Muzyczny spektakl łomżyńskiego teatru
Teatr Lalki i Aktora przygotował muzyczne przedstawienie, oparte na piosenkach, rockowej muzyce i dynamicznej akcji scenicznej. „Chłopiec i Gwiazdka”, mający w sobotę swą prapremierę, to autorski spektakl Tomasza Mana, odpowiadającego za scenariusz, muzykę i reżyserię. W rolach głównych występują Miłosz Cieślik i debiutująca w łomżyńskim teatrze, będąca w jego zespole od stycznia, Sylwia Polívková.
Piosenki, taniec i mniej lub bardziej rozbudowane układy choreograficzne nie są w spektaklach Teatru Lalki i Aktora niczym nowym, ale po raz pierwszy na łomżyńskiej scenie zaprezentowano przedstawienie na nich bazujące, typowo muzyczne i bliskie musicalowej konwencji. Jego autorem jest ceniony reżyser, dramaturg i kompozytor Tomasz Man – pracujący głównie w teatrach dramatycznych, chociaż nie unikający spektakli dla dzieci.
Historia rozgrywająca się w „Chłopcu i Gwiazdce” została zainspirowana wydarzeniem z jego dzieciństwa, kiedy rodzice byli na imprezie, a nagle otwierająca się szafa bardzo go przestraszyła. Wskoczył wtedy na parapet, mówiąc do gwiazd, co go uspokoiło, a po latach wykorzystał tę scenę, tworząc uniwersalny, chociaż w założeniu adresowany do dzieci od siódmego roku życia, spektakl. Wsparła go w tym dziele rodzina, bowiem scenografię stworzyła Anetta Piekarska-Man, wideo Zuzanna Piekarska-Opara, zaś ruch sceniczny opracował stały współpracownik reżysera, choreograf Artur Dobrzański.
W tym spektaklu o przyjaźni, walce z lękami i poszukiwaniu własnej tożsamości, co we współczesnym świecie jest dla dzieci szczególnie trudne, występują: Miłosz Cieślik, Sylwia Polívková, Adam Piotrowski, najbardziej zapracowana, kreująca aż sześć postaci, Julia Sacharczuk i Rafał Swaczyna, a efekt końcowy pracy jego twórców jest bardziej niż interesujący. Chłopiec przeżywa magiczną przygodę: Gwiazdka, rozjaśniając ciemności jego pokoju, pomogła przezwyciężyć mu strach, a w zamian poprosiła go, żeby pokazał jej świat. Cały dzień spędzony na Ziemi uzmysłowił Gwiazdce, że to, co widzi z góry, ze swojego „gwiazdodomu”, jest tylko przysłowiowym wierzchołkiem góry lodowej.
Dziwi się, że ludzie nie dotrzymują umów, kłamią i oszukują, prowadzą wojny, a do tego nie dbają o środowisko naturalne, co z góry jest szczególnie widoczne, a popularność jest ważniejsza od miłości. Do tego każdy, począwszy od Dziennikarki, Generała i Gwiazdy, a skończywszy na Biznesmenie, chce ją wykorzystać; a to jako tajną broń, a to źródło energii. Tymczasem Ziemia i ludzie mogliby być piękni, ale najwyraźniej coś poszło nie tak, co bardzo ją smuci. Zawodzi ją również Chłopiec, wybierający zrobienie zdjęcia z Gwiazdą zamiast przyjaźni i miłości, który szybko zdaje sobie jednak z tego sprawę, czyniąc wszystko, by naprawić popełniony błąd. Na lepsze zmieniają się też jego rodzice i całe otoczenie; jedni szybciej, inni wolniej, ale generalnie wszystko kończy się szczęśliwie - również w drugim, równoległym wątku, pokazywanym w formie projekcji wideo, z udziałem Księcia Nocy i Wróżki. Wszystko to zostało zaprezentowane w ciekawej formie.
Całość przedstawienia jest dynamiczna, z licznymi piosenkami, gdzie muzyka to oparty na gitarowych partiach ciężki rock, przybierający niekiedy intensywność heavy metalu, ale nie brakuje również momentów lirycznych. Nie wykorzystano żadnych lalek – są tylko twarze-maski, a scenografia też jest bardzo oszczędna: aktorzy animują szafę, spełniającą różne funkcje, co okazuje się trafnym zabiegiem, ponieważ zbyt rozbudowane tło odciągałoby uwagę widzów od scenicznej akcji.
„Chłopiec i Gwiazdka” był też na pewno dla aktorów wyzwaniem ruchowo-głosowym, ale zdołali mu sprostać, proponując rozśpiewany i roztańczony, zróżnicowany spektakl, pokazujący też, że ten zespół stać na wiele; również w tych obszarach, których Teatr Lalki i Aktora dotąd nie eksplorował.
Wojciech Chamryk
