina, setki ludzi ginęło, a tysiące było poranionych w wyniku bałwochwalczego rytuału znanego pod nazwą “kamieniowanie szatana”. Al-Jamaraat, trzy symbole przedstawiające szatana, zostały od tego czasu odnowione w 26-metrowej ścianie, w nadziei że dzięki temu podczas prób ich obtłuczenia nie zginie już więcej muzułmanów. Arabski Koran, uważany za Prawdę uwięzioną [w książce] i za dosłowne słowa Allaha również stał się bożkiem dla muzułmanów. Trzymaliśmy naszą Świętą Księgę umytymi rękami, a wielu ją całowało. Dla chrześcijan Jezus był Słowem Boga, które stało się ciałem, podczas gdy muzułmanie uważali Koran za Słowo Boga które stało się tekstem. Podważałem konieczność tego, by modły i recytacja Koranu odbywały się tylko po arabsku, po prostu “dla przyjemności Allaha”. Było tu oczywiste, że w ten sposób postępowaliśmy zgodnie z tradycjami arabskiej supremacji. Większość muzułmanów nie mówiła po arabsku, lecz zamiast korzystać z naszych własnych języków ojczystych, dokonywaliśmy recytacji w obcym języku, którego wielu nie potrafiło ani wymówić, ani zrozumieć. Jeśli Allah był wszechmocny, był w stanie zrozumieć język angielski. W islamie, zamiast być [po prostu] muzułmanami dla Allaha, aby być tymi muzułmanami musieliśmy stać się Arabami.

Świat islamu jest w stanie katastrofalnym, bo my muzułmanie nie potrafiliśmy uzgodnić rozbieżności w naszej religii, stanowiącej fundament wszystkich państw w których muzułmanie dominują. W Koranie poszczególne objawienia z Medyny są w konflikcie z tymi z okresu Mekkańskiego. Naszym fundamentem jest niepełne święte pismo, całkiem dwuznaczne, niespójne, i bez chronologicznego porządku. Ponieważ Koranowi brakuje materiału koniecznego do budowy cywilizacji, wezwaliśmy na pomoc wymyślone przez człowieka hadysy by wspomogły boskie objawienie. I choć ta kombinacja dostarczyła materiału do wprowadzenia szariatu (prawa islamskiego) , sama wprowadziła jeszcze więcej rozbieżności do religii. Według Koranu wszyscy mężczyźni i wszystkie kobiety rodzą się w stanie fitrah jako muzułmanie. Sunna wymaga jednakże, by przy narodzeniu do ucha naszego dziecka wykrzyknięte zostało adhaan (wezwanie do modlitwy) i szahada. Podczas gdy Koran nakazywał oddawanie hołdu „ani nie za głośno, ani nie za cicho” (17:110), sunna poucza muzułmanów, by ludzie słyszeli krzyk adhaan (wezwania do modlitwy) ze szczytów budynków. Dzieło stworzenia, dokonane przez Allaha jest doskonałe, ale sunna nakazuje, by muzułmańskie noworodki były poprawione poprzez obrzezanie. Koran mówi, by nie czynić rozróżnienia między prorokami, a jednak inspirowany hadysami islam z jego „Allahem i Jego Posłańcem” jest straszliwie podobny do „Ojca z Jego Synem” w chrześcijaństwie. Islam wyniósł proroka Mahometa do pozycji nieomylnego bohatera o statusie niemal równym bogowi. A jednak kiedy Allah żądał pięćdziesięciu modlitw dziennie w noc al-Israa’ i Mi’raaj, Mahomet niepotrafił się “poddać” [jego woli], i w nieposłuszeństwie dążył do zmniejszenia tej liczby aż osiągnęła liczbę pięć. Kobiety nie miały prawa mieć więcej niż jednego męża, podczas gdy prorok Mahomet mógł i miał kilka [kobiet] jednego dnia. Wszystko co Allah stworzył było doskonałe, a przede wszystkim Koran, który uważany jest za największy cud (17:88) dowodzący islamu poprzez zawarte w nim aayaat (znaki, wersety, dowody, ewidencję, cuda). Nie-muzułmanów, którzy wątpią w Koran, Allah wzywa by stworzyli podobną mu surę (2:23). A jednak, w trakcie proroczej kariery Mahometa Allah unieważniał wersety po to, by “zastąpić jedno objawienie drugim” (2:106, 16:101) tak jak gdyby “Prawda” potrzebowała poprawek. Przez cały Koran mówił o sobie, że jest „Najbardziej Miłosierny” i „Najbardziej Hojny”, a jednocześnie groził ludziom szczegółami przygotowanych już kar i tortur oczekujących na nich w ogniu piekielnym. I choć Koran twierdził, że jest „najlepszym hadysem” (39:23) i zawierał sunnę, fundamentaliści nie byli z Koranu zadowoleni. W samej rzeczy, porzucili oni Koran, tak jak to i o swych ludziach powiedział Mahomet (25:30). Z takimi niezgodnościami nie było nic dziwnego w tym, że schizma w islamskiej ummie nastąpiła zaraz po pogrzebie proroka.

