ŚWIĘCI NA 18 LIPCA: - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

- Święty Bruno z Segni (ok. 1049-1123)- patrz obok
===
-Święty Minnborinus (+986)

Urodził się w Irlandii i został opatem w opactwie benedyktyńskim u św. Marcina w Kolonii w Niemczech w 974 roku. Był zwolennikiem monastycznej reformy i uczonych.
===
-Święty Robert z Sala (1273-1341)

Urodził się w 1273 r. Mając szesnaście lat, wstąpił do celestynów. Został tam ulubionym uczniem i bliskim współpracownikiem założyciela, który też jako papież (Celestyn V) chciał go mianować kardynałem. W 1298 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Zasłynął z umartwienia i nabożeństwa do Męki Pańskiej. W zakonie spełniał rozmaite doniosłe posługi i współpracował w zakładaniu nowych wspólnot. Zmarł 18 lipca 1341 r. na Monte Morrone di Pacentro. W 1342 r. ciało przeniesiono do Maiella, a w 1807 do rodzinnej miejscowości Sala (Pescara). Wspomnienie obchodzono 18 lipca. Petrarka złożył mu hołd w De vita solitaria (3, 18).

Święty Bruno z Segni (ok. 1049-1123) Urodził się około r. 1049 w Solero (Piemont), a nauki pobierał w Bolonii i Sienie. W tej ostatniej został kanonikiem katedralnym. W r. 1079 uczestniczył w Rzymie w dyspucie z Berengariuszem z Tours, oskarżonym o herezję. Wkrótce też Grzegorz VII, z którym się zaprzyjaźnił, mianował go biskupem Segni. Przyjaźń łączyła go także z następcami wielkiego papieża: Wiktorem III, Urbanem II i Paschazym II. W r. 1095 towarzyszył Urbanowi II w podróży do Francji. Był wtedy na synodzie w Clermont oraz odwiedził Cluny i Tours. Gdy wrócił, uwięził go Ainulf, pan na Segni. Uwolniony, usunął się na Monte Cassino, gdzie też później obrano go opatem. W r. 1106 znów wyruszył do Francji, tym razem jako legat obarczony zadaniem organizowania krucjaty, do której wzywał Boemund z Antiochii.

Święty Robert z Sala (1273-1341)

Święty Bruno z Segni (ok. 1049-1123) c.d. Gdy Paschazy II chciał się ugodzić z Henrykiem V, jako zdecydowany zwolennik reform gregoriańskich energicznie zaprotestował i na skutek tego popadł w niełaskę. Papież usunął go z urzędu opata i kazał mu wrócić do Segni. Tam zmarł 18 lipca 1123 r. Jego kult zatwierdził w r. 1183 Lucjusz III. Bruno pozostawił po sobie sporą spuściznę literacką: komentarze biblijne, homilie, traktakty liturgiczne, polemiczne pismo De symoniacis oraz dziełka hagiograficzne (BHL 4826 a także 7882-7885). Jego zaś Vita zredagował w Kronice kasyneńskijPiotr Diakon (BHL 1473).