======

Święty Mikołaj Giustiniani (+1180)

Czczony jest od stuleci do dziś w Wenecji, we Włoszech. Urodził się około 1100 roku w szlacheckiej rodzinie Giustiniani w Wenecji. W młodości zdecydował się zostać mnichem i wstapił do klasztoru benedyktyńskiego na Lido koło Wenecji. Po śmierci wszystkich swoich braci otrzymał jednak od papieża pozwolenie na opuszczenie klasztoru i zawarcie małżeństwa. Żona urodziła mu sześciu synów i trzy córki, którymi opiekował się do momentu, gdy były już dorosłe i mogły kontynuować  przekazywanie dziedzictwa rodziny Giustiniani. W podeszłym wieku powrócił do dawnego klasztoru, również jego żona została mniszką. Mikołaj zmarł około 1180 roku.

Święty Sabinian Opat (+720)

Trzeci opat w benedyktyńskim opactwie w Motier-Saint-Chaffre,
we Francji. Wziął częściowo udział w wielkim rozwoju monastycznycymu
w tym czasie w Europie.

======

Święta Trygidia

Była córką kastylijskich hrabiów, Don Sanczii i donny Uracca. Wcześnie zatęskniła za życiem zakonnym. Rodzice, pełni zrozumienia dla tego pragnienia, ufundowali w Ona pod Burgos klasztor, do którego potem wstąpiła. Nieco później miała w nim zostać ksienią. Zmarła bardzo wcześnie, w 1022 r. – jak chcą jedni – lub 1033 r., jak chcą inni. Jakie były początki jej kultu, nie wiemy. Czczono ją w każdym razie przed XIV stuleciem. Wspomnienie naznaczono wtedy na 22 listopada.

Święty Trudo z Hesbaye (+695)

Nazywany jest również Trond lub Tron. Jego rodzicami mieli być Wikbold i Adela. Urodził się około 630 roku w Hasbaye, w Limburgii belgijskiej. Wcześnie zetknął się ze św. Remaklem, który wziął go sobie za ucznia, a potem na dalszą naukę wysłał do Klodulfa, biskupa Metzu. Wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru. Prawdopodobnie około 655 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Wrócił następnie do swoich i w posiadłości zwanej Sarchinium w pobliżu Louvain z czasem wybudował kościół i klasztor, który nazwą od jego imienia Sint-Truiden (Saint-Trond). Żył w nim aż po kres swoich dni, ale niekiedy odwiedzał też ponoć sąsiednie kościoły w Velm i Zepperen. Zmarł prawdopodobnie w 693 r., w każdym razie pod koniec VII stulecia. Nazywany go apostołem pogan w Hasbaye. Poświęcono mu później kilka utworów hagiograficznych, które zapewne wzmogły popularność tego świętego na terenie całej średniowiecznej Flandrii i Walonii. Wspomnienie obchodzono 23 listopada.

======

Święta Rachilda z Saint Gall (+946)

Była krewną Ekkenharda I. Od 920 lub 921 roku przebywała razem ze św. Wiboradą w rekluzji w pobliżu opactwa benedyktyńskiego w Saint Gall, w Szwajcarii i pozostawała pod duchowym kierownictwem tej ostatniej. Celki nie opuściła nawet w czasie najazdu Madziarów. Mimo nękającej ją przez lata choroby nowotworowej trwała w odosobnieniu aż do śmierci, która zabrała ją z tego świata 23 listopada 946 roku Stała się dzięki temu jedną z inicjatorek życia w rekluzji, które w Sankt Gallen krzewiło się aż po w. XVI.

======

Święta Wilfretruda z Nivelles (+670)

Była córką Grimoalda, majordoma Dagoberta II. Wychowywała się w klasztorze pod kierunkiem swej ciotki, św. Gertrudy z Nivelles. Potem przejęła od niej rządy w opactwie. Kierowała nim w latach 659-669. W 662 r. przeżyła śmierć ojca, zamordowanego przez zwolenników obalonego przezeń Dagoberta II. Musiała wówczas energicznie stawać w obronie dóbr swego klasztoru. Zmarła w 670 r. Jej wspomnienie obchodzono 23 listopada.

Święty Balsam z Cava (+1232)

Gdy opat klasztoru benedyktyńskiego w Cava- Piotr II umierał (1208), wyznaczył go na swego następcę. Mnisi jednogłośnie zatwierdzili ten wybór. W r. 1209 jeździł do Messyny, aby u Fryderyka II, króla Obojga Sycylii, uzyskać dla opactwa rozszerzenie niektórych przywilejów. W rok później był w podobnej misji u Innocentego III. Uzyskał potem potwierdzenia dla innych donacji. W samym sławnym opactwie życie tymczasem toczyło się spokojnie. Święty zmarł 
24 listopada 1232 r.