Ewolucja i zachowanie muzułmańskiego konwertyty było zawsze przewidywalne. Soofiyyah (Sufizm) to to, co przyciąga znaczną większość współczesnych konwertytów. W samej rzeczy, bez militarnego podboju mieczem, to właśnie była popierana ideologia polubownej ekspansji islamu. W rzeczywistości islam nie był rozprzestrzeniany wyłącznie mieczem, ale był przez wielu mile widziany. Jednakże, trzeba od razu jasno powiedzieć, że sufizm to nie islam tylko dewiacja od niego. Tasawwuf lub Soofiyyah wprowadziły islam w świat kafirów poprzez doczepienie sztywnej teologii do elastyczniejszego duchowego mistycyzmu. Dla wielu ludzi islam znalazł się wtedy na szarym końcu. Zamiast dążenia do “muzułmańskości”, u wielu konwertytów wystąpiła obsesja na punkcie arabskich strojów, arabskiego języka i arabskiej polityki. U nawracających się w środowisku w przeważającej mierze południowo-azjatyckim, można dostrzec próbę imitacji kultury desi w celu asymilacji. Szczególnie dla muzułmanów oddzielenie islamu od kultury i kultury od islamu jest zadaniem bardzo trudnym. Na podstawie mojego osobistego doświadczenia oceniam, że spośród wszystkich nawróconych co najwyżej jedna czwarta pozostaje muzułmanami pod koniec pierwszego roku [od konwersji]. Często jest tak, że zapalony konwertyta wyczerpuje się aż do punktu całkowitego wypalenia i powoli znika w apostazji. O takich ludziach nigdy nie mówiliśmy, gdyż ignorowaliśmy wszystko co mogłoby zagrozić eemaan (wierze) i taqwaa (pobożności, bojaźni przed Allahem). Oceniając na podstawie wyrazu twarzy i postawy fizycznej potrafiłem rozróżnić pomiędzy umiarkowanym muzułmanem i nieśmiałym apostatą, który próbował pozostać niezidentyfikowanym. Ci Mu’minoon (dotrzymujący wiary) którzy zachowali swój islam, będąc już zapatrzeni w fundamentalizm, w końcu porzucali kulturę swego narodu i decydowali się żyć i ubierać tak jak siedmiowieczni arabscy muzułmanie, nawet w północnoamerykańskiej metropolii. Pierwszy turban, który zobaczyłem, był na głowie Kanadyjczyka, rasy kaukaskiej, konwertyty desperacko próbującego być „w jedności” ze swoją pakistańską kongregacją. Ci indywidualni konwertyci - dojrzali do zbioru przez salafi – z własnej chęci dążyli do ścisłego przestrzegania fundamentów islamu. Zależność i poddanie tych konwertytów, łatwo poddających się wprowadzeniu w błąd i perswazji, były podstawą do pełnego sukcesu prania mózgu.

