4lomza.pl/

W TIRANIE PRZEGRAŁ TAKŻE PIS...

Klęska w meczu z Albanią zabolała PIS-dzielców dużo bardziej, niż ich całkiem nieudana konwencja wyborcza w Końskich. No i ten blamaż naszych kopaczy w Tiranie jest dla Nowogrodzkiej dużo groźniejszy. Powiem więcej - PIS należy do największych wczorajszych przegranych. Bo w \"państwie PIS\", podobnie jak w chyba każdym państwie totalitarnym, sport już dawno przestał odgrywać taką rolę, jak np. w Niemczech, Szwecji, Danii lub Szwajcarii. Szczególnie dotyczy to sportu masowego i tych dyscyplin uwielbianych przez \"zwykły lud\"... A \"prawdziwi Polacy i patrioci\", czyli twardy elektorat PIS, niemal w całości wchodzą w skład właśnie tego \"zwykłego ludu\".

Kaczyński, choć o sporcie nie ma bladego pojęcia, wychodzi z identycznego założenia, z jakiego niegdyś wychodzili przywódcy PRL, ZSRR, NRD, Kuby lub Korei Płn. Że sukcesy sportowe, o ile są odpowiednio podane na tacy \"zwykłemu ludowi\" przez reżimową propagandę, zjednują rządowi PIS sympatię i wdzięczność tego \"zwykłego ludu\". Sukcesy te są mimowolnie przypisywane także partii rządzącej, która nigdy nie przepuszcza okazji, by sobie przypisać część zasług za świetne wyniki sportowców. I czasami jest to robione wręcz na chama, cynicznie i obłudnie... W reżimowej propagandzie zaczyna dominować przekaz, że skoro sportowcy w jakiejś dyscyplinie są światową potęgą, to tylko dlatego, że całe państwo pod rządami PIS jest \"silne, zwarte i gotowe\". Nowogrodzka od lat próbuje Polakom wmówić, że jesteśmy takim właśnie państwem: bardzo bogatym i zasobnym, świetnie rządzonym, szybko rozwijającym się, liczącym się w świecie i w większości dziedzin doganiającym światowe potęgi. I sukcesy naszych sportowców mają to właśnie potwierdzać. W \"państwie PIS\" wyniki sportowców (głównie w siatkówce i piłce nożnej, ale także tenisie) stały się trwałym elementem \"propagandy sukcesu\" w stylu PRL-u.

To temu służy afiszowanie się czołowych polityków PIS z tymi sportsmenami, którzy odnieśli wielki sukces. PIS-dzielcy ogrzewają się przy ich blasku i choć nie mówią tego na ogół wyraźnie, to sobie i swoim rządom przypisują część zasług w osiągnięciu sukcesów. Gdyby Polska była biedna, zacofana i źle rządzona tych zasług by nie było, to proste. Stad natychmiast upowszechniane w mediach depesze gratulacyjne od czołowych PIS-dzielców. Stąd przyjmowanie uroczystymi śniadaniami powracających do kraju z medalami sportowców, stąd wizyty na meczach (ale tylko wtedy, gdy wygrana naszych jest niemal pewna), stąd także \"wizyty gratulacyjne\" w szatni i obietnice przyznania hojnych stypendiów. A w skrajnych przypadkach także najzwyklejsze przekupywanie sportowców, tak jak to miało miejsca w przypadku Cepa i piłkarzy podczas MŚ w Katarze. Po kryjomu rozdaje się sportowcom za ich dobre wyniki publiczne pieniądze, byle tylko część splendoru spłynęła na rządzących. Miliony obywateli nawet nie zdają sobie sprawy, że za ten wielki sukces sportowy zaczynają odczuwać wdzięczność nie tylko dla zawodników, ale także dla rządzących. Nie zdają sobie również sprawy, że nawet gdyby wcześniej byli przekonani o fatalnej sytuacji panującej w państwie, chaosie, słabości, bezprawiu i setkach afer, to w obliczu sportowego sukcesu te ich negatywne odczucia oraz emocje bledną i na jakiś czas schodzą na drugi plan. Podświadomie wielu z nich zaczyna myśleć: \"To może u nas nie jest tak źle, jak myślałem, skoro odnosimy tak wielkie sukcesy w sporcie?!\".

I jest to drugi aspekt korzyści (dla rządzących) płynących z wielkich sukcesów sportowych. Ludzie na jakiś czas zapominają o troskach dnia codziennego, inflacji i drożyźnie, aferach, nieudolności i błędach władzy, ruskich rakietach, wypadkach policyjnych śmigłowców i handlowaniu przez urzędników PIS wizami. Euforia z powodu wygranej im to przysłania, przynajmniej na jakiś czas. W domach, knajpach, sklepach, zakładach pracy i w kolejkach do lekarzy obywatele gadają o sportowym sukcesie, a nie o tym, co ich wku*wia lub przeraża. Nie ma wprawdzie chleba, ale są przynajmniej igrzyska... I entuzjastyczne myślenie o tych igrzyskach częściowo przysłania negatywne, pesymistyczne myślenie o otaczającej nas rzeczywistości.