======

Święta Eanfleda z Whitby (+700)

Była córką św. Edwina, króla Nortumbrii, i jego małżonki,
św. Etelburgi z Kent. Gdy ojciec zginął w walce (633), biskup Paulin, który ją ochrzcił, uszedł z nią do Kentu. Około 643 roku poślubiła Oswego, króla Nortumbrii. Opowiadała się za zwyczajami rzymskimi, które Oswy przyjął w r. 664. Kiedy w r. 671 zmarł, z pomocą św. Wifryda usunęła się do klasztoru benedyktyńskiego w Whitby, w którym jej córka była również ksienią. Zmarła w jakiś czas później. W niektórych martyrologiach widniała pod 24 listopada.

======

Święty Maryn z Chandor (+731)

Wstąpiła do benedyktyńskieo klastoru w Maurienne, w Savoy,
w Francji. Potem został pustelnikiem w Chandor, we Francji. Został zamordowany przez Saracenów.

Święta Beatrycze z Ornacieu (+1303)

Urodziła się około r. 1260 na zamku Ornacieu w Delfinacie (dziś departament Is-re, Francja). W trzynastym roku życia wstąpiła do kartuzji w Parmenie. W r. 1301 wysłana została dla założenia klasztoru w Eymeu, niedaleko Walencji, i tam, walcząc bezskutecznie z niedostatkiem, zmarła z wycieńczenia 25 listopada 1303 r. Pozostała po niej biografia napisana współcześnie przez Małgorzatę d'Oingt. Kult zaaprobował Pius IX (1869). Wspomnienie obchodzono 13 lutego, ale nowe Martyrologium Rzymskie przewiduje dla niej właściwy termin: 
25 listopada.

======

Święty Alan z Lavaur (+VII w.)

Opat i założyciel benedyktyńskiego opactwa w Lavour, w Gaskonii, we Francji.

========

26 LISTOPAD:

Święty Sylwester Gozzolini (+1267)

Urodził się około 1177 r. w miejscowości Osimo pod Ankoną jako syn wpływowego prawnika. Gdy przebywał w Bolonii, studia prawnicze zamienił na teologiczne i mimo oporów ojca został duchownym. W Osimo był potem kanonikiem, aż w wieku pięćdziesięciu lat zdarzyło mu się spojrzeć w otwarty grób. Zadrżał wówczas i zdecydował się na zmianę trybu życia. Przez trzy lata przebywał w pustelni w Grotta Fucile, a gdy zaczęli się doń schodzić uczniowie, na Monte Fano pod Fabriano założył dla nich klasztor, w którym ściśle zachowywać miano regułę benedyktyńską. Stworzył w ten sposób podwaliny dla kongregacji, którą nazwą sylwestrynami. Sam zasłynął jeszcze jako kaznodzieja, pokutnik, mąż wielkiej pokory. Był także wielkim czcicielem Eucharystii i Matki Najśw. Zmarł 26 listopada 1267 r. W 1598 r. wpisano go do Martyrologium Rzymskiego, a w 1890 jego liturgiczne wspomnienie rozciągnięto na cały Kościół zachodni.

======

Błogosławiony Albert (Adalbert) z Haigerloch (+1311)

Błogosławiony Albert (Adalbert) pochodził z dynastii  Haigerloch (w Szwabii) i prześcignął w młodości wszystkich swoich rówieśników w lekkomyślności i rozwiązłości. We wszystkich lekkomyślnościach,w których sam siebie pogrążał, nie odnalazł jednak nigdy spokoju w swoim wnętrzu, sumienie uwierało go niezmiernie, aż wreszcie opuścił swoją ojczyznę , by w Oberalteich w Bawarii wstąpić do zakonu św. Benedykta. Pozostawił więc swoje pasje i został mnichem. Oskarżył się nie tylko otwarcie i wszędzie zebranym braciom, ale również kilka razy dziennie spowiadał się (6 do 7 razy) , jak opisuje kronikarz z Alteich. Został przeorem wspólnoty klasztornej, miał również jako takie wykształcenie, więc rozpoczął formację
i duszpasterstwo parafii, gdzie był proboszczem. Przy jego śmierci, w 1311 roku zdarzyło się, że kilka pobożnych osób widziało jego duszę jako płonącą pochodnię wstępującą do nieba. Podczas jego pogrzebu miało miejsce wiele cudów, a proch, który został zebrany był dobrym lekarstwem na raka. ( Buc., Rad.)

======

Święty Bazol z Verzy (+620)

Nazywa się go również Basle. Urodził się w Limoges, we Francji, około 555 roku. Wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru w Reims, póżniej został pustelnikiem. Bazol spędził 40 lat na wzgórzu, które górowało nad Reims. Znany jest z cudów.