Konwertyci na islam, łatwowierni i naiwni, są wielce podatni na dominujące nienormalne zachowania i propagandę, którymi zarażona jest większość muzułmańskich społeczeństw. Walcząc o to by nie być razem z kafirami, musieliśmy ignorować i pomijać to wszystko co było nie-islamskie. Wierzyliśmy, że jeśli muzułmanin ukrywa na tym świecie wady innego [muzułmanina], to jego własne wady będą ukryte przez Allaha w Dzień [ostatni] (t.j. Dzień Zmartwychwstania). Jeden z konwertytów oświadczył, że Osama bin Laden był lepszy niż “milion George’ów Bushów” i “tysiące Tony’ch Blairów” po prostu dlatego, że on jest “muzułmaninem”. Mówiąc arogancko my muzułamnie byliśmy “najlepszymi ludźmi, którzy kiedykolwiek pojawili się w ramach rodzaju ludzkiego”. (3:110) Kiedy więc wydarzało się okrucieństwo w oczywisty sposób popełnione przez muzułmanów w imię Allaha, moi bracia i siostry czuli się w porządku. Zgodnie przemilczaliśmy łamanie praw człowieka w krajach muzułmańskich, nawet jeśli ofiarami byli muzułmanie. Teorie konspiracyjne, szeroko rozpowszechnione w moim muzułmańskim środowisku były czystym urojeniem. Nawet umiarkowani muzułmanie, którzy zaniedbywali salaat i dopuszczali się zinaa (nielegalny seks, stosunki pozamałżeńskie, cudzołóstwo, itd.), nie potrafili zaakceptować muzułmańskiej tożsamości pilotów z 11 września. I tak np. mój afgański kolega z klasy zauważył: “To byli Żydzi!” Kiedy nadarzała się okazja do samokrytyki, zamiast tego zrzucaliśmy winę na Żydów, naszego ulubionego kozła ofiarnego. Wtopienie się w islamską ummę było w oczywisty sposób wzmocnione jeśli popierało się najnowszy program arabsko-muzułmański, wyhodowało porządną brodę, nie korzystało z koralików podczas tasbeeh, wyrażało nienawiść względem Żydów, od czasu do czasu wymawiało słowo “bid’ah”, oraz odmawiało współczesnemu państwu Izrael prawa do istnienia. Z dumą przyjmowaliśmy dżihad, ale zapytani o to przez kafirów zachowywaliśmy sie głupio, odpowiadając na ich zarzuty np. poprzez “Skąd wiecie, że to zrobili muzułmanie? Gdzie są dowody?” I choć widzieli oni filmy wideo, w których muzułmańscy terroryści chełpiąc się przyznawali się do swych czynów, jednak wybierali podejście ślepca. Nie wszyscy muzułmanie byli terrorystami, ale było to jednoznacznie i boleśnie prawdziwe, że większość terrorystów to byli muzułmanie. Sunnici, by być precyzyjnym. Jeśli umierali jacyś Amerykanie lub Żydzi, to towarzyszyła temu pozytywna radość, obserwowałem też to szczególne zachowanie genialnie wchłaniane przez pięcioletnią muzułmankę. Konwertyci bezsensownie przyjmowali sztywną interpretację islamu uczoną przez imigrantów z krajów teokracji i ucisku, które zakładały na ijtihaad więzy po to, by wolną myśl i różnice zdań uczynić przestępstwem, a swoją władzę niezmienną.

Największą groźbą dla dogmatyzmu jest wątpienie, jako że myślenie prowadzi do kufr (niewiary). Islam myślał za nas. Kolega z mojej klasy, Mahomet, rzekł kiedyś: “Wiesz jaki jest twój problem? Ty myślisz za dużo!” O ironio, swoboda myśli i otwartość umysłu pozwoliły mi tolerować ich da’wah i nawrócić się. Przyjąłem islam i w niepodzielny sposób oddawałem Allahowi cześć. Ale teraz, kiedy się nie zgadzam, islamscy uczeni mówią, że powinienem być zabity. Nawet umiarkowani muzułmanie żyjący na Zachodzie zgadzają się z wyrokiem śmierci na mnie. Dla wszystkich muzułmanów aayaat i ahaadeeth były zbyt nieprzyjemne do strawienia. Czy poddanie (Islam) oznacza przyjęcie nie tylko wszystkiego, ale wręcz czegokolwiek? Zdałem sobie sprawę, że nie mogę być muqallid (człowiekiem, który naśladuje innego ślepo i bez kwestionowania). Uznałem za zło to, że Mahomet, człowiek ponad pięćdziesięcioletni, ożenił się z sześcioletnią Aiszą, i skonsumował małżeństwo gdy ta miała lat dziewięć. Jego nienawiść do Żydów konkurowała z antysemityzmem Adolfa Hitlera. Rzekomo prowadzony przez Boga prorok nie obalił niewolnictwa, ale w istocie posiadał niewolników. Toczył systematyczne kampanie mające na celu eksterminację przeciwników. Pochodziłem z cywilizacji uznającej morderstwo, wierzcie lub nie, za zło? Musiałem jednak gdzieś wyznaczyć granicę. Poddawanie się sprawom fundamentalnym i władzy jest działaniem usprawiedliwionym, ale fundamentalizm i autorytarianizm nie są.

