ŚWIĘCI NA 12 LUTEGO: - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

====

Święty Benedykt z Anianu (ok. 750-821)

                     Urodził się około  750 roku w rodzinie karolińskiego możnowładcy. Kształcił się a następnie był dworzaninem u Pepina i Karola Wielkiego. W 774 roku, mając 24 lata schronił się do klasztoru Saint-Seine koło Dijon, gdzie po kilku latach wybrano go na opata. Doszedł jednak do wniosku, że nie zdoła mnichom narzucić karności, o której marzył. Hołdował wówczas pewnemu rygoryzmowi, a surowość reguł wschodnich przedkładał ponad dyscyplinę benedyktyńską. Kolejne próby założenia klasztoru oraz dalsze przemyślenia doprowadziły go jednak do zmiany stanowiska. W 780 roku założył klasztor nad potokiem Aniane w Akwitanii, który szybko się rozrósł i za jego życia liczył około 300 mnichów. Stamtąd to przedsięwziął dzieło odnowy życia zakonnego. Posłużyć miały do tego dwa środki: upowszechnienie znajomości reguł oraz zniesienie zbytniego odosobnienia klasztorów. Realizując powzięty plan, opracował dwa zbiory: Codex regularum monasticarum  et canonicarum oraz Concordia regularum, gdzie obok tekstu benedyktyńskiego poumieszczał urywki, pochodzące z innych źródeł ustawodawstwa mniszego. Równocześnie na życzenie biskupów i możnowładców wysłał ze swojego opactwa uczniów do innych klasztorów, a w ten sposób utworzył związek tych ośrodków życia mniszego, który przypomina dzisiejsze kongregacje benedyktyńskie. Dzieło to odpowiadało założeniom polityki karolińskiej, toteż Benedykt znalazł poparcie u króla Akwitanii Ludwika Pobożnego, który uczynił zeń swego doradcę, a następnie powierzył mu reformę klasztorów w Akwitanii. W końcu reorganizację opactw rozciągnął na całe cesarstwo. Benedykt osiadł wtedy w alzackim opactwie w Marmoutier, później zaś otrzymał od cesarza nową fundację w Kornelimünster (Indensis) pod Akwizgranem. Opactwo to miało stać się wzorcowym dla wspólnot z obszaru cesarstwa. Do niego miano wysyłać mnichów, aby poznawszy Regułę i zwyczaje, przenosili je następnie do własnych klasztorów.  W 813 roku przeprowadził uchwałę synodalną o upowszechnieniu reguły benedyktyńskiej w klasztorach cesarstwa. W latach 816-817 cesarz razem z Benedyktem przeprowadzili szereg synodów reformatorskich. Ogłoszono wówczas Capitulare monasticum, czyli rodzaj kompilacji opartej na Reguleśw. Benedykta, która odtąd miała być stosowana we wszystkich klasztorach cesarstwa. W 817 roku przewodniczył zjazdowi opatów w Akwizgranie. Było to już urzeczywistnieniem dość ścisłej centralizacji, która jednak po śmierci Benedykta (821) nie utrzymała się. Niemniej wpływ swój poprzez opactwo w Saint-Savin wywarła na późniejszą reformę kluniacką. U potomnych nie znalazły też uznania inne reformatorskie dążności Benedykta. Uważano je za sprzeczne z pierwotnymi tradycjami mniszymi, przede wszystkim zaś zarzucano im, że burzą benedyktyńską harmonię między modlitwą a pracą. Mimo to zasługi Benedykta dla ugruntowania i rozkrzewienia dyscypliny benedyktyńskiej są niezaprzeczalne, toteż niektórzy nazywali go zaszczytnie Benedyktem Drugim. Zachowały się niektóre pisma świętego przeciwko adopcjonistom, w których sprawie dwukrotnie udawał się do Hiszpanii. Benedykt z Aniane zmarł 11 lutego 821 roku. Pamiątkę jego obchodzi się 12 lutego.

Zawsze pragnij mądrości, a będziesz żył długo. Łaska i prawda nie opuszczą cię, „ponieważ wraz z mądrością przyszły mi wszystkie dobra”, mówi Pismo. Szukaj więc wytrwale mądrości w czytaniu i rozmyślaniu Prawa Pańskiego dniem i nocą, a osiągniesz wielkie szczęście.

(św. Benedykt z Aniane, Monumenta fidei).

MODLITWA
Wszechmogący Boże, Ty odnowiłeś życie monastyczne przez nauczanie
i przykład świętego Benedykta z Aniane, opata, spraw za jego wstawiennictwem abyśmy wiernie szli drogą naszego powołania z miłości do Chrystusa.

Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

====

Święty Benedykt z Revelli (+900)

                    Najpierw był mnichem benedyktyńskim w Santa Maria dei Fonte, we Włoszech. Potem został pustelnikiem na wyspie Gallinaria w zatoce w Genui. W 870 roku został biskupem w Albenga w Ligurian.

====

Święty Etelwald z Lindisfarne (+740)

                 Etelwald był mnichem w benedykytyńskim klasztorze w Ripon. Później został przeorem w klasztorze benedyktyńskim w Melrose,  w Szkocji. Pod wpływem św. Kutberta wyruszył do wyspy Farne.  Tam spędził ostatnie dni życia jako pustelnik, oddając się modlitwie. Etelwald został pogrzebany w Lindisfarne. Nazywany był również Oidilwald.

====

Święty Goselin z San Solutore (+1052)

                 Pochodził z rodziny szlacheckiej. Wstąpiwszy do benedyktynów w San Solutore, został u nich opatem. W czasie jego rządów opactwo, niedawno założone i słabo uposażone, wzbogaciło się donacjami biskupa Turynu Kuniberta. Goselin zmarł 12 lutego 1052 roku. Opactwo zniszczyły w  1536 roku wojska Franciszka I. Relikwie przeniesiono wówczas do miasta, a w 1575 roku złożono je w kościele Jezuitów.

====

Błogosławiona Humbelina z Jully (+1136)

                  Była w rodzinie jedyną córką. Gdy jej sześciu braci schroniło się w Cîteaux, pozostała przy ojcu, który od kilku lat był wdowcem. Około 1115 roku poślubiła pewnego rycerza, którego imienia nie znamy. Miała z nim kilkoro dzieci. Życie odmieniła, gdy udała się w odwiedziny do braci. Na wieść, że nadciąga w uroczystym orszaku, Bernard i jego bracia odmówili jej widzenia, a przyjęli ją dopiero wówczas, gdy wyraziła żal i postanowiła porzucić życie światowe. Odtąd oddawała się modlitwie i ascezie. W dwa lata później za zgodą męża wstąpiła do klasztoru cysterskiego w July-les-Nonnains. Później była tam przeoryszą. Zmarła przed. 1136 rokiem. Wspominano ją jako błogosławioną w dniu
12 lutego lub 21 sierpnia.

MODLITWA
Módlmy się. Boże, Ty jesteś nadzieją naszą, † prosimy Cię za wstawiennictwem błogosławionej Humbeliny, przybądź nam z pomocą, * daj nam służyć Ci w pokorze i tak przejść wśród dóbr doczesnych, aby nie utracić wiecznych. Przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana i Boga, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * przez wszystkie wieki wieków. Amen.