Diecezja Łomżyńska ma 90 lat, a biskup Łukomski ulicę
Radni Łomży przez aklamację – brawami przyjęli uchwałę w sprawie nadania imienia Biskupa Stanisława Łukomskiego drodze gminnej od Szosy Zambrowskiej do kościoła św. Andrzeja w Łomży. W Muzeum Diecezjalnym przy Giełczyńskiej w piątek odbyła się uroczysta sesja Rady Miejskiej Łomży z okazji jubileuszu 90-lecia Diecezji Łomżyńskiej. Spotkanie zgromadziło dziesiątki oficjeli kościelnych i świeckich.
W wyniosłej jak kaplica sali na parterze Muzeum Diecezjalnego jest taka moc obrazów na ścianach i rzeźb przy kolumnach, że obraz pełniącego w Łomży 22 lata posługę bp Stanisława Łukomskiego (1874 – 1948) zaginął w w tłumie anonimowych świętych i duchownych. Nie ustawiono go wyżej i nie doświetlono, więc jakby nie umieszczono go obok mównicy i sztandaru Łomży, to nikt by braku nie zauważył. - Historia Rzymu to historia papieży, a historia Łomży nie może zapomnieć o swoich biskupach – mówił na koniec uroczystości bp łomżyński Janusz Stepnowski, m.in., do siedzącego w pierwszym rzędzie bp. Stanisława Stefanka, powołującego Muzeum Diecezjalne i bogate zbiory do życia, podobnie jak swój olbrzymi, centralny nagrobek marmurowy pod prezbiterium w Katedrze...
Diecezja wzbogacała życie mieszkańców
Uroczysta sesja Rady Miasta Łomża odbyła się jakby w przeddzień 90. rocznicy powstania diecezji, którą 28. października 1925 r. erygował papież Pius XI. Pierwszy biskup Romuald Jałbrzykowski rządził rok; drugi łomżyński biskup Stanisław Kostka Łukomski tworzył 22 lata wizerunek Diecezji tuż po odzyskaniu niepodległości, w czasie wojny i okupacji 1939 – 1945 i w latach stalinowskich. Nagła jego śmierć w wypadku samochodowym w 1948 r. kojarzona jest z zemstą UB za patriotyzm. - Biskup niezłomny to temat obszerny, zostanie omówiony na sympozjum w Centrum Kultury przy Szkołach Katolickich w sobotę – zapowiedział bp Tadeusz Bronakowski, autor referatu. - Myślimy, jak diecezja wzbogacała życie mieszkańców tej ziemi w wymiarze religijnym, duchowym, ale też patriotycznym, społecznym, kulturowym, charytatywnym. Chrześcijaństwo ma 1000-letnią tradycję na Ziemi Łomżyńskiej. Ewangelizacja łączy się z misją św. Brunona z Kwerfurtu. Przed tysiącem lat na wzgórzu św. Wawrzyńca w Starej Łomży zbudowano pierwszy tutaj kościół św. Wawrzyńca.
Diecezja Łomżyńska zajmuje około 11 tys. 500 km kw. na terenie trzech województw: podlaskiego (97 parafii), mazowieckiego (84 parafie) i warmińsko-mazurskiego (1 parafia). Zamieszkuje ją 542 975 ludzi, w tym 537 927 wiernych. Należy do niej 556 kapłanów. W duszpasterstwie pracuje 355 księży, w centralnych instytucjach - 44, poza diecezją w Polsce - 38, w służbie Stolicy Apostolskiej trzech, 42 jest poza krajem. 13 księży ma tytuł profesora doktora habilitowanego, 73 jest doktorów, ponad 330 magistrów. W Wyższym Seminarium Duchownym studiuje prawie 70 alumnów. Łomża trzy razy gościła Konferencję Episkopatu Polski: w 1975 na 50-lecie diecezji przybył też kardynał Karol Wojtyła. Po raz drugi Episkopat obradował tu w 1994 r. Biskupi w 70. rocznicę święceń kard. Stefana Wyszyńskiego dziękowali Bogu za Prymasa Tysiąclecia w parafii jego narodzin - Zuzeli. Trzeci raz Episkopat obradował w Łomży w 2009 na 1000-leciu śmierci św. Brunona z Kwerfurtu. Do najważniejszych dat należy wizyta w Łomży i Katedrze św. Jana Pawła II 4–5 czerwca 1991.
Biskup niezłomny ratował polskość i Katedrę
- Tylko ludzie złośliwi i cyniczni mogą kwestionować wkład Kościoła w dzieje miasta i terenów, na których rozciąga się Diecezja Łomżyńska – puentował biskup Bronakowski. - Powstanie diecezji to nobilitacja miasta i mieszkańców. Gdybyśmy wyjrzeli za okno na Katedrę i kurię, szkoły katolickie, gdzie uczy się 500 uczniów, i hale biskupie, musimy mieć świadomość, że był to przedmiot troski drugiego biskupa łomżyńskiego Stanisława Kostki Łukomskiego, który urodził się w miejscowości Borek w Wielkopolsce. Był dziewiątym z jedenaściorga dzieci Józefa i Teofili z d. Mordaszewskiej. Po seminarium duchownym w Poznaniu święcenia otrzymał z rąk abp. Floriana Stablewskiego w 1898. Wszechstronnie uzdolniony, władał : niemieckim, francuskim i łaciną, znał włoski, grecki i hebrajski. Gdy był biskupem łomżyńskim, wydawał zarządzenia w sprawie nabożeństw i akademii w rocznice wydarzeń w dziejach Ojczyzny 3. maja, 15. sierpnia, 11. listopada, miały kształtować u wiernych ducha polskości. Gdy ustępujący w 1944 r. Niemcy chcieli wysadzić katedrę łomżyńską, bp Łukomski interweniował i oznajmił dowództwu, że w razie odmowy uda się do katedry, aby stąd jej bronić albo z nią razem zginąć. Zburzenia zaniechano. Pochowany został w podziemiach katedry przeżywszy 74 lata, 51 w kapłaństwie, 28 w biskupstwie, 22 na stanowisku biskupa łomżyńskiego...
Dobry pasterze kochał diecezjan: Akcja Katolicka realizowana według statutów, bractwa, sodalicje, emigranci, harcerstwo, kongresy eucharystyczne, akcja charytatywna, wydawnictwo – to dziedziny działalności bp. Łukomskiego, który ma w Katedrze epitafium, stworzone przez rzeźbiarkę Zofię Trzcińską-Kamińską. W mitrze i z pastorałem w ręku jako pasterz roztropny, mądry i sprawiedliwy pochyla się w geście opiekuńczym nad katedrą, jak gdyby osłaniał ją kapą. - To symbol – kończył bp Bronakowski. - W budynku katedry osłaniał Kościół, w którym jest Chrystus. U schyłku życia przysłużył się Łomży: jemu miasto zawdzięcza uratowanie katedry. Na obramowaniu marmurowym epitafium widnieje napis łaciną: „Maiestas malis infracta”. Majestat niezłamany przeciwnościami.
Mirosław R. Derewońko