W pogoni za monoteistycznym system wierzeń, przypadkowo przyjąłem idee nieracjonalne i nielogiczne oraz zupełnie absurdalne. Z mocy pobożnych życzeń wpadliśmy w dobrowolne urojenia. W rezultacie, jako ślepo posłuszni niewolnicy Allaha, wierzący stawali się poddanymi jak „islamoboty” w stanie umysłowej pustki, bez umiejętności wątpienia, kwestionowania, czy analizowania. To dogmatyczne podejście teistów faworyzowało złudzenia i uwięzienie [myśli], przygotowujace wiernych do roli stada owiec prowadzonych przez pasterzy i uznania czegokolwiek czego tylko by tamci pragnęli (np., Jonestown i Jim Jones, 9/11 i Khalid Sheikh Mohammed). Roiło nam się, że islam jest doskonały, a tylko muzułmanie nie potrafią żyć tak jak on im nakazuje. Musielismy sie zgodzić z niższą pozycją kobiet, amputacją rąk złodziei, i antysemicką nienawiścią względem Żydów. [Dopuszczone] było kamieniowanie kobiet i ofiary ze zwierząt. Nawet zachęty islamu były niegodziwe. Raj, oczywisty Club Med w niebie, był pełen ziemskiej zmysłowości i materializmu wychodzących na przeciw potrzebom ludzi prymitywnych, ze swymi licznymi kobietami, winem i łożami. Zamężna muzułmanka miała spędzić wieczność zajmując się mężem, podczas gdy on zabawiał się z różnymi kobietami w swym łożu. Rozsądny mężczyzna powinien oczekiwać lepszej oferty dla swej żony (t.j. równoprawnego człowieka, będącego czyjąś córką, siostrą, czy matką). Żadna postępowa interpretacja takiego pisma nie mogła ukryć powodu do wstydu. Choć jedynie Koran był objawieniem, zaprzeczanie saheeh hadeeth stanowiło intelektualne zaparcie. Trzeba było być posłusznym jednocześnie Allahowi i Rasulowi (posłańcowi), niezależnie od poważnych dowodów. Rozumowanie mogło istnieć, ale tylko tak długo jak długo nie było w konflikcie ze zinstytucjonalizowaną logiką zamarzniętą w siedmiowiecznej islamskiej ortodoksji. Aby być muzułmaninem trzeba było w całości porzucić innowierstwo, jako że nazwa całej gry znaczy dosłownie tyle co “poddanie” (islam). Żaden muzułmanin nie mógł w sposób racjonalny zreformować religii, która była „uczyniona doskonałą” (5:3) przez wszechwiedzącego i wszechmocnego Boga. Zdałem sobie sprawę, że islamu najprawdopodobniej nie da się zreformować.

Zadziwiające jest, że nawet jako apostata islamu, rozważałem powrót do religii w szeregu przypadkach. Dla ludzi z zewnątrz islam jest zbyt niemodną i wymagającą wiarą do przyjęcia za swoją. Jednakże, w przeciwieństwie do większości apostatów ja uważam moje doświadczenie z islamem za błogosławieństwo. Lubiłem obowiązki, wykonywałem moje salaah niezależnie od tego czy byłem pod schodami na ruchliwej stacji metra czy też na zewnątrz, zbierając się w sobie. Brakuje mi fajr (o świcie) salaah i oczyszczania przez wudhoo (ablucje), odświeżający rytuał który pozostawia twoje ciało, serce, umysł i duszę w stanie odmłodzenia. Nigdy nie czułem się tak czysty. Islam był moją wiarą wybraną w celu szczerego oddania się Bogu, nie po to by uwieść muzułmankę, lub żeby to zostało uznane przez mych przodków za moje prawo nabyte z chwilą narodzin. Tylko z Koranem mogłem ułatwić sobie wiarę w Boga. Wydaje się więć, że w każdym człowieku, także w ateiście, istnieje wrodzona religijność. W dużym stopniu Allah okazał się dla mnie pociechą, choć pewnego dnia zastanawiałem się dlaczego na żadną z moich skromnych próśb nigdy nie otrzymałem nigdy odpowiedzi. I błagałem Allaha (swt) by dbał o to, bym pozostał muzułmaninem. Gdybym potrafił podtrzymać wiarę w Allaha, pozostałbym muzułmaninem odważnie próbującym wydrzeć islam ze szponów faszystów. W końcu uznałem, że cierpiałem na wątpliwości od samego początku. I choć znowu jestem sceptyczny w stosunku do religii, nadal podtrzymuję ich etykę i ideały takie jak pacyfizm i wegetarianizm. Posiadałem wiarę, ale nie w jakiegoś konkretnego boga czy religię, a podstawą mojej tożsamości jest to, że jestem eks-muzułmaninem. Nie będąc już muzułmaninem, życie stało się próżnią; wiedziałem jednak, że islam już nigdy nie będzie w stanie wypełnić tej próżni.

