ŚWIĘCI NA 27 LISTOPADA
-Święty Achariusz z Noyon (+640)
=
Święty Apolinary z Monte Cassino (+828)
=
Święty Bilhilda z Altenmünster (+710)
=
Święty Wirgiliusz z Salzburga (+784) - więcej: https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/11-27a.php3
patrz poniżej
======
Święty Achariusz z Noyon (+640)
Był uczniem św. Eustazjusza w klasztorze benedyktyńskim w Luxeuil. Wkrótce zyskał opinię świętości i zdolnością zarządzania.został wybrany biskupem Noyon-Tournai w 621 roku. W 627 roku brał udział w synodzie w Clichy. On to wezwał świętych Audomara i Amanda do podjęcia prac misyjnych na terenach położonych na północ od jego diecezji. Był odpowiedzialny za mianowanie św. Omera biskupem w Therouanne. Zmarł 27 listopada 640 roku.
======
Święty Apolinary z Monte Cassino (+828)
Opat w benedyktyńskim opactwie na Monte Cassino. Był opatem przez 11 lat i budował wszystkich swoją pobożnością. Był darzony szacunkiem. Jest wpisany jako błogosławiony i święty.
======
Święty Bilhilda z Altenmünster (+710)
Była żoną księcia z Turyngii. Ufundowała klasztor benedyktyński w Altenmunster, w Mainz, w Niemczech. Po śmierci męża wstąpiła do tego klasztoru ibyła tam ksienią.
======
Święty Wirgiliusz z Salzburga (+784)
Nosił celtyckie imię Fergal, które zlatynizowano jako Wergiliusz (Wirgiliusz). Nie należy go jednak dlatego utożsamiać z Fergalem z Achad Bo. Około 742 r. opuścił jako pielgrzym Irlandię, a w roku następnym pojawił się u Pepina Krótkiego, który polecił go księciu bawarskiemu Odylonowi. Ten ostatni powierzył Wirgiliuszowi zarządzanie osieroconym biskupstwem w Salzburgu. Wedle irlandzkiej modły, diecezji przewodził jako opat benedyktyńskiego klasztoru pod wezwaniem św. Piotra. Ale samo to objęcie stanowiska oraz teorie Wirgiliusza o kształcie ziemi i jej antypodach wywołały sprzeciw św. Bonifacego, który sprawę skierował do papieża. W 748 r. Zachariasz I teorie Wirgiliusza zganił, ale jego urzędowanie zaaprobował. Dopiero po śmierci Bonifacego Wirgiliusz przyjmie sakrę biskupią. W 770 r. do wybudowanej przez siebie katedry sprowadził relikwie św. Ruperta. Wiele dokonał dla chrystianizacji zamieszkujących Karyntię Słowian. Utrzymywał też kontakty z opactwem w Jona. Zmarł 27 listopada 784 r. Żywot biskupa powstał późno (1181), posiadamy jednak o nim wiadomości ze źródeł współczesnych i bliskich Wirgiliuszowi. Kanonizował go w 1233 r. Grzegorz IX. Do Martyrologium Rzymskiego wpisany został dopiero za pontyfikatu Benedykta XIV (1740-1758).