Dla PIS porażka piłkarzy w Tiranie jest bardzo dotkliwa na kilku płaszczyznach. Nie tylko nie było wielkiej wiktorii, ale była wręcz klęska i kompromitacja, kolejna już zresztą. Jednorazową wpadkę zawsze można jakoś wytłumaczyć, choćby zrzucając winę na arbitra lub brak szczęścia. Ale w tym przypadku to jest już cały ciąg wpadek i kompromitacji, który zresztą skutkuje fatalną atmosferą w kadrze i wzajemnymi pretensjami. Bo te porażki na boisku nakładają się na kolejne afery w samym PZPN. A PZPN jest jednoznacznie utożsamiany z obozem władzy, o tym błaźnie prezesie Kuleszy całkiem otwarcie mówi się zresztą, że to \"człowiek PIS\" i że gdyby nie \"dobra zmiana\", to nigdy nie zostałby szefem największego związku sportowego w Polsce. Bo tak jest. Kulesza jest PIS-dzielcem (choć do PIS nie należy) i bez silnego wsparcia Nowogrodzkiej nie byłby tym, kim jest.

No i jeszcze jedna sprawa, szalenie ważna. Ta najdotkliwsza klęska w Tiranie zdarzyła się akurat w trakcie kampanii wyborczej. Gdy nie ma już czasu, by jakoś zatrzeć koszmarne wrażenia z tej kompromitacji. Straty wizerunkowe spowodowane fatalną konwencją wyborczą da się pewnie jeszcze jakoś nadrobić lub zminimalizować. Nie ma co zresztą porównywać \"medialnego rozgłosu\" i znaczenia konwencji PIS i meczu piłkarskiej reprezentacji Polski. Ile osób oglądało uważnie spęd w Końskich w TV? Góra kilkaset tysięcy, niemal wyłącznie wyborcy Kaczyńskiego. A mecz w Albani pewnie z 8-9 milionów. Zresztą na przebiegu konwencji, miałkości obietnic PIS i będącym w fatalnej formie Prezesem suchej nitki nie zostawiają głównie krytycy władzy oraz bezstronni obserwatorzy. Politycy PIS wiedzą oczywiście doskonale, że konwencja okazała się porażką, tym dotkliwszą, że odbywająca się równocześnie konwencja KO okazała się wielkim sukcesem. Ale politycy PIS rozpowszechniają wersję (co było zresztą do przewidzenia), że ten ich partyjny spęd w Końskich był wielkim triumfem. I taką wersję wkładają do łbów swojemu tępemu elektoratowi. I pewnie większość ich wyborców w te brednie uwierzy.

Ale nie ma jak zafałszować rzeczywistości i przedstawić klęski w Tiranie jako sukcesu. Bo w to nawet najbardziej debilny wyborca PIS nie uwierzy. No i Nowogrodzka ma wielki problem wizerunkowy. Tym większy, że do wyborów nie ma już co liczyć na jakieś spektakularne sukcesy naszych sportowców, które odwróciłyby uwagę opinii publicznej od wydarzeń w Tiranie. PIS-dzielcy spróbują zatem jakoś \"odciąć\" się od tej klęski i w ogóle od naszej piłkarskiej reprezentacji oraz PZPN. Mogą również większością win za tę kompromitację obarczyć lidera kadry Roberta Lewandowskiego, który wcale nie ukrywa, że nienawidzi PIS, popiera zaś Tuska. W dodatku podpadł ostatnio Cepowi ujawniając kulisy próby wręczenia przez niego piłkarzom 30-milionowej łapówki w Katarze.

No i PIS-dzielcy mogą jeszcze liczyć na to, że z czasem echa albańskiej klęski ucichną, bo Polacy zajmą się po prostu swoimi sprawami i troskami. W trakcie kampanii wyborczej polityka na skalę niespotykaną wedrze się w każdą dziedzinę naszego życia. Polityka stanie się wszechobecna. I może Polacy przestaną sobie zawracać głowę blamażem w Albanii. Ale może się to okazać płonną nadzieją PIS-dzielców, bo niemal połowa Polaków zupełnie nie interesuje się polityką i nadchodzącymi wyborami! I wśród tych kilkunastu milionów obywateli jest sporo takich, którym polityka nie wyprze z głów pamięci o tym, co widzieliśmy wczoraj w trakcie meczu (choć ja go akurat nie oglądałem). Pytanie tylko, na ile silnie ci apolityczni obywatele łączą to, co się dziś dzieje z naszą piłką nożną (i w centrali PZPN) z rządami \"dobrej zmiany\", Kaczyńskim i Cepem. Czy podobnie jak łączą sukcesy sportowe z erą rządów PIS tak samo połączą klęski sportowe z tymi rządami.