Jako apostata islamu, podobnie jak wszyscy dysydenci, trzymam moje poglądy w ukryciu. Ale jednego razu wyznałem swoją apostazje i poglądy pewnemu muzułmaninowi, który prawie że na mnie napadł. Życie z muzułmańskimi fundamentalistami oczywiście prowadziło do napięć. Z powodów bezpieczeństwa zachowałem pozory i udawałem nominalnego lub niepraktykującego muzułmanina zamiast apostaty. Jako ateista, patrzę na wszystkie religie jako na instytucje stworzone przez człowieka. Z powodu niewystarczającej ewidencji uważam niestety istnienie Boga za wysoce nieprawdopodobne. Z pewnością ten “Bóg”, którego opisują wszystkie religie światowe jest po prostu banalnym bożkiem. Całe moje nawrócenie na islam było spowodowane chęcią akceptacji monoteistycznego poglądu na Boga i oddania Mu się w pełni. Prawdopodobnie uznawałem istnienie wszechwiedzącego, transcedentnego i wzniosłego boga, ale po zagłębieniu się w islam, zdałem sobie sprawę, że Allah jest po prostu jeszcze jednym zwyczajnym bożkiem. Bóg może nadal istnieć, ale podobnie mogą istnieć różne ponadnaturalne stworzenia opisywane w mitologii. Nadszedł czas, by ludzie dorośli i odrzucili swych wyimaginowanych przyjaciół. Oceniam, że 99.99% wiernych trzyma się konkretnej religii nie z własnego wyboru, ale po prsotu dlatego, że zostali indoktrynowani przez rodziców. Dawniej byłem agnostykiem, ale po moich doświadczeniach z islamem stałem się ateistą. To świadectwo musi mieć w sobie krytykę islamu, ale nie dajcie się ogłupić. W moim bliskim spotkaniu z islamem doświadczyłem dużo prawdy i dobra. Z tego tytułu wyrażam moje prawdziwe uznanie. Niektórzy z najlepszych spotkanych przez mnie ludzi w istocie byli muzułmanami. Przed moim nawróceniem nienawidziłem religii proroka Mahometa. Jednakże teraz czuję do islamu szacunek, ale tym niemniej moim wyborem jest nie zgadzać się z Mahometem.

Porzucenie islamu było najprawdopodobniej największą decyzją jaką kiedykolwiek musiałem podjąć. Religia proroka Mahometa trzymała mnie w kajdanach z dala od tego różnorodnego bogactwa jakim jest życie. Odkryłem na nowo miłość; bezwarunkowe umiłowanie, życzliwość i szacunek dla całego rodzaju ludzkiego, niezależnie od płci, kasty, rasy, języka, narodowości, religii, lub jej braku. Wątpiąc analizowałem, pytając szukałem. Szukając, zwiększam możliwości, że odkryję więcej prawd. Ale nie jestem tak arogancki by twierdzić, że znam „Prawdę”, przez duże P. W konkluzji, dla czytających muzułmanów, podam cytat ze Stephena F. Robertsa, który w elokwentny sposób powiedział to najlepiej: “Uważam, że obaj jesteśmy ateistami. Ja po prostu wierzę w jednego boga mniej niż ty. Kiedy ty zrozumiesz czemu odrzucasz wszystkich innych możliwych bogów, zrozumiesz też czemu odrzucam twojego”.

Tempiem głópote na foróm

Cytat:

Autor: nie dotyczy (---.adsl.inetia.pl)
Data: 13-10-09 00:06

a ja widziałem czeczenów co żrą wieprzowinę i chlają piwsko, to pewnie też muzułmanie ?

Ja znam Zydow ktorzy lubia wieprzowine. Wcale nie przeszkadza im to w byciu Zydami z krwi i kosci. Doja kase z wszystkich. Obrazaja sie na kazdy kawal o Zydach, lub nie pozytywna wypowiedz o jakims Zydzie. Podaruje sobie dalsze wywody, chyba nie ma watpliwosci co do meritum mojego postu...

"Ja jestem wolny,
mam swoje zdanie,
to czego pragnę to świat bez granic."
Chocolate Spoon

IwaSara - oświeć mnie - jak traktujesz 59332 przykazania spagetti potwora. No słucham.

Poza tym chciałbym nieśmiało zauważyć, że kopiowanie artykułów nie ma sensu - nikt nie czyta tego a palec boli od przewijania tak długich tekstów.

Idea forum: streść w kilku zdaniach artykuł, wyciągnij z niego esencję a dla zainteresowanych podaj link.