ŚWIĘCI NA 25 LUTEGO: - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

====

Święta Walburga (ok. 710- 779)

                  Była córką Ryszarda, a siostrą świętych Wilibalda i Wunibalda. Urodziła się około 710 roku. Wykształcenie otrzymała prawdopodobnie  w klasztorze benedyktyńskim w Wimborne (południowa Anglia). Razem ze świętymi Liobą i Teklą została potem wezwana do pomocy  w dziele misyjnym, którym na terenie Niemiec kierował Bonifacy. Przypuszcza się, że po burzliwej podróży zatrzymała się najpierw  w Moguncji. Przebywała potem pod opieką Lioby w Tauberbischofsheim. Ksienią została w założonym przez brata klasztorze benedyktyńskim w Heidenheim. Kiedy w 761 roku Wunibald zmarł, objęła rządy w podwójnym opactwie. Opactwo stało się rychło żywotnym ośrodkiem pracy wychowawczej i dobroczynności. Zmarła 25 lutego  779 roku. W 870 roku biskup Otkar przeniósł jej szczątki do Eichstätt i złożył w klasztorze, który nazwano jej imieniem. W 983 roku relikwie świętej otrzymały także klasztory w Monheim i w Furnes. Dzięki tym cząstkowym translacjom kult świętej rozszerzył się na Flandrię i północną Francję. Potem ośrodkami jej kultu były ponadto Walburg w Alzacji, Lamberg koło Ratyzbony, Ehrenbürg koło Bambergi, Alfen koło Paderborn, Sandweier koło Fryburga, Walburgisberg koło Weschnitz (Moguncja) itd. Jej imieniem szczycą się po dzień dzisiejszy liczne kościoły, klasztory i bractwa w Europie i w Ameryce. W krajach germańskich stała się jedną z najbardziej popularnych świętych niewiast. Czczono ją jako orędowniczkę w chorobach oczu i położnictwie, była patronką wieśniaków, opiekunką zwierząt domowych, owoców ziemi. Dodajmy jednak, że Noc Walpurgii, wywodząca się ze starej germańskiej sagi, nie ma nic wspólnego z naszą świętą. Nic też wspólnego z nią nie miał św. Azef, z którym Baroniusz umieścił ją pod dniem 1 maja; był to dzień upamiętniający translację jej relikwii. W nowym Martyrologium Rzymskim jest pod 25 lutego.

====

Święta Aldetruda z Maubege (+ok. 969)

                  Córka św. Wincentego Madelgariusza i sw. Waldetrudy, wnuczka –ze strony matki- św. Aldegundy, po której przejęła schedę jako przeorysza benedyktyńskiego klasztoru Maubege.  Zmarła około 969 roku.

====

Błogosławiona Maria Adeodata Pisani (1806-1855)

                      Urodziła się 29 grudnia 1806 roku w Neapolu. Jej ojciec był maltańskim właścicielem ziemskim, a matka wywodziła się  z neapolitańskiego mieszczaństwa. Na chrzcie dziewczynka otrzymała imiona Maria Teresa. Małżeństwo rodziców nie było udane i po okresie napięć i konfliktów rozpadło się. Maria Teresa zamieszkała z babką ze strony ojca baronową Pisani w Pizzofalcone pod Neapolem, a po jej śmierci oddano dziewczynkę do szkoły katolickiej z internatem. Tam przystąpiła do I komunii św. i przyjęła sakrament bierzmowania.
W latach 1820-1821 ojciec Marii Teresy, baron Benedetto Pisani Mompalao Cuzkeri brał udział w zamieszkach zbrojnych w Neapolu, za co został aresztowany i skazany na śmierć. Gdy wyrok ten zamieniono mu później na wygnanie, wyjechał na Maltę. W latach 1823-1825 Maria Teresa mieszkała z matką w Neapolu, a następnie obie przeniosły się do Rabatu na Malcie. Sługa Boża unikała życia światowego, które prowadziła jej rodzina, była bardzo pobożna i rozmodlona. Wychodziła z domu tylko na codzienną Mszę św. Pewnego dnia wysłuchała kazania o sądzie ostatecznym, które wywarło na niej ogromne wrażenie. Podczas modlitwy przed obrazem Matki Bożej Dobrej Rady zrozumiała, że jej powołaniem jest życie zakonne. Mimo sprzeciwu rodziców 16 lipca 1828 roku wstąpiła do benedyktyńskiego klasztoru św. Piotra w Mdinie i przyjęła imię zakonne Maria Adeodata. 4 marca 1830 roku zrzekła się wszystkich dóbr, które odziedziczyła po babce, a 8 marca tego samego roku złożyła uroczyste śluby zakonne. Posłusznie i z pokorą pokonywała trudności surowego życia w klasztorze. Była zakrystianką, pielęgniarką i furtianką. Wrażliwa na niesprawiedliwość społeczną, zawsze pomagała ubogim i potrzebującym, wspierała materialnie głodujących, troszcząc się jednocześnie o rozwój ich wiary i życia sakramentalnego. 30 czerwca 1847 roku podjęła obowiązki mistrzyni nowicjatu. Posługę tę pełniła przez 4 lata z oddaniem i entuzjazmem, zabiegając o solidną formację nowicjuszek. 30 czerwca 1851 roku została wybrana ksienią. Szczególną wagę przykładała do wiernego przestrzegania reguł zakonnych. Promieniowała z niej radość, pokój ducha i dobroć. Była wymagająca 
w stosunku do samej siebie i pobłażliwa dla innych. Przez całe życie praktykowała posty i pokutę. O jej głębokiej pobożności i mistycznych przeżyciach świadczą pozostawione przez nią pisma, a zwłaszcza traktat Ogród mistyczny. Gdy 30 czerwca 1853 roku dobiegła końca jej kadencja opatki, została asystentką generalną zakonu. Po długiej chorobie serca zmarła 25 lutego 1855 roku. Proces beatyfikacyjny rozpoczęto już  w 1892 roku. 24 kwietnia 2001 r. w obecności Jana Pawła II zostały promulgowane dekrety Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych dotyczące heroiczności cnót Marii Adeodaty Pisani oraz cudownego uzdrowienia przypisywanego jej wstawiennictwu.