ŚWIĘCI NA 3 LUTEGO: - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

====

Święta Berlinda z Meerbeke (+702)

                   Urodziła się jako córka rycerza Odelarda, wsławionego w czasie walk z normandzkimi najeźdźcami. Brat Eligard zginął wówczas pod Assche, natomiast ojciec po zakończeniu walk dotknięty został trądem. Berlinda pielęgnowała go troskliwie, ale któregoś dnia nie zdołała ukryć swej odrazy. Ojciec kazał się wówczas zanieść do Nivelles i tam całą swą majętność zapisał klasztorowi Św. Gertrudy. Berlinda usunęła się wówczas do benedyktyńskiego klasztoru w Moorsel. Po śmierci ojca jakiś czas przebywała w klasztorze benedyktyńskim
w Meerbeke i później żyła jak pustelnica u jego grobu, służąc ubogim
i chorym. Zmarła w 702roku. Ksieni z Nivelles objęła wówczas posiadłość i wybudowawszy kościół, złożyła w nim szczątki Berlindy. Około 1059 roku powstała jej Vita. Wspomnienie obchodzi się w dniu  3 lutego.

====

Święty Hadelin z Chelles (+ok. 690)

                Urodził się w Gaskonii, we Francji. Był uczniem św. Remaklusa. Założył klasztorw pobliżu Liége, w Belgii i był tam opatem. Hadelin spędził swoje ostatnie lata życia jako pustelnik przy rzece Meuse w pobliżu Dinant.

====

Święta Małgorzata Angielska (+1192)

               Matka jej była Angielką; pochodzenia była jednak raczej węgerskiego. Z matką odbyła pielgrzymkę do Ziemi Świętej, a po powrocie wstąpiła do cystersek Seauve Bénite. Zmarła w 1192 roku. Jej wspomnienie obchodzi się 3 lutego.

====

Święty Oliver z Ankony (+1050)

                 Mnich benedyktyński w klasztorze Maria di Portunuovo w Ankonie, we Włoszech.

====

Święty Oskar (Ansgar) (ok. 801 –865)

                 Święty, który nosił to imię (w źródłach i literaturze występuje ono w rozmaitych formach: Anscharius, Anscarius, Auscharius, Auschaire, Ansgarius, Anskarius itd.) w wykazach hagiograficznych jest jedyny. Znaczeniem jednak i rolą, jaką odegrał w dziejach kościelnych, wyrósł wysoko, toteż w ostatnim kalendarzu rzymskim (3 lutego) jego memoria,czyli wspomnienie liturgiczne (we mszy św. i w brewiarzu) przepisane zostało dla całego Kościoła łacińskiego. Urodził się około 801 roku w rodzinie szlacheckiej w Amiens, we Francji, prawdopodobnie w pobliżu słynnego opactwa benedyktyńskiego w Starej Korbei (Corbie, w Pikardii). W nim też pobierał nauki, a następnie przywdział habit mnisi. Rychło został nauczycielem w szkole klasztornej. W 823 roku wysłano go na podobne stanowisko do opactwa benedyktyńskiego
w Nowej Korbei (Korvey w Westfalii). Gdy książę duński Harald Klak przybył do cesarza z prośbą o pomoc i wyraził chęć przyjęcia chrztu, Oskar wyruszył z innymi do Danii, by głosić Ewangelię (827). Z wielką pasją poświęcił się działalności misyjnej. Król Harald wspierał go  w początkach przepowiadania. Pozostał tam przez 18 miesięcy. Wrócił następnie na dwór Ludwika Pobożnego, który wysłał go niebawem w tym samym celu do Szwecji z mnichem Witmarem w 830 roku. Odnosił znaczące sukcesy w dziele ewangelizacji jeszcze pogańskim terenów.  król Bjorn pozwala mu swobodnie głosić Ewangelię nielicznym chrześcijanom (najczęściej  cudzoziemcom, jeńcom wojennym) i miejscowej ludności. Gdy w 831 roku na sejmie w Diedenhofen tworzono nowe biskupstwa w Niemczech, powołano go jako pierwszego na stolicę do Hamburga. Konsekrował Oskara biskup Metzu, a Grzegorz IV mianował go arcybiskupem oraz swym legatem na kraje skandynawskie. Przez 13 lat organizował tam wyprawy misyjne. Podlegał jednak arcybiskupowi Ebbonowi z Reims, skąd już kiedyś próbowano zdobyć te ziemie dla Chrystusa. W czerwcu 840 roku umiera cesarz Ludwik Pobożny i rozpada się imperium Franków karolińskich, a najazdy Normanów niszczą północną Europę. W ogólnym zamieszaniu sypie się wszystko, co Ansgar zapoczątkował. Próby schrystianizowania Szlezwiku-Holsztynu, podjęte obecnie, także się nie powiodły, m.in. na skutek zniszczenia przez Duńczyków Hamburga (845). Po śmierci biskupa Bremy cesarz desygnował Oskara na tę stolicę, ale ponieważ wywołało to sprzeciw arcybiskupa Kolonii i papieża, objął ją dopiero  w 858 roku; tymczasem pracował wytrwale nad ewangelizacją Danii 
i Szwecji, dokąd już to posyłał swych towarzyszów, Gautberta i Nitharda, już to zapuszczał się sam. W Szwecji zbudował pierwszy kościół. Ochrzcił Eryka, króla Jutlandii. Zwalczał handel niwwolnikami. W czasie pobytu  w Szwecji w latach 852-853 pozyskał dla wiary króla Olafa i podjął próby ustanowienia organizacji kościelnej. W 864 roku Mikołaj I wyłączył Bremęz metropolii kolońskiej i połączył w nową prowincję z Hamburgiem. Odtąd Oskar z Bremy kierował misją północną i uchodził za prekursora chrześcijaństwa w Skandynawii. Nazywano go „apostołem Pólnocy”. Skończył też w Bremie budowę kamiennego kościoła i założył trzy klasztory. Zasłynął ponadto z pobożności i dzieł miłosierdzia. Zmarł 3 lutego 865 roku w Bremie. Z jego pism zachował się tylko jeden list oraz zbiorek modlitw pt. Pigmenta. Wiadomości o życiu Oskara czerpiemy przede wszystkim z życiorysu napisanego przez jego ucznia, Rimberta, który to życiorys stał się w nowszych czasach przedmiotem niekończących się dyskusji. ,,Na zewnątrz był apostołem, wewnątrz - mnichem." Jest patronem Szwecji.

