ŚWIĘCI NA 26 MARCA:
-Święty Ludger z Utrechtu (+809)
=
Święty Bertylo z Dijon (+ ok. 878)
patrz poniżej
====
Święty Ludger z Utrechtu (+809)
Znany jest jako apostoł Fryzji i Westfalli. Urodził sie we Fryzji około r. 742, a więc w czasie, gdy sięgała tam władza Franków. Początki wykształcenia zawdzięczał św. Grzegorzowi z Utrechtu, który przyjął go do otwartej przez siebie szkoły przyklasztornej. Dalsze wykształcenie zdobywał w Yorku, dokąd wysłał go ten sam Grzegorz. Nauczycielem, a potem także przyjacielem jego był sławny Alkuin. W 773 r. wrócił do Utrechtu i przez pewien czas sam uczył w szkole Grzegorza. Z inicjatywy Alberyka, nowo mianowanego biskupa Kolonii, udał się tamże i przyjął święcenia kapłańskie. Z kolei oddał się gorliwej pracy misyjnej wśród Fryzów. Niepokoje spowodowane powstaniem Sasów zmusiły go po pewnym czasie do opuszczenia kraju. Udał się wówczas pielgrzymim szlakiem do Rzymu, a stamtąd na Monte Cassino. W opactwie tym przebywał mniej więcej trzy lata. W 787 r. Karol Wielki wezwał go do powrotu na dawny teren misyjny. Znając język ludności miejscowej, przeorał słowem Ewangelii przede wszystkim Fryzję, ale pracował także wśród Sasów i docierał aż po Helgoland i Danię. Liczne kościoły i inne ośrodki cywilizacji chrześcijańskiej, przede wszystkim zaś klasztory w Werden i Minigardeford zawdzięczają mu swe powstanie. Minigardeford, nazywane później Monasterem, stało się zalążkiem miasta Münster. Ludger, który dziesięć lat wcześniej uchylił się od przyjęcia rządów biskupich w Trewirze, w 804 r. uległ naleganiom cesarza i został pierwszym biskupem Monasteru. Nowa diecezja zawdzięczała mu wiele, zwłaszcza w zakresie formacji kleru i rozbudowy sieci parafialnej. Gorliwy ten biskup zmarł 26 marca 809 r. w Billerbeck (Westfalia). Pochowano go w Werden. Pozostawił po sobie życiorys Grzegorza z Utrechtu. W ikonografii przedstawiano Ludgera w stroju biskupim z modelem kościoła lub dwiema gęsiami.
====
Święty Bertylo z Dijon (+ ok. 878)
Był benedyktyńskim opatem u Św. Benigna w Dijon, a także współbiskupem(chor-episcopus) w tym mieście. Dla opactwa odzyskał wiele dóbr, a w swej społeczności odnowił podupadłą dyscyplinę. Zmarł około 878 roku. Wedle Kronikiopactwa jego grób wsławiony został cudami. Później powstała legenda, że umęczony miał być w czasie najazdu Normanów. Wspomnienie obchodzono 26 marca.