======

Święta Blanka Kastylijska (+1252)

Urodziła się w r. 1188 w Palencji jako córka Alfonsa VIII, króla Kastylii, i wnuczka Henryka II Plantageneta. Wcześnie, bo już w r. 1200, poślubiła Ludwika, francuskiego następcę tronu. Miała z nim dziesięcioro lub jedenaścioro dzieci. Niektóre z nich zmarły wcześnie. Tym, które przeżyły dzieciństwo, wpoiła głęboką pobożność; sama wyniosła ją 
z dworu kastylijskiego, a podtrzymywał ją w niej jej spowiednik, biskup paryski Wilhelm z Owernii. Po Plantagenetach odziedziczyła energię 
i wyrobienie polityczne. Zalety te pozwoliły jej towarzyszyć mężowi i wspierać go w rozmaitych przedsięwzięciach. Kiedy w r. 1226 Ludwik VIII zmarł, została regentką i rządziła aż do osiągnięcia przez Ludwika IX pełnoletności. W tym czasie zdołała podporządkować sobie - nieraz osobiście prowadząc zbrojne wyprawy - buntujących się baronów oraz odeprzeć Anglików. Potrafiła też narzucać swoją wolę klerowi. W r. 1234 Ludwik IX wszedł formalnie w swe królewskie funkcje, a poślubiwszy za radą matki Małgorzatę Prowansalską, zaczął ulegać wpływowi żony. Mimo to Blanka nie rezygnowała z licznych inicjatyw na polu polityki i przyczyniała się nadal do jednoczenia kraju. Wyprawie krzyżowej była przeciwna, ale gdy syn na nią wyruszył, znów objęła rządy jako regentka. Zdziałała jeszcze wiele w tych samych dziedzinach co poprzednio, ale czując ubytek sił, przyjęła habit cysterski. Zmarła 26 lub 27 listopada 1252 r. Pochowana została w ufundowanym przez siebie opactwie w Maubisson. Czczono ją jako świętą, do czego przyczyniła się niewątpliwie także sława jej syna, nigdy jednak nie wystarano się 
o aprobatę tej czci.

======

Święty Marcin z Korbei (+726)

Był mnichem w sławnym benedyktyńskim opactwie w Korbei. Karol Młot obrał go sobie na kapelana i spowiednika. Odtąd przebywał na dworze i towarzyszył władcy w jego podróżach. Zmarł w 726 roku w Saint-Priest-sous-Aixe, w pobliżu Limoges. Roczniki Franków odnotowały jego zgon słowami: Martinus mortuus est. Wolno stąd wnosić, że dla współczesnych był kimś dobrze znanym. Wspomnienie obchodzono 26 listopada.

========

27 LISTOPADA:

======

Święty Apolinary z Monte Cassino (+828)

Opat w benedyktyńskim opactwie na Monte Cassino. Był opatem przez 11 lat i budował wszystkich swoją pobożnością. Był darzony szacunkiem. Jest wpisany jako błogosławiony i święty.

======

Święty Bilhilda z Altenmünster (+710)

Była żoną księcia z Turyngii. Ufundowała klasztor benedyktyński
w Altenmunster, w Mainz, w Niemczech. Po śmierci męża wstąpiła do tego klasztoru ibyła tam ksienią.
======

Święty Wirgiliusz z Salzburga (+784)

Nosił celtyckie imię Fergal, które zlatynizowano jako Wergiliusz (Wirgiliusz). Nie należy go jednak dlatego utożsamiać z Fergalem z Achad Bo. Około 742 r. opuścił jako pielgrzym Irlandię, a w roku następnym pojawił się u Pepina Krótkiego, który polecił go księciu bawarskiemu Odylonowi. Ten ostatni powierzył Wirgiliuszowi zarządzanie osieroconym biskupstwem w Salzburgu. Wedle irlandzkiej modły, diecezji przewodził jako opat benedyktyńskiego klasztoru pod wezwaniem św. Piotra. Ale samo to objęcie stanowiska oraz teorie Wirgiliusza o kształcie ziemi i jej antypodach wywołały sprzeciw  św. Bonifacego, który sprawę skierował do papieża. W 748 r. Zachariasz I teorie Wirgiliusza zganił, ale jego urzędowanie zaaprobował. Dopiero po śmierci Bonifacego Wirgiliusz przyjmie sakrę biskupią. W 770 r. do wybudowanej przez siebie katedry sprowadził relikwie św. Ruperta. Wiele dokonał dla chrystianizacji zamieszkujących Karyntię Słowian. Utrzymywał też kontakty z opactwem w Jona. Zmarł 27 listopada 784 r. Żywot biskupa powstał późno (1181), posiadamy jednak o nim wiadomości ze źródeł współczesnych i bliskich Wirgiliuszowi. Kanonizował go w 1233 r. Grzegorz IX. Do Martyrologium Rzymskiego wpisany został dopiero za pontyfikatu Benedykta XIV (1740-1758).

========

28 LISTOPAD:

Święty Hipolit z Saint-Claude (+775)

Opat w benedyktyńskim klasztorze  w Saint-Claude. Był również biskupem.