MODLITWA
Boże, Ty posłałeś do ludów bałtyckich świętego Oskara, biskupa, jako apostoła Ewangelii, + spraw za jego wstawiennictwem, * abyśmy żyli w świetle Twojej prawdy. Przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna.

====

Święty Wawrzyniec Oświęciciel (+576)

                 Prawdopodobnie pochodził z Syrii. Należał do chrześcijan syryjskich, którzy przed prześladowaniem Sewera  z Antiochii, monofizyty w 514 roku opuścili ojczyznę i przybyli do Rzymu. Wawrzyniec wyświęcony na kapłana, działał jako kaznodzieja w Umbrii i został biskupem w Spoleto. Po 2o latach, Około 550 roku osiedlił się  w pobliżu Farfy. Wedle tradycji przechowywanej w tamtejszym opactwie benedyktyńskim , był jego założycielem i pierwszym opatem. Na ogół utożsamia się go z Wawrzyńcem wymienianym w niektórych wykazach biskupów Spoleto, ale sprawa nie została definitywnie wyjaśniona. Legenda przypisuje mu ponadto dopełnienie chrystianizacji kraju Sabinów. Nazywano go oświecicielem z powodu szczególnego daru leczenia ślepoty cielesnej i duchowej. Zmarł w 576 roku. W Farfie jego wspomnienie obchodzi się 8 lipca, natomiast w Spoleto 3 lub 4 lutego.

====

Święta Werburga z Bardney (+785)

                Pochodziła z Mercji, a Anglii. Po śmierci swojego męża wstąpiła do klasztoru benedyktyńskiego w Bardney. Została tam później wybrana ksienią.

====

Święta Werburga z Chester (+ok. 699)

               Była córką Wulfhera, króla Mercji, oraz św. Ermenhildy. Wstąpiwszy do klasztoru benedyktyńskiego w Ely, została w nim ksienią. Pozakładała także klasztory w Hanbury i Trentham (w hrabstwie Stafford) oraz w Weedon (w hrabstwie Northampton). Już za życia słynęła z cnót i daru czynienia cudów. 
Zmarła około 699 roku. Wspomnienie obchodzono 3 lutego, i ten dzień przyjęło nowe Martyrologium Rzymskie. Relikwie aż po czasy Henryka VIII czczono w katedrze w Chester, dokąd przeniesiono je z obawy przed najazdami duńskimi.