ŚWIĘCI NA 14 PAŹDZIERNIKA:
- Błogosławiony Radzym Gaudenty (ok. 965 – ok. 1011)- więcej: https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/10-14c.php3
=
Święty Alan z Auxerre (+1185)
=
Święta Angadrisma z Beauvais (+695)
=
Święty Burchard z Würzburga (+ 754)
=
Święty Dominik Loricatus (+1060)
=
patrz poniżej
======
Błogosławiony Radzym Gaudenty (ok. 965 – ok. 1011)
Pierwszy biskup gnieźnieński. Pochodził, jak jego przyrodni brat św. Wojciech, z czeskiego książęcego rodu Sławnikowiców. Urodził się około r. 965. Od najmłodszych lat widzimy go stale w otoczeniu brata.
Z nim przybył pod koniec r. 988 do Rzymu. Z nim także wstąpił do klasztoru benedyktyńskiego na Awentynie. Przypuszczalnie otrzymał wtedy święcenia kapłańskie. Z Wojciechem podróżował także do Czech i Polski (992-995). Brał następnie udział w nieudanej wyprawie do Prus i był świadkiem Wojciechowego męczeństwa (996- -997). Stąd później zwano go niejednokrotnie męczennikiem.
Wrócił następnie do Rzymu i przypuszczalnie był informatorem autora żywota św. Wojciecha. Istnieją poszlaki, że w jesieni 999 r. otrzymał sakrę biskupią, może z rąk papieża Sylwestra II. Brał potem udział w zjeździe gnieźnieńskim (1000) i wówczas to osadzony został na stolicy nowo utworzonej metropolii gnieźnieńskiej, w skład której weszły sufraganie krakowska, wrocławska i kołobrzeska. Dalszej działalności nie znamy. Gall Anonim wspomina niejasno o jakiejś ekskomunice, którą obłożył kraj. Nasuwa to przypuszczenie, że popadł w zatarg z Chrobrym, ale wszelkie hipotezy stwarzane dla wytłumaczenia niejasnej wzmianki pozbawione są właściwie jakiegokolwiek oparcia.
Nie wiemy też, kiedy Gaudenty zmarł. Przypuszczalnie stało się to wkrótce po r. 1011. Z rozmaitych dat dziennych podawanych przez nekrologi wolno wybrać termin 12 października, zaczerpnięty ze źródeł czeskich, ponieważ nabrał on niejako cech tradycji piśmiennej. Gaudenty był czczony jako następca św. Wojciecha: -Św. Wojciecha brat i następca- (Anonim). Ale żywe przejawy jego kultu trwały krótko. Wpłynęło na to, być może, zrabowanie relikwii przez Czechów (1038) i wywiezienie ich do Pragi, gdzie później kult Gaudentego raz po raz znajdował jakiś wyraz. W samym Gnieźnie już go nie wznowiono. Podtrzymywali go przede wszystkim benedyktyni. U nas był niemal zapomniany. Dopiero ostatnio włączono go do obchodów liturgicznych diecezji polskich pod dniem 14 października. Natomiast ołomuniecki uczony O. Králík gotów Gaudentego utożsamiać z Chrystianem, autorem dyskutowanej Passio Wenceslai et Ludmillae (BHL 8825) oraz przypisywać mu inne pisma hagiograficzne (o św. Wojciechu i Pięciu Braciach Męczennikach).
======
Święty Alan z Auxerre (+1185)
Pochodził z Flandrii, dlatego niektórzy mylili go z Alanem z Lille. On sam też w Lille studiował. W r. 1131, gdy św. Bernard towarzyszył Innocentemu II w drodze do Li-ge, przylgnął do wielkiego kaznodziei. Bernard mianował go potem pierwszym opatem w Arrivour. W r. 1152 obrano go biskupem w Auxerre. Diecezją rządził przez lat piętnaście. Był również rozjemcą w licznych sporach, jakie zaistniały pomiędzy opatami a biskupami. Swemu dawnemu opactwu zorganizował sporo darowizn. Tęskinił zresztą do dawnego stanu zakonnego i dlatego w r. 1167 poprosił o zwolnienie z urzędu. Zmarł w Clairvaux 14 października 1185 r. i tam został pochowany. Menologia cysterskie nazywały go zawsze błogosławionym. Pozostawił po sobie Vita sancti Bernardi (BHL 1232).
======
Święta Angadrisma z Beauvais (+695)
Była ksienią klasztoru benedyktyńskiego w Oroёr des Vierges pod Beauvais. Zmarła w 695 roku. Wspomnienie jej obchodzone jest 14 października.
======
Święty Burchard z Würzburga (+ 754)
Anglosaski mnich benedyktyński, misjonarz w Niemczech, konsekrowany na pierwszego biskupa Würzburga przez ewangelizatora św. Bonifacego (Winfryda). Założył tam opactwo. Zmarł w Hohenburgu w 754 roku.
======
Święty Dominik Loricatus (+1060)
Nazywano go „opancerzony” ze względu na to, że nosił żelazny pancerz bezpośrednio na ciele jako jedno z umartwień. Urodził się w Umbrii, we Włoszech w 995 roku. Został nieważnie wyświęcony na kapłana, gdyż jego ojciec przekupił miejscowego biskupa. Dominik zdecydował się z tego powodu odprawić pokutę przez resztę swego życia. Zanim został pustelnikiem około 104o wstąpił do kamedulskiego klasztoru w Fontavellana, którym kierował św. Piotr Damiani.
Zmarł w 1060 roku.
