ŚWIĘCI NA 17 LISTOPADA:
- Święta Hilda z Whitby (614 –680)
=
Święty Hugon z Lincoln (+1200)
=
Święty Hugon z Noary (+1170)
=
patrz poniżej
======
Święta Hilda z Whitby (614 –680)
Urodziła się w r. 614. Ojciec zginął na wygnaniu, otruty przez swych wrogów. W r. 617 stryjeczny dziad, Edwin, objął tron w Nortumbrii. Pod wpływem św. Paulina, kapelana królowej i pierwszego biskupa Yorku, przyjął w r. 627 chrzest. Razem z dworem ochrzczono trzynastoletnią Hildę. Gdy później jej siostra Hereswita zdecydowała się udać do Galii, aby podjąć życie zakonne, Hilda chciała pójść w jej ślady. Św. Aidan odwiódł ją od tego zamiaru i zaproponował rozpoczęcie życia zakonnego w posiadłości położonej na północnym brzegu rzeki Wear. Od r. 649 do 657 była ksienią w Hartlepool, wspomagana na tym stanowisku przez św. Aidana i jego towarzyszy. Potem założyła nowe, tzw. –podwójne- (męskie i żeńskie) opactwobenedyktyńskie w Streaneshalch. Pięciu biskupów wychowało się tam pod jej kierownictwem. Kładła zwłaszcza nacisk na studium Pisma Św. Zrazu broniła zwyczajów celtyckich, ale po synodzie w Whitby (663) opowiadała się za wprowadzaniem obserwy rzymskiej. W r. 674 zapadła na gorączkę, która trawiła ją aż do śmierci. Zmarła 17 listopada 680 r.
======
Święty Hugon z Lincoln (+1200)
Urodził się w r. 1140 na zamku Avalon (w departamencie Izery) w Burgundii. Był synem Williama, lorda Burgundii. Kiedy miał osiem lat zmarła mu matka. Oddano go na wychowanie kanonikom w Villard-Benoît. W osiemnastym roku życia został diakonem. Potem wysłano go do Saint-Maximin. Stamtąd przeszedł do Wielkiej Kartuzji w 1160 roku. Pod koniec 1179 roku wyjechał do nowej kartuzji w Witham, w Somerset, ufundowanej przez Henryka II jako zadośćuczynienie za zamordowanie Tomasza Becketa. Dzięki temu stał się prawdziwym organizatorem życia kartuzjańskiego na terenie Anglii. Pozyskawszy zaufanie króla, przykładał się też do polepszenia stosunków między dworem a Kościołem. Dzięki temu wiele biskupstw i opactw, które cierpiały wobec przedłużających się wakansów, otrzymało teraz godnych rządców. Mimo stawianych przez Hugona oporów Henryk II doprowadził do tego, że w 1181 roku został biskupem Lincoln. Bezzwłocznie zniósł wówczas zwyczaje, które mogły przypominać praktyki symoniackie. Energicznie zwalczał też ignorancję kleru i ludu, sam zaś dawał przykład, jak należy głosić słowo Boże. Odwiedzał chorych, zwłaszcza trędowatch, a Żydów dzielnie bronił przed roznamiętnionym pospólstwem. Umiał nawet uciszyć zamieszki, stając osobiście przed czernią gotową do pogromu. Henrykowi II odmówił prawa nadawania beneficjów kościelnych dostojnikom dworu. Podobnie przeciwstawił się podatkom nakładanym przez Ryszarda Lwie Serce.
Jan bez Ziemi wysłał go później na negocjacje z Filipem Augustem francuskim. Zatrzymał się wówczas w wielu klasztorach, był uroczyście przyjęty przez uniwersytet paryski, a trzy tygodnie spędził w Wielkiej Kartuzji. Wróciwszy do Anglii, pojechał jeszcze do Canterbury, aby pomodlić się u grobu św. Tomasza. Przybywszy do Londynu, zachorował i 16 listopada 1200 roku rozstał się z życiem. Pochowano go w Lincoln przy udziale królów Anglii i Szkocji. Do katalogu świętych kazał go wpisać Honoriusz III w 1220 roku. Natomiast do Martyrologium Rzymskiego wprowadzono go pod dniem 17 listopada. Był pierwszym świętym mnichem kartuzjańskim.
======
Święty Hugon z Noary (+1170)
Opat w cysterskim opactwie w Noarze na Sycylii.
