Muzyczne ścieżki Mirosława Dziewy - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

– Zaczynałem od akordeonu, ale jakoś nie chciałem na nim grać – mówi Mirosław Dziewa. 
– Podobała mi się trąbka, ale profesor powiedział: usta masz pierwszorzędne, ale zęby niestety nie. Chcesz grać na fagocie? Nie za bardzo wiedziałem, co to jest ten fagot, ale chciałem grać! Później miałem wspaniałego profesora Bolesława Strawę i dzięki niemu zakochałem się w tym instrumencie do szaleństwa. Ciągle brakowało mi czasu na ćwiczenia. Mieszkałem w internacie, gdzie cisza nocna była od godz. 21.30. Przekupywałem palaczy na dole, kupowałem im tanie wina i oni mnie wpuszczali do kotłowni, gdzie ćwiczyłem do godz. 23 czy do północy. Dlatego szybko wyrzucili mnie z tego internatu.
Kolejnym naturalnym krokiem po ukończeniu szkoły muzycznej w Lublinie było podjęcie dalszych studiów muzycznych. Jednak Mirosław Dziewa, mimo coraz większego uwielbienia dla muzyki improwizowanej zdecydował, że poświęci się muzyce poważnej 
– Kiedyś było więcej jazzu w środkach masowego przekazu, był łatwiej dostępny nawet w telewizji, mimo tego, że były wtedy tylko dwa programy telewizyjne – wyjaśnia Mirosław Dziewa. – Podobnie w radiu, ale za mojej młodości był tylko jeden wydział jazzu, na Akademii Muzycznej w Katowicach. Dlatego jazz traktowałem jako taką drugą miłość, hobby, a grałem muzykę klasyczną. 
Zdać do Warszawy nie udało się, bo było tylko jedno wolne miejsce dla fagocisty, do Białegostoku młody muzyk jechać za bardzo nie chciał i tak trafił do Poznania.
– Zdałem do Poznania i jednocześnie już na drugim roku zacząłem pracę w Filharmonii Poznańskiej – opowiada Mirosław Dziewa. – Po skończeniu studiów był problem z mieszkaniem. To był 1983 r., a ja już miałem dziecko. Filharmonia oferowała tylko dopłatę do kwatery, musieliśmy więc szukać czegoś z mieszkaniem. 
I tak przez Zgorzelec, gdzie Mirosław Dziewa uczył w szkole muzycznej gry na fagocie i saksofonie, ale brakowało mu koncertów, 26-letni muzyk trafił w 1985 r. do Łomżyńskiej Orkiestry Kameralnej. Spędził w niej ponad 20 lat, nagrał dwie płyty i zagrał setki koncertów. Podejmował także próby łączenia jazzu z muzyką klasyczną.
– Takie quasi jazzowe rzeczy w Łomży robiliśmy z Krzysztofem Palmowskim, perkusistą ŁOK, który obecnie pracuje w tej samej szkole w Zgorzelcu, z której ja trafiłem do Łomży – mówi Mirosław Dziewa. – Graliśmy na fagot i wibrafon lub fortepian, ale tylko częściowo było to oparte na improwizacji.

Jazzowy pasjonat rozsławiający Łomżę

Grając w orkiestrze łomżyńskiej Filharmonii Mirosław Dziewa nie zapomniał o swej drugiej miłości. Zaczął propagować jazz w autorskiej audycji jazzowej, która do dziś cieszy się dużą popularnością i jest wysoko oceniana przez miłośników i znawców muzyki.
– To był rok 1998 – wspomina Mirosław Dziewa. – „Jazz w Radiu Łomża” najpierw robiliśmy z Jankiem Suchodołą i pierwszą audycję poświęciliśmy w całości Krzysztofowi Komedzie. Potem Janek się wykruszył, i szło to do momentu, kiedy okazało się, że radio weszło we współpracę z ESKĄ. Dlatego miałem trzy lata przerwy, a Radio Nadzieja podpowiedział mi chyba Marek Żemek, że ks. Krzysztof Jurczak chciałby porozmawiać ze mną na temat audycji. I tak „Bliżej jazzu” od kilkunastu lat trwa do tej pory!
Jazzowi muzyk mógł poświęcić się całkowicie dopiero w momencie, gdy z powodów zdrowotnych musiał zrezygnować z gry w Filharmonii Kameralnej. Wtedy to jego autorska audycja radiowa przestała mu wystarczać i pojawił się kolejny pomysł, na stworzenie w Łomży… kilkudniowego festiwalu jazzowego.
– Pomysłodawcą Novum Jazz Festival był prezes NOVUM Przemysław Balewski, który wymyślił konkurs dla młodych jazzmanów z naszego regionu – podkreśla Mirosław Dziewa. – Zaproponowałem, żeby rozszerzyć go na całą Polskę. A kiedy zaczęliśmy szukać przewodniczącego jury i został nim Jan Ptaszyn Wróblewski, który, przede wszystkim, lubi grać, okazało się, że trzeba też zorganizować koncert. I tak powstał ten festiwal! Cieszy się on wielkim zainteresowaniem młodych muzyków, którzy przyjeżdżają do nas nie tylko z Polski, ale i innych państw Europy czy nawet Stanów Zjednoczonych. 
Poza największymi nadziejami jazzu Łomża przez sześć lat gościła takie gwiazdy jak, m.in.: wspomniany Jan Ptaszyn Wróblewski, Metro, Krzysztof Popek, David Kikoski, Trio RGG.
– Najwięcej publiczności ściągnęło jazz – rockowe, legendarne Metro – wspomina Mirosław Dziewa. – Ludzie przyjechali na ten koncert specjalnie z Warszawy, Olsztyna i wielu innych miejscowości. Zagrali znakomicie, to był ich ostatni koncert na tej trasie. Mieliśmy też ścisłą polską czołówkę. Dlatego dziwi mnie bardzo, że podczas ostatnich koncertów w ramach festiwalu byli np. nauczyciele ze szkoły muzycznej z Ostrołęki, a nie było tych z Łomży. Byli uczniowie ze szkół muzycznych Ostrołęki, Zambrowa, a uczniów z łomżyńskiej PSM było trzech, w tym jeden, który ma lat 12 i był na wszystkich festiwalach od 6. roku życia. Nie mogę tego pojąć, bo prof. Strawa zawsze mi powtarzał: Mirek, chodzić na koncerty! I nie rozumiem, jak można uczyć muzyki i ją kochać, a jednocześnie omijać koncerty.
Mirosław Dziewa też jest pedagogiem. Uczy w Łomży i dwa razy w tygodniu w Ostrowi Mazowieckiej w Społecznej Szkole Muzycznej, młodych pianistów, klawiszowców, i akordeonistów. Myśli też już o kolejnych audycjach „Bliżej jazzu” i siódmej edycji Novum Jazz Festival, bo jak twierdzi, lubi zaskakiwać, a na świecie jest mnóstwo wspaniałej muzyki, którą warto zaprezentować w radiu czy na koncertach.
– Każdy z nas lubi muzykę w swoim mniemaniu dobrą – podkreśla Mirosław Dziewa. – Nawet ostatnio zadziwiłem żonę, kiedy jechaliśmy długo samochodem i śpiewałem jej wszystkie tematy z symfonii Beethovena. Dlatego trudno mi powiedzieć, co jest moją większą miłością, jazz czy klasyka - jest nią po prostu muzyka!

Wojciech Chamryk
Zdjęcia: Elżbieta Piasecka - Chamryk