ŚWIĘCI NA 17 GRUDNIA:
-Święta Begga z Andenne (+693)
=
Święty Eigil z Fuldy (+822)
=
Święty Judicaël (+650)
=
Święty Sturmiusz z Fuldy (ok. 715- 779)
=
Święta Wiwina (+ok. 1170)
patrz poniżej
======
Święta Begga z Andenne (+693)
Była córką Pepina z Landen i św. Itty, a młodszą siostrą św. Gertrudy z Nivelles. Poślubiła Ansegiza, który był synem św. Arnulfa z Metzu i który został dworzaninem Sigeberta III oraz Childeryka II. Zginął on w 697 roku, zamordowany przez jakiegoś Gundowina, który sam potem zginął z rąk Pepina II z Heristalu, syna zamordowanego. Pepin II założył dynastię Karolingów. Sama Bega długo żyła na zamku w Ch-vremont pod Li-ge. Po śmierci męża obrała stan zakonny i jako mniszka przebywała w ufundowanym przez się klasztorze benedyktyńskimw Andenne pod Namur na rzeką Meuse,
w Belgii. Została wybrana ksienią i była nią aż do swojej śmierci. Zmarła w 693 roku. Od XI w. widniała w martyrologiach. W Martyrologium Rzymskim znajduje się pod dniem 17 grudnia.
======
Święty Eigil z Fuldy (+822)
Pochodził może z terenów położonych między Dunajem a Izerą. Był krewnym Sturmiego, założyciela i pierwszego benedyktyńskiego opata we Fuldzie. Sturmi go też wychował i wykształcił, za co odwdzięczył się, pisząc żywot swego mistrza (BHL 7924). Gdy w r. 817 złożono z urzędu benedyktyńskiego opata Ratgera, mnisi na jego miejsce obrali Eigila. Był dobrze usposobiony do uspokojenia umysłów i pogodzenia przeciwieństw. Popierał rozwój wiedzy i sztuki. Za jego też rządów ukończono budowę kościoła dla konwentu oraz wzniesiono drugi, ku czci św. Michała. Przyjaźń łączyła go z Rabanem Maurem, który z kolei postarał się o zredagowanie żywotów Eigila (BHL 2440-2441), jednego prozą, drugiego wierszem. Eigil zmarł w r. 822, mając lat siedemdziesiąt. Jak Sturmiego, wspominano go w dniu 17 grudnia.
======
Święty Judicaël (+650)
Król Armoryki, w Brytanii. Abdykował jednak i podobnie jak jego brat święty Judok wstapił do klasztoru benedyktyńskiego. Judicaël spędził ostatnie 20 lat swego życia na modlitwie. Był prostym mnichem.
======
Święty Sturmiusz z Fuldy (ok. 715- 779)
Urodził się około 715 roku w Górnej Austrii, może w Lorch. Wcześnie zetknął się ze św Bonifacym, zaś wykształcenie otrzymał we Fritzlarze. Około 740 roku przyjął święcenia kapłańskie. Działał potem jako misjonarz na terenie Hesji. Z Bonifacym współpracował w zakładaniu opactwa we Fuldzie. Jako tamtejszy opat wielce przyczynił się do umocnienia materialnych i duchowych podstaw ośrodka. W latach 747 - 748 przebywał na Monte Cassino dla zapoznania się z autentycznym życiem benedyktyńskim. W 751 r. uzyskał dla swego opactwa przywilej egzempcji, a potem zadbał o szczątki zamordowanego (754 r.) Bonifacego. Wszystko to pozyskało mu wielu donatorów, ale także wzbudziło niechęć Lulla, arcybiskupa Moguncji, który pragnął sprawować zwierzchność nad Fuldą. Na skutek sporów z tym ostatnim zesłano go w 763 do Jumieges i dopiero w 765 r. dzięki Pepinowi Małemu został zrehabilitowany. Z Karolem Wielkim utrzymywał stosunki poprawne. W 774 r. otrzymał dla swego opactwa immunitety cesarskie, a na początku wojny saskiej duże tereny misyjne nad Diemel i Wezerą. W 779 r. towarzyszył Karolowi Wielkiemu w wyprawie przeciwko Sasom, ale w drodze zachorował i wkrótce po powrocie do Fuldy, w dniu 17 grudnia, zmarł. Świętym ogłoszony przez papieża Innocentego II na drugim soborze laterańskim, w 1139 r. Kult szerzył się przede wszystkim w posiadłościach samego opactwa. Dodajmy jeszcze, że pod imieniem Sturmiego pojawiło się nieco pism, nie są one jednakże jego autorstwa. Żywot zaś Sturmiego sporządził Eigil, mnich z Fuldy.
======
Święta Wiwina (+ok. 1170)
Jej curriculum vitae nie odzwierciedliło się dostatecznie jasno w dokumentach pisanych. Urodziła się zapewne w jakiejś możnej rodzinie brabanckiej. Pociągnięta ku chrześcijańskiej doskonałości, opuściła dom rodzinny i rozpoczęła życie pustelnicze niedaleko Brukseli. Znalazłszy towarzyszki, założyła tam około r. 1120 klasztor pod wezwaniem Beatae Mariae de Bigardis (Grand-Bigard). Pozostawał on pod zwierzchnością opatów benedyktyńskich z Affligem. Istnieje dyplom wystawiony w r. 1133 przez Godfryda, księcia Lotaryngii, na rzecz tego klasztoru. Zachował się też cenny rękopiśmienny Psałterz z pierwszej połowy XII w., który uchodzi za psałterz Wiwiny. Święta, której wczesna cześć poświadczona jest dostatecznie, ale której życiorysu bliżej nie znamy, zmarła 17 grudnia około r. 1170. Pod tym dniem wspomina ją Martyrologium Rzymskie.
