ŚWIĘCI NA 19 MAJA: - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

19 MAJA: Błogosławiony Alkuin z Yorku (ok. 735 – 804) Błogosławiony Alkuin urodził się około 735 roku w Nortumbrii. Wcześnie rozpoczął naukę w szkole katedralnej w Yorku gdzie okazał się zdolnym uczniem. Wstąpił do benedyktynów. W 767 roku zmarł biskup Yorku Ekbert, na jego miejsce wybrany został Elbert, który udzielił Alkuinowi święceń diakonatu. Nowy biskup powierzył mu prowadzenie szkoły katedralnej. Alkuin doprowadził szkołę do wielkiego rozkwitu. Zaczęła do niej napływać młodzież nie tylko z Wysp Brytyjskich, ale z całego kontynentu europejskiego. Nic więc dziwnego, że gdy Karol Wielki, budujący wówczas potęgę państwa Franków, postanowił utworzyć szkołę przy własnym dworze w Akwizgranie, właśnie Alkuina poprosił o pomoc. Ten zgodził się i wkrótce Karolingowie szczycili się jedną z najświetniejszych szkół ówczesnej Europy.

Błogosławiony Alkuin z Yorku (ok. 735 – 804) c.d. W Akwizgranie miał miejsce synod w 799 roku, w którym Alkuin brał czynny udział. Karol Wielki za jego zasługi mianował go opatem benedyktyńskiego klasztoru św. Marcina w Tours. Tutaj Alkuin założył szkołę i tutaj też zmarł 19 maja 804 roku. Bł. Alkuin ma wieki udział w tym, że epokę Karola Wielkiego historycy nazywają czasem renesansem karolińskim. Powstało wówczas wiele przyklasztornych szkół, zakładano je niemal przy wszystkich katedrach. Bardzo wzrósł poziom edukacji kleru, a w wielu miastach powstały też zaczątki szkół powszechnych. Wielką pasją Alkuina było kopiowanie starożytnych manuskryptów i jemu właśnie zawdzięczamy to, że niektóre z nichw kolejnych odpisach dotrwały do naszych czasów. Jego pisma są ważnym źródłem historycznym dla dziejów Kościoła, kultury i edukacji w VIII wieku. Pozostawił dzieła z zakresu filozofii, teologii, matematyki, muzyki, ortografii i poezji.

19 MAJA: Święty Celestyn V, papież (+1296) Urodził się około r. 1215 w wieśniaczej rodzinie w Abruzzach. Wcześnie wstąpił do benedyktynów, potem zaś osiadł jako pustelnik na górze Morrone. Sława świętości sprawiła, że ściągnęło doń wielu uczniów, co stało się początkiem nowej kongregacji mniszej (1251), określanej później nazwą celestynów. Ten sam rozgłos świętości sprawił, że kardynałowie zebrani w Perugii wybrali go w czerwcu 1294 r. na następcę Mikołaja IV, a w ten sposób położyli kres długiemu wakansowi, który trwał ponad dwa lata. Wybór nie okazał się szczęśliwy. Piotr, który przybrał imię Celestyn, nie był przygotowany do pełnienia funkcji papieskich, a zamiłowanie do samotności, za którą nieustannie tęsknił, nie ułatwiało mu przystosowania się do nich.

Święty Celestyn V, papież (+1296) c.d. Doszło do tego, że zaczęto nadużywać jego gołębiej prostoty. Powstał wówczas problem, czy papież może zrzec się swego urzędu. Kwestię rozstrzygnął sam Celestyn i w grudniu tego samego, 1294 r. ustąpił. W kilka dni później wybrano na jego miejsce kardynała Benedykta Gaetani, który przybrał imię Bonifacego VIII. Nowy papież obawiając się intryg, w których by wykorzystywano jego poprzednika, nakazał go inwigilować. Piotr Celestyn zmarł 19 maja 1296 r. w odosobnionym zameczku Castello di Fumone. Kanonizował go w r. 1313 Klemens V. Założona przezeń kongregacja, po okresie dużego rozwiktu, zwłaszcza na terenie Włoch i Francji, z wolna zaczęła podupadać i ostatecznie przestała istnieć na początku XIX w.

19 MAJA: Święty Dunstan z Canterbury (ok. 909-988) Urodził się około 909 roku w Baltonsborough, w hrabstwie Somerset. Wcześnie oddano go na naukę do opactwa w Glastonbury. Tam też przyjął tonsurę. W 925 roku znalazł się na dworze swego wuja Athelma, arcybiskupa Canterbury. Odtąd z siedmioma kolejnymi królami będzie w bliskich kontaktach. Przez jakiś czas zamyślał o ożenku, ale po poważnej chorobie i pod wpływem swego krewnego Aedfleaha, biskupa Winchesteru, złożył ślub wstąpienia do stanu zakonnego. Wyświęcony na kapłana, wrócił do Glastonbury. Uprawiał tam m.in. malarstwo, muzykę, kaligrafię i złotnictwo. W 931 roku król Edmund wezwał go na dwór, ale niebawem popadł w niełaskę i wrócił do klasztoru. Został opatem.Odnowił wówczas życie zakonne, wprowadzając na powrót regułę benedyktyńską.

Święty Dunstan z Canterbury (ok. 909-988) c.d. Za rządów Edrada (946-955) znaczenie jego znów raptownie wzrosło.Po wyniesieniu Edwuga skłoniono go jednak do upomnienia króla, a to sprowadziło na niego nową niełaskę. Zmuszony był nawet udać się na wygnanie do Flandrii. W Gandawie zapoznał się wówczas z dziełem odnowy zakonnej. Nie pozostał tam długo. W 957 roku Edgar wezwał go do objęcia stolicy biskupiej w Worcesterze. W dwa lata później otrzymał biskupstwo w Londynie, a następnie metropolię w Canterbury. Rządził nią energicznie, zwalczając nadużycia i rozbudowując organizację kościelną. Równocześnie współpracował z Ethelwoldem i Oswaldem w odnawianiu życia zakonnego, które m.in. zaszczepiano przy samych katedrach biskupich. W klasztorach - a z przyjaciółmi założył ich około trzydziestu - krzewiło się teraz życie kulturalne i czynne były skryptoria.

Święty Dunstan z Canterbury (ok. 909-988) c.d.2 W 970 roku synod w Winchesterze zredagował wspólny statut zakonny, Regularis Concordia. Na ten też czas przypada intensyfikacja akcji misyjnej w Skandynawii oraz ożywienie działalności literackiej klasztorów.Trudno w szczegółach wyważyć wpływ, jaki sam Dunstan wywierał na politykę kościelną króla, koronowanego wedle rytu obmyślanego przez biskupa. Po śmierci króla był jeszcze czynny, ale wiek coraz bardziej ograniczał jego wpływy. Wiele się wówczas modlił i wiele jeszcze wygłaszał kazań. Na dwa dni przed śmiercią, w dzień Wniebowstąpienia, wygłosił trzy. Zmarł 19 maja 988 roku, będąc niemal osiemdziesięcioletnim starcem. Bez zwłoki otoczono go czcią. Złotnicy, jubilerzy i ślusarze uznali go za swego patrona.

19 MAJA: Święty Hadulf (+728)- (na zdjęciu po prawej) Mnich benedyktyński. Był biskupem w Arras-Cambrai we Francji. Był czczony jako uczony i patron dorastających artystów.