ŚWIĘCI NA 18 LISTOPADA:
- Święty Odo z Cluny (ok. 879-942)- więcej: patrz: https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/11-18b.php3
=
Święty Anzelm z Lérins (+750)
=
Święty Mummol z Lagny (+690)
=
patrz poniżej
======
Święty Odo z Cluny (ok. 879-942)
Przewodzi on całej –dynastii- opatów, która temu ośrodkowi zapewniła ogromne znaczenie, czyniąc z niego nieoficjalną stolicę chrześcijaństwa, a z zakonu benedyktyńskiego niemal międzynarodową potęgę.
Odo urodził się około r. 879 w Akwitanii jako syn rycerza Abbona. Wychowywał się ówczesnym zwyczajem na książęcym dworze Wilhelma Akwitańskiego. W wieku zaledwie dziewiętnastu lat został kanonikiem
u Św. Marcina w Tours. Ale rychło zraził się do godności i życia światowego. Gdy liczył około trzydziestu lat, wstąpił do benedyktynów w Baume, nowozreformowanym opactwie przez opata Bernona. Było to opactwo, które zdołało zachować nieskażone tradycje i ścisłą dyscyplinę. Opat Berno dostrzegł w Odonie niepospolite zalety, które predysponowały go do odegrania znacznej roli w dziele reformy klasztornej. Toteż w r. 924 naznaczył go na swego następcę jako opata sprawującego zwierzchność nad klasztorami w Baume i Cluny. Odo zdołał jednak objąć rządy opackie jedynie w Cluny, które odłączyło się ostatecznie od Baume. Odbudowując Cluny, uczynił z opactwa idealny ośrodek dla dzieła reformy, którą realizował w duchu św. Benedykta z Anianu, tu i ówdzie rozwijając lub wychodząc nawet nieco poza jego idee. Cluny uczynił również ośrodkiem kultury i piśmiennictwa. Dzięki niemu Cluny otrzymało potwierdzenie niezależności i zyskało znaczenie na całym świecie. Jego promieniowanie na inne opactwa sprawiło, że już w r. 937 siedemnaście klasztorów w Burgundii, Akwitanii, północnej Francji i Italii przystąpiło do reformy na wzór kluniackiej, zwłaszcza opactwa św. Pawła za Murami, w Rzymie. Nie utworzyły one jeszcze formalnej kongregacji klasztorów, ale grunt do prawnego usankcjonowania międzyklasztornej więzi był przygotowany. Odo zmarł w Tours 18 listopada 942 r. Tam też został pochowany. Pozostawił po sobie sporą spuściznę literacką. Najcenniejszymi wśród niej są jego Collationes, długi poemat w heksametrach pt. Occupatio, Vita sancti Geraldi Aurelianensis comitis oraz nieco utworów o charakterze liturgicznym (antyfony, hymny.) a także komentarz do Moraliów św. Grzegorza Wielkiego.
Dla św. Odona Chrystus był nie tylko królem, ale i pasterzem; Bogiem pokornym i upokorzonym, wzgardzonym, wyszydzonym, ukoronowanym cierniami, pijącym kileich aż do goryczy zebranej na dnie, niosącym krzyż, barankiem, który przyjmuje upokorzenie. Ten biedak, którym jest Chrystus, znajduje się w absolutnej sprzeczności z ideałem pana feudalnego. Cechami charakterystycznymi Chrystusa są łagodność i litość, czyli dobroć serca; przede wszystkim zaś pokora.
(K. Halinger OSB, J. Leclercq OSB)
======
Święty Anzelm z Lérins (+750)
Opat w benedyktyńskim klasztorze w Lérins. Przyjaźnił się z Amandem z Lérins.
======
Święty Mummol z Lagny (+690)
Nazywany jest również Momble, Mumbol i Momleol. Został wybrany opatem w benedyktyńskim klasztorzew Lagny jako następca św. Fursey’a, z którym się przyjaźnił.