Święty Wirgiliusz z Salzburga (+784)
Nosił celtyckie imię Fergal, które zlatynizowano jako Wergiliusz (Wirgiliusz). Nie należy go jednak dlatego utożsamiać z Fergalem z Achad Bo. Około 742 r. opuścił jako pielgrzym Irlandię, a w roku następnym pojawił się u Pepina Krótkiego, który polecił go księciu bawarskiemu Odylonowi. Ten ostatni powierzył Wirgiliuszowi zarządzanie osieroconym biskupstwem w Salzburgu. Wedle irlandzkiej modły, diecezji przewodził jako opat benedyktyńskiego klasztoru pod wezwaniem św. Piotra. Ale samo to objęcie stanowiska oraz teorie Wirgiliusza o kształcie ziemi i jej antypodach wywołały sprzeciw
św. Bonifacego, który sprawę skierował do papieża. W 748 r. Zachariasz I teorie Wirgiliusza zganił, ale jego urzędowanie zaaprobował. Dopiero po śmierci Bonifacego Wirgiliusz przyjmie sakrę biskupią. W 770 r. do wybudowanej przez siebie katedry sprowadził relikwie św. Ruperta. Wiele dokonał dla chrystianizacji zamieszkujących Karyntię Słowian. Utrzymywał też kontakty z opactwem w Jona. Zmarł 27 listopada 784 r. Żywot biskupa powstał późno (1181), posiadamy jednak o nim wiadomości ze źródeł współczesnych i bliskich Wirgiliuszowi. Kanonizował go w 1233 r. Grzegorz IX. Do Martyrologium Rzymskiego wpisany został dopiero za pontyfikatu Benedykta XIV (1740-1758).
Święty Wirgiliusz z Salzburga (+784)
Nosił celtyckie imię Fergal, które zlatynizowano jako Wergiliusz (Wirgiliusz). Nie należy go jednak dlatego utożsamiać z Fergalem z Achad Bo. Około 742 r. opuścił jako pielgrzym Irlandię, a w roku następnym pojawił się u Pepina Krótkiego, który polecił go księciu bawarskiemu Odylonowi. Ten ostatni powierzył Wirgiliuszowi zarządzanie osieroconym biskupstwem w Salzburgu. Wedle irlandzkiej modły, diecezji przewodził jako opat benedyktyńskiego klasztoru pod wezwaniem św. Piotra. Ale samo to objęcie stanowiska oraz teorie Wirgiliusza o kształcie ziemi i jej antypodach wywołały sprzeciw
św. Bonifacego, który sprawę skierował do papieża. W 748 r. Zachariasz I teorie Wirgiliusza zganił, ale jego urzędowanie zaaprobował. Dopiero po śmierci Bonifacego Wirgiliusz przyjmie sakrę biskupią. W 770 r. do wybudowanej przez siebie katedry sprowadził relikwie św. Ruperta. Wiele dokonał dla chrystianizacji zamieszkujących Karyntię Słowian. Utrzymywał też kontakty z opactwem w Jona. Zmarł 27 listopada 784 r. Żywot biskupa powstał późno (1181), posiadamy jednak o nim wiadomości ze źródeł współczesnych i bliskich Wirgiliuszowi. Kanonizował go w 1233 r. Grzegorz IX. Do Martyrologium Rzymskiego wpisany został dopiero za pontyfikatu Benedykta XIV (1740-1758).
Święty Wirgiliusz z Salzburga (+784)
Nosił celtyckie imię Fergal, które zlatynizowano jako Wergiliusz (Wirgiliusz). Nie należy go jednak dlatego utożsamiać z Fergalem z Achad Bo. Około 742 r. opuścił jako pielgrzym Irlandię, a w roku następnym pojawił się u Pepina Krótkiego, który polecił go księciu bawarskiemu Odylonowi. Ten ostatni powierzył Wirgiliuszowi zarządzanie osieroconym biskupstwem w Salzburgu. Wedle irlandzkiej modły, diecezji przewodził jako opat benedyktyńskiego klasztoru pod wezwaniem św. Piotra. Ale samo to objęcie stanowiska oraz teorie Wirgiliusza o kształcie ziemi i jej antypodach wywołały sprzeciw
św. Bonifacego, który sprawę skierował do papieża. W 748 r. Zachariasz I teorie Wirgiliusza zganił, ale jego urzędowanie zaaprobował. Dopiero po śmierci Bonifacego Wirgiliusz przyjmie sakrę biskupią. W 770 r. do wybudowanej przez siebie katedry sprowadził relikwie św. Ruperta. Wiele dokonał dla chrystianizacji zamieszkujących Karyntię Słowian. Utrzymywał też kontakty z opactwem w Jona. Zmarł 27 listopada 784 r. Żywot biskupa powstał późno (1181), posiadamy jednak o nim wiadomości ze źródeł współczesnych i bliskich Wirgiliuszowi. Kanonizował go w 1233 r. Grzegorz IX. Do Martyrologium Rzymskiego wpisany został dopiero za pontyfikatu Benedykta XIV (1740-1758).
