Gloger razy czternaście - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

Jak powiedział przewodniczący Kapituły, wiceprezes PAN, prof. Janusz Tazbir, podobnie jak w poprzednich latach zanotowano „nadmiar” kandydatów. Zawsze – jego zdaniem – jest więcej tych, którym należałoby przyznać nagrodę, niż możliwości. Ostatecznie lista laureatów 14. edycji przedstawia się następująco: Nagrody I stopnia: – Prof. Dr hab. Stanisław Siekierski z Wyższej Szkoły Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku za całokształt działalności naukowej i społeczno-kulturalnej, za liczne publikacje książkowe, w tym: „Życie literackie wsi współczesnej”, „Etos chłopski”, Kulturotwórcza funkcja parafii katolickich w społecznościach lokalnych”, „Kultura szlachty polskiej w latach 1864–2001” – Prof. Dr hab. Michał Gnatowski z Uniwersytetu w Białymstoku za osiągnięcia w badaniu i prezentowaniu najnowszej historii polskiej (ponad sto prac naukowych, w tym 12 książek), a szczególnie za źródłowe opracowanie okupacji sowieckiej i książkowe upublicznienie źródeł sowieckich, a także redagowanie „Studiów łomżyńskich”. Nagrody II stopnia nie przyznano. Nagrody III stopnia otrzymali: – dr Mirosława Jaworowska za badania i publikacje naukowe poświęcone świadomości obywatelskiej uczniów i studentów, uczestnictwa młodych w polityce, szczególnie za książkę „Polityka i politycy w oczach licealistów 2000–2002”, a także za działalność w Zambrowie. – Zbigniew Romaniuk z Brańska za opublikowanie ponad 70. biogramów naukowych i popularno-naukowych w historycznych pismach polskich i zagranicznych, badania archeologiczne, redagowanie wydawnictw lokalnych, a przede wszystkim za edukacyjną działalność regionalną wśród młodzieży. Wyróżnienia: – Kalina Zabuska z Gdańska za inicjatywę utworzenia „cmentarza cmentarzy – ekumenicznego symbolu przeszłości miasta Gdańska” – wspólnej żywym i zmarłym przestrzeni trwałej pamięci. – Zbigniew Fołtynowicz z Suwałk za redagowanie kwartalnika kulturalno-krajoznawczego „Jaćwież” cenionego za walory warsztatowe oraz bogatą zawartość, za krzewienie życia kulturalnego. – Bożena Grabowska – nauczycielka z Wizny za twórcze oddziaływanie na środowisko, nowatorstwo w pracy oświatowej, redagowanie miesięcznika „Nauczanie zintegrowane” oraz ponad 60 książeczek – malowanek dla dzieci przygotowanych według zasady: zaciekawić, a tym samym nauczyć. – Marzena Sadowska z Czaplinka (woj. zachodniopomorskie) za pomysłowe prowadzenie Izby Muzealnej, jarmarki rękodzieła, konkursy dla dzieci, zachęcanie mieszkańców do opracowywania drzew genealogicznych rodzin. – Jan Kulka z Łomży – poeta, prozaik, organizator życia literackiego w Kłodzku i Łomży (wyróżnienie pośmiertne). Wyróżnienia Honorowe: – Maria Baliszewska – dyrektor Radiowego Centrum Kultury Ludowej za patronowanie narodowym zbiorom muzyki ludowej i tekstów ludowych, szczególnie za serię płytową „Muzyka źródeł”, zawierającą pieśni ze wszystkich regionów Polski oraz śpiewy polonijne i mniejszości narodowych w Polsce. – Fundacja „Kresy 2000” z Nadrzecza (woj. lubelskie) za popularyzację sztuk pięknych i zachowanie wartości dziedzictwa kulturowego. Uroczystość rozdania nagród i medali odbyła się tradycyjnie już w pięknej auli II Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki. Zdaniem inicjatora konkursu, red. Stanisława Zagórskiego – stale rosnące zainteresowanie konkursem wynika m.in. z formuły nagrody, która uwzględnia wielkie dokonania w humanistyce polskiej, jak i lokalną działalność animatorską w kulturze. W b.r. liczba laureatów wzrosła do 200. Dzień wcześniej odbyło się Walne Zebranie Sprawozdawczo-Wyborcze Społecznego Stowarzyszenia Prasoznawczego „Stopka”. Składając sprawozdanie z ostatniej kadencji, prezes Stanisław Zagórski podkreślił znaczną poprawę kondycji ekonomicznej „Stopki”, która przed dwoma laty przeprowadziła się do własnego budynku przy Al. Piłsudskiego: – „Stopka” jest zbiorowym organizmem, który podlega wahaniom, nastrojom, sukcesom, jako organizacja. Cieszę się, że obrady Walnego Zebrania przebiegają w czasie, kiedy „Stopka” znajduje się w pełnym biegu, ma samodzielność finansową, płynność finansową, stale rozszerza swoją działalność. Raduje również tak duża frekwencja na naszym zebraniu, przyjechało sporo ludzi z całego kraju. Coś zatem musi być w tej organizacji, skoro ludzie ją hołubią, chcą do niej należeć. Obecnie mamy już prawie 200 członków. Prof. Janusz Tazbir: – „Stopka” sama w sobie jest pewnym fenomenem. I choć w kraju jest kilka podobnych stowarzyszeń, ale zasługi „Stopki” polegają na tym, że to jest aktywizacja kulturalna regionu, że przypomina najlepsze tradycje tego regionu. Poza tym – i to jest chyba najważniejsze – potrafi wyjść poza region, w swoich publikacjach porusza problemy, które są wspólne całej humanistyce i są obiektem zainteresowań nie tylko w Łomży, Warszawie czy Poznaniu, ale w ogóle wszystkich nas, zajmujących się narodową przeszłością i narodowymi tradycjami. Ponadto „Stopka” dostrzega nie tylko tych, którzy piszą, ale tych którzy działają w terenie, którzy są kustoszami muzeów, opiekunami izb pamięci, działaczami kultury, tych ludzi często szarych, często niedocenianych, ale jakże pożytecznych i jakże niezbędnych w funkcjonowaniu należytym naszej kultury i w jej docieraniu do wszystkich ośrodków, no i do ludzi o różnych poziomach. Trudno nie zgodzić się z prof. Januszem Tazbirem. „Stopka” jest niewątpliwym ewenementem na mapie polskich regionalnych towarzystw kultury. Z prężną, profesjonalnie funkcjonująca oficyną wydawniczą, z 13. szkołami farmaceutycznymi na terenie całego kraju, z konkursami pamiętnikarskimi, z ciągle niewyczerpaną studnią pomysłów na ożywianie życia kulturalnego, z niebywałymi układami towarzyskimi na nie tylko warszawskich salonach... Dziś stać ją na to, by łagodzić choćby bezrobocie, bo przecież daje zatrudnienie iluś tam ludziom. Jak tak dalej pójdzie, to już niebawem jedyna „usprawiedliwiona” wizytówka Łomży będzie miała brzmienie następujące: Łomża – „Stopka”. Koniec. Kropka.