ŚWIĘCI NA 6 PAŹDZIERNIKA:
-Święty Bruno Kartuz (+1101)
=
Święty Adalbero z Lambach (1010- 1090)
=
Święty Baldwin z Pizy (+1145)
=
Święta Bega z Hackness (+681)
=
Święta Epifania z Pavii (+800)
=
Święty Pardulf (+738)
=
patrz poniżej
Modlitwa
Niech nas wspomaga, prosimy Cię, Panie, pośrednictwo świętego Brunona, Wyznawcy Twojego, a gdyśmy Majestat Twój najwyższy ciężko grzechami naszymi obrazili, niech nam jego wstawienie się i jego zasługi wyjednają przebaczenie wszystkich win naszych. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.
======
Święty Bruno Kartuz (+1101)
Urodził się około r. 1030 w Kolonii, gdzie też otrzymał początkowe wykształcenie. Uzupełniał je w szkole kapitulnej w Reims, która wyróżniała się podówczas wysokim poziomem. Będąc sam -ostrego dowcipu i pamięci wielkiej- (Skarga), wkrótce z ucznia został mistrzem i pozyskał sobie duże wzięcie. Sława jego wiedzy i pobożności ściągnęła doń wielu uczniów, którzy zajęli później wybitne stanowiska w hierarchii kościelnej. W tym czasie otrzymał kanonie w Kolonii i Reims, a w r. 1075 arcybiskup Manasses mianował go swoim kanclerzem. Mimo tego stanowiska Bruno z całą prostolinijnością, która była może najwyrazistszą cechą jego usposobienia, zdecydowanie wystąpił przeciw arcybiskupowi oddanemu symonii. Wskutek tego najpierw stracił majątek, a potem musiał opuścić Reims, dokąd wrócił dopiero w roku 1080 (po ostatecznej depozycji niegodnego biskupa) i został wybrany biskupem. Godności tej jednak nie przyjął i w r. 1083 z dwoma towarzyszami usunął się do S-che-Fontaine, gdzie Robert, opat z Molesmes, użyczył mu miejsca na erem. Być może, nie wydało mu się ono odpowiednie, bo wkrótce opuścił S-che-Fontaine i udał się do biskupa Grenoble Hugona, który w odległości 25 km od miasta wskazał mu wysoko pod skałami położone miejsce na pustelnię. Tam w r. 1084 powstała pierwsza osada eremicka, zwana później Wielką Kartuzją(La Grande Chartreuse). Bruno nie przebywał w niej długo. Pozostawiając pierwszych kartuzów pod przewodnictwem towarzysza dawnych lat, Landuina, sam wraz z kilkoma innymi ruszył w r. 1090 do Rzymu, dokąd wzywał go jego dawny uczeń, Eudes z Châtillon, który w tym czasie został papieżem pod imieniem Urbana II. Trudno dziś ustalić, jaką rolę spełniał Bruno u boku papieża, zapewne była to rola dyskretnego doradcy, która nie odzwierciedliła się w dokumentach pisanych. W każdym razie Bruno nie przestał tęsknić za życiem w odosobnieniu, toteż gdy wraz z papieżem przebywał na południu Włoch, chętnie skorzystał z darowizny Rogera, hrabiego Apulii, i upatrzył sobie nowe miejsce na pustelnię w La Torre (1092). Uwolniony wreszcie przez papieża osiadł tam z towarzyszami, następnie zaś w pobliskim San Stefano in Bosco założył filię swej kalabryjskiej pustelni. W niej też zmarł 6 października 1101 r. Pozostawił po sobie spuściznę literacką, której pełnych rozmiarów nie znamy. Dochowało się z niej jedynie kilka listów, a także wczesnych traktatów. Nie lepiej toczyły się pośmiertne dzieje Brunona. Mimo rozgłosu świętości i wielkiej sławy cudów nie wszczynano starań o formalną jego kanonizację i nie wpisano założyciela na listę świętych zakonnych, czego doczekali się przecież inni z pierwszych kartuzów. Nastąpiło to dopiero w XVI stuleciu; natomiast do kalendarza Kościoła powszechnego Bruno dostał się w r. 1623.
======
Święty Adalbero z Lambach (1010- 1090)
Urodził się około r. 1010 jako ostatni hrabia na Lambach-Wels. Wykształcenie otrzymał w Würzburgu. Tam też zaprzyjaźnił się z Gebhardem z Salzburga i Altmanem z Pasawy. W r. 1045 został biskupem w Würzburgu. Oddany reformistycznym staraniom Henryka III i Henryka IV, pośredniczył również w czasie wojny saskiej. Na sejmie w Wormacji (1076) był obok Hermana z Metzu jedynym zwolennikiem Grzegorza VII. Zasłynął także jako budowniczy kościołów
i klasztorów. Nawet ze swego dziedzicznego Lambach uczynił benedyktyńską fundację. Zmarł tam 6 października 1090 r. Wcześnie zaczęto go czcić jako świętego, ale kult zatwierdzono dopiero w r. 1883.
======
Święty Baldwin z Pizy (+1145)
Był cystersem, uczniem św. Bernarda w Clairvaux. W r. 1130 Innocenty II mianował go kardynałem, a w siedem lat później powierzył mu metropolię pizańską. Oddał wiele usług zarówno swej diecezji, jak i Stolicy Rzymskiej. Zmarł 6 października 1145 r. Menologia cysterskie nazywały go zawsze błogosławionym.
======
Święta Bega z Hackness (+681)
Była mniszką benedyktynką w założonym przez św. Hildę, klasztorze w Streaneshalch. Beda odnotował,że doznała wizji, pośród której poznała, że Hilda odchodzi ze świata. W Brewiarzu z Aberdeen nazwano ją ksienią (klasztoru). Inne późne pisma, które jej poświęcono (BHL 1080-1082), nie zasługują na wiarę. Nie należy też, jak chcieli niektórzy, utożsamiać jej z pierwszą zakonnicą w Nortumbrii, nazywaną Heiu; ani też z nieco tajemniczą postacią z irlandzkich sag, znaną jako Bega z Coupland (Cumberland). Nasza Bega miałaby rozstać się z życiem w r. 681. Jej wspomnienie przypada 6 lub 10 października.
======
Święta Epifania z Pavii (+800)
Była córką króla Lombardów Rachiza. Został mniszką w benedyktyńskim klasztorze w Pavii, we Włoszech. Pod jej wpływem jej ojciec porzucił tron i wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru w Monte Cassino.
======
Święty Pardulf (+738)
Pochodził z Sardent, Gueret w Limoges, we Francji. Wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru w Gueret. Później został wybrany opatem, który był bardzo szanowany. Według tradycji Pardulf został sam w klasztorze podczas najazdu Arabów. Ocalił swój klasztor wytrwałą modlitwą.