Święty Wirgiliusz z Salzburga (+784)
Nosił celtyckie imię Fergal, które zlatynizowano jako Wergiliusz (Wirgiliusz). Nie należy go jednak dlatego utożsamiać z Fergalem z Achad Bo. Około 742 r. opuścił jako pielgrzym Irlandię, a w roku następnym pojawił się u Pepina Krótkiego, który polecił go księciu bawarskiemu Odylonowi. Ten ostatni powierzył Wirgiliuszowi zarządzanie osieroconym biskupstwem w Salzburgu. Wedle irlandzkiej modły, diecezji przewodził jako opat benedyktyńskiego klasztoru pod wezwaniem św. Piotra. Ale samo to objęcie stanowiska oraz teorie Wirgiliusza o kształcie ziemi i jej antypodach wywołały sprzeciw
św. Bonifacego, który sprawę skierował do papieża. W 748 r. Zachariasz I teorie Wirgiliusza zganił, ale jego urzędowanie zaaprobował. Dopiero po śmierci Bonifacego Wirgiliusz przyjmie sakrę biskupią. W 770 r. do wybudowanej przez siebie katedry sprowadził relikwie św. Ruperta. Wiele dokonał dla chrystianizacji zamieszkujących Karyntię Słowian. Utrzymywał też kontakty z opactwem w Jona. Zmarł 27 listopada 784 r. Żywot biskupa powstał późno (1181), posiadamy jednak o nim wiadomości ze źródeł współczesnych i bliskich Wirgiliuszowi. Kanonizował go w 1233 r. Grzegorz IX. Do Martyrologium Rzymskiego wpisany został dopiero za pontyfikatu Benedykta XIV (1740-1758).
Święty Wirgiliusz z Salzburga (+784)
Nosił celtyckie imię Fergal, które zlatynizowano jako Wergiliusz (Wirgiliusz). Nie należy go jednak dlatego utożsamiać z Fergalem z Achad Bo. Około 742 r. opuścił jako pielgrzym Irlandię, a w roku następnym pojawił się u Pepina Krótkiego, który polecił go księciu bawarskiemu Odylonowi. Ten ostatni powierzył Wirgiliuszowi zarządzanie osieroconym biskupstwem w Salzburgu. Wedle irlandzkiej modły, diecezji przewodził jako opat benedyktyńskiego klasztoru pod wezwaniem św. Piotra. Ale samo to objęcie stanowiska oraz teorie Wirgiliusza o kształcie ziemi i jej antypodach wywołały sprzeciw
św. Bonifacego, który sprawę skierował do papieża. W 748 r. Zachariasz I teorie Wirgiliusza zganił, ale jego urzędowanie zaaprobował. Dopiero po śmierci Bonifacego Wirgiliusz przyjmie sakrę biskupią. W 770 r. do wybudowanej przez siebie katedry sprowadził relikwie św. Ruperta. Wiele dokonał dla chrystianizacji zamieszkujących Karyntię Słowian. Utrzymywał też kontakty z opactwem w Jona. Zmarł 27 listopada 784 r. Żywot biskupa powstał późno (1181), posiadamy jednak o nim wiadomości ze źródeł współczesnych i bliskich Wirgiliuszowi. Kanonizował go w 1233 r. Grzegorz IX. Do Martyrologium Rzymskiego wpisany został dopiero za pontyfikatu Benedykta XIV (1740-1758).
